Het Prinselijk Gezin in Zwitserland - Engelsche onderzeeboot gestrand
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
De Sprong in het
Leven
79sfe Jaargang
FEUILLETON
I B
DE REDDING VAN DEN LAATSTEN OPVARENDE VAN HET BIJ KOLBERG GESTRANDE
STOOMSCHIP „EDUARD GEISS", DOOR MIDDEL VAN DE Z.G. REDDINGSBROEK,
WELKE LANGS EEN LIJN VAN HET SCHIP NAAR HET LAND
WORDT GETROKKEN.
IN DE SANDOWN-BAAI BIJ HET EILAND WIGHT strandde
de Engelsche onderzeeër „Sunfish". Men zal probeeren het vaar
tuig met sleepbooten vlot te trekken.
Oorspronkelijke Nederlandsche roman
door
FELICIA CORDEA.
8)
Furné onmiddellijk op dat haar
h«ii-u.Tat't st°nd. Zij sprak met zulk een
boe» 'd' begreep, dat er verband
(nhet tusschen deze vastberadenheid
■iet geheim, dat ze zoo angstvallig voor
strnni;„ver>>orgen hield. Angela zocht ver-
te>rnSP tvoor 'ets' Hat haar diep aan-
8«n M Dat zag we'- Het was
lad eitl'Sheid, die ze alleen verduwd
n°g verduwde. Hem maakte nie-
i t Iets wijs omtrent zijn eenig kind. Dit
overwoog hij gedurende de paar
km Hit verstreken, voordat hij haai'
°AVn,'woorden.
ikf'a bespaarde hem dit echter.
Itn p eerst voor een feit willen stel-
ttiin h P35 vertellen, wanneeT ik
Sis ;0revb.t had, uit wraak voor de poets,
Miar niet mijn auto gebakken hebt.
.'^har nu heb je er geen lust meer in,
r revancheeren, Is het wel, meisje.
vela beet zich op de lip en wendde
het gezicht af. Het duurde eenige oogen-
blikken voor ze in staat was haar vader te
antwoorden
„Paps, er is iets met me gebeurd. Ik kan
er onmogelijk over spreken. Later, mis
schien, als het over gegaan is. Maar ik
moet iets doen, om me er over heen te
zetten."
„Zul je nooit onvoorzichtig zijn, Ans? Ik
wil er over denken, als je me belooft, dat
je het niet doet om misschien.het was
hem onmogelijk, zijn zin te voltooien.
Angela's oogen schoten vol tranen.
„O neen, Paps, dat niet! Niet alleen, om
dat ik jullie dat verdriet nooit zou willen
aandoen, maar omdat het laf ls. Ik ben
beroerd, kapot op het oogenblik, maar laf
ben ik niet."
Fumé klopte zijn dochter even op haar
schouder en ging toen zonder een woord
te spreken de kamer uit. Ook hij was op
dit oogenblik kapot.
Maar Furné gaf toe. Angela leerde vlie
gen met toestemming van haar vader. O,
die twee werden het altijd met elkaar eens.
Alleen was er dit keer tijdens het debat
geen bloed gevloeid. Slechts hier en daar
een heimelijke traan.
Toen Elvi van Furné hoorde, dat Angela
haar plan, om te leeren vliegen, nu in de
daad wilde omzetten, brak ze zich langen
tijd het hoofd over de oplossing van het
raadsel.
Dat de huikspreker van het City-theater
in verband zou kunnen staan met haar
luchtplannen, was iets, waar ze natuurlijk
niet op kwam.
Omstreeks denzelfden tijd kruiste een
andere gebeurtenis Elvi's pad. dat voor
haar spoedig een even moeilijk te ontwar
ren probleem zou vormen.
Het feit, dat zij twee dagen, nadat Furné
haar met Angela's luchtplannen op de
hoogte gebracht had. op den hoek van de
straat, niet ver van het kantoor een ele
gant man van een buitenlandsch type zag
staan, die haar met belangstelling opnam,
was niet zoozeer een probleem. Aan het
met belangstelling opgenomen worden had
Elvi zich langzamerhand reeds gewend, of
schoon dit dan meestal door Hollanders en
niet door olijfkleurige buitenlanders ge
schiedde.
Merkwaardig was echter in dit geval de
omstandigheid, dat zij. gedurende het
korte oogenblik, dat haar blik op den
vreemdeling rustte, het gevoel kreeg, hem
op de een of andere manier reeds eerder
gezien te hebben.
Hij kwam haar eenigszins bekend
voor, doch zij zou op dat oogenblik met
geen mogelijkheid hebben kunnen zeggen,
waar dit geweest zou kunnen zijn.
Den volgenden avond stond hij op de
zelfde plaats.
Toen ze hem tot op enkele stappen ge
naderd was, keek ze hem een oogenblik
oplettend aan.
„Waar kan lk hem toch gezien hebben?"
vroeg ze zich af en kreeg opeens een kleur,
want de vreemdeling had zijn hoed voor
haar afgenomen.
Elvi, hoewel ze verbaasd en eenigszins
onthutst was. had genoeg tegenwoordig
heid van geest om zijn groet niet te be
antwoorden. De man had echter haar
verwarring gezien en een fijn lachje speel
de om zijn lippen.
Elvi liep met kloppend hart verder, want
op het zelfde oogenblik, dat de vreemde
ling zijn hoed voor haar afnam, wist ze
wie hij was.
Mr. Furné, de advocaat met de veie echt
scheidingen, maakte natuurlijk gebruik
van alle wapens, die hem op dit bijzonder
veld van Justlcia ter beschikking stonden,
dus ook van de medewerking van een par
ticulier detective, met wiens hulp niet zel
den de bewijzen gevonden werden, die noo-
dig waren, om ondragelijk geworden huwe
lijksketenen te verbreken. In het geval
Theodoor Verschuur contra Mevrouw Irene
Verschuur Dumaer was een detective fei
telijk niet meer noodig geweest, om deze
bewijzen te vinden, want daarvoor had
mevrouw Irene's bekroonde Angorakat
reeds gezorgd. Of de niet minder bekroonde
Skyeterrier. Of als men wilde, belde.
In ieder geval had Mr. Furné de bewijzen
reeds in zijn safe.
Hun kracht zou echter aanzienlijk ver
sterkt kunnen worden, Indien het hem ge
lukte, bovendien te bewijzen, dat mevrouw
Irene en Totulescu elkaar na de ontdek
king eens of meerdere keeren hadden ont
moet.
Dit bleek geen moeilijke taak te zijn,
want de detective had niet meer dan twee
dagen noodig gehad, om een rapport uit
te brengen, dat de twee schuldigen elkaar
werkelijk meerdere keeren ontmoet had
den. Bij dit rapport had hij bovendien een
snapshot gevoegd, tijdens een dezer ont
moetingen met een heel klein, gecamou
fleerd toestel opgenomen. Irene en Totu
lescu zaten hierop in druk gesprek verdiept
aan een tafel in een tearoom in Rotterdam,
waar zij elkaar zonder twijfel ontmoet
hadden om de eerstvolgende stappen te be
spreken.
Een vergrooting van deze opname lag in
het dossier van Mr. Furne. Daar had Elvi
haar ook gezien en ze had haar met be
langstelling bekeken. De foto was eenigs
zins vaag en geenszins geschikt voor een
tentoonstelling, maar toch waren de beide
personen er duidelijk op te herkennen. De
vrouw had Elvi terstond herkend, omdat
ze Irene Verschuur te voren reeds een keer
gezien had. De man, die zonder hoed bij
haar aan het tafeltje zat, was dezelfde
persoon, die haar nu groette.
Elvi stond paf. Wat wilde de heer Totu
lescu? Waarom groette hij haar? Het leek
haar hoogst onwaarschijnlijk, dat dit zui
ver toeval zou zijn.
Waarom hij niet vlak bij het kantoor,
maar een eindje verderop stond, begreep
ze heel goed. Hi) wilde niet uit het kantoor
gezien worden.
Als ze zich niet vergiste, zou ze wel gauw
te weten komen, wat hij In zijn schild
voerde.
Maar ze moest voorzichtig zijn. Deze
Roemeen was stellig sluw en geslepen. Be
stond er niet een spreekwoord over de
sluwheid der Roemenen? Neen, dat sloeg
op Grieken en Armeniërs. Maar de Roe
menen behoorden zonder twijfel ook tot dit
slag.
Met voldoening besefte Elvi, dat ze een
voorsprong op hem had. Hij had er stellig
geen flauw vermoeden van dat zij wist,
wie hij was. En dat was een onbetwistbare
handicap voor hem.
Gedurende deze overpeinzingen was zij
doorgewandeld en had zich een goed stuk
van het kantoor verwijderd. Ze werd in
haar gedachten gestoord door een stem.
aan haar zijde.
„Staat U toe, dat ik een eindje met U
meeloop?"
(Nadruk verboden)., .(Wordt vervolgd).
HET PRINSELIJK GEZIN IN GRINDELWALD. PRINS BERNHARD, PRINSES JULIANA EN
PRINSES BEATRIX ZITTEND VOOR HET
HOTEL.
OOK IN DDITSCHLAND
heeft men kabelballon-versper
ringen tegen luchtaanvallen. Tij
dens een oefening in Bad Saarow
OEFENINGEN MET GASMASKERS TE DEN HELDER.
TIJDENS EEN MARSCH LANGS
DE HAVEN.
CHINEESCHE PADVINDERS DEMONSTREEREN. Te Soerabaja hebben Hsing Chung Hui-ver
kenners interessante demonstraties gegeven, speciaal wat betreft hun vaardigheid in het behandelen
en vervoeren van „gewonden".
