Prins Bernhard bezoekt Koolhoven fabriek Treinbotsing te Delft
Op eenzamen
post...
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
80sfe Jaargang
FEUILLETON
door
KURT SIQDMAK.
16)
Deze man was blijkbaar een mensch.
Ha/user legde zijn pen neer. Koel waren
zijn oogen op haar gezicht bevestigd. De
lippen vormden een strenge lijn.
..Waarom heelt u zich gevangen laten
nemen?" vroeg hij kort.
Ysot was verbaasd en boos. Opgewonden
sprong zh op:
..Ik had gedacht een verontschuldig'ng
van u te hooren en u beleedlgt mij. Uw
soldaten hebben mijn banden stukgeschoten
en den wagen tegen mijn wil hierheen
gesleept. Toen hebben uw heeren officieren
zich tegenover my gedragen op een marnier,
me elke beschrijving tart. En u vraagt mij.
waarom ik mii gevangen liet nemen?"
Ai) merkte de uitdrukking in zijn oogen
en schrok.
Direct ging ze weer zitten en met sidde
rende hand zocht zij haar koker en nam
een sigaret. Onmiddeliyk reikte Hauser
haar vuur.
Zijn oogen glinsterden spottend.
„Mag ik U mijn identiteitspapieren
laten zien?" zei Ysot zakelijk en inhaleer
de diep den rook van haar sigaret.
„Papieren?" vroeg Hauser geringschat
tend en nam de documenten achteloce
van haar aan. Hij legde ze voor zich neer
en bladerde ze vluchtig door.
„Ik weet heel goed dat deze papieren in
orde zijn. Ik hoop, dat ze U niet teveel ge
kost hebben."
Ysot verstarde. „Waar ziet U mij voor
aan?" Hauser nam een boek, waarin hij
een bladzijde opzocht. Zorgvuldig onder
streepte hij een zin met de liniaal en het
potlood van Bogdanoff. Toen reikte hij
haar het boek over. Ysot wierp er een blik
op het was het Fransche reglement van
krijgstucht. Hij had paragraaf 69a onder
streept: „In oorlogstoestand kunnen
spionnen ook zonder vorm van proces
worden neergeschoten."
Langzaam sloeg zij het boek dicht. Een
bitter lachje trok om haar mond.
„U zocht een aanleiding om mij nog
meer te beleedigen dan Uw officieren ge
daan hebben."
Zij gooide het boek voor hem op tafel.
Een roode gloed trok over zijn gezicht.
„Ik heb mensohen onder mij, voor wier
leven ik in moet staan!" zei hij ernstig en
keek naar zijn handen, die krampachtig
samengetrokken op tafel lagen. „Wanneer
wilt U verder reizen?"
„Direct," zei ze en rilde van angst bij
de gedachte het fort te moeten verlaten,
nu ze er juist in geslaagd was, daar binnen
te komen.
Hauser ging naar venster en staarde in
den nacht.
„De benzinetank van Uw wagen is stuk
geschoten. Ik zou hem door kameelen
moeten laten wegsleepen. Maar ik ben
bang, dat dat niet gaan zal, omdat de
Fransche troepen, zich vlakbij bevinden. Ik
kan U ook niet dieper het land in laten
brengen, daar ik dan niet voor Uw leven
in zou kunnen staan. Ik weet niet, of de
binnenlandsohe troepen, die niet onder
bevel van Europeanen staan, Uw leven
zouden sparenHoewel ik er tegen ben,
dat hier vrouwen in het fort zijn, ben ik
wel gedwongen, U voorloopig hier te
houden."
Ysot ademde verlicht op. Wat had zij
moeten beginnen als de commandant haar
maar direct had laten gaan. Het was toch
maar goed, dat zij zelf in de benzinetank
geschoten had.
Hauser wendde zich om; zijn gezicht
stond moe.
,Jk zal de kwestie met mijn officieren be
spreken en U dan bericht laten toekomen.
Dit is geen oorlog voor verslaggevers, mijn
beste juffrouw.Brown, zelfs het mach
tige Amerika, waarvan U een pas hebt.
kan hier niets voor U doen."
Hij sloeg op een kleine gong.
Een schildwacht verscheen in de deur.
„Breng de dame naar haar kamer en
pas op haar, Ali Akbar!" Hij wendde zich
tot Ysot: „Ik verzoek U op Uw kamer te
blijven."
Hij groette haar koel en beleefd en keek
haar na.
Ysot was vroolük gestemd toen zij ach
ter den Arabier de kamer verliet. De eerste
ronde van den strijd had zij gewonnen. De
scheidsrechter het toeval was wel
zeer partijdig geweest! Scheidsrechter?
Wedstrijd? Zij speelde een spel om haar
leven!
Waar was haar vader? Haar hart bonsde
en zij kreeg een dof gevoel over haar ge-
heele lichaam. Plotseling was zij be-
heerscht door een ontstellende gedachte:
haar vader was niet meer in leven.
Zij ging naar haar kamer terug. Zij
wachtte. Traag schoof de tijd voorbij.
Haar gedachten joegen
XI. Drukkende Hitte.
Zwart en traag drong de lucht, als een
zachte brij in de longen, als gloeiend, ge
smolten erts drukte ze op den grond.
In het Westen stapelden de wolken zich
op tot zij de sterren bedekten. Ze joegen
langs den hemel en schoven als een zwart
gordijn voor de maan. Dieren en men-
schen bewogen zich niet. Zij wachtten.
Hun wachten was een gebed.
De eerste bliksemstraalHij flitste
langs den hemel zonder de aarde te raken
en zette de wolken in vlammen
Toen rolde een vuur door den nacht,
langzaam rolde {iet tegen de heuvels op,
naar de verschrikte Arabieren, die als ver
steend tegen de muren van het fort ston
den: een vuurkogel van bliksem....
Geruischloos sprong hij door het zand,
een mat blauw licht uitstralend, dat een
vreemden gloed in den donkeren nacht
verspreidde. Tegen den muur sprong hij
uit elkaar. Met een doffen drogen knal
verdween het licht en er heerschte weer
duisternis.
Meteen begon het te regenen. De regen
stroomde uit den hemel, een wolk van
water verbond hemel en aarde. Zij stond,
zij drukte zich op den grond en niets kon
haar doordringen. Zij sloot de wereld af.
De grond dronk het water gretig. Het zand
bleef droog. Het water zakte weg, alsof de
regen de woestijn nooit had aangeraakt.
Het zand rolde van de heuvels met een
droog sissend geluid. Het sloeg korte rof
fels, den geheelen nacht doorhet ge
luid smolt samen met dat van den rollen
den donderMet het aanbreken van
den dag werd het opnieuw gloeiend heet.
Hans Hauser was ontwaakt. Het was be
dompt in de kleine commandantskamer.
Het was laatZijn hart klopte met,
zware slagen, dof. alsof iedere slag oiy-
herroepelijk de laatste zou zijn.
Moeizaam kwam hij overeind. Zijn
hoofd zoemde en deed hem pijn. Het leek
hem, alsof zijn gedachten in één richting
werden gedrongen, onherroepelijk en on
weerstaanbaar.
Hij streek over zijn brandend voorhoofd,
waarachter het bloed hamerde. Weer zag
hij den dooden Bogdanoff voor zich en
hoorde de stem van den Griek, die lispel
de: „Tropenkolder!"
Hauser rukte zijn hemd open en dom
pelde zijn hoofd in het water dat als ge
smolten lood om zijn gezicht vloeide. Het
was warm en kleverig en voelde op zijn
huid als olie. Vol afschuw draaide hij het
den rug toe.
In de diepe geluidlooze stilte van het
fort liep hij heen en weer. Krampachtig
probeerde hij te denken
Waar ging zijn leven naai toe. Naar den
onverbiddelijken dood? Nu al? En op deze
manier
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
Z. K. H. PRINS BERNHARD
bracht gisteren een bezoek aan de fabrieken van de N.V. Koolhoven-Vliegtuigen te Rotterdam, waar
hij een demonstratie van het Koolhovenjachtvliegtuig F.K. 58 bijwoonde.
ÜE NIEUWr FREDERIK HENDRIK-KAZERNE TE VUGHT
van het tweede regiment Huzaren motorrijders door den commissa
ris der Koningin in Noord-Brabant officieel in gebruik gesteld. De
commissaris metselt de oorkonde boven de onthulde gedenksteen.
HET INTERNATIONAAL SCHAAK-
TOURNOOI TE MARGATE.
De Hollander Landau aan het Bord.
DE BEKENDE ZANGERES MEVR. Dl TEVES-
MOORLAG, IS MET HET S.S. „JOHAN DE WITT"
NAAR INDIË VERTROKKEN.
IN HET STATION DELFT KWAMEN GISTERAVOND TWEE GOEDERENTREINEN IN BOTSING
Een der wagens kantelde en werd grootendeels vernield. De materieele schade is groot en het trein
verkeer ondervond langen tijd stagnatie.
DE NIEUWE MAILBOOT „KONINGIN EMMA", GE
BOUWD DOOR DE KON. MIJ. DE SCHELDE TE
VLISSINGEN, TIJDENS DE PROEFVAART.
DE DRIEJARIGE KONING FEISAL
II VAN IRAK die na den dood
van zijn vader, koning Ghazi, den
troon beklom. Voorloopig staat hij
echter nog onder een regent.
SPORT TE BATAVIA. Wedstrijden van de Ned. Ind. Athletiek-
Unie. De 80 meter hardloopen voor dames. Het meisje (links) loopt
op bloote voeten, de beide andere op spikes.
