GOLD fTAR
Ons Kort Verhaal
buitenlandsche politiek
Simplex rijwielen, roestvrij bewerkt, 46*
lie Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 20 Mei 1939
Vierde Blad
No. 24279
)ebat over de Britsche
'N KNOOP
(Lloyd George opent
10
Onvervulde wenschen
Ld George heeft het debat over de bui-
ündsche politiek in het Britsche Lager
eeopend. Hij zeide, dat er een punt
Ljt is, waarop een beslissing, in de
Ll0]gende uren of althans in de eerst-
fctnde dagen door Engeland, Frankrijk
■Rusland genomen, van meer gewicht
Irijn dan welk besluit ook, door deze lan-
1 sedert 1914 getroffen. Ieder verwacht
[nieuwen slag van de zijde der dictato-
I die hun wapening bespoedigen in een
Itend tempo, vooral ten aanzien van
I janvalswapenen: tanks, bombarde-
Alsrllegtuigen, duikbooten. Zij bezetten
■Srersterken nieuwe stellingen, waardoor
l:itii strategische voordeelen verschaf-
l'lloyd George zeide het bericht, vol
ts hetwelk acht gezantschappen te
op 25 dezer hun diplomatieke voor
lid zullen verliezen, veelbeteekenend
Uien. De Britsche voorbereidingen zijn
fop een onvermijdelijken oorlog, maar
Lnonvermijdelijken vrede gericht. Men
lien vrede ongetwijfeld slechts verwer-
door in Engeland, Frankrijk. Turkije
[Rusland een zoo groote macht bijeen te
keen, dat de dictatoren, die scherpzin-
tjienschen zijn, beseffen, dat zij geen
lien aanval kunnen ontketenen zon-
I de mogelijkheid van een ramp voor
[self en hun volken onder de oogen te
i zien. Als de dictatoren zouden we
it wij aldus Lloyd George ach-
(tol krachten hebben, die onze uitein-
Ee overwinning verzekeren, zouden zij
net uitdagen. Lloyd George wenschte
peering geluk met de met Turkije be-
l:i overeenstemming. Hij zeide verder:
ïgeheele kwestie met Rusland bewijst.
|;e niet geheel weten, wat we willen
n en sterke neiging het zonder Rusland
itn. Rusland heeft maanden geleden
leboden samen te werken. Sedert
leden zien we dit machtige gegeven
ld in den bek. Wij zijn bang voor de
bche tanden, maar niet voor de tan-
van die roofdieren, die het eene onaf-
lelijke land na het andere verscheu-
Lloyd George bepleitte een samen-
Jting met Rusland op denzelfden voet
liet Frankrijk.
Attlee.
Itlee betoogde, dat Lloyd George een zeer
*er, maar volkomen Juist beeld van den
lidtoestand had opgehangen. Rusland
kt het op voor de collectieve veiligheid,
lillê bevinden zich de Gestapo en Duit-
liroepen en vele Italianen beseffen, dat
■iitiek van Mussolini een omverwerpen
kent van het groote werk van Victor
Trauel en Garibaldi, die met hulp van
Jlnjken Engeland Italië hebben bevrijd
[Duitsche overheersching. Italië is bijna
%eer de vazal van Duitschland als Tsje-
iSowakije. Attlee zeide de onduidelijk-
Ivan de regeeringspolitiek te betreuren
Inklaarde, dat de groote meerderheid
■bet volk het beste middel tot voorko-
|ran een oorlog ziet in een sterk ver-
Ijtiisschen Engeland, Frankrijk en Rus-
Chamberlain aan het woord.
Lister-president Chamberlain, die luide
Jtoegejuicht, verklaarde, dat hij geen
■over de buitenlandsche aangelegenhe
id houden, omdat hij er zich van be-
fns, dat ieder woord dat hij zegt, in de
r-e wereld bekend wordt en onder de
Nordt genomen. Er zijn, aldus Cham-
"i. eenige personen te kwader trouw,
ar al te graag een zin, dien ik mij
ontvallen, een beteekenis geven, welke
f bedoeld was. Chamberlain noemde de
■Mn van Attlee bezonnen en opbouwend
E?'iiilS.' had gesproken over de
T>telijkheid van een vredespolitiek op
fa termijn, waarbij men aandacht zou
Fji schenken aan zekere punten, op de-
t^ f.Pnalde omstandigheden een vaste
■wi i! 20u 'cunnen worden gevestigd.
L dat bÜ die punten het pro-
X; nat als het koloniale vraagstuk he
fteen rol zou spelen.
'k ben het er mee eens, aldus dc pre-
I "ter, dat wij in Engeland niet bereid
|hjn den vrede te koopen voor conces-
slechts tot nieuwe eisehen lei-
|&n. Dat betiekcnt zeker niet. dat wij
tonden weigeren te spreken over een
I methode, waardoor de redelijke verlan-
Wisvan andere naties bevredigd zou-
|w» kunnen worden, zelfs indien daar-
I eenige wijziging in den bestaanden
I tond noodig zou zijn. Er zijn vele
I ^^ikken, die gemakkelijk geregeld
I touden kunnen worden, indien men er-
verzekerd zou kunnen zijn, dat zij
I een sfeer van goeden wil besproken
I Qinen worden. Vele concessies zouden
I tonder al te groote moeilijkheden ge-
I kunnen worden, indien men ervan
I 'Vertuigd kon zijn, dat zij slechts zou-
I en worden gebruikt voor het doel.
I *®arv°or zij gedaan zijn, en niet voor
1 a ^rekken van een strategische
I *IKnf, gericht tegen de vrijheden van
«Xe**.
j1 ton niet met voordeel spreken over
I'SaJ. vre^csvoorwaarden- tenzij men
dat aHe aanvalsgedacih-
andere menschen worden opge-
Duitsche regeering heeft ver
uit m dergelijke bedoelingen niet
KJ* het ongeluk wil, dat Attlee niet
pEP* haar niet gelooft en die
Jj; f door de Duiteohe regeering zelf
«walkt.
heSen overtuiging konden
j J1 dat or geen sprake zal zijn van
W-splannen of van verder gebruik
ftvveld in de betrekkingen tusschen
i ^chland en andere landen, dan zou-
j*1j niet aarzelen, uiteen te zetten,
I ijj. °"s standpunt is en langs welke
j dc voorwaarden voor een voort-
^den vrede zouden willen be-
Ik bezie deze zaak niet in een te engen
geest van zuiver Britsch belang in den zelf-
zjchtigen zin van het woord. Ik geef toe,
dat men het Britsche belang niet kan los
maken van het wereldbelang.. Het grootste
van alle Britsche belangen is de handha
ving van den vrede. Het zou wel getuigen
van een internationalen geest, als men ge
looft, dat het Britsche belang het best
gediend wordt door een regeling, die reke
ning houdt met de nooden en aanspraken
zoowel van andere landen als van Enge
land. In dien geest zou ik wenschen erover
te spreken, hoe wij de lijnen voor een per
manenten vrede zouden kunnen aangeven.
Ik wil den ernst van den toestand niet
onderschatten, aldus vervolgde Chamber
lain. maar ik geloof, dat Lloyd George een
wat al te somber beeld heeft opgehangen.
De procedure betreffende het gezantschap
te Praag bevatte niet ongewoons of sinis
ters. Wat hier geschied is, Is slechts een
gevolg van voorafgaande gebeurtenissen.
Chamberlain noemde de bewering,
dat de Tsjechische activa waren vrijge
maakt ten gunste van Duitschland. een
verzinsel en ontkende, dat het minis
terie van financiën had toegestemd in
het vrijmaken van Tsjechische activa
voor de bank voor internationale beta
lingen of een andere instantie. Er is
slechts in kleine bedragen wat geld
vrijgemaakt voor vluchtelingen, die
Tsjecho-Slowakije verlaten hebben. IP|
weet niet, of de Duitsche regeering, toen
zij overging tot haar actie in Bohemen
en Moravië, zich bewust was van den
enormen weerslag, welke die actie in
het buitenland zou veroorzaken. Meer
nog dan de annexatie van een anderen
staat was het de duidelijke tegenspraak
tusschen dit optreden en de plechtige
verklaringen, zoo vaak door de Duitsche
regeering gegeven, die de openbare mee
ning in de geheele wereld zoo diep heeft
geschokt. Die tegenspraak heeft het
gevoel van veiligheid in Europa volko
men ondermijnd en in breeden kring
de gedachte doen ontsaan, dat de onaf
hankelijkheid van geen enkelen kleinen
staat veilig was.
(Reeds in een gedeelte van onze
vorige oplaag geplaatst).
Ik wil niet beoordeelen. of die gedachte
juist is, maar slechts zeggen, dat zij is
veroorzaakt door het optreden door de
Duitsche regeering. Het scheen ons toe,
dat een ontbinding van een groot gedeelte
van Europa dreigde, tenzij een nieuwe sta-
biliseerende factor in Europa kon worden
geschapen.
Onder deze omstandigheden achtte de
Britsche regeering het haar plicht om in
samenwerking met Frankrijk te trachten
dezen stabiliseerenden factor op te bou
wen.
Onze verzekeringen aan Polen en Roe
menië beteekenden slechts een eersten stap
Het stelsel moet nog versterkt worden door
meer permanente regelingen en door steun
van andere kringen, die bereid en in staat
zijn, dien steun te verleenen.
Ik wil er den nadruk op leggen, dat
deze politiek niet geïnspireerd wordt
door het streven naar het verdeelen
van Europa in vijandelijke statengroe-
pcn, of door de meening, dat een oor
log onvermijdelijk is. Ik acht een oor
log nooit onvermijdelijk tot hij begon
nen is.
Een politiek van tegengestelde sta-
tengroepen lijkt ons niet stabiel en
daarom gevaarlijk. De politiek, die wij
volgen, bevat geen element van agres
sie en sluit dc mogelijkheid van be
spreking van alle geschillen in een
geest van goeden wil niet uit.
Het is een politiek van voorzorg, die
sleohts in werking treedt onder zekere
voorwaarden, welker verwezenlijking in de
macht van anderen ligt. Het is een verze
kering tegen agressie, die, naar wij hopen,
nooit zal plaats vinden.
DE VERHOUDING TOT RUSLAND.
Sprekende over sovjet-Rusland, zeide
Chamberlain, dat hij niet kon nalaten te
denken, dat er een misverstand in het spel
is, aangezien Attlee het deed voorkomen,
alsof de Britsche regeering tot deze onder
handelingen was gebracht door wantrou
wen in de Russische ideologie.
Ik wensch te zeggen, dat zulks niet het
geval is. Indien wij de methoden zullen
kunnen vinden, waarbij wij de samenwer
king met en den bijstand van de sovjet
unie kunnen opnemen bij het in elkaar
zetten van een vredesfront. zullen wij dit
toejuichen. Wij wenschen dat en kennen
er groote beteekenis aan toe.
De veronderstelling, dat wij den Russl-
schen bijstand zouden versmaden, is wer
kelijk zonder eenigen grond. De minister
president verwees in dit geval naar de
jongste verklaring van Stalin, dat het de
politiek der sovjet-unie was, de staten te
ondersteunen, die slachtoffer van agressie
zouden kunnen worden, mits zij bereid
zouden zijn hun onafhankelijkheid te ver
dedigen.
Dat is ook ons standpunt en het scheen
er op te wijzen, dat de sovjets bereid zou
den zijn tot samenwerking bij de tenuit
voerlegging van een dergelijke actie.
Wij waren er ons evenzeer van bewust
en dit is het punt, dat tot nu toe nog
geen waardeering heeft gevonden dat de
directe deelneming der sovjets niet geheel
in overeenstemming zou kunnen zijn met
de wenschen van eenige landen, te wier
behoeve deze overeenkomsten worden ge
maakt.
Wij wenschen samenwerking te hebben
met alle landen en wij wenschen geen ver
deeldheid tusschen hen en daarom hebben
wij voorgesteld aan de sovjets, dat zij een
verklaring zouden afleggen ten aanzien
van Polen en Roemenië van gelijke strek
king, als wij en Frankrijk hebben afgelegd.
Het schijnt, dat de sovjets van meening
waren, dat dit aanbod niet wederkeerig
was.
De Britsche regeering heeft nooit den
wensch gehad, aan de regeering der sov
jet-unie te vragen, iets te doen. waartoe
zij (de Britsche regeering zelf) niet bereid
was. Zij wenschte steeds dat overeenkom
sten wederkeerig zouden zijn. Het valt mij
moeilijk te begrijpen) waarom gedacht zou
moeten worden, dat liet voorstel, dat wij
hebben gedaan ten aanzien van de weder-
keerigheid. een hiaat zou vertoonen.
Men kan van meening zijn, dat het niet
voorzag in het geval van zekere staten
buiten Polen en Roemenië, die buurstaten
van Rusland zijn en via welke de sovjet
unie zou kunnen worden aangevallen, doch
daar tegenover was het niet van toepas
sing op zekere staten in het Westen, die,
indien zij mochten worden aangevallen, ons
tenslotte in een oorlog zouden betrekken.
Ik heb het duidelijk gemaakt, dat by
ons voorstel er niet aan gedacht werd, de
sovjet-unie te laten intervenieeren, onge
acht of Groot-Brittannië en Frankrijk
zulks zouden doen.
Chamberlain voegde Hier nog aan toe,
dat er eigen verplichtingen op grond van
de door Groot-Brittannië gegeven verze
keringen, ongeacht den Russischen bij
stand, waren en dat daarom, indien er
eenige ongelijkheid zou bestaan tusschen
beide partijen, deze ongelijkheid ten gun
ste der sovjet-unie is en niet ten gunste
van Groot-Brittannië.
Om duidelijk te zijn, er is een mis
verstand en wat ook beweerd kan wor
den nopens ons voorstel, niet kan wor
den beweerd, dat het voorstel unfair
zou zijn. Niettemin, daar het voorstel
niet aanvaardbaar was voor de sovjet
unie, hebben wij het opnieuw gepro
beerd. Wij hopen oprecht, dat wij spoe
dig tot een overeenstemming zullen ko
men.
We dachten, dat de sovjets misschien
bereid zouden zijn, te verklaren, tot een
overeenkomst te komen met ons, over za
ken, waarover wij tot overeenstemming
zouden kunnen komen en dat zij bereid
zijn later te spreken over onderwerpen,
waarover moeilijkheden bestaan. Dat zou,
naar onze meening, een verstandige gang
van zaken zijn geweest.
Ik betreur zeer het besluit der sovjets.
Potemkin niet naar Genève te laten gaan.
De zitting van den Volkenbondsraad werd
een week uitgesteld, teneinde hem instaat
te stellen te komen en nadat zij was uitge
steld, kon hij niet komen en werd Halifax
de gelegenheid ontnomen deze aangelegen
heden persoonlijk met hem te bespreken.
Ongetwijfeld hebben de sovjets goede
redenen gehad voor hun houding, doch ik
betreur alleen, dat het onmogelijk is, dat
deze ontmoeting zal plaats hebben.
Dit is een van de gevallen, waarin
ik niet kan nalaten te voelen, dat er
een soort schaduw of scheidsmuur be
staat tusschen de beide regeeringen,
welke uiterst moeilijk is te overwinnen.
Zoowel Sinclair (de leider der liberale
oppositieals Lloyd George drongen er hier
bij Chamberlain op aan, te verklaren, wel
ke moeilijkheden er eigenlijk bestonden.
Chamberlain weigerde hierop te antwoor
den en zeide, dat dit misschien van be
lang zou kunnen zijn voor Lloyd Gèorge,
doch dat het doodelijk zou kunnen zijn
voor de politiek, Zij, die niet er op uit
zijn. het de regeering moeilijk te maken
en die werkelijk wenschen, dat de politiek
zal slagen, zullen hiervan afzien, druk op
ons uit te oefenen op een ongeschikt
oogenblik, om ons te doen onthullen het
juiste punt, waarop zich de moeilijkheden
voordoen.
Ik heb reeds een algemeene aanwijzing
gegeven. Daarenboven zijn wij in nauw
contact met Frankrijk en zijn wij gelukkig
van dit land de medewerking en den raad
te hebben. Er zijn geen verschillen tusscher.
ons.
Halifax zal gelegenheid voor verdere
besprekingen met den Franschen pre
mier en den Franschen minister van
buitenlandsche zaken hebben. Ik ver
trouw, dat het na deze besprekingen
mogelijk zal zijn, die moeilijkheden te
overwinnen, die ons tot nu toe hebben
belet, een overeenkomst met de sov
jets te bereiken, en dat wij spoedig in
staat zullen zijn, mededeeling te doen,
dat wij tenslotte tot een definitieve
overeenstemming met hen zijn geko
men.
DE DEBATTEN.
Churchill heeft uiteengezet, dat de mi
nister-president hen, die diep voelen, niet
heeft gerustgesteld en hij betreurde, dat
geen duidelijke uiteenzetting was gegeven
Die knoop wil U herinneren
aan Uw zoo-goed-als-Ieege pakje
Gold Star Shag. Wilt U dus
vanavond volop genieten van
een zacht en geurig pijpje, dan
vlug naar den winkel om .een
verschpakje GOLD STAR Shag!
'n Extra Troela tie: Gold Star de Luxe, 12 ct.
238 (Ingez. Med.)
244
(Ingez. Med.)
DOOR J. P. BALJÉ.
Op het terras aan het meer was het stil.
Snel was de schemering gevallen, de bos-
schen, waar ze dien middag nog in ge
dwaald hadden, lagen als een donkere
schaduw tegen den bergwand, ergens op
het. meer plaste een riem, een late vogel
tjilpte. Ze waren de eenige bezoekers op
het terras.
„Onze laatste dag samen", zei hij een
beetje sentimenteel, „de laatste dag van
drie verrukkelijke weken. Morgen moet ik
weg, terug naar Hollandwerkende
gewone sleur."
Ze gaf geen antwoord. Hij zag alleen het
puntje van haar sigaret gloeien en vaag,
bijna ais een silhouet, haar gezicht.
„Je zegt niets", ging hij verder, „en tóch
zou ik het ook zoo graag van jou hooren.
Elaine. Jij vond die dagen toch ook mooi,
onvergetelijk
Weer was er even een stilte. „Ja!" zei ze
toen alleen. Haar stem was laag; hij hield
van die stem, zooals hij hield van alles aan
haar.
..Ga morgen met me mee, Elaine. Ga mee
terug naar Holland. Ik weet wel. dat het
je moeite zal kosten, het tooneel vaarwel
te zeggen, maar toch durf ik je er om te
vragen. Trouw met me, ik hou van je, en
we zullen gelukkig zijn. Vanmiddag, toen
we in de bosschen dwaalden, misschien wel
een uur lang zonder iets te zeggen, toen
voelde ik de harmonie tusschen ons, toen
wist ik, dat we het samen goed zouden
kunnen vinden Een knusse, prettige wo
ning. oh, natuurlijk niet al te luxe. want
ik ben geen Croesus, maar een woning,
waar we het goed kunnen hebben, w'j bei
den. We zijn nog jong. Elaine, en de toe
komst kan mooi zijn voor ons".
„Jij bent nog Jong!" verbeterde ze, „ik
ben een paar jaartjes ouder dan jij, jon
gen."
„Onzin." weerde hij af, „je ziet er veel
jonger uit. En bovendien, wat doet het er
toe?"
„Kunstmiddelen", lachte ze, „zoo opper
vlakkig merk je dat niet. Maar als we ge
trouwd zouden zijn, en je zag ai die bewer
kingen, danoch, ik denk, dat je dan
scherper zou gaan zien. En als mijn han
den ruw werden van het werk. dan zou je
ze niet meer zoo teeder beetpakken, als je
nu wel eens doet, precies, alsof je heel
Jonge vogeltjes in je hand neemt, die je
bang bent, pijn te doen
„Dat zijn allemaal uiterlijke dingen. Wat
wil innerlijk gemeen hebben, Elaine, dit
blijft...."
,,Ik geloof, dat je je vergist, Frank. Zoo
dra iets een sleur geworden is, vervlakken
de eerste indrukken. En andere factoren
springen dan naar voren, dringen zich op,
andere dingen gaan belangrijker schijnen
ik ken het leven, jongen, ik heb het niet
altijd alleen van de zonzijde gezien, zooals
jij. We moeten verstandiger zijn. Het waren
drie prettige vacantieweken, we hebben el
kaar hier getroffen en waren verrast en
blij met eikaars gezelschap. We hebben
samen tochtjes gemaakt, samen gedweept
in de mooie natuur, misschienzoo nu
en dan eens gedacht, dat we van elkaar
hielden, als de maan toevallig eens wat
extra groot scheen, als de sterren bijzonder
twinkelden en het meer zoo spiegelglad
was. Dat is niet ongewoon voor een groo-
ten jongen, als jijen zelfs niet voor
een al wat oudere actrice, als ik. Maar nu
moeten we afscheid nemen. Zeggen: bon
jour et adieu.... En dan denken we een
enkelen keer nog eens aan die prettige
uren, en we hebben een warme herinne
ring aan elkaar.Zou dat niet het beste
zijn?"
..Nee!" zei hij heftig, „dat is niet het
beste, Elaine. Ik voel, dat ik Je niet missen
kan. Jouw gezelschap niet. Je stem niet, je
oogenik hou immers van je. En jij, je
houdt van mij, ik heb het gevoeld, ik weet
hetHet zou dwaasheid zijn, het geluk
te vertrappen, als het voor het grijpen ligt."
„Dwaze jongen! Je bent nog wel jong, maar
die Sturm- und Drangperiode moest je
toch te boven zijn. Kom, Frankje, geef me
een hand, het wordt kil hier. Adieuhet
ga je goed!"
Hij stond op en zijn stoel viel achterover.
„Elaine," zei hij schor, „dat kan je niet
meenen. Alsje het werkelijk meent,
dan zou je gespeeld hebben met gevoe
lensdie,nee, dat kan niet. Je
houdt van me. Elaine, Je houdt van me,
nietwaar?"
Ze maakte een ongeduldig gebaar.
„Ik had gehoopt, dat je ons dit zou be
sparen. Frank", antwoordde ze koel. Maar
als je dan een antwoord wenscht op je
vraag, welnu dan. Nee. ik houd niet van
je! Ik vond je een aardige jongen, en.
enwel, Frank, ik ben actrice en zelfs
in het gewone leven is een beetje spel wel
eens aardig. Het spijt me voor je, dat ik
het zoo cru moet zeggen. Nu sta je daar.
als een kind. wiens speelgoed gebroken is,
nu ben je wel héél erg jong. Frank. Kom.
wees geen dwaas. Geef me een hand en
vergeet die weken. Of denk er hoogstens
nog eens aan. als aan een niet onaardige
periode met die actrice, die tooneelspeel-
ster. kom. hoe heet ze ook weerDat is
heusch het beste.... voor jou en voor mij.
Dag Frank!"
Bijna werktuigelijk drukte hil haar hand
Hii stond daar als geslagen. En staarde
haar na. toen ze met snelle passen het
terras afliep. In de verte begon het te
rommelen... een bergonweer..
Elaine zat op haar kamer en keek in den
spiegel voor haar. Haar oogen stonden
donker, om haar mond waren groeven.
„Was mijn besluit goed?" peinsde ze.
..Was het goed? Ik hou van den jongen,
meer. oh. zeker- méér, dan hii van mii denkt
te houden. Maar tóch, tóch geloof ik. dat
het beter zoo is. Het was het moeilijkste
tooneelspel van mijn leven. Maar ik meen.
goed gedaan te hebben. Onvervulde wen
schen laten de herinnering achter aan iets
da kostbaar is en goed. iets da1 waard was
beleefd te worden; vervulde wenschen ver
worden blina steeds tot iets. dat geen be
teekenis meer heeft
Nadruk verboden.
Auteursrecht voorbehouden.
van de moeilijkheden tusschen de sovjet
unie en Engeland. Sommige uitlatingen van
den minister-president deden evenwel ver
onderstellen, dat de moeilijkheden niet zoo
groot waren.
Spreker bracht hulde voor het sluiten
van het verdrag met Turkije en hij ver
klaarde te hopen, dat ook Frankrijk een
dergelijk verdrag zal sluiten.
Verder verklaarde Churchill van mee
ning te zijn, dat een drievoudig verbond
een noodzakelijke stap is om andere lan
den, die bedreigd worden, te verzoeken
zich onder bescherming te stellen.
Hij vroeg, waarom men er voor terug
schrok een bondgenootschap te sluiten met
sovjet-Rusland, ais men wel bereid was in
geval van oorlog met dit land samen Po
len en Roemenië te beschermen.
Hij weigerde aan te nemen, dat Polen
een hinderpaal vormde voor een overeen
komst tusschen Engeland, Frankrijk en de
sovjetunie.
Inzake de mogelijkheid, dat Mussolini
kwaad zou worden door een dergelijk ver
drag. zeide spreker, dat er slechts een
middel is en dit is: sterk zijn; iets anders
zal geen doel treffen.
In zijn conclusie zeide Churchill, dat,
indien de regeering thans de noodza
kelijke hulp van de sovjet-unie van de
hand wijst en zoo het land in een oor
log stort, zij het vertrouwen, dat het
land haar heeft geschonken, niet heeft
verdiend.
Na Churchill sprak Eden, die het met
de verschillende sprekers eens was, dat het
resultaat van de onderhandelingen met
de sovjet-unie wellicht van de grootste
beteekenis zal zijn voor de toekomst van
den wereldvrede.
Het is mijn overtuiging, aldus Eden. dat
het den «vrede tot voordeel zal strekken,
als tusschen Engeland, Frankrijk en Rus
land overeenstemming kon worden bereikt
en hoe eerder en hoe vollediger en omvat
tender zulk een regeling, hoe beter.
Ik geloof, dat het dit land en Rusland
en ook Europa en de handhaving van den
vrede tot voordeel zal strekken en ik acht
het niet onbillijk, de regeering de vraag te
stellen, of dat al of niet haar meening is.
Ik heb nog geenerlei reden kunnen ont
dekken, waarom op eenig deel van den
aardbodem de betrekkingen tusschen het
Britsche rijk en de sovjet-unie met elkaar
in conflict zouden moeten komen.
Als er een land is, dat zeker thuis genoeg
heeft te doen, dan is het Rusland. Wat ik
zou willen zien is, dat de basis van eéh
regeling een drievoudig verbond is tusschen
Engeland, Frankrijk en de sovjet-unie, ge
baseerd op volledige wederkeerigheid.
Tenslotte verzocht Eden de regeering,
ae politiek, waartoe zij is overgegaan, met
kracht en overtuiging voort te zetten,
want slechts zoo zou de wereldvrede gered
kunnen worden.
Ook Sinclair pleitte nog voor samenwer
king met de sovjet-unie. Als wij, zeide hij,
haar soldaten op het vlagveld verwelko
men, moeten wij niet, zooals te Muenchen,
haar staatslieden buiten de raadskamer
houden.
Ten aanzien van de sovjet-unie zeide
Butler, dat Groot-Brittannië de regeering
der sovjet-unie had medegedeeld, van mee
ning te zijn, dat zijn politiek voor het
oogenblik geschikter is en dat het Britsche
plan niet minder begrijpelijk is dan het
Russische en passender is om doeltreffen-
den steun te verleenen, waar deze het
meest noodig is.
De Britsche regeering is van meening,
dat haar plan meer in overeenstemming
is met dc opvattingen der andere er het
meest bij betrokken landen en er minder
op berekend is. twijfel te wekken en moei
lijkheden te doen rijzen.
De Britsche regeering zal in nauw con
tact blijven met de belanghebbende regee
ringen.
Intussohen worden de gezichtspunten
der sovjet-regeering nauwkeurig en op wel
willende wijze bezien. De onderhandelin
gen duren voort.
MOTIE DER LIBEPALEN
VERWORPEN.
Een motie der liberalen, strekkende tot
vermindering der begrooting werd met 220
tegen 96 stemmen verworpen.
De debatten waren daarmede beëindigd.
Het Lagerhuis werd 'hierna verdaagd.
