\Onthulling van een gedenksteen voor dr. Lely - Wandelmarsch in Indië
Me Jaargang
LEIDJCH DAGBLAD
Tweede Blad
timotheus Klein
öphet oorlogspad
tSt 1 m -
W$m
"Én
FEUILLETON
MINISTER-PRESIDENT DR. II. CCXLIJN
Jinlhulde gisteren in den gevel van het geboortehuis van dr. C. Lely aan de Leidsehegracht te
Amsterdani, een gedenksteen. Tijdens de rede van den minister.
HET SCHIPPERSKAMP IJSSELSTEIN" TE HATTEM
waar werklooze schippersj ongens opgeleid zullen wor
den, is door min. prof. mr.Romme geopend. Het kamp
gaat uit van de slichting Nederland's Volkskracht".
'Aw' 4 sfer.ït;
TWEEDAAGSCHE WANDEL-
MARSCHEN TE BATAVIA.
WELGEMOED OP WEG.
DE HERTOGIN DANST. De Hertogin van
Kent danst op een liefdadigheidsfeest in Ply
mouth met den burgemeester van Plymouth.
LUCHTBESCHERMINGSOEFENINGEN IN ENGELAND.
Bij een „aanvalop het militaire kamp te Aldershot.
De vrouw van een soldaat brengt haar kinderen naar een
veiliger plaats.
V-S£v:-.
u
I BE NEDERLANDSCHE DAVISCUP-PLOEG IN POLEN. Van Swol en de
I Braauw toonen groote belangstelling voor het spel van hun a.s. tegenstan-
|ders- V-l.n.r. v. Swol, een Poolsche official, aanvoerder Leembruggen en
jhr. de Braauw.
OP PATROUILLE DOOR DE WOESTIJN.
De Meharisten, kameelruiters, zijn de politie van de woestijn. Zij vormen een onderdeel van het Egyptische leger. Een groep
Meharisten op patrouille.
door
kees andriesse.
Li. zeker?" flapte Timotheus eruit.
|\nfs<Lover zijn eigen gevatheid.
Lj °e eerste maal van zijn leven, dat
t'd v ™'tenlandredacteur een hatelijk-
on toevoegen, schonk hem geen be
kt» E' want Borgers had direct na zijn
IP* Woorden afgebeld.
te verwachten was, stond Ver-
ÉT.JJ.ytur en vlam. toen Timotheus hem
fcósefiv overbracht en de miskende
Karante moest een vloed van onaan-
M i ïvoor<ten over zijn schuldeloos
'M. saan, eer hij hem de belofte
«najneen had, dat hij om tien uur ko-
begon Timotheus daar-
In vei verlaten redactielokaal heen
Ln, „r te wandelen. Borgers had weer
e omn ï?n z|)n kul'en- °P de ongelegen-
iEfS was soms verhinderd
(onder I- 1 eenvoudig weg, vaak zelfs
est - voren bericht te geven. Dan
«riliii/'ü1 huis opgebeld worden en gc-
t anti» eeg men daar van z^n hosPita
ps-i^oofd, dat meneer uitgegaan was
niet wist, wanneer hij zou terug
komen. Ieder ander zou na één zoo'n esca
pade op straat gevlogen zijn. maar Borgers
had een streepje voor. Hij beschikte over
uitgebreide relaties, waardoor hij zijn krant
dikwijls aan primeurs geholpen had en
daarom zag men bij hem door de vingers,
wat een ander zijn baantje gekost zou heb
ben.
..Dat kan hij doen", mopperde Timotheus,
terwijl hij zich weer over zijn werk boog.
Maar in zijn hart voelde hij tegelijkertijd
een schrijnende leegte. Want hoezeer men
op de redactie ook het land had aan Bor
gers om zijn eigenmachtig optreden en zijn
vaak hatelijken spot, men wist, dat hij voor
de krant onmisbaar was En dat was Ti
motheus nietAls hij plotseling weg
zou blijven, zou men hem nauwelijks mis
sen
Opnieuw ratelde de telefoon.
„Den Haag voor U", zei de juffrouw.
„Dank U". mompelde Timotheus afwezig,
terwijl hij zich afvroeg, wat dat voor een
bericht zou kunnen zijn. Tusschen zes en
tien uur 's avonds stond de berichtentoe-
vloed vrijwel stop, zelfs de correspondenten
wachtten zooveel mogelijk tot na dien tijd,
omdat dan de nachtredactie op haar post
was.
„Hallohallo", herhaalde hij auto
matisch. Het duurde lang eer de aansluiting
tot stand kwam. Eindelijk klonk een hij
gende, opgewonden stem.
„Redactie?"
„Ja, Nieuwsbode", antwoordde Timotheus.
„Is er nog geen stenograaf? Doe het dan
zelf. maar schiet in 's hemelsnaam wat op,
want het is van het hoogste belang!"
Haastig greep Timotheus potlood en pa
pier.
„Met Donker uit Den Haag. Ik heb iets
bijzonders, neem onmiddellijk op
„Ben je zoover?" kwam Donker's onge
duldige stem weer. „Ik zal langzaam dic-
teeren.... Hedenavond omstreeks half negen
werd de aandacht van den pariementsver-
slaggever van de „Nieuwsbode", die op vftg
naar zijn woning was. getrokken door een
zwak gekTeun, dat uit een portiek in een
stille straat kwam. Hij stelde onmiddellijk
een onderzoek in en vond in den versten
hoek een bewusteloozen man. Met groote
moeite slaagde hij er in hem weer bij te
brengen. Uit zijn uiteraard vrij verwarde
verklaringen bleek, dat hij de particuliere
chauffeur van den minister van Buiten-
landsche Zaken was. Verder viel uit zijn
mededeelingen op te maken, dat hij door
twee mannen overvallen werd, toen hij zijn
wagen gereed maakte om den minister van
zijn departement te halen. Eén van de
aanvallers droeg een chauffeursuniform, dat
als twee druppels water op het zijne geleek.
De onverlaten hebben den chauffeur met
een zwaar voorwerp een slag op het hoofd
toegebracht, waardoor hij het bewustzijn
verloor
„Treurig, treurig", zei Timotheus.
„Ongetwijfeld. Heb je dat? Pas dan op,
want het mooiste komt nogOnze
verslaggever waarschuwde onmiddellijk de
politie, die den man met een brancard
naar het ziekenhuis liet vervoeren. Infor
maties aan het huis van den minister be
vestigden, dat de chauffeur omstreeks acht
uur zijn meester zou komen afhalen, daar
deze wegens den gespannen internationa
len toestand heden langer op het departe
ment zou blijven dan gewoonlijk. De auto
met den minister is echter niet thuis ge
komen, hoewel Zijne Excellentie, volgens
den portier van het ministerie, wél is in
gestapt en weggereden. De minister-presi
dent is direct van deze raadselachtige ver
dwijning op de hoogte gesteld en de politie
doet alle mogelijke moeite om den verdwe
nen bewindsman terug te vinden
Klaar! En denk erom. dat wij de eenigen
zijn, die dat bericht hebben! Niemand an
ders weet er nog van. Bel direct Borgers
op en waarschuw den baas. We moeten
zien, dat we dit nog in een extra editie op
straat krijgen. Als ik wat meer te weten
kan komen, bel ik opnieuw. Adieu!"
Met wijdopengesperde oogen las Timo
theus het bericht nog eens over.
Zie. daar was nu het avontuur! En een
bloedjong verslaggevertje ais Donker
maakte het mee, terwijl hij, Timotheus,
hier op de redactie moest zitten en brief
jes van kinderen beantwoorden. Wat zou
er eigenlijk met den minister gebeurd zijn?
Zou het waar zijn. wat de chauffeur ver
telde? Dan zou er misdaad in het spel zijn!
Terwijl hij het nummer van Borgers
draaide, voelde Timotheus een rilling van
opwinding over zijn rug gaan. Wat een
sensatie, wat een avontuur!
De bitse stem van Borgers' hospita on
derbrak zijn overdenkingen.
„Neen, meneer Borgers is niet thuis, hij
is uitgegaan."
„Maar om ongeveer half negen belde hij
op!" protesteerde Timotheus. „Het is wer
kelijk dringend, ik moet hem. spreken!"
„Hij is er niet en daarmee uit!" snauwde
leze lieftallige dame en belde af.
Hulpeloos haalde Timotheus zijn schou-
lers op en belde den hoofdredacteur op.
die gelukkig wel thuis was en die beloofde
onmiddellijk te zullen komen.
Kort daarop werd er weer gebeld. Nog
er hij den hoorn weer aan zijn oor had
gebracht, hoorde hij Donker's opgewonden
stem.
„Zeg, Klein, er zit veel meer aan dat
zaakje vast dan oorspronkelijk wel leek!
Ik ben er van overtuigd, dat er misdaad in
het spel is! De politie heeft de auto onbe
heerd aangetroffen op het strand boven
Katwijk aan Zee. En uit de sporen in het
zand vermoeden ze, dat een vliegmachine
van daar is opgestegen. En in het werkver
trek van den minister is de brandkast ge
forceerd. Ook in zijn huis is in zijn stu
deerkamer ingebroken. Ales is overhoop ge
haald. maar het is nog niet bekend of er
iets vermist wordt. Dat zal voorloopig ook
nog wel een tijdje duren, want ambtenaren
van het departement moeten alles onder
zoeken. Maak hier zelf maar zoolang een
berichtje van. Ik bei vanavond nog een
uitvoeriger verslag door."
Timotheus slaakte een zucht van verlich
ting, toen kort daarna Vermeer mopperend
binnenkwam om in zijn plaats de zorg
voor het sensationeele nieuws op zich te
nemen.
Intermezzo.
De minister was verbaasd, toen zijn
chauffeur dien avond, in plaats van de
richting Zorgvliet in te slaan, hem over
den Benoordenhoutschen weg reed. In ge
dachten verdiept als hij was. merkte hij
het eerst, toen ze bijna den Leidschen
straatweg bereikt hadden. Hij tikte tegen
het glazen tusschenschot, doch de chauf
feur sloeg daar blijkbaar geen acht op en
reed met onverminderde snelheid door.
„Stop!" riep de minister geïrriteerd,
,,stop!".
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
