Verjaardag Prinses Elizabeth - Roeiwedstr in Indië - Zomerpostzegels
Op eenzamen
post...
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
SOsie laargang
FEUILLETON
door
KURT SIODMAK.
Je zou zien, dat het zoo was!
„Kom, O'Murphy!"
Achilles greep den reus bij den arm,
O'Murphy boog voor de laatste maal en
verliet, zwaar In het hoofd van de whiskey,
I het vertrek.
Hauser volgde hen beiden, sloot de deur
zorgvuldig aan den buitenkant af en ging
met zijn rug tegen aan staan. Hij voelde
rich zoo moe, als een opgejaagd dier. Het
"As genoeg. Pauze.Langzaam ging hij
I haar zijn kamer, wierp zich op zijn bed en
direct in slaap. Zijn hart viel als een
en 'n een diepe, diepe zee.
XV. Zorgen.
De kleine Griek lag op zijn bed en sprak
8erjngschattend tot O'Murphy:
„Heb je dat niet gemerkt? Ik denk wer-
ïüo dat ie ldioot t*114Dat meisie
neen wat met dien Franschman. En het
vjhh'ste is, dat jouw vriend Hauser, die
v"°°k gemerkt heeft, plotseling getracht
elt «et te verbergen. Maar Hauser moet
vroeger opstaan, als hij Achilles voor den
gek wil houden".
Knorrig draaide de reus zich om.
„En wat heb Je er nu aan, dat je dat
weet?"
„Wat ik daaraan heb?" Opgewonden
sprong de kleine op en schudde dreigend
zijn vuist. .Hauser beschermt die vrouw
om haar van ons weg te nemen. Waarom
maakt hij haar ons afhandig? Omdat hij
commandant is? Een mooie commandant,
die het met zijn gevangenen tegen zijn ka
meraden houdt
Grommend schoof O'Murphy op zijn
stoel heen en weer. Geschrokken week de
kleine terug, toen hij de van haat flikke
rende oogen van den Ier zag.
.Wat haal je daar voor praatjes uit de
lucht en waarom zit je op Hauser te schel
den?" vroeg O'Murphy dof. „Het is toch
zoo natuurlijk als iets, dat twee fatsoenlijke
Europeanen, als dat meisje en de gevan
gene een oogenblik verbaasd zijn, als ze
elkaar hier onder dergelijke ellendige om
standigheden ontmoeten. Geloof jij soms
dat die Franschman nog veel kracht heeft,
nadat hij veertien dagen lang in zoo'n sme
rig hol heeft liggen krimpen van de pijn?
Ik wil je niet onder tafel slaan, maar het
moet uit zijn met die toespelingen op Hau
ser. Hauser's oudste broek is meer waard
dan jouw heele gezicht en je grooten
mond".
Achilles siste als een slang. Hij haalde
een mes te voorschijn en beet op de
schede. Toen wierp hij. Het staal drong in
den muur, vlak bij O'Murphy's schouder.
„Je zult mij niet slaan", brieschte hij en
greep onder de dekens naar een ander
mes, „en ik zal er wel achter komen, wat
Hauser met dat meisje heeft, en of zij iets
met dien gevangene van plan is, met be
hulp yan Hauser. Staar me niet zoo aan!"
krijschte hij en liet zijn groote glinsteren
de tanden zien, „ik vertrouw Hauser niet,
en je zult zien, dat ik gelijk heb. Jij weet
ook wel, waar vrouwen toe in staat zijn. Je
weet het net zoo goed als wij allemaal!"
O'Murphy zonk weer op zijn stoel terug
en verborg zijn hoofd in zijn handen.
„We zouden haar neer kunnen schieten
fluisterde Achilles, „ik ga haar kamer bin
nen. laat mijn revolver vallen en zeg, dat
zij ermee gespeeld heeft.Of ik hits
een Arabier met een geladen Colt tegen
haar op en laat hem dan achter slot en
grendel sluiten, wegens een zonnesteek
In elk geval moet ze weg.
Hij wierp zich op zijn zijde en verborg
het gelaat in de dekens.
„O'Murphy, luister je?"
Hij schreeuwde en hief het hoofd op.
O'Murphy had de kamer verlaten.
Achilles was met één sprong bij de deur.
Hij zag nog juist het logge lichaam van
zijn kameraad de trap naar Hauser's ka
mer bestijgen.
Achilles kroop weer in bed. Hij mompel
de wat in zichzelf, plotseling zweeg hij.
Een idee zou het gaan? Hij lachte
luid en trok de dekens over zijn gezicht,
om er in de warmte en de stilte over na
te denken.
Nu wist hij het zeker, die vrouw was van
hem! O'Murphy, die domkop, zou er naar
kunnen fluiten en Hauser? Naar de hel
met Hauser! Achilles knarste met zijn tan
den en sloot de oogen om zijn krachten te
verzamelen.
O'Murphy stond aan Hauser's bed en in
het vale laatste licht van den dag sloeg hij
opmerkzaam het gezicht van den slapende
gade. Hauser steunde; hij mompelde iets
in zijn slaap. O'Murphy boog zijn grooten
schedel direct voorover. Hauser sprak een
taal, die de dikke O'Murphy niet verstond:
Hauser sprak Duitsch.
Voorzichtig ging OMurphy op het bed
zitten. Het gezicht van den slapende ver
vulde hem met een onverklaarbare droef
heid.
Hij had altijd goed met Hauser kunnen
opschieten. Dagelijks hadden zij met
elkaar gepraat, urenlang, als de gloeiende
hitte iedere beweging onmogelijk maakte.
Onder de voorzichtige woorden van zijn
vriend, die het kwellende verlangen, de
haat en de wrok met het noodlot verzoend
had. was hij geleidelijk aan weer mensch
geworden
Sedert eenige dagen sprak Hauser niet
meer met hem, ging hem met een korten
groet voorbij. Waar dacht hij aan? Was
Hauser's leed ook niet het zijne, Jero-
beam O'Murphy's leed? Hauser's zorgen
ook niet zijn, Jerobeam O'Murphy's zor
gen?
Sedert die vrouw op het fort was begreep
hij Hauser niet meer. Er stond een muur
tusschen hen. Achilles had gelijk, die vrouw
moest verdwijnen. Weg met haar!
„Laat mij sterven O'Murphy!" fluisterde
Hauser in zijn slaap, nu in het Engelsch,
als was hij er zich van bewust, dat de Ier
aan zijn zijde stond.
OMurphy kromp ineen. Wilde Hauser
sterven? Hij pakte zijn vriend bij den arm
en schudde hem heftig. Geschrokken open
de Hauser de oogen. Langzaam en zwaar
ging hij overeind zitten, zijn blik, die af
wezig op O'Murphy's voorhoofd rustte, be
gon langzaam aan te ontwaken.
„Ik heb verschrikkelijk gedroomd", zei
Hauser langzaam en streek zich over het
voorhoofd, „maar ik heb alles vergeten.."
Hij steunde zijn hoofd in zijn handen en
peinsde.
„Je wilde, dat ik je liet sterven", zei
OMurphy en wachtte angstig het ant
woord af.
„Zei ik dat?" Hauser kwam overeind en
knoopte zijn jas toe. „WonderlijkJe
moest mij laten sterven, zei ik?"
Hij schudde zijn hoofd en kon er zich
niets van herinneren. Vorschend keek hij
naar het venster, waarachter vaal de sche
mering stond.
„Jij hoeft die wacht, niet af te lossen",
zei hij zachtjes, „ik zei dat maar om jou
en Achilles uit de kamer te krijgen.Be
dankt. dat je mij wakker gemaakt hebt,
want ik heb verschrikkelijk gedroomd.
„Hauser". zei OMurphy ruw en greep zijn
vriend bij den arm, „die vrouw moet weg,
vandaag nog!"
Hauser voelde nog steeds naar zijn voor
hoofd, zijn gezicht vertrok van pijn. „Je
hebt gelijk, die vrouw moet weg uit het
fort. ik zal vanavond nog met haar praten"
Onderzoekend keek hij zijn vriend aan.
„Ben jij jaloersch, OMurphy? Hoe dik
wijls heb ik je niet gezegd, dat vriendschap
mij meer waard is dan alle vrouwen van
ae wereld en alle liefde, die toch maar
leugen is
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
PRINSES ELIZABETH (RECHTS), WERD HSTEREN 13 JAAR. Zij
maakte ter gelegenheid daarvan met haar vader en haar zusje, prinses
Margaret Rose, een ritje in het gruote park van kasteel Windsor.
DE KAMPIOEN KOK
van het Britsche leger de
heer Carney door collega's
gehuldigd.
DE NIEUWE ZOMERPOSTZEGELS
welke binnenkort door P.T.T. worden
uitgegeven.
3*
OEFENING op een boerderij in Oost-
zaan om in geval van 'n luchtaanval het
vee tegen gifgassen te beschermen. Alle
naden worden met krantenpapier beplakt.
DE PRUIMENBOOMEN IN „DE BANGERT"
staan thans in vollen bloei. Een mooi hoekje te
Ooster Blokker.
INTERSTEDELIJKE ROEIWEDSTRIJDEN IN BATAVIA. Dc roeisport wordt in Ned. Indië druk beoefend. De
dames Jonge Twee van de Vereeniging „Kali Baroe" uit Semarang, die dit nummer wonnen in het tournooi tus
schen de ploegen van Batavia, Soerabaja, Semarang en Singapore.
PROF. DR. IR. D. F. SLOTHOUWER de bouwmeester van het Nederlandsche paviljoen op de Wereldtentoon
stelling te New York is per „Nieuw Amsterdam" naar de Vereenigde Staten vertrokken, om de opening bij te wo
nen. De heer Slothouwer passeert de controle, uitgeleide gedaan door familieleden.
