Kermis in Indië - Scheveningen steekt zich in voorjaarskleed
Miie Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
De Sprong in het
Leven
FEUILLETON
WEER EEN MOLEN BEHOUDEN. —De uit 1792 dateerende molen „De
Hoop" te Maassluis dreigde in handen van den slooper te vallen. Het gemeen
tebestuur greep evenwel in, kocht den molen en zal hem laten restaureeren.
BRAND IN BATAVIA'S „KALVERSTRAAT". Pasar Baroe, Batavia's groot
ste en drukste winkelstraat werd kortelings in opschudding gebracht, doordat
een der grootste Japansche toko's in brand geraakte. De schade beliep in de
tienduizenden guldens.
DE KOSTBAARSTE KLOK TER WERELD. De Mi-
kimoto paarlen Mij. te Tokio heeft voor de wereldten
toonstelling te New York een 50 c.m. hooge klok laten
maken met 11.600 paarlen en 366 diamanten er op.
DE OVERDEKTE PRUIMENBOOMGAARD TE
ZWAAG STAAT PRACHTIG IN BLOEI. De bestui
ving van de bloemen moet bij gebrek aan bijen, kunst
matig geschiedep. De kweeker op onze foto doet dit
met behulp van een plumeau.
LUCHTBESCHERMINGSOEFENING IN AMSTERDAM-NOORD. Gister
avond hebben de bewoners van Amsterdam-Noord geoefend, in het nemen
van afweermaatregelen tegen luchtaanvallen. De wijkpost in de Anemoon-
straat werd overdag reeds met zandzakken scherfvrij gemaakt.
DE ZONNIGE DAGEN KOMEN WEEROM
en nooden tot een tegen den wind be
schermd zitje aan zee. Op Scheveningen wor
den de terrassen gereed gemaakt.
KERMIS IN INDIË! De groote kermis in Batavia's benedenstad, ter gelegen
heid van Chineesch Nieuwjaar. Een feest met Westersche draaimolens en jazz
muziek, dat overigens niet alleen door Chineezen bezocht wordt.
Oorspronkelijke Nederlandsche roman
door
FELICIA CORDEA.
26)
..Een week, denk lk. Ik moet zeggen,
het me vreeselijk leuk lijkt. Ik zal er
eens met Angela over spreken. Maar
U weet werkelijk niet, ol ze er wel Iets voor
si voelen. Ze ls druk met haar vlieglessen
wtig en ze zal die misschien niet willen
onderbreken. Ze vertelde me laatst, dat ze
W rechtuit vliegen kan, Iets dat ver
kwikkelijk moeilijk schijnt te zijn en dat
f® hezig is bochten te leeren maken. Net
'els voor Angela om te leeren vliegen. En
het zou me niets verwonderen, als ze zich
op de een ol andere wijze een plaats in dc
'torste gelederen verovert en een stout
"dtje uithaalt."
..Het is heel moeilijk tegenwoordig bij de
«uatiek ln de voorste gelederen te komen.
°hna alles, wat op dit gebied ondernomen
O-- worden is, zoowel door mannen als
«oor vrouwen reeds eenmaal bereikt. Er is
°j)na geen record meer te slaan, of men zou
h buitensporig moedig en kundig ln het
moeten zijn. En daarmede zijn Jaren
™oeid Bovendien kan iedere Oceaan-
"Wht, die men onderneemt de laatste zijn.
En Angela Furné ls het eenige kind van
haar ouders. Maar waarom kan een vrouw
toch nooit tevreden zijn met de rol, die
haar nu eenmaal toegewezen ls. Kijk nu
eens naar mijn vrouw. Ik weet, dat het al
tijd haar Ideaal geweest is een vrouwelijke
jockey te worden en ln groote wedrennen
mee te doen. Voor dit soort dingen ls een
vrouw immers niet geschikt. Jullie hebben
een veel mooier, grooter en dankbaarder
taak in het leven".
„Echtgenoote te zijn?"
„Onder andere. Als jullie eens goed
konden beseffen, hoe dankbaar het groot
ste deel der mannen is voor een goed ge
ordend tehuis, een gezellige woning, aar
dig opgevoede kinderen en vóór alles, voor
een lief vrouwtje, dat met hem meedenkt
en meeleeft, dan zouden jullie niet zooveel
moeite doen om met vliegen Je nek te
breken."
„Dat gaat niet op. Jullie mannen waar-
deeren juist de vrouwen, die op den voor
grond komen als avlatrice, zwemkam-
pioene, actrice of wat dan ook, in het kort,
vrouwen, die zich vooraan welen te plaat
sen. Dat soort vrouw, dat jij beschrijft,
wordt door haar man als huissloof be
schouwd en ook door hem als zoodanig be
handeld. Jullie zijn helaas niet consequent
in Je houding tegenover ons."
„Je hebt zonder twijfel gedeeltelijk ge
lijk, Elvi. Maar je vergeet een belangrijk
punt. De vrouw, die ik zoo juist beschreef,
de huiselijke vrouw heeft gewoonlijk een
groot gebrek Ze vergeet heelemaal, dat
het heel goed kan samengaan je goed te
kleeden en een goede huisvrouw zijn.
Waarom kan ze geen zorg aan haar uiter
lijk besteden? Waarom kan ze zich
's avonds niet ln een ander Japonnetje ste
ken omdat ze haar meld drilt en haar kin
deren opvoedt? Maar eerlijk gezegd, Elvi,
het grootste deel der vrouwen ls daar te
lui voor. Ze klagen steen en been, als hun
man een goed gekleede vrouw bewondert,
die vaak minder knap is dan zijzelf, maar
ze steken geen vinger uit om het zoo gemak
kelijke euvel te verhelpen. Als ze eenmaal
getrouwd zijn, dan behoeft het niet meer.
Tenminste, dat meenen zij."
„Ik zou zeggen, dat het dan Juist eerst
begint!"
Verschuur lachte.
„Je hebt het bij het rechte eind, Elvi.
Dan begint het pas. Dat andere soort vrou
wen, de mondaine, daarentegen, ls er ook
weer glad naast. Ze vergeten, dat een man,
die den heelen dag hard gewerkt heeft,
op tijd rust wil hebben. Vrouwen, die al
tijd willen schitteren kunnen nooit eens
rustig hulsvrouw of kameraad zijn. En deze
vrouwen begaan een even groote fout.
Vandaar misschien, dat mr. Fumé het zoo
druk heeft."
„Het ls allemaal vreeselijk moeilijk",
zuchtte Elvi, „en meestal komt een vrouw
er pas achter, als het op de een of andere
manier te laat is."
„Ga je nu een heiligen eed zweren, dat
Je nooit zult trouwen?" vroeg Verschuur
haar aankijkend met een blik, die zoowel
spottend als vriendelijk was.
„Ik zou er waarlijk lust toe krijgen, voor
al na alles, wat ik bij mr. Furné te weten
kom. Het huwelijk ls soms waarachtig geen
pretje."
„Zoo erg ls het natuurlijk ook alweer
niet. Me dunkt, als ertusschen man en
vrouw behalve liefde ook kameraadschap
bestaat, ze beiden een beetje hun best doen
en niet al te dom zijn er nog wel een mouw
aan te passen zal zijn."
„Anders doet ze het den tweeden keer
beter, partij trekkend van de lessen, die ze
bij de eerste mislukking heeft opgedaan".
„En vertel me nu eens, wat jij ln dien
tusschentijd uitgevoerd hebt, behalve echt
scheidingen uitpluizen?"
„O, heel veel, mijnheer Theodoor!"
W ei sxsicii ti
[/Ten eerste heb ik een oneindig aantal
brieven getikt."
„En ten tweede?"
„Ten tweede ben ik tot over mijn ooren
in een avontuur verwikkeld."
„Een liefdesavontuur?"
De lichte, doch onmiskenbare scherpte
in Verschuurs stem, vervulde Elvi met een
diepe voldoening.
„Ja, ik ben bezig een andere vrouw, en
nog wel een zeer knappe vrouw, concur
rentie aan te doen."
„Wat je zegt, Elvi. En behalve het ver
maak, dat deze onderhoudende bezigheid
je zonder twijfel verschaft, heeft het ook
ten doel, mij nieuwsgierig te maken?"
Elvi amuseerde zich buitengewoon over
de ergernis in Verschuur's stem.
„Precies, mijnheer Theodoor. Ofschoon lk
die nieuwsgierigheid tot mijn spijt niet zal
kunnen bevredigen."
„Waarom niet, Elvi?"
„Omdat dit avontuur een achtergrond
heeft. Er zijn belangen van een derden
persoon mee gemoeid. Bovendien zou ik Je
nog even op het feit willen wyzen, dat
kleine jongens niet nieuwsgierig mogen
zijn."
„Maar Elvi, ik mag toch wel weten, wat
voor soort avontuur het is."
„Zoo, heb ik Je soms gevraagd, welk soort
bloemetjes jij in Parijs buiten gezet hebt?"
„Maar Elvi, ik heb in Parijs geen bloeme
tjes buiten gezetl"
„Natuurlijk heb je in Parijs de bloemetjes
buiten gezet! Dat is toch de eenige reden,
waarom een man ooit naar Parijs gaat. Dus
ln dien tijd heb ik ook de bloemetjes
buiten gezet".
„Luister eens Elvi. Ik was ln Parijs, omdat
lk daar voor zaken moest zijn. Dat weet Je
evengoed als ik. Maar deze geheimzinnige
aangelegenheid van jou moet eens terdege
besproken worden. En het lijkt me, dat we
dit het best vanavond kunnen doen'".
„Vanavond zal lk tot mijn spijt niet kun
nen, Theodoor. Vanavond heb lk een af
spraak".
Verschuur keek haar ongeloovig aan, ln
een steeds klimmende ontstemming.
„Toch niet in verband met dit bewuste
avontuur?."
„Zeker. Daar staat het Juist mee in ver
band".
„Kun je het dan niet afzeggen. Elvi?"
„Neen Theodoor, ik vrees, dat dit werkelijk
niet zal gaan".
Het was een lichtelijk geschokte en eenigs-
zins verontwaardigde mijnheer Theodoor H.
Verschuur, die Elvi dezen middag naar huis
bracht.
Elvi haastte zich met eten en trok haar
lichtblauw avondjaponnetje aan, dat haar
bijzonder jong deed lijken en dat buitenge
woon goed bij haar blondheid paste
Ze had een plan gevormd, waarmee ze
hoopte, den heer Totulescu wat eerder met
zijn bedoelingen voor den dag te doen
komen.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd
