Hongaarsche ministers in flome - Witlof-oogst in West-Friesland
Op eenzamen
post
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
80ste Jaargang
FEUILLETON
door
KURT SIODMAK.
bfSriJP U werkelijk niet," zei Hauser
eumiachend, „als lk in Uw plaats was, zou
verdere overwegingen de moge-
pnii aangrijpen, om mij te wasschen
pin ,scll00n overhemd aan te trekken.
vHanrf zeeP kan men van zUn ergsten
we' aannemen. Temeer, waar ik
tp J?em,ens ben' U zoo gauw mogelijk uit
Pierre^ het dan oolc nlet als Petit"
Hi?tar. keek de Overste hem in de oogen.
hii i n Hauser heelemaal niet te zien;
wand door hem heen, als door een glas-
beteekent dat?" overlegde Hauser
vïtr „Waarom bouwt hij een muur
ik „°nverschilligheld om zich heen? Ben
mensch meer? Heb ik dan op
al-1 t)etlschen al dezelfde uitwerking
'jten dier?" En zachtjes vroeg hij:
riimS. het U dan nogmaals verzoeken,
i»2 ,'tun' u n'et een oogenblik ver-
ai*!?' WM, uit militair oogpunt be
schouwd, vijanden zijn?"
De Bottberg ademde diep, moeizaam
stond hij op en onderdrukte de pijnlijke
scheuten, die van alle kanten in zijn hoofd
staken.
„Ik verzoek U mij thans te laten gaan,"
zei hij terneergeslagen.
Verschrikt keek Hauser in de Bottberg's
gezicht, waarin zich geen spier verroerde.
„Maar weest U toch menschelijk, Over
ste!" fluisterde hij.
De Bottberg maakte een gebaar van
verbazing.
„Ik begrijp U niet mijnheer." zei hij
koel.
Moedeloos liet Hauser de handen zak
ken.
Mechanisch nam hii het schoone goed
van den stoel en legde het terug in den
koffer. Langzaam liep hij door de kamer,
langzaam opende hij de deur.
Een hooge stem klonk als een harp, ge
zang gleed in de kamer, deed de andere
geluiden verstommen en nestelde zich
weldadig in zijn hart.
Ysot zong
Het warme doode fort leefde op.
Nog nooit had er zoo'n rem geluid in
deze ruimten geklonken, nog nooit was de
lucht zoo koel geweest, de zonnestralen
zoo zacht en de harten zoo rustig
De schildwachten op de muren hadden
hun eentonigen rondgang onderbroken;
zij stonden met het geweer onder den arm
en staarden naar het venster van waar
achter het geluid vandaan kwam.
De Arabieren op de binnenplaats ver
stomden, zij wendden hun hoofden in de
richting van Mekka, want het uur van
gebed was genaderd. Stil lieten zij het
over zich heen golven en ondergingen een
heel klein beetje de vreugde van den
zevenden hemel.
De stem stierf weg, heel langzaam en liet
een zwevende stilte achter. Zachtjes draai
de Hauser zich om naar zijn gast.
Langzaam hief Overste De Bottberg het
hoofd, dat hij in zijn handen begraven
had. Hij toonde Hauser een spierwit ge
laat, bleek als dat van een doode. Moei
zaam steunde hij op zijn trillende handen.
Hauser zag hem wankelen.
Daar begon de stem weer te zingen. Hoog
en lieflijk zweefde zij door de gangen, lok
kend en vragend.
„Ik verzoek U heen te mogen gaan", sta
melde De Bottberg. Hij greep naar zijn
hals. zijn adem stokte. Gekweld keek hij
Hauser aan. die hem, door een plotseling
vermoeden gegrepen, opmerkzaam gade
sloeg.
„Kom mee!"
Hauser pakte zijn gevangene bij den arm
en sleepte hem achter zich aan.
„Vlugger!" fluisterde hij opgewonden.
Als zijn vermoeden juist was....?! Als
de geheimzinnige miss Brown eens de ge
liefde van den Overste was, hier gekomen,
om hem op een vermetele en romantische
wijze te bevrijden? In oorlogstijd hadden
vrouwen wel vaker een dergelijke rol ge
speeld. Dan zou er veel duidelijk zijn. Ja.
dat moest wel de eenige oplossing zijn, voor
haar raadselachtige verschijning, hier op
het fort
Hij werd bevangen door een wild en
boosaardig plezier. Hij sleepte den man
achter zich aan.
Het gezang werd luider. Zij stonden voor
de deur van Ysot. Hauser trapte hem open.
De stem verstomde. Ysot keek naar de
mannen, die in de deur stonden. De kleine
guitaar ontgleed haar handen en sloeg met
een dissonant op den grond. O'Murphy en
Achilles waren opgesprongen en keken
verbaasd naar de indringers.
Overste De Bottberg zocht steun tegen
den deurpost. Die was van zacht cederhout,
zoodat hij er zijn nagels in kon slaan. Hij
trachtte zich overeind te houden; nu had
hij tenminste iets gevonden, waar hij zich
aan kon vastklampen. Toch scheen de
grond onderzijn voeten weg te zinken. Met
de grootste moeite hield hij zich overeind.
Hij probeerde zijn klapperende tanden op
elkaar te zetten en zijn blik, die met vree-
selijken schrik en doodsangst op het meisje
rustte, te verbergen.
Ysot!
„Niet verradendwong hij zichzelf,
„houding! Ik ben toch een man! Een en
kele blik kan de dood beteekenen
wees kalm!" bad hij zichzelf. „Het leven
van je kind hangt af van dien eenen blik,
van het trekken van je mond, het beven
van je handen
De Bottberg richtte zich op en keek Hau
ser recht in de oogen, terwijl zijn hart
schreeuwde, zijn voeten wilden loopen. naar
haar toe, zoodat hij haar schouders zou
kunnen vatten, en zijn mond haar zou kun
nen kussen zijn kind!
„Ik begrijp dit niet goed", zei Ysot met
zachte stem. „Wilt U mij niet voorstellen?"
Hauser wendde zijn blik van De Bott
berg's gezicht af. Hij had het schouwspel
van dit smartelijke gelaat bijna ingedron
ken. Zijn hart, dat gebeefd had van vreug
de, bij de gedachte zich te kunnen wreken
over de smart, die een vrouw opnieuw over
hem gebracht had, begon zachter te slaan.
HU zag den vreeselijken strijd van den
man, den strijd tusschen het gevoel en den
wil. HU merkte, hoe dit sterke hart vanéén
werd gereten, hoe die harde oogen nu wel
huilen konden en hoe toch zUn trots, zUn
liefde overwon.
„Volgt U mU!" zei hU met ruwe stem,
greep den gevangene bU den schouder, leg
de zUn arm om hem heen en voerde hem
zwU'gend uit de kamer, waarbU hU hem
steunde en trachtte, door de kracht van
zUn armen, de zwakte van den man te ver
bergen.
HU wenkte een wachtenden Arabier en
liet de Overste naar zijn cel terugbrengen.
Toen keerde hU haastig terug naar de ka
mer van Ysot, in zijn hart een weinig be
vreesd voor de blikken en gedachten van
zUn kameraden.
„Ik verzoek jullie onze gast thans alleen
te laten", verzoch* hU en liet zün blik doel
loos door de kamer dwalen. „O'Murphy, jU
neemt de ronde over de voorposten en jU.
Achilles, laat vannacht den muur bU poort
VI een halven meter hooger maken. Jullie
kunt gaan!"
Achilles wierp O'Murphy een blik toe. Oh,
hU had wel goed uit zUn oogen gekeken..
Wat was er tusschen dien Franschman en
het meisje? Heb je gezien, hoe zij stond
te trillen en hoe zün knieën knikten? Hoe
haar mond zich opende om te schreeuwen?
Die man was natuurlük haar geliefde.
Achilles Daskalopoulos kende de vrouwen.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
DE VIJFTIGSTE VERJAARDAG VAN HITLER.
Zevenburgers in hun schilderachtige kleedij komen den
Führer hun gelukwenschen aanbieden.
DE EERSTE WITLOF VAN DEN KOUDEN GROND brengt een goe
den prüs op zoodat aan den oogst groote zorg wordt besteed. Een kUkje in
West-Friesland, waar deze groente veel wordt verbouwd.
DE OVERWEG-MISÈRE aan de Linnaeusstraat te Amsterdam is binnen
kort, ais de brug klaar is, geleden. Een overzicht van dit zeer drukke punt
met de brug in aanbouw.
BEZOEK van den Hongaarschen minister-president en den Hongaar-
schen minister van buitenlandsche zaken aan Rome. VJ.n.r.: graaf Ciano,
graaf Telecki, Hongaarsch minister-president, graaf Czaky, Hong. min. van
buitenlandsche zaken en Mussolini.
WIEN DE HELM PAST, ZETTE HEM OP.
Het iste bataljon van de Welsh Guard, dat naar Gibraltar vertrekt,
wordt van een tropen-uitrusting voorzien.
DE BOUW van de veemarkthallen te
's-Hertogenbosch vordert sneL Het ge
raamte voor de overkapping is gereed en
men begint nu met de dakbedekking.
HET DUITSCHE ESKADER OP WEG NAAR DE SPAANSCHE
WATEREN. De „Admiral von Spee" en de „Deutschland" in
het Kanaal gefotografeerd.
HET BEZOEK VAN DEN HERTOG EN
DE HERTOGIN VAN KENT aan Pa
rijs. Het hertogehjk paar (links) op de
Place Vendóme.
