[unotheus Klein
|op het oorlogspad
LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
FEUILLETON
I IN HET BEROEMDE ETON-COLLEGE zijn 38 schui
lkelders gebouwd, v, aarin de leerlingen en de leeraren bij
[een eventueelen luchtaanval ondergebracht kunnen worden.
Een der uitgangen.
DE MILITAIRE LUCHTVAARTAFDEELING IN INDIË GAAT HAAR ZILVEREN JUBILEUM VIEREN. ER WORDT GEDUCHT GEOEFEND OM BIJ DIT JUBILEUM GOED VOOR DEN DAG TE
KUNNEN KOMEN. LINKS KAPITEIN ROELOFS, COMMANDANT DER NIEUWE AFDEELING OP TJILILITAN, IN EEN DER TOESTELLEN.
RECHTS GLENN MARTIN-BOMMENWERPERS STARTKLAAR.
door
KEES ANDRIESSE.
stom0 had evengoed tegen een doof-
jmme kunnen spreken.
L®n °ogenblik leunde hl] tegen de kus-
itpSv,-nlet begrijpend wat er eigenlijk
12' ,e Doch toen sloeg plotseling de
Lm al? ecn beete, verlammende golf in
L r: °™hoog. Wat was er met den chauffeur
En k! bad hem al Jaren in dienst
twn ü?5 beleefd en oplettend ge-
En nu deze plotselinge verandering
hij zou toch niet eensklaps krank-
Prlgeworden?
■i»«Iveuw sloeg met belde vuisten
Ijt.h het glazen tusschenschotver-
ISJ„'mj Probeerde het portier te openen,
Itmir ?oe bij ook aan de kruk rukte en
liS;,. bIeef gesloten. Het begon te mot
te™ en 'n een oogwenk was de hard-
b,H'ïen weg met een spiegelend ijslaagje
liiei. Gehele malen slipten de achter-
I ïppmP ,van bet wegdek af, maar niettemin
I deÏÏ de de wagen zijn vaart niet. Over
I thaia.hers van den versteend lijkenden
I den T1 uherP de minister een blik op
I Uca^e meber- De wijzer sidderde op
In hetzelfde waanzinnige tempo raasde de
auto de halte Wassenaar voorbij. De weg
lag nu eenzaam en verlaten in de felle
lichtbundels van de koplampen. Er was
nergens een andere auto, zelfs geen fietser
of wandelaar te zien, waarvan hij de aan
dacht zou kunnen trachten te trekken.
Toch!
Een donkere massa doemde na enkele
minuten voor den wagen op.een auto,
die terzijde van den weg geparkeerd stond.
De minister veegde met zijn zakdoek de
zweetdruppeltjes van het voorhoofd. Als hij
er nu maar in slaagde de inzittenden op
hem opmerkzaam te maken!
Doch dat was overbodig. Enkele honder
den nieters voor de andere auto minderde
de chauffeur vaart, om tenslotte even
voorbij den geparkeerden wagen te blijven
staan.
Twee mannen sprongen er uit. Zonder
een woord te zeggen kwamen zij op den
wagen toe en de minister dankte zijn goe
de gesternte voor deze onverwachte hulp.
Doch de welkomstwoorden, die hij hun toe
had willen roepen, bleven in zijn keel ste
ken, toen hij zag, dat een van hen een re
volver in zijn hand had, waarvan de loop
op zijn hart gericht was. Een der mannen
ging naast den chauffeur zitten, terwijl de
tweede, wiens revolver nog steeds naar hem
wees, het portier van slot deed en bij hem
kwam.
„Rustig blijven, als je leven je lief ls
zei hij slechts, en liet zich op de bank te
genover tien minister neervallen.
„Ma maarprotesteerde deze
hulpeloos.
„Koest zei ik", herhaalde de ander.
Opnieuw vloog de wagen over den glad
den weg, den minister, die meer dood dan
levend in de kussens terugleunde, steeds
verder van Den Haag wegvoerend. Na eeni-
gen tijd sloeg men een zijweg in en ten
slotte hoorde men het geluid van de bran
ding. Langs het strand ging de tocht thans
voort, tot eindelijk met een groen lichtje
gezwaaid werd en de wagen voor de twee
de maal stopte.
De man met de revolver beduidde hem
uit te stappen. Hij bleef vlak achter hem
en de minister voelde, hoe iets ronds tegen
zijn rug gedrukt werd.
„Geen kik, of
De man achtte het niet noodig zijn zin
te voltooien en ook zonder dat wist zijn
gevangene genoeg. Moeilijk liepen ze een
paar honderd meter over het natte zand
tegen den wind in, tot plotseling een ge
weldige schaduw voor hen opdoemde.
Een vliegmachine!
Timotheus raakt uit zijn gewone doen.
Er hing een dikke mist, toen Timotheus
een paar minuten over tien de hooge stoep
van het gebouw van de „Nieuwsbode" af
daalde. De vorst, die de temperatuur gedu
rende eenige dagen onder het nulpunt had
gehouden, scheen in dooi omgeslagen te
zijn, het was althans niet koud meer.
Timotheus' hoofd duizelde nog van het
schokkende nieuws, dat hij zoo pas ont
vangen had en hij besloot dat een flinke
wandeling hem goed zou doen. Bloots
hoofds, de handen diep in de zakken van
zijn winterjas, beende hij met groote stap
pen over het trottoir. Al spoedig geraakte
hij uit de drukte van de binnenstad. De
helverlichte etalages werden minder en
minder en de straten waren slechts spaar
zaam bevolkt. Luid klonken de voetstap
pen van de enkele voorbijgangers tusschen
de huizenwanden.
Terwij i hij zoo voortliep hielden Timo
theus' gedachten zich ingespannen bezig
met de plotselinge en geheimzinnige ver
dwijning van den minister van Buitenland-
sche Zaken. Hoe had de zaak zich precies
toegedragen? Hij kon zich daar geen helder
beeld van vormen. Daarvoor waren de be
richten van Donker ook te oppervlakkig
geweest. Ze waren onvolledig en gaven
uiteraard slechts een zeer summier idee
van wat er voorgevallen kon zijn. Boven
dien stond het voor Timotheus nog heele-
maal niet vast, dat er inderdaad misdaad
in het spel was geweest, zooals Donker zoo
overtuigd gezegd had. Zeker, naar deze be
richten te oordeelen .leek het daar het
meest op. Indien de minister met vacantie
had willen gaan. hoefde hij niet onder
zulke geheimzinige omstandigheden ver
trokken te zijn. Maai' Timotheus was een
hartstochtelijk liefhebber van detective
literatuur en door deze lectuur had hij de
gewoonte aangenomen om bij alle versla
gen van misdaad op eigen houtje voor
speurder te spelen. In principe verdacht hij
iedereen, die bij een misdaad betrokken
was, van alle mogelijke kwaad. Zelfs het
slachtoffer bleef voor zijn wantrouwige ver
onderstellingen niet gespaard. En nooit ging
hij bij zijn theoretische speurtochten lou
ter van de door de dagbladen verstrekte
feiten uit. Zélf was hij in gedachten beur
telings zoowel misdadiger als slachtoffer,
fndien hij de misdaad gepleegd zou heb
ben, welke beweegredenen zouden hem dan
daartoe hebben gedreven? Enhoe
zou hij gehandeld hebben om niet ontdekt
te worden?
Op deze beproefde wijze overdacht hij
ook dien avond het geval van den verdwe
nen minister. Stuk voor stuk onderwierp
hij de verschillende mogelijkheden aan een
systematisch onderzoek.
Had de minister zélf soms een reden om
plotseling te verdwijnen? Maar indien dat
zoo was, indien hij iets op zijn geweten
had, er bang voor was, dat feiten aan het
daglicht konden komen ,die hij verborgen
walde houden, zou het dan niet veel een
voudiger geweest zijn, indien hij met stille
trom vertrokken was?
Timotheus stelde zich deze vraag en pie
kerde er verder over na om er een ant
woord op te vinden. Tenslotte kwam hij tot
de conclusie, dat een dergelijke handel
wijze natuurlijk wel eenvoudiger geweest
zou zijn, maar dat er ook zekere nadeelen
aan verbonden waren. Een minister was
een andere persoonlijkheid dan de eerste
de beste burgerman, die verdwijnen kon
zonder dat er een haan naar kraaide. De
verdwijning van een staatsman zou bekend
moeten worden. Men zou een onderzoek
instellen, en de feiten, die verborgen moes
ten blijven, zouden juist daardoor algemeen
bekend dreigen te worden. En dat nog
daargelaten, er bestond een mogelijkheid,
dat de minister juist in den tijd van zijn
verdwijning zich van de bedreigingen, die
hem tot vluchten genoopt hadden, zou
kunnen ontdoen. Maar indien hij daarna
terugkwam, zouden pijnlijke vragen gesteld
kunnen worden en hoe zou hij dan voor
alles een verklaring kunnen vinden?
Neen, hoe langer Timotheus nadacht,
hoe vaster hij ervan overtuigd raakte, dat
eenvoudig wég gaan in een dergelijk geval
het domste was, dat gedaan kon worden.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
NAAR DEN SLOOPER. Het s.s. „Tjikembang" van de
JavaChinaJapanlijn heeft zijn tijd uitgediend en is naar
Hendrik Ido Ambacht versleept om zijn einde onder sloopers-
handen te vinden. Het schip te Rotterdam.
VOLGENS OUD GEBRUIK worden
in Torrington, Devonshire, op een dag in
Mei, op straat dansen uitgevoerd. De
bakker en de slager bij den lentedans.
DOOR DE N.V. SCHEEPSBOUWWERF „DE KLOP" TE SLIEDRECllT
is voor Russische rekening een drietal Baggermolens gebouwd, die nu aan de Park
kade te Rotterdam zijn gemeerd, om binnenkort naar Rusland te vertrekken.
HET CARILLON van den toren van de nieuwe Koopmans
beurs te Rotterdam Is gemonteerd. De groote beursbengel met
twee kleinere klokken.
SN SOLDAAT ALS KONINGIN ELIZABETH. Aan de beroemde Royal Tattoo in Aldershot nemen dit
ar soldaten in de uniformen uit 1580, den regeeringstijd van Koningin Elizabeth, deel. Een soldaat als Konin
gin Elizabeth, inspecteert bij de generale repetitie de troepen in hun historische uniformen.
