Jaargang
Vrijdag 5 Mei 1939
No. 10
LEIDSCH DAGBLAD
„drie G-men" maken een
luchtballon
leek wel den kop van een zeeman met
een pruim achter de kiezen."
IliWi
|avoniuurlijk jongensverhaal van
M. E. L. HEKTOR.
(Slot)
Zaterdagmiddag papa Sliers het
[even had, dat de middagtafel op-
i was en hij zich in het zijkamertje
trokken had om een uiltje te knap-
lorens weer in zijn winkel te gaan,
c zijn zoontje Gerrit. alias Sherlock,
fen. nadat hij zijn zuster Els met
oogje beduid had. dat nu het
|k gekomen was. waarop hij haar
odig had. Terwijl moeder en het
leisje Aagje in de keuken druk bezig
I begaven zij zich naar den zolder,
»ote ruimte, waar alleen langs de
I stapels kisten, huisraad, dat niet
|t werd en andere rommel stond, o.a.
tafel op drie schragen. Els was
Ind met een groote schaar. Gerrit
Ten pot stijfsel en een kwastje,
tanneer komen Padje en de Kever?"
pis, die al met de namen en per-
er drie G-men bekend was.
|e kunnen elk oogenblik verschijnen.
In den weg haar boven wel. want we
1 al verscheidene keeren hier verga-
.gymnastiek gedaan." Hij wees naai
ringen. die aan stevige touwen
|n zolderbalk afhingen,
aten we dan vlug de tafel klaar
t die hebben jullie immers noodig om
Iken"
lijl ze er mee bezig waren, hoorden
pmniel op de trap en weldra stapten
i Gijs over den drempel. Guus droeg
tot pak onder den arm.
feens. jullie komen precies op oijd om
jen. die zware tafel te sjouwen." be-
Els de vrienden van haar broer,
leb je daar allemaal in dit pak?"
pet omhulsel van onzen ballon." ant-
de Kever gewichtig,
faaat! Is het al klaar?"
natuurlijk niet, de grondstoffen
We hebben juist 24 groote vellen
kij de vloei gekocht. De kever zegt dat
Idoende is," verklaarde Padje.
Jïou dan. vooruit! De tafel staat er.
|t. Padje!" Padje voldeed bedaard
r uitnoodiging. Twaalf vellen rood en
lel groen vloeipapier kwamen voor
at wordt een kakelbonte bal!"
Els op.
Juist fijn!" verdedigde zioh de Kever.
lood en groen gekozen, omdat het
nentaire kleuren zijn!"
[Complimenten zijn heelemaal niet
zei snibbige Els. De kever trok
Jjdend zijn schouders op over zooveel
dheid omtrent de wetten der op-
I een meisje van 14 jaren. Hij haalde
gvuldtg opgevouwen stuk bruin pak
papier uit zijn jaszak, dat hij op tafel glad
streek. Het had den vorm van de doorsnede
van. een reusachtig suikerbrood, 95 c.M.
hoog en aan de basis 38 c.M. breed.
.Ziezoo nu knippen we 20 vellen zijde-
vloei precies naar dit model," "verklaarde
de Kever.
„Dat zal niet gaan," zei Padje, die
intusschen een vel vloei op het model ge
past had. „Het vloeipapier is wel breed ge
noeg, maar wel 15 centimeter te kort."
..Kan niet schelen! We knippen van
de 4 overblijvende vellen repen van 25 cen
timeter breedte, die we straks onderaan
plakken."
„Vooruit, dan maar." Els knipperde
reeds ongeduldig met de schaar in de lucht.
De Kever nam haar het gevaarlijke instru
ment af en begon het vel zijdevloei vol
gens het model in vorm te knippen.
„Malle jongen, wou je die 20 vellen
één voor één knippen? Neem er tien tege
lijk. De schaar is scherp genoeg. Nee. geef
ze maar aan mij terug. Dat is geen werk
voor mannen, die twee linker armen aan
het lijf hebben. Kijk jongens, hij houdt de
schaar vast als een kolenschop, ha ha!"
De Kever keek het lachende meisje be
duusd aan en overhandigde haar het in
strument.
..Ga je gang." zei hij berustend, „maar
pas op; „tien vellen rood en tien groen"
Tien roode vellen werden zorgvuldig op
een gestapeld en het mal er bovenop gelegd
„Daar gaat ie!" Els zette de schaar in
den hoop en knipte dat het een lust was. In
vijf minuten waren de roode en de groene
bolsegmenten gereed.
„Ziezoo, nu nog vijf roode en vijf ge
wone reepen!" juichte Sherlock, terwijl hij
de 4 reservevellen op de tafel uitspreidde.
Ook dit werk werd door Els vlug en han
dig verricht.
„Wat nu?" vroeg Padje. „Moeten die
lappen een bol worden?"
De Kever keek hem medelijdend aan.
„Wat dacht je dan. Padje? Een aardappel
of een paddestoel?''
„Nou. ik ben benieuwd hoe je dat wilt
klaarspelen!"
De Kever achtte het beneden zijn waar
digheid het raadsel met woorden op te los
sen. De daad zou het bewijs leveren.
Met de hulp van Sherlock en Els plakte
hij telkens een rooden en een groenen
ogiefvorm met de 38 cM. breede basis om
gekeerd aan een strook van 30 centimeter,
zoodat er 10 spoelvormige figuren ontston
den.
„Prachtig!" verklaarde de Kever. ..Nu
vouwen we die lappen in de lengte dubbel
en leggen ze twee aan twee op elkander, zoo
dat steeds een rood veld op een groen komt
te liggen.''
Na eenige vergisingen was ook dit karwei
verricht.
„En nu plakken we telkens twee banen
met een smal randje aan elkaar!"
Padje stond er bij, met de handen in zijn
broekzakken; hij keek nieuwsgierig naar
het werk en schudde nu en dan ongeloovig
het hoofd; maar toen weer twee dubbelba-
nen paarsgewijze aaneengeplakt werden,
begon hij het te begrijpen.
„Wel, drommels, Kever! Nu gaat me
een electrische centrale op! Dat wordt net
als een voetbal, wanneer ze de leeren lap
pen aan elkaar naaien!"
„O zoo! snap je het eindelijk? Tja, ste-
reometrische imaginatie hebben maar heel
weinig menschen," sprak de H.B.S.'er ge
wichtig.
„Gooi dat potjes-latijn maar in mijn
pet, Kever. In mijn vak komt geen sterre-
meterij in mijn natie te pas!" verdedigde
zich Padje.
„Aaah!" Deze roep ontsnapte aan
vier monden.
Acht banen waren nu aan elkaar geplakt*.
Het invoegen van de laatste dub bel baan
kostte eenige moeite, maar Els was handig
en Sherlock, haar broer, wist nu precies,
hoe hij de zaak aanpakken moest, zoodat
weldra het gevaarte gereed was. Het groote
moment was gekomen, waarop zich de bol
vorm van den ballon openbaren moest. Het.
was dan ook een plechtigheid, toen de
Kever met zijn helpers de papiermassa om
hoog hief en de vouwen er uit getrokken
werden. En, tja daar had je den ballon! Hij
was wel niet volmaakt bolrond en een
beetje scheef, maar dat deed geen afbreuk
aan den trots van den constructeur en
de vreugde van zijn assistenten.
Alleen Padje meende een kritische op
merking te moeten maken:
„Nou, Kever, een ballon mag het voor
mijn part zijn, maar mooi rond is ie niet.
Het lijkt wel de kop van een zeeman met
een kaal hoofd en een grooten pruim ach
ter de kiezen!"
„Alle begin is moeilijk,'' kwam Els den
verongelijkte te hulp.
„Maar hoe wil je het ding de lucht in
krijgen?" vroeg Sherlock.
„Dat heb ik jullie toch reeds §esegd:
het heete lucht!"
