Opening gerestaureerd raadhuis te Zuidschermer - Dumonceau-bekerrit
LEIDSCH DAGBLAD
tweede Blad
timotheus Klein
op het oorlogspad
80ste Jaargang
FEUILLETON
DE TWEEDE DAG VAN DE INTERNATIONALE ROEIWEDS.TRIJDEN OP DE BOSCHBAAN
TEAMSTERDAM, GEORGANISEERD DOOR DE KON. NED. ZEIL- EN ROEIVEREENIGING.
DE FELLE STRIJD IN HET HOOFDNUMMER OUDE ACHT. VAN LINKS NAAR RECHTS
NEREUS (ie), NJORD (3e) EN LAGA (2e).
•V
DE JAARLIJKSCHE SPORT-
FEESTEN VAN HET PERSO
NEEL VAN LYON'S TE LON
DEN. EEN KELNERIN NEEMT
EEN HINDERNIS.
HET 10DE, 11 DE EN 12DE BATALJON INFANTERIE IN INDIE
VIEREN HET 100-JARIG BESTAAN.
Ter gelegenheid van dit feit werden groote feesten gehouden in de
kleederdracht van 100 jaar geleden. Tijdens de repetitie op het
Waterlooplein te Batavia.
door
KEES ANDRIESSE.
Koerber gaf niet eens antwoord,
was in een hoekje gaan zitten en
'oe moedeloos tegen den onverbidde-
taalwand. Wat viel er ook te zeg-
Hun toestand was hopeloos. Zelfs al
hij er met zijn ontoereikende instra
len toe in staat een gat ln het om-
"vnde staal te maken, dan zou hem dat
niets kunnen helpen. Dan zouden ze
®ts voor een nieuwen muur staan
'steen? van beton? die zeker aan de
ftiekkigste pogingen weerstand zou
Gedurende een kwartier zaten ze
[Wend in een hoek. Koerber had zijn
"irn uitgedaan, wie weet hoe lang ze
w? moesten blijven en hoe bitter ze
het licht nog noodig hadden! Ten-
ton de inspecteur het zwijgen niet
r volhouden en hij begon hardop te
«ten.
hebben we geen enkele kans Als
nog boven waren, dan zouden wij
ne" probeeren het slot van de deur
te schieten. Maar hoe komen we
Langs deze gladde wanden kunnen
■onmogelijk omhoog klimmen. Zélf kun
nen we ons niet bevrijden. We moeten
wachten tot er leden van de bende komen,
die deze vervloekte lift kunnen bedienen.
Roe lang dat duren kan, mag Joost weten.
Misschien een uur, misschien wel veertien-
dagen. Maar in beide gevallen zijn we
weerloos aan ze overgeleverd. Dan is het
beter dat het snel gebeurt, dan misschien
over enkele dagen. Nu zijn we nog frisch
en hebben we dus nog een kleine kans ons
te verdedigen. Later hebben we onder hon
ger en dorst te lijden gehad, zijn door deze
opsluiting misschien wel half waanzinnig
gewordenHij zuchtte.
„Ik zie maar één uitweg: een paar scho
ten af te vuren. Zijn er menschen in huis,
dan zullen ze ongetwijfeld komen kijken
Wat ons dan te wachten staat, kunnen we
slechts raden, maar in elk geval komen we
dan uit deze gevangenis. Is er niemand
aanwezigdan zullen we moeten
zien, hoe lang we het zonder eten en drin
ken uithoudenWat denk jij ervan?"
Het duurde even eer Timotheus ant
woord gaf. En toen kwam er nog slechts
een onverstaanbaar gegrom uit zijn mond.
dat net zoo goed toestemming als afkeu
ring kon beduiden. Het ging hem aan zijn
hart zich te moeten overgeven, maar hij
zag zelf ook geen anderen uitweg. De
woorden van den minister kwamen hem
weer in herinnering. „Een volgenden keer
zult U niet meer levend ontsnappen, me
neer KleinI" Het leek thans wel een pro
fetie. Hij hoorde hoe de inspecteur naast
hem in zijn zak naar zijn revolver zocht en
daarna het terugzetten van den veiligheids
pal. Zelfs ln de duisternis meende hij de
schaduw van zijn arm te zien, die het wa
pen in de hoogte hief. Instinctmatig, zon
der er bij te denken, sloeg hij naar de
plek, waar hij het wapen meende te zien.
Zijn hand ontmoette geen tegenstand en
schoot door om kletsend tegen den wang
van den inspecteur terecht te komen.
„Au!" riep deze nijdig, terwijl hij de re
volver liet vallen, „wat heeft dat te betee
kenen?"
„Sorry", zei Timotheus,..ik wou je alleen
maar dat schietdlng afnemen. Ik vond het
beter toch nog een tijdje te wachten. Wie
weet of we niet nog iets beters vinden."
„Hopeloos", mopperde Koerber, terwijl
hij in het duister naar de gevallen revolver
tastte. Hij stootte er met zijn zoekende
hand tegen, zoodat het wapen over den
gladden vloer gleed en met een doffen slag
tegen den wand aankwam.
Het was Timotheus alsof hij plotseling
een paar honderd volt door zijn lichaam
kreeg. De klank van het wapen op den
vloer was heel anders dan die van hun
vuisten tegen de wanden!
„Maak licht! Gauw dan toch, licht!"
fluisterde hij opgewonden.
Plotseling scheen de felle straal van de
zaklantaarn door de duisternis en de in
specteur zag met verbazing hoe Timotheus,
met kleine zweetdruppeltjes op zijn voor
hoofd. languit op den bodem van hun ge
vangenis lag, het oor ertegen gedrukt.
„Luister!" fluisterde hij tegen hem. Ook
Koerber volgde zijn voorbeeld, maar hij
hoorde niets bijzonders. Ja toch! Heel
flauwtjes vernam hij een zacht gemurmel,
dat hem aan in de verte voorbijstroomend
water deed denken. En toch ook weer aan
iets anders, dat hij niet thuis kon bren
gen.
„Wat is het?" woeg hij, zijns ondanks
nu ook opgewonden.
„Stemmen! Pratende menschen! En het
geluid komt onder den vloer vandaan!"
Hij nam den inspecteur zonder complimen
ten de lantaarn af en onderzocht centime
ter na centimeter den stalen bodem. Na-
eenigen tijd liet hij een zacht gefluit
hooren.
„Kijk hier eens!' wenkte hij Koerber.
De inspecteur keek naar de aangeduide
plek, maar kon er niets bijzonders aan
ontdekken.
„Voel dan eens! Hij liet zijn vingers over
den stoffigen vloer gaan en nu begreep hij
Timotheus' opwinding. In het midden was
een oppervlakte van misschien vijf vier
kante centimeter, die enkele millmeters
hooger was dan de rest.
„Sufferds, die we geweest zijn", was Ti
motheus gefluisterde commentaar, toen hij
het gevonden had. „We zochten een plaats
om te ontsnappen ln den muur, terwijl de
oplossing van het raadsel al dien tijd on
der onze voeten was!"
Hij trachtte de verdikking op zij te du
wen, daar hij vermoedde, dat slechts een
dun stalen plaatje een opening in den
vloer zou verbergen. Doch deze pogingen
bleven zonder resultaat. Opnieuw liet hij
zijn vingers over de verdikking glijden. Aan
een der hoeken was een rond plekje, dat
niet zoo koud aanvoelde en ook eenip-
zins anders van kleur was dan het omrin
gende staal. Hij drukte er op en merkte
tot zijn verrassing, dat het meegaf. Hij
drukte nog eens, harder ditmaal en zag
hoe plotseling de verdikking begon te be
wegen De eene kant draaide omhoog, de
andere omlaag, tot het plaatje geheel om
gekeerd was en een miniatuur schakelbord
zich voor hun verbaasde blikken vertoonde.
„Volla!" zei Timotheus, trots als een
goochelaar, die het doorgezaagde wees
meisje in haar geheel weer aan het ver
stomde publiek presenteert. Er waren
slechts drie knoppen op het bord. Een voor
stijgen, een voor dalen en de overblijvende
om den uitgang te openen. Maar welke
van de drie zou voor dat laatste doel be
stemd zijn? Aarzelend draaiende hij er
een om, de machine begon weer te zoemen,
doch er gebeurde verder niets.
„Dat is dus waarschijnlijk voor afda
len". stelde Timotheus vast. „Nu de vol
gende."
Het zoemen hield aan, doch ook nu ge
beurde er de eerste oogenblikken niets
Plotseling slaakte Koerber een onderdruk
ten uitroep. Hij gleed van het midden van
den vloer naar den wand toe! De eene
helft van den bodem draaide langzaam,
maar gestadig naar omlaag! Haastig krab
belde de inspecteur naar zijn metgezel toe,
wiens vloerhelft intact bleef.
Na ongeveer anderhalve minuut was de
eene helft van den stalen bodem geheel
omlaag gedraaid. Het stemmengegons, hoe
wel nog steeds veraf, was nu toch duidelijk
als zoodanig te onderscheiden. Er moesten
dus menschen in de buurt zijn. De inspec
teur keek, terwijl hij nadenkend zijn nog
steeds pijnlijken wang wreef, vragend naar
Timotheus. Hoewel de klap stevig was aan
gekomen, was hij de raadseltante toch
dankbaar voor deze impulsieve doorkrui
sing van zijn oorspronkelijk plan. Timo
theus antwoordde op den onuitgesproken
vraag in de oogen van zijn metgezel.
„We moeten op onderzoek uit", fluister
de hij. „Maar maak geen licht! Dat is nu
te gevaarlijk. Doe je lantaarn uit, dan zal
ik eerst naar beneden gaan om te kijken
of alles veilig is."
(Nadruk verboden).
(Wordt vervolgd).
NA EEN WEKENLANGE REIS ZIJN DE JOODSCHE VLUCHTELINGEN AAN BOORD VAN DE „ST. LOUIS"
TE ANTWERPEN AANGEKOMEN. Vandaar is een aantal hunner naar Nederland gebracht, waar zij een
voorloopig onderdak zullen vinden. De aankomst van het schip in de Antwerpsche haven.
ZATERDAG WERDEN TE ZUIDSCHERMER (N.H.) het gerestaureerde
historische raadhuis en het daaraan gebouwde rechtshuisje officieel door
den commissaris der Koningin in de provincie Noord-Holland, mr. dr. A.
baron Röell, geopend. Onze foto werd gemaakt tijdens deze plechtigheid.
SCHERMWEDSTRIJD OM HET KAMPIOENSCHAP VAN NEDERLAND
op het terras van het Kurhaus te Scheveningen, georganiseerd door den
K.N.A.S.B. De partij tusschen de heeren Scheepers (links) en v. d. Bosch.
DE DUMONCEAU-BEKERRIT WERD VOOR DE 20STE MAAL
IN BELGIË EN LUXEMBURG GEHOUDEN. GATSONIDES OP
FORD TIJDENS DE KLIMPROEF.
NATIONALE ZEILWEDSTRIJDEN,
van „De Nieuwe Meer" op den
Westeinderplas te Aalsmeer. De re
genbogen met de ballon op
