\De ramp van de „Thetis'' - Drukte hij de baden te Scheveningen
Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
pimotheus Klein
op het oorlogspad
FEUILLETON
METSELWERK VAN DE ZUIDERPIER TE IJMUIDEN
I ffORDT VERNIEUWD. Enkele betonblokken moeten in ver-
I hod daarmede uit den weg geruimd worden en men doet dat.
ze met behulp van dynamiet uit elkaar te laten springen.
EEN AANGRIJPENDE PLECHTIGHEID vond gisteren plaats nabij de
plek, waar de Britsche onderzeeboot Thetis" is gezonken. De familieleden
van de bij de ramp om het leven gekomen opvarenden zijn op uitnoodiging
van de Britsche admiraliteit aan boord van den mijnenveger „Hebe" (links
onderaan) naar de plek gebracht, waar de onderzeeboot is gezonken. Hier
werd een herdenkingsdienst gehouden en werden kransen in de golven ge
worpen. Rechts de ^kameelen" waaraan de Thetis" thans is bevestigd.
ZOO GEMAKKELIJ K ALS HET LIJKT. Een van de at-
Itacties van de Golden Gate tentoonstelling te Los Angeles was
I Rn demonstratie in het balanceeren op een in het water liggende
gladden boomstam.
VOOR DE DORSTIGE KE
LEN EN VERHITTE
HOOFDEN
van de jeugdige strandbezoe-
kers te Scheveningen, is een
pompje op den Boulevard een
bron van lafenis en verkoeling
HET VERLANGEN NAAR EEN VERFRISSCHEND ZEEBAD TE SCHEVENINGEN
pis door de hitte der laatste dagen zoo groot,dat voortdurend lange rijen baders voor de
loketten stonden. De file voor den ingang van het Volkszeebad.
LUIDSPREKERS geplaatst langs den
boulevard te Scheveningen, in verband
met het Wielercriterium dat Zaterdag
a.s. plaats vindt.
KAPITEIN ORAM, EEN DER VIER GEREDDEN VAN DE THETIS"
verlaat met zijn echtgenoote, de Marinekerk in Portsmouth, waar een spe
ciale dienst is gehouden, ter nagedachtenis van hen, die bij de ramp het
leven lieten.
door
KEES ANDRIESSE.
I Jht Is het!" riep hl) uit en spurtte er
I?1''oe. Doch hy bereikte zyn doel niet.
l:Jf haast had hy niet op de prulle-
l.-M naast het bureau van den secreta-
h Met en dat werd hem noodlottig. Hy
«telde er qver en kwam languit op den
„■"«recht, temidden van het verscheur-
hftpier, dat uit de mand gedwarreld was.
2? dat was niet het eenlge, dat er In
was geweest. Vlak naast zyn
nog een bruin pakje, Iets groo-
l-Hd
"-o iiwg CCI1 Ul U1X1 pcvrvj c, itw
Wn dat onder het venster. Terwijl hij,
■jjoofd door zijn onverwachten val, even
l:*' teen, hoorde hy duideiyk iets bln-
ll "ft pakpapier tikken. Als door een
l,J Sestoken, sprong hij weer overeind,
l:!*? tiet pakje en, het met gestrekte ar-
15 ver mogelijk van zich afhoudend,
I ™de hy zich weer naar de deur. Mi-
Irf Paradise was hem ln den weg getre-
l:.3 »et het blijkbare plan hem tegen te
lïlfIt doch Timotheus, die het thans
lik.' een oogenblik om zich om égards
I uf>mmeren achtte, lichtte hem snel en
beentje en was reeds weer ln de
buitenlucht eer de verontwaardigde ex
cellentie overeind gekrabbeld was.
Het scheen Timotheus toe alsof zdjn hart
te groot geworden was voor zyn borstkas,
zoo klopte en hamerde het. zyn adem ging
moeliyk en stootend en hy zag slechts on-
duideiyk. Niettemin holde hij met inspan
ning van zyn laatste krachten zoo snel
mogeiyk van het palels weg, het pakje nog
steeds vastklemmend. Hy hoorde hoe hij
opnieuw achtervolgd werd, maar hy stoorde
er zich niet aan. Nu. kon men hem arres
teeren, als hy zich eerst maar van de bom
ontdaan had. Met een laatste wanhopige
krachtsinspanning maakte hy een eind
spurt naar een groene, open vlakte. Daar
gooide hy het gevaariyke pakje zoo ver
mogeiyk van zich af en holde weer terug,
zyn ver achtergebleven achtervolgers te
gemoet. Bijna was hy den voorsten gena
derd. toen hy achter zich een gedempt,
droog knappen hoorde, als van een geweer
haan, die gespannen wordt.
„Liggen!" gilde hy tegen den man, die
thans vlak by hem was en wierp zich lang
uit in het gras. Nog geen volle seconde
daarna klonk een oorverdoovende knal, die
zün trommelvliezen byna scheurde. Hij zag
de naderende menschen plotseling stil
staan. Toen veegde een geweldige storm
wind over hem heen, boomen stortten kra-
';enl ter aarde, struiken werden van hun
wortels gescheurd; de menschen, die zoo-
luist nog overeind stonden, werden als een
stelletje kegels door elkaar geworpen.
Zand en modder regenden uit de lucht.
Daarna viel plotseling een doodsche stilte.
Niets of niemand bewoog, het scheen wel,
alsof elk levend wezen plotseling ln een
diepen slaap verzonken was.
Eindeiyk, na wat Timotheus een eeuwig
heid toescheen, bewoog de vlak by hem
neergevallen man zich. Voorzichtig ver
roerde hy eerst zyn armen en beenen, als
om zich te overtuigen of ze nog op hun
plaats zaten. Daarna kwam hy moeliyk
overeind en naderde den nog steeds hij
genden Timotheus.
„Merci", zei hij, terwyl hy hem de hand
toestak, „merci! U hebt myn leven gered.
Als ik was blyven staan, zouden ze nu een
speurtocht naar myn botjes moeten orga-
niseeren. Nogmaals harteiyk dank!"
Timotheus had nog geen adem genoeg
om weer te kunnen spreken. Hy knikte
slechts
„U bent toch niet gewond?" vroeg de
man. terwyi hy zich bezorgd over hem
heen boog.
„Neen', antwoordde Timotheus haast on
hoorbaar. „Alleen maar doodop."
„Dat wil ik gelooven. Eerst dat ritje en
daarna dien marathonloop! Tusschen twee
haakjes, ik ben inspecteur Friedrich Koer-
ber. Ik kwam hier elgeniyk om U te arres
teeren wegens defstal van een vrachtauto
Maar dat zullen we nu maar laten rusten.
Bovendien heb ik hier niets te zeggen, de
Volkenbond heeft ex-territoriale rechten.
Maar hoe wist U elgeniyk van deze bom
af?"
Timotheus kwam langzaam overeind,
waarbij de inspecteur hem steunde. Hy
begon nu weer op adem .te komen en de
kennismaking met den vertegenwoordiger
van den Heiligen Hermandad viel hem
hard mee.
Inspecteur Koerber zag er heel anders uit
dan hy van een dergeiyken machthebber
verwacht had. Hy had een groot, kogel
rond hoofd, dat met een verwarden bos
vuurrood haar getooid was. Aan weers
kanten van zijn kleine mopneusje glom
men twee goedmoedige, grijze oogjes en
hy had waarempel kuiltjes in zyn wangen
als hy glimlachte! Zijn lichaam scheen
een vergroote uitgave van zyn hoofd te
zyn, eveneeas zoo dik, dat het bijna rond
was, terwyi de korte armen en beenen er
eigeniyk niet by schenen te hooren, maar
er later aan vastgeplakt leken te zyn.
„Oh, ik weet nog veel meer dan alleen
van die bom", beantwoordde hy de vraag
van den inspecteur. „Maar dat is een lang
verhaal. Vertelt U me eerst eens; zyn er
nog erge ongelukken gebeurd tydens de
achtervolging?"
De inspecteur schudde het hoofd „Ge
lukkig niet alleen maar twee gedeukte ra-
diateurs en een paar schrammen. Overi
gens
Hy kon zyn zin niet afmaken. De ande
ren waren nu ook genaderd en drongen
zich om Timotheus heen. Toen ze zagen,
dat hem niets mankeerde, barstten ze in
een luid gejuich uit en eer de raadseltante
wist, wat er met hem gebeurde, hadden
paar stevige mannen hem op hun schou
ders genomen en droegen hem in triomf
naar het gebouw van den Volkenbond, ter-
wyi Koerber blazend achter den stoet aan
holde. Halverwege kwam een tweede groep
menschen hen tegemoet, aan wier hoofd
minister Paradise en de secretaris-generaal
Loneva liepen. En zelfs deze belde lioog-
waardigheidsbekleeders gedroegen zich ln
hun enthousiasme en bUjdschap als school
kinderen op hun eersten vacantledag.
„Hurrah, old boop!" riep minister Para
dise reeds uit de verte. „Tree cheers voor
den redder van den Volkenbond!"
En ook Loneva scheen voor het eerst van
zijn leven te vergeten, dat hy de hoogste
Volkenbondsbeambte was. Hy danste en
sprong en uitte onverstaanbare woorden
en alle anderen waren even uitgelaten en
opgetogen.
Tenslotte, nadat de eerste feestroes iet3
afgeëbt was, slaagden Koerber en Para
dise er in Loneva en Timotheus mee naar
binnen te loodsen, waar zy, gevolgd door
den chef van den inlichtingendienst, Lept,
in het privékantoor van den secretaris
generaal een toevlucht vonden.
„En nu vertellen!" drong de inspecteur
aan.
„Jaazei Timotheus. „U hebt goed
praten! Maar waarmee moet ik eigeniyk
beginnen? De heele geschiedenis is tame-
lyk verward en byster ongeloofwaardig.
En ik heb gedurende de laatste paar uren
ook niet veel tyd gehad om rustig na te
denken."
Hy stond op en liep naar het venster
toe, van waar hy de ontzettende verwoes
ting kon gadeslaan, die door de bom ver
oorzaakt was. Er was een metersdiep gat
in den grond op de plek, waar de helsche
machine geëxplodeerd was en meters ver
in den omtrek waren boomen en struiken
ontworteld alsof er een orkaan zonder
weerga gewoed had. Zelfs de dubbele rui
ten van het venster waren niet gespaard
gebleven; ze vertoonden groote, stervor
mige barsten. Plotseling begon Timotheus
te grinniken.
(Nadruk verboden). i (Wordt vervolgd),
