Aardbeien-veiling te Beverwijk - De nieuwe verkeersbrug te Dordrecht
Timotheus Klein
op het oorlogspad
SOsfe Jaargang IEIDSCH DAGBLAD iwsede Blad
FEUILLETON
DE NIEUWSTE L.N.E.R.-LOCOMOTIEF is genoemd naar een beroemd
regiment n.l. „Goldstreamer". De b and van de Gold Stream Guards op het
perron van King's Cross Station te Londen bij de nieuwe locomotief tijdens
de rede van generaal Sir Cecil Pereira.
IN HET AMSTERDAM—RUNKANAAL ONDER JUTFAAS heeft
men ten behoeve van het water in de Utrechtsche singels, een viertal
grondduikers laten zakken, waardoor het water van den Vaartschen Rijn
gevoerd zal worden.
OP ALEXANDRA ROSE-DA X worden in geheel Engeland collec
ten gehouden voor liefdadige doeleinden. De hertogin van Kent bij
haar bezoek aan het centraal bureau der collecte te Londen.
HET HARTELUKE AFSCHEID van president Roosevelt en zijn vrouw
van koning George en koningin Elisabeth, bij hun vertrek naar Canada, op
de terugreis, naar huis. De president en zijn vrouw wuiven de Koninklijke
gasten na.
door
KEES ANDRIESSE.
9)
°P hetzelfde oogenblik naderden haasti-
schreden. Timotheus bedacht zich geen
'Senblik maar hernam onmiddellijk zijn
;*Sere houding. De schreden werden
f'Szamer en naderden thans bijna geluid-
alsof de nieuwkomer nu op zijn tee-
*n voortging. Blijkbaar was de man, die
onuit het duister naderde, uitermate op
a hoede, niet wetend of hij vriend dan
vijand zou ontmoeten en ook Timo-
stond voor hetzelfde dilemma. De
-,!-i was thans nog geen meter van hem
w hij hield zijn adem in. Plotseling
«Wc een onderdrukten kreet en op het-
f-rae moment viel een zwaar lichaam op
j? ziine. Handen grepen naar zijn keel.
nieuwkomer was over het lichaam van
bewustelooze gestraikeld
haar Timotheus had zijn stem herkend
Worstelde slechts zwakjes om los te ko-
terwijl hij, half gestikt, fluisterde:
toch los, stommeling! Ik ben het!"
.■^middellijk werd de druk om zijn hals
l'Mer. „Kan ik dat zien in deze duister-
j 'luisterde de inspecteur verontwaar-
t0. terwijl hij met moeite overeind kwam.
Hij knipte zijn zaklantaarn aan en liet het
licht van Timotheus op den bewustelooze
vallen. Hij slaakte een onderdrukten uit-
roeip van verbazing.
„Maar dat is Pierre Tarroohe. dien we al
weken lang zoeken wegens een inbraak!"
„Dat is van later zorg. Doe dat licht uit!
Denk je soms dat we na al dat kabaal nog
niet opgemerkt zijn? je noodigt de anderen
lis het ware uit om op ons te schieten!"
Nauwelijks was het liCht gedoofd of ze
hoorden snelle schreden naderen. „Liggen!"
siste Timotheus den nog steeds overeind
staanden inspecteur in het oor. De stap-
en hielden stil.
„Hallo, wat is er hier aan de hand?"
vroeg een stem. Timotheus kreunde pijn
lijk.
„Twee indringers", antwoordde hij met
een heesche, onherkenbare stem. „Ik heb
e onschadelijk gemaakt, maar ik ben ge
wond en kan niet meer overeind komen.
Help me!"
Opnieuw flitste de straal van een zak
lantaarn door de duisternis. Door zijn
halfgesloten oogleden zag Timotheus hoe
het licht over hun liggende gestalten heen-
gleed en daarop kwam de ander op hen
af.
„Wat drommel, Pierre, hoe zijn die lui
hier binnen gekomen?" vroeg hij verbaasd
en bukte zich over de bewustelooze ge
daante van den inbreker heen.
Daarop had Timotheus gewacht. Blik-
emsnsl veerde hij overeind en greep den
man vast Doch hij was nog niet snel ge
noeg geweest. De ander wist zich los te
ukken en slaakte een doordringende kreet
o:n hulp. Doch de inspecteur was ook weer
op de been gesprongen en liet de kolf van
zijn revolver met al zijn kracht op 'smans
hoofd neersuizen.
Maar diens kreet had zijn uitwerking
niet gemist, en van beide kanten nader
den thans de gewaarschuwde aanwezigen.
„Weer liggen!" beval Timotheus. „We
verschansen ons elk achter een van die
schurken en schieten van achter die dek
king. Dat is wel niet erg prettig voor onze
bewustelooze vrienden, maar ik heb aller
minst lust om een kogelgaatje in mijn li
chaam te krijgen!"
Op dat oogenblik naderden de opge
schrikte bezoekers van de vergadering. Ti
motheus hoorde hun schreden snel dichter
bij komen en oordeelde het thans het aan
gewezen tijdstip om ze te doen stilstaan,
wilden zij beiden niet onder den voet ge-
loopen worden. Hij hief zijn revolver op
en loste op goed geluk een schot in de
duisternis. Een kreet van pijn bewees hem,
dat hij getroffen had. De schreden ver
stomden. Hij hoorde opgewonden fluiste
ren en schoot nogmaals, terwijl haast op
hetzelfde oogenblik de inspecteur zijn wa
pen afvuurde op van de andere rijde aan
snellende tegenstanders.
Dat was het beginsein voor een hevig
vuurgevecht. De tegenstanders van Koer-
ber beantwoordden onmiddellijk zijn
schoten, doch meenend dat hun aanvallers
stonden, mikten ze te hoog, zoodat de ko
gels zonder de twee vrienden te deren
over hun hoofden voorbijvlogen, hun slacht
offers zoekend in de rijen der in hun ver-
adering gestoorde bendeleden. Een wild
geschreeuw, gevolgd door een onmiddellijk
de andere richting uitgejaagden kogelre
gen was het antwoord.
Een helsch pandemonium van knallen
en kreten barstte los, met daar tusschen
door zoo nu en dan den doffen plof van
een vallend lichaam.
Pang! Pang! Pang!
Timotheus' eerste opwelling van angst
maakte plaats voor een haast onbedwing
bare neiging om in een zenuwachtigen,
hysterischen schaterlach los te barsten.
Het was ook te idioot! Daar lagen zij met
hun tweeën rustig op den vloer, terwijl de
bendeleden aan beide zijden in de heilige
overtuiging verkeerden door een groot
aantal tegenstanders aangevallen te wor
den en elkaar op een moordenden kogel
regen onthaalden! Plotseling schrok hij
hevig: iets had zijn schouder aangeraakt.
Doch direct daarop hoorde hij de fluister
stem van den inspecteur, haast onver
staanbaar door al het lawaai, hoewel hij
zijn mond vlak bij zijn oor had.
„Nu is het zoo voorbij. Aan mijn kant
wordt het vuren steeds minder, daar zijn
nog maar een paar man overgebleven.
Doe je zakdok voor je neus en mond, want
onmiddellijk als aan dien kant het vuren
ophoudt zal ik den anderen de grootste
verrassing van hun leven bezorgen!"
„Wat wil je dan?"
„Ik heb een kleine traangas-granaat
meegenomen, die ons nu mooi van pas
komt!"
Timotheus' hart begon heftig te klop
pen. „Geen gas gebruiken!' fluisterde hij
dringend terug. „Dat is
De inspecteur gaf hem geen gelegenheid
zijn zin te beëindigen. „Wil je dan liever
doodgeschoten worden?" beet hij hem snij
den toe, „Er is geen keus. Bovendien is het
absoluut niet gevaarlijk, zij raken er al
leen een tijdje door buiten westen. We ge
bruiken ze bij de politie ook om opstootjes
te onderdrukken. Heb je je zakdoek?"
Het vuren aan de overzijde was geduren
de dit korte gesprek steeds minder gewor
den, nu klonk er slechts met groote tus-
shenpoozen nog een enkel schot. Tenslotte
hield ook dat op.
„Nu!" zei Koerber en wierp met volle
kracht zijn granaat. Timotheus hoorde een
zacht „plop" en direct daarna een sissend
geluid van ontsnappend gas.
„Kom mee, gauw!" riep de inspecteur,
wiens stem door de zakdoek voor zijn mond
zonderling gedempt klonk en hij sjorde
hem aan zijn schouder overeind, terwijl hij
tegelijkertijd zijn zaklantaarn weer aan
knipte.
Ze keken geen van beiden achterom.
Doch hetgeen zich voor hun oogen ver
toonde was al vreeselijk genoeg en, of
schoon hij wist stuk 'voor stuk met misda
digers van de ergste soort te doen te heb
ben. kon Timotheus een gevoel van mede-
ijden met de gewonden of gesneuvelden,
meest nog jonge menschen, niet onder
drukken. Hij huiverde, terwijl hij voor
zichtig over ze heen stapte en ook Koer
ber scheen gelijke gevoelens te hebben.
„Het is beroerd", zei hij ruw. .maar ze
hebben het aan zich zelf te wijten. Hoe
wel ze ook niet alleen voor hun plezier de
zen weg zullen zijn opgegaan Werkloos
heid. hongerdan een klein gappe-
rijtje en ze komen van kwaad tot erger!"
ij haalde zijn schouders op en liet er di
eet op volgen: „Enfin, het is nu eenmaal
gebeurd. Nu moeten we allereerst zorgen je
vriendin te vinden."
Thea!
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
DE AARDBEIENPLU K IN HET VERMAARDE
CENTRUM BEVERWIJK IS AANGEVANGEN
en groote hoeveelheden van dit kostelijke fruit
worden op de veiling daar ter plaatse aange
voerd. Een kijkje op de drukte in de groote
veilinghal.
ZATERDAG A.S. - wordt de
nieuwe verkeersbrug te
Dordrecht geopend, waar
mede een einde gekomen zal
zijn aan de pontenellende,
waaronder het verkeer tot nu
toe geleden heeft
VOOR DE TENTOONSTELLING „RONDOM RODIN"
welke 30 Juni in het Sted. Museum te Amsterdam wordt
geopend. Een „chimpansé" van Fernandez wordt uitge
pakt. Rechts een va n Rodin's „Burgers van Calais".
MARLENE DIETRICH in gesprek met belasting-ambtenaren die haar, juist
toen zij op het punt stond, met de .Normandie" te vertrekken, er aan herinner
den, dat zij nog 224.000 dollars aan inkomstenbelasting schuldig was. Na eenige
juweelen in onderpand gegeven te hebben, mocht Mariene toch vertrekken.
'S\&
