Kindertehuis door rotsmassa verpletterd - Watertentoonstelling te Luik
Op eenzamen
post...
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
Söste Jaargang
N ïDEPLAND
FEUILLETON
HET KINDERTEHUIS „SUNNEHÜSLI" BIJ FLIMS (Zwitserland) werd door
een neerstortende rotsmassa verpletterd. Tot dusver zijn 5 lijken van slachtoffers
gevonden. Er worden nog tien personen, waaronder vijf volwassenen, vermist.
De plaats van het ongeluk.
VELDMAARSCHALK GORING IN LYBIË.
GÖRING MET MAARSCHALK BALBO (LINKS) NA ZIJN AANKOMST
IN TRIPOLIS.
ITALIAANSCHE TANKS worden
in de Albaneesche havenstad
Durazzo uitgeladen.
TUDENS DE PAASCHDAGEN brachten onge-
wenschte toeristen een bezoek aan het reisbureau
Lissone te Amsterdam. In een brandkast werd een
gat geboord, de dieven maakten 10.000 buit.
•V 4
DE BOUW van het Nederlandsche paviljoen op
de Internationale Watertentoonstelling te Luik.
De tentoonstelling wordt 20 Mei geopend en op 25
Mei zal H. M. de Koningin er een bezoek brengen.
EEN MODEL VAN DEN ENGDLSCHEN KRUISER „REPULSE OP DE
TENTOONSTELLING „IDEAL HOME" IN EARL'S COURT IN LONDEN,
TREKT ZEER DE AANDACHT.
TOILET MAKEN VOOR HET BEZOEK
Nu de groote drukte in de Londen-
sche „Zoo" weer begint, wordt ook
Sally onder handen genomen.
HET JAARLIJKSCH VOLKSDANS-FEEST in het dorpje Thaxted (Essex) op tweeden
Paaschdag. Een vroolijke groep volksdansers voert onder groote belangstelling,
eenige dansen uit
door
KURT SIODMAK.
15)
Langzaam richtte OMurphy zich zoover
op dat hjj kon knielen.
Ysot week achteruit en zocht naar de
klink van de deur.
Grommend verhief de reus zich en in
een paar groote passen was hij bij haar.
„Aimée!" schreeuwde Achilles, „zij ls
van mij!"
Toen O'Murphy zich omdraaide stond
Ysot al in de gang. Zij verloor haar zelf-
beheersching, ze rende weg, van dat af
schuwelijke daar, de gang door. de duis
ternis ln.
Daar hoort ze de dreunende stappen van
den reus achter zich. De gang houdt op!
Ze kan niet verder! Als zij nu haar revol
ver nog maar had!Ze slaat de handen
voor het gezichtDaar hoort ze iemand
roepen.het is een andere stem. Ze
or ent haar oogen.
Snuivend staat de reus voor een man,
slankere en veel kleinere man. Hij
heft zijn hand op en zegt iets. De groote
Wijkt terug..zullen ze ook gaan vechten?
„Wacht!" riep Hauser.
Twee Arabieren kwamen uit het donker
te voorschijn.
OMurphy liet zijn armen zakken en
ging wankelend naar de kamer terug.
Wat had hij willen doen? Was hij gek
geworden. Hü had Hauser willen slaan,
Hauser! Allemaal de schuld van de
vrouwen
Zijn hoofd gloeide. Hij ging regelrecht
naar zijn bed, voorbij Achilles die hem
met bebloede handen opwachtte, nog
immer gereed voor den strijd. Hij wierp
zich voorover en verstopte zijn gezicht in
de dekens. Zijn schouders schokten.
X. Miss Brown.
Ysot trok haar gescheurde jas bij
elkaar. Zij sloeg haar oogen op en keek in
het gezicht van Hauser, die zwijgend en in
afwachting voor haar stond. Het bloed
suisde in haar oogen Wat was er gebeurd?
Niets, immers? Nu dan. waarom suisde
haar bloed dan?
„Ik dank U."
De man voor haar maakte geen enkele
beweging.
„U schijnt de eenige hier in het fort te
zijn. die weet. hoe het hoort," zei ze
zachtjes. Zij wist nu, dat haar krachten
begrensd waren. Zij had zich voorgenomen
een berg te bestijgen, een torenhoogen
berg. Nu stond zij aan den voet en nu be
gaven zich haar krachten al
Ook deze man antwoordde niet. Zij keek
ln het verweerde gezicht, in de koele
blauwe oogen van den onbewegelljken
man. Hij moest, spreken, zij kon wachten.
Eindelijkhij sprak:
„U zat in die auto?"
Belachelijk, dat had hij ook al gemerkt!
Zij bewoog zich niet.
Hauser wendde zich stroef om. nadat
zijn blik op haar kleeren was gevallen:
„Ik zal U een kamer laten aanwijzen,
waar U zich verkleeden kunt. Mijn offi
cieren zullen hun verontschuldigingen
komen aanbieden."
Hij knikte even en was verdwenen.
Ysot stond alleen. Ze staarde in de don
kere gang waar het benauwd was van de
hitte. Wat kon er nu nog gebeuren? Niets.
Deze officier met de koele oogen was zeker
de commandant. En hij liet niet toe, dat
er iets gebeurde, de officieren zouden
hun verontschuldigingen aanbieden....
Er verschenen twee woestijnbewoners
met olielampen.
Zij bogen diep.
„Wij zullen steeds bij de dame blijven,
en niet van haar zijde wijken," zei een van
hen zachtjes. „Wij zullen de dame naar
haar kamer begeleiden en haar koffers
halen."
De Arabier richtte zich op, zijn mooi ge
vormd bruin gezicht keek onverstoorbaar
langs haar heen. Hij ging haar voor, be
klom een trap en opende de deur van een
kleine leege kamer.
Ysot ging naar het venster. Zij kon over
de binnenplaats uitzien. Deze werd over
goten door het blauwe licht van de maan.
Daar stond haar auto, omringd door
nieuwsgierige soldaten. Een man met een
geweer hield er de wacht bij. Hij stond op
de zitplaats van den chauffeur en gesticu
leerde heftig, terwijl twee anderen de kof
fers aflaadden.
Ysot bracht een hand naar haar hart.
dat rustig sloeg.
Zij was in het fort. had een kamer ge
kregen. Wat wilde zij nog meer? Had ze
misschien gedacht, dat men haar met
open armen ontvangen zou? Tot nu toe
was het zoo gegaan, als zij het zich ge-
wenscht had. Men had haar niets gedaan
en ze had alle gelegenheid om aan het
werk te gaan.
Ze meende, dat zij den toestand nu vrij
goed overzag. De commandant zou niet
willen hebben, dat er iemand in haar
buurt kwam. Hij was een voorstander van
discipline
Daar waren haar koffers ook al.
Er werd een brits opgeslagen.
Men scheen er dus blijkbaar op te reke
nen, dat zij hier langeren tijd zou verblij
ven? Het lag In haar macht om dien tijd
zoo kort mogelijk te maken
Ysot sloot de deur en bleef even luiste
ren. Ze hoorde iemand heen en weer loo-
pen. Ze vond het prettig, dat ze een bewa
ker had. Nog nooit was een gevangene zoo
in zijn schik met een cipier geweest
En daar was zelfs wateT. Kijk eens aan.
een gevangenis met comfort.
Zij opende haar kleinen koffer en koos
met overleg een eenvoudig sportcostuum
uit. Zij was nu n'et langer bang. de eenige
vrouw tusschen al deze mannen te zijn.
Integendeel het was haar eenige wapen
Ijverig was zii bezig met het inrichten
van de kamer Men zou weten dat hier een
vtouw woonde!
Deze kamer zal haar citadel zlin Als zii
zich uit een zwaren st' ijd terugtrekt om
tijdens een kort- oauze nieuwe krachten te
verzamelen, dan zal haar kamer, de kleine
spiegel die zii nu ze jaar overal met z ch
mee heeft genomen en die nu hier aan de
muren van een woestijnfort hangt, de
bruine koffer die al haar reizen heeft mee
gemaakt, de zilveren kam al deze din
gen zullen haar nieuwen moed geven en
haar loonen. dat zij niet alleen is.
Er werd geklopt en een Arabier trad
binnen.
De dame wordt verzocht in de kamer
van den commandant te komen".
Ysot nam haar taschje. haalde diep adem
en verliet het vertrek.
De schildwachten groetten. Men kreeg
achting voor haar. Zij werd iemand van
be teekenis.
Men geleidde haar tot voor een eenvou
dige deur, die door een schildwacht be
waakt werd. Haar begeleider opende deze.
Een hel licht sloeg haar tegen.
Aan de schrijitafel zat de commandant,
de man met het verweerde gezicht en de
rustige, koele blauwe oogen. Hij hield het
hoofd gebogen en schreef. Het licht speelde
over zijn haar. dat hij glad achterover ge
kamd droeg, zooals een willekeurig jong-
mensch in Parijs in het vaderland. Niets
aan hem verried den bendeleider, den
avonturier.
Toen hy Ysot opmerkte, stond hij half
op en bood haar met een lichte handbe
weging een stoel aan.
Ysot was heelemaal rustig geworden. De
glans van het bru ne goedgekamde haar
ran den man tegenover haar had haar vol
komen gerustgesteld. Een fatsoenlyk jong-
men-ch! En zii had er slag van met fat-
soenlyke jongemannen om te eaan en in
het bijzonder als ze een beetie verlegen
waren zooals deze Dan moesten ze een
beeti; vriend" happelijk behrndrid wc-den
zoodat ze vertrouwen in iemand kregen....
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
