Gedenksteen voorde Elias Beeckman-kazemete Ede - Ontploffing op brug
Op eenzamen
post...
80ste Jaargang LEIMCH DAGBLAD Tweede Blad
FEUILLETON
*V~
door
KURT SIODMAK.
6)
„Wat Is er?"
„Mohammed Ibn Azar zag Iemand voor
de poort Hij riep, maar er kwam geen
antwoord."
„Waarom heeft hij niet geschoten?"
„De gestalte was plotseling verdwenen,
heer
O'Murphy trok zijn revolver. Hij lachte
boosaardig. Zoover was het dus al?
„Kom mee!" fluisterde hij. „Neem je ge
weer! Ik zal de kleine poort laten open
maken.
„Het is volle maan, heer, de Dscinns
„Ben je bang?"
O'Murphy lachte zachtjes. De man
schudde zijn hoofd en haalde den haan
pal van zijn geweer over. Hij hield het on
der zijn arm, gereed om te schieten.
O'Mu'phy trad op het kleine deurtje tn
de zroote noort toe
„Openmaken en goed oppassen, als ik
O Dscinns zijn woestijngeesten. Noot
▼an den vert.
schiet, dan direct den grooten carbidschijn-
werper aansteken!"
Knarsend ging het kleine poortje open.
O'Murphy stond buiten, in de schaduw der
hooge fortmuren. In het licht van de maan
leek het landschap slechts uit twee kleuren
te bestaanzwart en wit. Bij de oase ston
den onnatuurlijk, als op een prentbrief
kaart een paar palmboomen. Behoed
zaam keek O'Murphy om zich heen. De
schildwachten moesten zich vergist heb
ben
„Daar!" fluisterde de soldaat naast hem.
O'Murphy keek ln de aangegeven rich
ting. Voor poort II bewoog zich iets langs
en zwarts, beschreef een kleinen cirkel en
viel weer op den grond. Een slang? Plot
seling was het weer verdwenen. OMurphy
trachtte de duisternis met zijn oogen te
doorborea
„Schijnwerper! Poort II" brulde hij, in
eens bezield door een angstig voorgevoe
len. Hij schoot zijn revolver in de lucht af;
toen rende hij naar de poort.
Het licht gloeide aan en wierp een hel
len cirkel op den grond. In het zand voor
de poort lag een mensch Het fort was
ontwaakt. In een oogenblik wemelde het
van soldaten. Gedempte kreten weerklon
ken. Een kameel huilde.
O'Murphy boog zich over de gestalte.
Het was Hauser. Zijn uniform hing in
flarden om hem heen. Zijn samengeperste
oogleden waren blauw, zijn mond stond
wijd open, een akelig zwart gat in het
witte gezicht. O'Murphy nam zijn kameraad
in de armen. Wat was hij licht!Open
maken!" Hij trapte tegen de poort. „Schiet
een beetje op, jullie!"
Piepend ging de poort open. OMurphy
sleepte zijn last in den hoek van de bin
nenplaats, legde hem neer, trok zijn jas
uit en schoof die opgerold onder het hoofd
van den bewustelooae. Water....! Daar
was al een emmer. OMurphy scheurde een
stuk van zijn overhemd af. doopte dat in
den emmer en duwde het daarna tusschen
de lippen van den man op den grond.
Langzaam, heel langzaam sloeg Hauser
de oogen op. Hij voelde iets onbeschrijfe
lijk zaligs aan zijn lippen, iets verzach
tends, dat zich over zijn tong verspreidde
en in zijn keel drong: waterZijn adem
haling werd iets lichter.
„Meer!" fluisterde hij.
Hij zag den emmer, richtte zich gretig op,
boog zich er overheen en stak zijn hoofd
erin, alsof hij zich erin verdrinken wilde.
OMurphy stond op, rood van inspan
ning en geluk. HÜ deed een pas terug en
bekeek zijn weergevonden kameraad.
„Is het lievelingetje terug?" zeurde een
hatelijke stem. Ruw wendde OMurphy zich
om. Achilles stond achter hem en veegde
met zijn hand lang zijn neus: „Merkwaar
dig, dat had ik nooit gedacht, wonderkin
deren worden toch over het algemeen niet
oud
„Als jij vandaag of morgen sterft, dan
zal ik me daar geen oogenblik om bekom
meren!" antwoordde O'Murphy woedend.
„Maar als jij vroeg doodging, zou ik je
heel vriendelijk behandelen, dat genoegen
zou ik voor geen geld ter wereld willen
missen", zei de Griek gelaten.
„Hou je mond!"
OMurphy hief zijn hand op. Achilles
stond onbewegelijk. O'Murphy bracht zijn
hand, gereed om een klap uit te deelen,
plotseling naar zijn muts, want ineens
stond Bogdanoff voor hem.
Losjes hield hij de rijzweep tusschen de
vingers, zijn lakschoenen glommen, het
kleine elegante kwartiermutsje stond scheef
op zijn glanzend gepommadeerde haren en
hij rookte een sigaret met een heel lang
mondstuk. Geïnteresseerd keek hij naar de
gestalte op den grond die den emmer nog
steeds omvat hield en zijn hoofd er in
dompelde.
„Wegnemen, dat water!"
De 'verdorste keek den emmer na als een
kind dat men zijn speelgoed ontnomen
heeft. Toen werd zijn blik getrokken door
de glinsterende schoenen; hij staarde er
afwezig naar, langzaam ging zijn blik naar
boven en bleef hangen aan het gezicht
boven hem, waaruit een paar kleine koude
oogjes hem opnamen. Hauser begreep. Met
moeite heesch hij zich overeind, trachtte
op zijn beenen ln evenwicht te blijven en
salueerde.
„Sterke Fransche troepen naderen uit
het Zuiden", fluisterde hij.
Bogdanoff dacht na, zijn voorhoofd ln
rimpels getrokken, toen keek hij verach
telijk naar den haveloozen man voor hem.
„Waar heeft U uw mannen gelaten?"
„Allen gesneuveld. Ik ben de laatste."
Hauser wankelde.
Langzaam werd het bleeke gezicht van
Bogdanoff overtogen door een gloeiend
rood. De kleur scheen uit zijn ooren te
vloeien en verbreidde zich vandaar over
zijn gezicht. Hij begon te sidderen. Vast
omklemde hij zijn rijzweep en trad tot
vlak voor Hauser.
„Zoo, en jij leeft nog, hè?" siste hij en
hij spuwde het sigaretteneindje weg.
Bogdanoff deed een stap zijwaarts en
stiet, in waanzinnige woede, de emmer te
gen Hauser's knie, zoodat het kostelijke
water over zjjn broek spatte. De verdroog
de grond zoog het dadelijk op.
Zonder een kreet zakte Hauser in elkaar.
Een schaduw viel over Bogdanoff:
OMurphy stond voor hem. Salueerde hij
of bracht hij nogmaals zijn hand omhoog
om te slaan? Zijn breede borst ging wild
op en neer, de spieren lagen als koorden
op zijn arm „Commandant!!!"
Bogdanoff keek verbaasd op. Een se
conde lang sloeg hij het gezicht van
OMurphy gade. De man salueerde nog
steeds, maar zijn hand was gereed om uit
te schieten.
Bogdanoff draaide zich om, schreed dreu
nend door de rijen der Berbers, die angstig
terugweken en verdween in het gebouw.
OMurphy haalde verruimd adem.
Hij boog zich over den bewusteloozen,
nam hem als een kind op zijn armen en
droeg hem behoedzaam naar zijn kamer,
waar hij hem op zijn eigen bed neerlegde.
Voorzichtig kleedde hij hem uit, en begon
hem zachtjes met olie te wrijven en te
masseeren. Hauser kreunde.
Achilles zat in zijn hoekje. Hij had een
flesch Sprit 1) voor zich staan en sloeg
O Murphy's bemoeiingen rustig gade.
„Wat het zand nog heeft overgelaten,
knijp jij nu dood," zei hij.
„Als ik jou ooit nog eens in mijn handen
krijg, kun je daar op aan", bromde de Ier.
„Je bent een bruut", zei Achilles droo-
merig.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
SIC TRANSIT Acht locomotieven, die haar plicht gedaan hebben,
en verdrongen zijn geworden door de electrische en dieseltreinen, worden
te Rotterdam gesloopt
ZIJNE EXCELLENTIE als
machinist. Dr. Leslie Burgin, de
Eng. minister van verkeer be
stuurde de „Royal Scott".
DE BEËEDIGING VAN DEN COMMANDANT EN ONDER-COMM. VAN DEN LUCHTAFWEERDEENST
VAN DE AFDEELING DELFT VAN DEN VRIJWILLIGEN LANDSTORM vond gisteren op het Markt
plein te Delft plaats. De minister van Defensie, dr. J. J. C. van Dijk, feliciteert den nieuwen commandant den
res. Ie luit. C. M. Hage. Naast hem de onder-commandant, de res. Ie luitenant F. C. Boogaard.
DE AMERIKAANSCHE KRUISER
„RICHMOND" die de West-Ind. wa
teren bezoekt, vaart de St. Annabaai te
Willemstad binnen.
DE GEDENKSTEEN VOOR DE NIEUWE ELIAS BEECKMAN-KAZERNE
TE EDE werd gisteren door den commandant van de Eerste Divisie, ge-
neraal-majoor jhr. J. T. Alting von Geusau, onthuld.
WEER EEN BOMAANSLAG IN ENGELAND. Ditmaal op Hammer-
smithbridge te Londen. Een zware stalen plaat van een van de vierskettin-
gen der brug, is aan den kant losgerukt en omgebogen, terwijl een hek
werd vernield.
al gereed voor het komende sei
zoen. De restaurants en de ter
rassen worden in orde gebracht.
Parade der parasols.
SCHEVENINGEN maakt zich
HET BEZOEK VAN GENERAAL GORT chef van den
Britschen Generalen Staf aan Frankrijk. De aankomst op het
vliegveld le Bourget. De begroeting door generaal
Gamelin (links.)
