m
De Duce over vrede
of oorlog
HèSk
Redevoeringen van Bonnet
Csaky
en
Het debat in de Fransche Kamer
ZWANENBERG
IEIDSCH DAGBLAD - Vierde Blad
Maandag 15 Mei 19])
Brabantsche
Er zijn knoopen, in de politiek, doch een
degen niet noodig
CEBUTO y.LtSÜWjrREISBUREAU
tafelworstjes!
maakt u)at smaakt!
Feitelijke eenstemmigheid
BURGERLIJKE STAND
VAN LEIDEN
LUCHTVAART
FAILLISSEMENTEN
Te Turijn heeft de I>uce gisteren een
rede gehouden, die per radio is uitgezon
den. Mussolini zeide o.m.:
..Werkzaam en getrouw volk van Turijn.
Kameraden. Herinnert gij u de laatste
woorden van de redevoering, welke ik de
eer heb gehad zeven jaren geleden voor u
uit te spreken?
„Marcheeren en opbouwen en zoo noodig
strijden en overwinnen". Na gesproken te
hebben over de vreugde weer te Turijn te
zijn, vroeg de Duce of de bevolking van
Turijn getrouw bleef aan dit consigne. Het
antwoord luidde „ja".
Inderdaad, aldus Mussolini, heeft het
Italiaansche volk gemarcheerd en gebouwd,
gestreden en Afrika overwonnen op een
vijand, die volgens de op militair gebied
meest deskundigen onverslaanbaar was.
Verslagen en overwonnen de coalitie van
toepassing van sancties. Ingesteld door
dien Volkenbond gefluit welke voort
aan zonder verdriet is opgeborgen in dat
groote mausoleum van marmer, dat is op
gericht aan de oevers van het Lac Leman.
Verslagen en overwonnen Spanje aan de
zijde der heroieke infanterie van Franco
applaus - tegen de democratisoh-bolsjewis-
tische coalitie, welke letterlijk verpletterd
uit den strijd te voorschijn kwam.
De synthese van deze zeven jaren is:
de verovering van het rijk, de vereeni-
ging van het koninkrijk Albanië met
het koninkrijk Italië en de toeneming
van macht op ieder gebied.
Terwijl ik tot u spreek vragen millioe-
nen, misschien honderden millioenen zioh
In alle deelen van de wereld van hoog tot
laag. optimistisch of pessimistisch af:
„blijft het vrede of wordt het oorlog?" Het
ls voor allen een ernstig vraagteeken.
Ik antwoord er op met te verklaren,
dat bij een objectief en kalm onderzoek
van den toestand blijkt, dat er thans
in Europa geen vraagstukken zijn van
een omvang en scherpte welke een oor
log zouden wettigen. Er zijn knoopen
in de Europeesche politiek, doch om
deze te ontwarren is het misschien niet
noodzakelijk naar het zwaard te grij
pen.
Toch moeten deze knoopen worden
doorgesneden, omdat men vaak een
harde werkelijkheid verkiest boven een
langdurige onzekerheid.
Dat is niet alleen de gedachte van Ita
lië. doch ook van Duitsohland en dus van
de as geroep Hitler! van die as, welke
na vele jaren een evenwijdig loopende actie
te zijn geweest tusschen twee regiemen en
twee revoluties door het pact van Milaan
tot een militair bondgenootschap zal wor
den, dat in den loop der maand te Berlijn
zal worden geteekend
Het zal de onsoheidbare gemeenschap
worden van de beide staten, de beide vol
ken.
Zij, die iederen morgen uitkijken naar
mogelijke barsten of ommekeer kunnen
vandaag beschaamd en vernederd zijn. Dat
niemand zich illusies make, want mijn wil
is onbuigzaam als te voren en beter dan
te voren.
Wij zullen met Duitschland opmar-
cheeren om Europa dien vrede van
rechtvaardigheid te geven, welke in
nige wensch is van alle volken
De polemisten van de groote democra
tieën worden uitgenoodigd, een zoo moge
lijk, rechtvaardig, oordeel te geven over
ons standpunt.
Wij wenschen niet den vrede, omdat onze
binnenlandsche toestand, zooals men weet,
rampzalig is.. Dat is hij sinds 17 jaar. Maar
zij die op de catastrophe waohten, kunnen
nog lang wachten. Het is ook niet uit
physieke vrees voor den oorlog, daar dit
gevoel ons volkomen onbekend is. Ziet
daar. waarom de bedenksels van die ka
merstrategen van de andere zijde der
dichtstbijzijnde grens gefluit, herhaald
geroep: „Tunis, Nice, Corsica" waarin
gesproken wordt van een gemakkelijke
wandeling door het dal van de Po absurd
zijn. De tijden van Frans I en Karei vm
zijn voorbij. Oorlogen van het gebaar wa
ren niet mogelijk, zeHs niet in den tijd dat
achter de Alpen geen volk leefde van 45
millioen mensohen.
De vreemde overweldigers hebben overi
gens nooit lang kans gehad in Italië. Er
zijn in de militaire geschiedenis van Pie-
mont tal van gedenkwaardige episoden, die
bewijzen, dat het niet gezond ls met aan
matiging in de contreien van Italië te
wandelen.
Maar is er misschien reden zich af te
vragen of met den ernstigen wensoh der
totalitaire staten naar vrede een zelfde
houding van de zijde der democratieën
overeenkomt? (de menigte roept „neen").
Gij antwoordt reeds Ik zal mij er toe
bepalen te zeggen, dat het bij den huidi-
gen stand van zaken geoorloofd is er aan
te twijfelen.
DE KAART VAN EUROPA
GEWIJZIGD.
In de laatste tijden is de geografische
kaart van Europa gewijzigd. Er moet wor
den opgemerkt, dat noch Japan, noch
Duitschland noch Italië een vierkanten me
ter gronds noch een enkelen bewoner aan
de souvereinitetit der groote democratieën
hebben ontnomen.
Maar hoe dan toch Ls die woede te ver
klaren? Willen zij ons misschien doen
gelooven, dat er sprake is van moreele
scrupules?
Terugkomende tot het verdrag van Ver
sailles, „het stelsel der tegen Italië en
Duitschland gerichte pistolen," zeide Mus
solini verder: thans is dat stelsel onher
stelbaar ingestort en traoht men het te
vervangen door min of meer gevraagde en
min of meer tweezijdige waarborgen.
„EEN WITTE OORLOG".
Dat de groote democratieën niet oprecht
zijn toegewijd aan de zaak van den vTede,
bewijst het feit. dat zij reeds begonnen zijn
met den „witten oorlog", dat wil zeggen
een oorlog op economisch terrein. Men
koestert de illusie ons te verzwakken. Niet
alleen met goud wint men oorlogen. Boven
goud is van meer belang nog de wil en nog
meer de moed.
Het formidabele blok van 150 millioen
mensehen, dat snel in aantal toeneemt,
van Oostzee tot Indische Oceaan, zal niets
met zich laten doen. Iedere aanval zal
noodeloos zijn. Iedere aanval zal met vast
beradenheid worden afgeslagen.
Na het systeem der pistolen het systeem
der waarborgen.
„WAAROM WIJ WAPENEN".
Tenslotte zeide Mussolini: de reden waar
om wij ons steeds maohtiger wapenen ten
einde in staat te zijn onzen vrede te ver-
verdedigen en iedere bedreiging met agres
sie. welke dan ook, af te slaan, zal u dus
duidelijk voorkomen.
De binnenlandsche toestand schetste
Mussolini in één enkelen zin: „het volk en
het regiem vormen in Italië een onafschei
delijk blok".
Na gesproken te hebben over de verwe
zenlijking van een nieuwe physiek en Ita-
liaansoh type, wees Mussolini op de nood
zakelijkheid de overzeesche gebieden pro
ductief te maken, hetgeen een strenge dis
cipline en groote volharding vereischt.
Mussolini besloot: „Dat niemand aan
onze toekomst twijfcle! kameraden, wat
ook gebeure. Ik zeg u in alle zekerheid,
dat alle doelen zullen worden bereikt."
BONNET TE SOUTHAMPTON.
De Fransche minister van buitenlandsche
zaken. Georges Bonnet, heeft Zaterdag te
Southampton een rede gehouden aan een
noenmaal, dat werd aangeboden door de
„Alliance Francaise".
De minister zeide dat Frankrijk op het
oogenblik wederom verdient te worden ge
acht en te worden bemind. Het land her
stelt zioh krachtig. In de fabrieken wordt
op het oogenblik zestig uur per week ge
werkt en het fabriceeren van het mate
riaal dat noodzakelijk is voor de landsver
dediging, gaat steeds sneller. Op het oogen
blik zijn in geheel Frankrijk slechts 27 sta
kers. De zware lasten voor de schatkist
zijn voor het loopende jaar reeds gedekt.
De jeugdige Franschen, die de regeering
onder de wapenen heeft geroepen, hebben
ernstig doch zonder droefheid hun haard
steden verlaten. Overal vindt Frankrijk
zijn kinderen vereenigd met hetzelfde doel
haar te dienen. De oude deugden van de
Franschen worden weer gemakkelijk opge
wekt.
De minister zeide verder dat de samen
werking tusschen Frankrijk en Engeland
nooit zou nauw is geweest en hun gemeen
schappelijke politiek nooit zoo duidelijk. Zij
weigeren geen samenwerking, doch beiden
willen hun eigen Imperium verdedigen en
de volken, welke zij hun bescherming heb
ben beloofd, doen leven in waardigheid,
onafhankelijkheid en veiligheid, zonder
welke het leven van den mensch zijn be-
teekenis verliest.
Vervolgens wees Bonnet op de pogingen
van Engeland, zijn bewapening te verster-
Al deze leizen
NEDERLAND EN AANSLUITEND
GRENSGEBIED
2 dg. Valkenburg-Luik f 16.—
2 dg Veluwe m/Achterh. 17
2 dg Zeeland 17.50
2 dg Luik Tentoonsl reis 17.50
21/} dg Nederland 25
3 dg Valkenb en Ard. 20.50
3 dg. Vaikenb en Eifel 19.75
A dg. Vaikenb en Ard. 27.75
4 dg. Valk b., Ard Eifel 27.75
6 dg. Valk.b., Ard.. Elfel 41.—
BELGIS
2 dg. Brussel 16.50
2Yj dg. Ardennen-Dinant 23.50
3 dg Belg Ardennen 23.50
4 dg. Belg Ardennen 33.50
5 dg Belg Ardennen 40 50
5 dq Ard Ostende. Luik 41 5T
EXTRA PINKSTERREIZEN.
2 dg Vaikenb—Luik f 16.
21/i dg. door Nederland..
2 dg naar Zeeland
worden vanaf Pinksteren
LUXEMBURG
4 dg Luxemburg
6 dg Luxemburg
FRANKRIJK
6 dg Parijs
7 dg Vogezen
i1/ dg Fr. Jura en Savoye
13 dg. Fransche Rivièra.
DUITSCHLAND
2 dg. Duitschland
2«/, dg. Eifel-RIJn
3 dg Bergland van Elfel.
Ahr en Rijn
4 dg. Rijn
4 dg Bad Neuenahr
4 dg Wuppertal ...,M
4 dg Hann-Hamb-Br.
5 dg Rijn
32.50
49-
iedere week gemaakt.
6 dg. Rijn
6 dg Harjgebergle v...
7 dg Zwartè V/oud
8 dg Zwarte Woud
10 dg Beieren en Tirol..
ZWITSERLAND
8 dg. Zwitserl.. Luzern
10 dg Zwit9erl„ interl...
12 dg Zwitserl., Meer
van Genève
49-
56.75
74.50
112.-
16 50
23.-
22.50
29 50
29.50
29.50
31 50
38 50
DENEMARKEN
8 dg. Oenem. en Kop h.
ITALIC
13 dg. Dolomieten
CENTRA Al-EUROPA
13 dg. Praaq-W -Budap
46 50
47.-
55 -
65 -
81.—
f 69 50
89 -
108-
t 79 50
120.-
f 112
2 dg Brussel en omg. 16.50 2/ dg Eifel/Rijn 23
2 dg. Duitschland 16.50 4 dg Mooi Nederland „36.—
25.— 2 dg. Geldersche Achterh. 17.— 5 dg. Zuid-Nederland 45.—
17.50 2Vi dg- Dlnant 23.50 6 dg Nederland 54.—
Inlichtingen en Reisgids bij:
JAC. HEEMSKERK, Touringcars. Agentschap Sigarenmagaxijn H. HEESTERMANS, Leiden,
Steenstraat 24, bij Beestenmarkt, Telefoon 1532.
4902 dngez. Med.)
Zwanenberg's
Volgens beproefd Brabantsch smul.
recept. Hartig, malsch en geurig! Vijf
van deze handige, zeldzaam smake
lijke worstjes kosten 25 cent per blik.
Neem vandaag zoo'n blikje in huis!
4868
(Insta. Uit.)
(Van onzen Parijschen correspondent).
Het einde van het groote politieke debat
in de Fransche Kamer behoefde niet te
worden afgewacht om met absolute zeker
heid te kunnen voorspellen, dat het kabi-
net-Daladier opnieuw een overwinning zou
behalen. Reeds voordat minister-president
Daladier het sprekersgestoelte beklom om
de regeeringsverklaring voor te lezen, wist
men. dat de nationale meerderheid eens
gezind achter het kabinet zou staan en
dat sommige fracties, die tot nu toe heftige
critiek op het regeeringsbeleid hadden uit
geoefend, zich in deze -moeilijke interna
tionale omstandigheden bij de meerderheid
zouden voegen.
Na of liever tijdens het voorlezen der
regeeringsverklaring reeds bleek het. dat
de Kamer vrijwel eensgezind was en de
mogelijkheid, dat een eenstemmig votum
van vertrouwen de debatten zou bekronen,
een feit. dat helaas, al te zeldzaam is in
het Fransche parlement, werd grooter en
grooter. Daladier heeft in zijn regeerings
verklaring een wondere kracht gelegd, hij
heeft woorden en uitdrukkingen gekozen,
die rechtstreeks uit het hart van eiken
Franschman voortkomen en zijdie deze
zitting in het stampvolle Parlementsgebouw
bijwoonden, hebben bovendien de intonatie
van die stem gehoord wilskrachtig, ener
giek, od het harde af de stem van een
leider, die weet. wat hij wil en voor niets
op zij zal gaan om zijn wil door te zetten.
Die taal was de taal van Frankrijk zelve,
zijn verlangen naar vrede maar ook zijn
onverzettelijke wil niet te wijken voor ge
weld noch voor dreigingen met geweld
noch voor de list. die gewelddreigingen doel
afwisselen met vrecjesverzekeringen
Het was merkwaardig de reactie van de
Kamer op deze rede te volgen Au fond was
iedereen het eens met den minister-presi
dent. doch van politieke stokpaardjes kan
men nu eenmaal in Frankrijk heel moeilijk
afstappen en dit heeft dikwijls heel wat
inkonsekwenties ten gevolge. Zoo juichten
b.v. socialisten en communisten om het
hardst de passage toe. waarin de redenaar
de noodzakelijkheid van een energieke bui
tenlandsche politiek uiteenzette en beloof
de en met evenveel geestdrift onderlijnden
zij de woorden van Daladier, toen deze de
noodzaak van een Engeisch-Fransch-Rus-
sische entente betoogde. Diep, demonstree-
rend stilzwijgen daarentegen, onderbroken
zelfs door enkele afkeurende uitroepen,
heerschte er bii de uiterste linkerzijde, toen
de minister-president de sociale en finan-
cieele maatregelen, die de regeering in deze
omstandigheden heeft moeten nemen, in
herinnering bracht. En de rechterzijde?
Daar knetterde het applaus enthousiast op,
toen de premier gewag maakte van „de
politiek van hardnekkigen arbeid en op
offeringen. zonder welke alles looze decla
matie Maar de aankondiging der nood
zaak van Engelsche, Fransche en Russische
samenwerking deed er weer de geestdrift
verstommen.
Ongetwijfeld is het betreurenswaardig
steeds weer opnieuw die op partijbelangen
steunende koppigheid te moeten consfcatee-
ren. die sommige extremistische elementen
er toe aanzet vast te houden aan een on
zinnige tweeslachtigheid: eenerzijds een
energieke krachtpolitiek tegenover het
buitenland op gevaar af een oorlog onver
mijdelijk te maken en anderzijds een nega
tieve actie od binnenlandsch gebied, die de
herstelpolitiek der regeering ongedaan
tracht te maken en haar de middelen wil
ontnemen, de gevraagde krachtige buiten
landsche politiek Inderdaad te volgen. Dui
delijk blijkt echter, dat in den boezem dier
oppositie zelve de eendracht verre van groot
is en dat bii velen het gezonde verstand
eindelijk de overhand verkrijgt, in zooverre
zelfs, dat het aanzien van den socialisti-
ken. Het heeft zelfs den militairen dienst
plicht aanvaard, welke zoo in tegenspraak
Ls met zijn temperament en traditie. Het
heeft zijn veiligheidssysteem uitgebreid tot
den Rijn en zelfs tot den Weichsel. Zoowel
het Fransche als het Britsche volk heeft
afschuw van den oorlog. Zij zien zeer goed
in welken afgrond deze de volken zou stor
ten. doch zij weten, dat het bestaan van
individu en vaderland afhangt van het
aanvaarden van zeker risico, dat de op
perste wet is in deze wereld.
Frankrijk en Engeland hebben hun
woord gegeven aan de landen, die be
reid zijn voor hun onafhankelijkheid
te strijden en zij zullen hun woord
houden. Beide landen willen hetzelfde
en willen dit met gelijke middelen be
reiken.
CSAKY TE BOEDAPEST.
De Hongaarsche minister van buitenland
sche zaken Csaky heeft een rede gehou
den, waarin hij o.m. verklaarde, dat Hon
garije zoo noodig met geweld zijn Onafhan
kelijkheid en zijn integriteit zou verdedi
gen, zoo er een volk mocht zijn, dat dwaas
genoeg was om het te bedreigen.
Voortgaande zeide Csaky: daar ik de
vreedzame bedoelingen van Duitschland
ken, wil ik slechts noode nogmaals verkla
ren. dat 'het bevriende rijk de Hongaarsohe
grens als heilig beschouwt. En, zoo voegde
de minister eraan toe, rijkskanselier Hitier
is niet gewoon, met zijn woord te spelen.
Vervolgens sprekende over de belangen,
die Hongarije met de spllmogendheden
verbinden, zeide spr onzo wegen zijn in
tal van opzichten gelijk. In verband met
het volgen van dezen gemeenschappelijken
weg vragen wij niets en behoeven wij niet
aan buitenlandsche deuren te kloppen.
Geschenken zijn niets waard en niets is
duurzaam dan onze eigen plannen, die wij
met eigen hand en hart verwezenlijken.
Ten aanzien van de bevriende landen zeide
Ssaky: onder vrienden versta ik in de eer
ste plaats de spilmogendheden. op welker
beproefden steun wij kunnen rekenen. Tot
hen reken ik ook Polen, dat lk mijn op
rechte wenschen zend, opdat het den weg
moge vinden van de ontwikkeling van de
macht en den vrede, met waarborging van
de nationale eer.
Csaky sprak verder den wensoh uit, dat
met geduld en volharding vriendschappe
lijke betrekkingen met Joego-Slaviè zouden
worden gschapen en dat er een tijdperk van
ontspanning, of zelfs van begrip in de be
trekkingen met Roemenië zou komen.
Tenslotte verklaarde Csaky, dat het de
eensgezinde wensoh van het Hongaarsohe
volk ls, cultureele en economische betrek
kingen aan te kweeken met de groote mo
gendheden in West-Europa, die, naar hij
zeide, veel aan den toestand In Midden-
Europa kunnen verbeteren.
GEBOREN:
Elisabeth, d. van J. Ph. Vliegenthart en
J. C. P. Vrij; Kurt Emil, z. van H. Schuchhard
en G. R. Preisz.
ONDERTROUWD:
P. v. Putten, jm. 27 jaar en A. Koster, jd.
21 jaar; L. Kleün. jm 25 jaar en E. Glasbergen,
jd. 27 jaar; N. Colle, jm. 32 jaar en R. Stouten,
jd. 23 jaar; E. M. Harland. jm. 26 Jaar en D. de
Man. jd. 22 jaar; L. J. Bakker, jm. 24 laar en
J. Goedhart, jd. 21 jaar; P. C. de Boer. jm.
26 jaar en H Spek. jd. 24 jaar; J. Florlsson,
jm. en M. Nieuwenburg, jd.; W. J. Ouwerkerk,
jm. 23 jaar en M. L. van Dijk. jd. 17 jaar
W. Zitman, jm. 26 jaar en N. Langezaal, jd.
25 jaar: A. Ober. jm. 24 jaar en J. Fuchs, jd,
22 jaar; C. J. Batelaan. jm. 25 jaar en H. Schoe
man. jd. 24 jaar; W. de Nobel, jm. 21 Jaar ea
J. van Oosten, jd. 20 jaar.
OVERLEDEN:
C. N. Heenk-Oostveen, wede, 76 jaar.
PRIJSVRAAG TOT 1 JULI F. 8000 -PRIJZEN
3960 (Ingez. Med.)
LEIDSCHE ZWEEFVLIEGCLUB.
Gisteren behaalden weer twee leden der Leid
sche Club een brevet. Het waren W. Ondenburg
te Haarlem, die op prachtige wijze zijn A-brevet
vloog en Ch. Landré uit Leiden, die onder
groote belangstelling aan de eischen voor be
B-brevet voldeed.
Het toestel, waarmede gevlogen werd. «as
de P.H. 10, het gewone lestoestel der L.Z.V.C
DE POSTVLUCHTEN.
Dc ..Wielewaal" is gisteren van Indië komend
om halfvier op Schiphol geland.
Uitgesproken:
S. W. Roman, garagehouder, Leiden. Seringen
straat No. 26. R.-c. mr. A. W. J. v. Vrijberghe De
Coningh. Cur. mr. F. D. L. Gunning, Lelden.
In de week van 8 t/m 13 Mei werden in Ne
derland 51 lallltssementen uitgesproken.
schen fractieleider Léon Blum, die nog
hardnekkig blijft vasthouden aan zijn ver
vlogen, illusies, bii zeer vele partijgenooten
aanzienlijk gedaald is.
Deze overwinning van het verstand heeft
talrijke socialisten voor een moeilijk pro
bleem gesteld: op buitenlandsch gebied zijn
zii het volkomen met ,de regeer ng eens en
er valt niet aan te twijfelen, dat op dit
punt zonder zeer groote moeilijkheden een
stemmigheid of bijna volkomen eenstem
migheid bij de eindstemming bereikt
kan worden. Doch er is nog een andere
kwestie: die der decreten die rechtstreeks
in verband staan met het buitenlandsche
probleem, daar juist hierom Frankrijk dit
jaar volgens de verklaring van den mi-
nister-president 54 milliard voor zijn natio
nale verdediging moet besteden Wie dus
de energieke buitenlandsche politiek goed
keurt. moet ipso facto de finantieele en
sociale maatregelen goedkeuren, daar deze
alleen in staat zijn het succes der buiten
landsche politiek te verzekeren. Op dit
punt is minister Daladier volkomen onver
zettelijk geweest, doch de stembuspolitiek
maakt het de oppositie zeer moeilijk deze
maatregelen goed te keuren. Het zijn dus
weer particuliere of partijbelangen, die het
groote Fransche belang in den weg staan
en helaas, zijn velen niet sterk genoeg dit
laatste voor alles te stellen.
Deze verdeeldheid bii de socialisten kwam
wel heel scherp tot uiting toen tijdens een
schorsing der zitting om de verschillende
fracties gelegenheid te geven over de voor
gestelde eindmoties te beraadslagen, niet
minder dan 42 hunner stemden voor de
motie, die 'door den rad'caal-socialistischen
fractieleider Chichery was ingediend en die
volledig vertrouwen in de rezeeringspolitiek
uitsprak deze motie was door de regee
ring aanvaard terwijl 48 hunner deze
motie verwierpen en 9 zich onthielden Of
schoon dus hieruit volgde, dat de socialis
ten niet voor de regeering zouden stem
men, bleek toch eveneens overduidelijk, dat
leen zeer aanzienlijke minderheid der so-
1 cialisten de dwaasheid van hun vc™'*
politiek inzagen en de regeering de midde
len wilden verschaffen effectief de ener
gieke buitenlandsche politiek te voeren, die
zij zonder uitzondering verlangen.
Buitengewoon krachtig, zijn woorden
met talrijke vuistslagen op de sprekers
tribune onderstreepend. zette minister
president Daladier na de hervatting der
zitting nogmaals zijn standpunt uiteen, mei
bijna kwaadaardige scherpte den sodalis"
schen leider vragend, hoe hij een kracn
tige buitenlandsche politiek zou kunnen
voeren, wanneer hem de middelen daartoe
onthouden werden en met temeer rwn
mocht hii dit vragen, daar even te voren
de heer Blum verklaard had. dat uit »e
tegenstemmen der socialisten niet sfseki
zou mogen worden, dat zij het niet een
waren met de energieke houding der rege
ring tegenover buitenlandsche dreigem™
ten. Logisch, volkomen sluitend was
betoog van den premier, doch de P8™*
belangen bleken bii de socialisten zwaa™,
te wegen, zoodat de eindstemming
schoon een overweldigende meerdert»
brengend voor de regeering toch met
eenstemmigheid opleverde, die te8en
het buitenland als een demonstratie
kunnen zün door eendrachtige stem®
van het heele Fransche volk.
En dat terwijl iedereen het eigenlijk,
was, op de communisten na Een treu s
verwording ls het van het partijstelsel, o
anderzijds moet men het toch ook ajw
niet al te tragisch opvatten, wat"
duidelijk is eveneens gedurende deze
daagrche deba'ten gebleken, dat n
tegenstaande alle ideologische teg:ï.,i0.
lingen op één punt na Frankrijk vasw
ten en schouder aan schouder staat e
is, dat voor geen dreigement en vtet
geweld het Fransche volk zal wiJk®
ziin vrijheid en ziin land te verdeden.
(Nadruk verbod^
liet
