Hand in hand
met Mariene
80sfe Jaargang LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON
door
HANS HIRTHAMMER.
53)
Met schier plechtigen ernst en vol vader-
'llken trots drentelde Lorenz, zijn zoon aan
fijn rechterhand, langs de bloembedden en
taisheggen, maar dit eerzame wandelen
«gon den jongen al spoedig te vervelen.
Bij een wegkruising wrong hij zijn hand
Jit die van zijn vader om zich bi.i een groo-
n troep kinderen te voegen, die op een
ï'asveld dooreen krioelden. Lorenz zocht
101 plaatsje op een van de banken in de
'"middellijke nabijheid van dit speelter-
en keek met welgevallen naar de uit-
psten kinderschaar. In zijn handen hield
Hansje's blikken emmertje, dat de
Nlen in zijn haast om weg te komen, ver-
it'-en was.
Onwillekeurig keerden zijn gedachten
;fru® naar hetgeen dezen ochtend was
^gevallen. Hij vroeg zich af, of hij toch
Jt beter zou hebben gedaan zioh de wijste
mannelijk etrots
loonen en toe te geven? Maar daar
him zijn mannelijke trots dan weer tegen
f'Pstand. Als hij dat deed, zou hij spoedig
™emaal niets meer te vertellen hebben,
"at moest er nu verder gebeuren? Als
Mariene haar ongelijk niet inzag en niet
meer naar hen terug keerde?
Nou, dan zou ze hem leeren kennen! Wel
iswaar wist hij op dit oogènblik nog niet
precies, waaruit dit „leeren kennen" be
stond, maar in ieder geval zou hij wel het
een of ander ondernemen om haar zijn on-
buigzamen wil te toonen.
Opkijkend, bemerkte Lorenz plotseling,
dat er van Hansje niets meer te zien was.
Aanvankelijk maakte hij zich niet bijster
ongerust; de jongen kon niet ver uit de
buurt zijn, zooeven was hij er nog geweest.
Benige minutem verstreken zonder dat
Hansje uit het «luwen van kinaeren te
voorschijn kwam en nu hield Lorenz het op
ae ban« toch niet langer uit. Hij stond op
en liep naar de wegkruising om te zien of
zijn zoon misschien daarheen was afge
dwaald.
Niets! De jongen was weg!
„Maar dat is immers onzin!" mompelde
Lorenz. terwijl hij nerveus aan zijn boord
frommelde ..Zooeven speelde hij toch nog
daar bii die kinderen!"
Een zonderlinge verlegenheid weerhield
hem er van bij de spelende kinderen op het
grasveld naar Hansje te informeeren. Het
zou te veel opzien baren, al die vrouwen
zouden met den vinger naar hem wijzen en
zich over hem vrooüjk maken.
„Zoo'n kwajongen!" trachtte hij bij zich
zelf te schertsen „Is dat even een bewijs
van ondernem'ng-geest! Zoo maar In het
hartje van de wereldstad er van door ie
train en dat op zijn leeftijd
Neen, het hielp n ets of hü zch a wat
wijs maakte. Hü was bang Een angst, d e
onverwachts tot een waanzinniger schrik
aanzwol, toen hij bedacht, dat het park
aan alle kanten door drukke straten wasi
omgeven Het lawaaierig getingel der
trams, het getoeter der auto's, en het ge
knetter van motorrijwielen drong duidelijk
tot hier door. Lieve hemel, als het kind in
zijn onwetendheid de veilige paden van het
park verliet en op straat terecht kwam?
Nerveus en zonder eenig overleg begon
hij de omliggende paden af te zoeken. In
zyn hoofd spookten fantastische voorstel
lingen, waarin krachtig remmende auto's,
ontstellende kreten, zich midden op r a
verdringende menschen en orde scheppen
de politieagenten een veel beteekenende en
angstwekkende rol speelden.
Lorenz verliet het park en doorkruiste
gejaagd alle omliggende straten.
Toen ook deze poging geen enkel resul
taat opleverde, voelde hy hoe een pijniyke
vermoeidheid zich van hem meester maak
te. In zün verbeelding zag hü den jongen
hulpeloos ronddoolend in het labyrint van
wegen, overgeleverd aan de vreemde,
vyandige wereld.
Nu begon Lorenz van den Westelijken
ingang af het geheele park kris kras te
doorkruisen. Zoodra hü een groepje spelen
de kinderen ontdekte versne.de hij zijn pas.
Nu en dan dacht hü Hansje's lichtgrijze
jasje in het gedrang te ontwaren, maar
telkens, wanneer hü er met bonzend hart
heensnelde, werd hü opnieuw teleurgesteld.
Het kind scheen spoorloos van den aard
bodem verdwenen te zün.
Eensklaps, toen de spanning en de mar
telende onzekerheid hem welhaast te
machtrg die gden te worden kreeg hü een
:dee. Missrh'en had een of andere wande
laar zich over het verdwaalde kereltje ont
fermd en het naar het dichtstbüzünde
politiebureau gebracht, zoodat de zoekende
>uders het daar in ontvangst zouden kun
nen nemen. Natuurüjk, zoo moest het zün
en zoo was het immers ook te verklaren,
dat hy Hansje nergens vond.
Het bureau lag dicht bü, direct aan den
rand van het park. De kamers voor het
publiek waren op de eerste verdieping en
reeds bü het naar boven gaan, luisterde
Lorenz, of hy Hansje's stem niet hoorde.
Maar de dienstdoende politieman schudde
het hoofd, wierp nog een vluchtigen blik
in een of ander geheimzinnig kastje en
verklaarde tenslotte zonder veel belang
stelling. dat tot dusver nog geen aangifte
was gedaan.
Lorenz was een zenuwtoeval naby.
„Maar.... mün hemelde jongen is al
meer dan een uur zoek. Wie weet, wat hem
overkomen is!"
De politieman trachtte hem gerust te
stellen. Dat kind zou wel terecht komen;
hü moest nog maar eens zoeken. Mocht de
knaap aan het bureau worden gebracht,
dan zou hü hem zoolang bü zich houden.
Toen Lorenz weer op straat stond, gingen
zijn gedachten plotseling naar Mariene
uit en nu, in de opwinding, waarin hy
verkeerde, veroorzaakt door den angst om
zün zoon, dien hü onder zyn hoede had
genomen, zag hy zyn liefdelooze kinder
achtige houding met ontstellende duide
lijkheid.
Hoe was het mogeiyk geweest, dat hij
Mariene zoo had laten gaan, dat hy haar
zoo van zich had kunnen stooten? Hoe
zeldzaam kwajongensachtig, hoe gruwelijk
minderwaardig had hij zich aangesteld! En
hoe wreed had het noodlot hem gestraft
Eiken dag ging Mariene met den jongen
naar het park, maar haar was zooiets nog
nooit overkomen. Aan haar was de jongen
steeds ten volle toevertrouwd geweest. Zij
leefde immers in het kind, zy was er als
het ware een deel van. En hy had het over
zyn hart kunnen krijgen dit natuurlyke
bondgenootschap te verbreken, eenvoudig
uiteen te scheuren
Gekweld door gewetenswroeging dwaalde
Lorenz door het park. In zyn handen
droeg hy nog steeds het roode kinder
emmertje en zyn vingers omklemden het
hengsel zoo stevig, alsof hy vreesde ook dit
te zullen verhezen.
Hy bemerkte niet, dat hy de aandacht
trok van de vele wandelaars, dat de men
schen hem spottend nakeken, zich afvra
gend wat die zonderlinge man, die daar als
een beschonkene langs de paden voortsuk
kelde, terwyi het blikken emmertje aan zyn
slap neerhangende hand bengelde, bezielde.
Nogmaals ging hy naar het politiebureau,
maar wederom was een spy tig hoofdschud
den van den man, die hem te woord stond,
het eenige resultaat.
Reeds in de deuropening keerde hy zich
plotseling om. „Zou ikmag ik misschien
even van de telefoon gebruik maken?"
De ambtenaar wees met een uitnoodigend
gebaar naar het toestel.
Lorenz draalde het nummer van mevrouw
Helling. En dan hoorde hy Marlene's stem.
Hij trachtte zich zoo goed mogelijk te be-
heerschen. „Marieneschrik niet!
Hansjeik ben hem kwyt geraakt in het
Friedrichspark. Sinds een paar uren icop ik
naar hem te zoeken
Toen hy voor hun huis op zyn vrouw
wachtte, voelde hy zich reeds veel minder
ongerust. Nieuwe hoop maakte zich van
hem meester. Zy, de moeder, zou hem wel
weten te vinden, zy zou hem den jongen op
nieuw schenken.
(Nadruk verboden). .CWordt vervolgd)..
HET WERELDSNELHEIDSRECORD VOOR AUTO'S. De Railton Red
Lion, waarmee de Engelschman John Cobb in Salt Lake City een snelheid
van 596 k.m. per uur wist te bereiken, een nieuw snelheidsrecord
HET RONDBRENGEN VAN HET ETEN
voor de soldalen te Amsterdam. Door middel van opgeëischte auto's, waarop
kookketels zijn gezet, worden de militairen van hun „warm hapje" voorzien.
r1 tow i
>v*«i
MOBILISATIE-HUWELIJKEN.
Benige tientallen bruidsparen, die te Amster
dam in dd komende dagen in het huwelijk
souden treden, werden Maandagavond nog
in allerijl in den echt verbonden, omdat de
bruidegom onder de wapenen moest komen.
VOORZORGSMAATREGELEN IN LONDEN.
Met zandzakken versterken employé's het
dak van hun kantoorgebouw. Op den achter
grond de koepel van de St. Paul's kathedraal.
IN HET RIJKSMUSEUM TE AMSTERDAM EEN TREINONTSPORING OP TANAH-ABAN'G (BATAVIA-
worden alle kostbaarheden zoo goed mogelijk beveiligd. Waardevol porcelein wordt CENTHUM) BRACHT VEEL MATERIEELE SCHADE MET ZICH
voorzichtig ingepakt. MEDE. DE ONTSPOORDE WAGONS.
DB AFKONDIGING VAN HET MOBILISATIEBESLUIT. DEED DB VACANTIE-CENTRA PLOT-
SELING LEEGSTROOMEN. DE ZANDVOORTSCHE BADGASTEN PAKKEN MET GROOTEN
SPOED HUN BAGAGE EN GAAN NAAR HUIS.
