Nieuwe burgemeester van Zoetérmeer - De Batavier 3 te water gelaten
De Sprong in het
Leven
80ste JaargangLEIDSCH DAGBLADTweede Bla3
FEUILLETON
PRINS FEISAL BEZICHTIGT EEN BOMMENWERPER VAN DE ENGEL-
SCHE LUCHTMACHT bij een bezoek aan Northolt. De prins op den
vleugel van een Hampden bommenwerper.
LEIDEN 100 JAAR GELEDEN. Bij de gisteravond in de Stadsgehoorzaal
gehouden feestelijkheden ter gelegenheid van het 100-jarig bestaan van het
Leidsch Studentencorps, kwamen de deelnemers in costuums uit de vorige
eeuw. De gouden koets rijdt voor.
GISTERMORGEN IS DE NIEUWE BURGEMEESTER VAN HUIZEN, DE HEER H. VLUG, GEÏNSTALLEERD. AAN DE GRENS
VAN DE GEMEENTE WERD HIJ DOOR DE BEVOLKING BEGROET. VROUWEN IN HUIZER KLEEDER
DRACHT HEETEN DEN NIEUWEN BURGERVADER WELKOM.
DE NIEUWE BURGEMEESTER VAN ZOETERMEER MR. N. VERNÈDE
INGEHAALD. De nieuwe burgemeester begeeft zich tusschen een
haag van turners naar het schoolgebouw, waar hem een zanghulde
wordt gebracht.
EEN NIEUWE „BATAVIER". Van de werf „De Noord" te Al-
blasserdam werd gisteren de „Batavier 3" te water gelaten. Het
schip is bestemd voor de Batavierlijn.
RICHARD HEAT een schilder te Askburton, Devon, mist zijn han
den en schildert met de penseel tusschen zijn tanden geklemd. De laat
ste streekjes aan een bloemenmotief, dat hij aan de Engelsche prinsesjes
zal aanbieden.
Oorspronkelijke Nederlandsche roman
door
FELICIA CORDEA.
ai
Zijn volgende stap bestond erin, in
frankrijk voorstellingen te geven. Dit
bracht nieuwe moeilijkheden met zich mee
had reeds als kind Fransch geleerd en
hjn uitspraak was zeker niet slecht. Om
Khter voor een Fransch publiek op te
«eden, was het toch nog niet voldoende.
Boeendien kon hij zijn Fransche dialogen
Jet zelt opstellen, niet zoozeer omdat hij
Je Fransche taal niet voldoende bc-
«eerschte, maar omdat hij de Fransche
mentaliteit moest volgen.
°e naam Reginald Lloyd had toen ech-
tet reeds een uitstekenden klank In de
Wistenwereld verworven en bekende
fransche schrijvers waren maar al te graag
^rcid voor hem te werken.
z'in grootste succes ln Frankrijk was
ff® door hem zelf en een vermaard Fransch
mhrijver te zamen ontworpen dialoog tus
sen een „Tommy", die achter het Engel-
front met een Fransch boerenmeisje
gesprek voert. De Tommy sprak En-
gelsch-Fransch en het boerenmeisje ver
stond hem even verkeerd als hij haar. Het
komische van dit tweegesprek was zoo
overweldigend, Bat heel Frankrijk er om
schaterde.
In evenredigheid met zijn wenk waren
natuurlijk zijn honoraria.
Howard Carrington was nu reeds een zeer
vermogend man, die zich niet veel behoefde
te ontzeggen.
Aangezien hij echter altijd op reis was,
bestond de eenige mogelijkheid in dit op
zicht voor hem gewoonlijk slechts in de
allerbeste hotels en de allergeriefelijkste
vervoermiddelen.
Toen hij de hoogste sport van den ladder
bereikt had. stond zijn programma vast.
Hij beschikte oveir een aantal beproefde,
en uiterst succesvolle dialogen, over de
hierbij behoorende poppen en over de Vaar
digheid van een welgeoefend buikspreker.
Als men van de dagelijksche oefeningen
wilde afzien, bleef er voor Lloyd feitelijk
niets meer te doen. Het deel van de wereld,
waar Fransch en Engelsch gesproken werd
was zoo groot, dat hij er jaren achtereen
met hetzelfde programma in kon rondrei
zen. Hij kon zelfs drie keer van programma
veranderen. Dat was meer dan genoeg voor
de eerstvolgende tien jaar.
Teveel zelfs! Hij deed1 namelijk de onder
vinding op, dat men dikwijls lil een stad,
waar hij een jaar .geleden een van zijn pro
gramma's vertoond had en waar hij met
een ander kwam, stormachtig naar vroegere
schetsen verlangde.
Heeft men ooit ergens genoeg gekregen
van Anna Pawlowna's „Stervende Zwaan"?
Maar het publiek, dat de herhaling van
een eens bewonderd meesterstuk verlangde,
remde zoodoende zijn scheppende kunste
naarskracht.
Reginald Lloyd was echter niet de man
om zich te laten remmen. En aangezien hij
in zijn beroep niets nieuws meer kon
brengen, keek hij uit naar een nieuw gebied
voor zijn .geestelijke mogelijkheden.
Zoo kwam hij ertoe schetsen voor cou
ranten te schrijven, waarvoor hij zelf de
teekeningen ontwierp. Toen hij zag, dat hij
ook op dit gebied succes had, groeide zijn
ambitie en hij begonzijn eersten roman
te schrijven.
En het was juist in Scheveningen geweest,
dat hij het laatste hoofdstuk voltooid en
zijn manuscript naar eeoi van de grootste
Engelsche uitgevers gezonden had.
Daarom was hij zoo uiterst verbaasd ge
weest. toen het mooie Hollandsche meisje,
dat hij op het strand ontmoet had, hem
bijna als een helderziende de woorden toe
gevoegd had1
„Als er een boek van U verschijnt, wilt
U het mij dan laten weten?"
Angela had nooit kunnen beseffen, hoe
raak haar terloops gemaakte opmerking
toen geweest was en welk een diepen in
druk zij ermede op Lloyd gemaakt had.
Hij vond het bijna „uncanny". Was de
vrouwelijke intuïtie in dit meisje voor hem
zoo sterk, dat zij zijn meest verborgen
plannen en wensohen giste
Nu had hij tijd over haar na te denken,
want hoe snel de groote, moderne boot hem
ook naar den anderen kant van den Oceaan
bracht, vier en een halven dag had zij er
toch voor noodig.
Op den tweeden dag bracht men hem een
telegram.
„Uw roman aangenomen stop staan een
voorschot van vijfhonderd guineas toe bij
tien procent winst aandeel stop drukken
full speed stop verschijnt binnen twee
maanden".
Howard Canrington was tevreden. Een
bekende uitgever had zijn roman aangeno
men. En de naam alleen van deze firma
was reeds een waarborg voor succes.
Het zou natuurlijk een geweldige reclame
voor het boek geweest zijn, indien hij het
onder den naam Reginald Lloyd zou heb
ben laten verschijnen. Maar dit had hij
niet gewild. Het boek zou op eigen beenen
staan of het zou vallen. De uitgevers wis
ten bovendien niet eens, dat Howard Car-
rington dezelfde persoon was als Reginald
Lloyd. Hij was voor hen een geheel onbe
kend, beginnend schrijver geweest. Zij
moesten dus wel een zeer goeden indruk
van het manuscript gekregen hebben, om
het zoo energiek aan be pakken. Maar hij
had het, om eerlijk te zijn, wel verwacht.
Hij had zijn boek in denzelfden trant ge
schreven. als die van zijn poppendialogen.
In den licht sarcastischen toon, met gees-
tlgen spot de zwakheden en tekortkomingen
der menschen over de hekel halend echter
in zijn satyre een ontroerende menschen-
liefde en een diep begrijpen verbergend.
Lloyd wist, dat zijn boek goed was. en
dat het stellig zijn weg naar de harten
zijner lezers zou vinden. Deze overtuiging
verheugde hem, was echter niet sterk ge
noeg om een knagende leegte in hem aan
te vullen.
Hij kon Angela niet vergeten. Hij deed
er ook niet de minste moeite voor. Integen
deel, hij hield zich in gedachten voortdu
rend met haar bezig. Hij hoorde tot het
soort mannen, die niet gauw hun hart
verhezen. Maar toen hij het eenmaal ver
loren had en een meisje had liefgekregen,
hadden zijn gevoelens, niettegenstaande
den korten duur van hun samenzijn, zeer
diep wortel geschoten. Hij bleef aan haar
denken en naar haar verlangen, ofschoon
de woorden op het kaartje, dat zij hem dien
avond in zijn kleedkamer gezonden had,
hem toen diep hadden gekwetst.
Dit gevoel was nu geweken. Hij was over
de eerste verontwaardiging heen en hij
begon het gebeurde in een ander licht te
zien en het te begrijpen.
Wat kon Angela feitelijk over zijn werk
weten? Niets! Letterlijk niets!
En had niet zijn eigen moeder de ge
dachte gehaat, dat hij een Carrington
een buikspreker geworden was? Hoe lang
had het niet geduurd en hoe geduldig had
hij niet haar boosheid over het hoofd moe
ten zien, voordat zij er zich toe had kunnen
brengen inzage te nemen in de diepte van
zijn werk. Toen eerst had zij begrepen, dat
het een inspannend en tevens een schep
pend werk was, dat ook geestelijk hooge
eischen stelde, en ze had zich met zijn be
roep verzoend.
Waarom zou dit beschaafde en stellig
impulsieve Hollandsche meisje er anders
over denken dan zijn moeder het in het
begin had gedaan?
En hijzelf?
Had hij niet de beperktheid ervan inge
zien en daarom nieuwe wegen ter ont
plooiing van zijn gaven gezocht?
(Nadruk verboden), (Wordt vervolgd).
