Klok voor het nieuwe stadhuis - Sluisbouw te
Tweede Blad
LEIDSCH DAGBLAD
De Sprong in het
Leven
79ste Jaargang
FEUILLETON
Oorspronkelijke Nederlands che roman
door
FELICIA CORDEA
11)
Met een luid geblaas was de kat gevlucht
?h toen Verschuur den hond te pakken
«ad. bevond de poes zich met recht over-
™d staande Angoraharen boven op een
{™- De vaas echter, die er eenige oogen-
!t'ïtn tevoren op gestaan had, lag in
«ukken op den grond en tusschen de
scherven lag een bundeltje brieven.
Verschuur had het bundeltje in zijn zak
Bestoken, den hond bij zijn halsband gepakt
•n naar den chauffeur gebracht. Daarna
•as hij naar zijn kamer gegaan, waarvan
jjl de deur had afgesloten. Toen bekeek hij
net handschrift op den bovensten brief
en wist, van wien ze afkomstig waren.
p>°'n handschrift kwam maar eens onder
™iands oogen. En hij was het tegen geko-
™h Hij had kort geleden van den schrij-
ver een zaken brief ontvangen. De man was
een rijk, uiterst elegant Roemeen, die
B'uote, internationale handelsbetrekkingen
nud, Totulescu heette en in Den Haag
woonde. Deze brieven waren echter geen
zakenbrieven
Verschuur sloot de brieven in zijn muur
safe weg en belde de kamenier van zijn
vrouw.
„Pak Mevrouws kleeren en verder alles
wat haar toebehoort. Mevrouw moet onver
wacht op reis."
Het meisje verborg met moeite haar
verbazing en deed wat haar gezegd was.
Toen Irene laat in den middag thuis
kwam, was het grootste gedeelte van haar
bezittingen reeds gepakt. Haar man liet
haar verzoeken bij hem te komen.
Met een kloppend hart ging ze naar
hem toe. Haar gepakte koffers, het verhaal
van de kat en de vaas deden haar beseffen,
wat haar te wachten stond. Haar man had
de brieven! Eruit moest ze! Opnieuw in de
geldzorgen. Wederom van de hand in den
tand leven!
Totulescu haar trouwen?! Dat soort
mannen trouwt niet! Bovendien had ze
daar ook zelf niet veel zin in.
Wat een strop, die geschiedenis met den
hond. Wat een ellendig beest!
Misschien gelukte het haar nog haar man
te overtroeven! De poging was in ieder ge
val de moeite waard. Maar de poging mis
lukte. Volkomen!
Verschuur van zijn kant had het besluit
gevat, zijn zelfbeheerschlng niet te verlie
zen. Vooral geen scènes! Kalmte!
Zoo hadden ze tegenover elkaar gestaan.
Zij, met het vaste voornemen nog zooveel
mogelijk voor zichzelf te redden. Hij, met
iet besluit zoo gauw mogelijk van haar af
te zijn. Hij was een te degelijk man om
deze vrouw langer in het bezit van zijn
naam en In zijn huis te dulden. Irene moest
het huis uit.
Verschuur ging naar Mr. Furné toe, die
reeds raadsman van zijn vader geweest
was en die ook reeds menig zaakje voor
hemzelf had opgeknapt, ofschoon welis
waar tot nu toe geen echtscheidingen. Hij
had hem mede gedeeld, dat hij zoo moge
lijk een minnelijke schikking wenschte.
Hij wilde zijn vrouw een uitkeerlng geven,
maar niet de belachelijk hooge, die zij
6I9Cllt6
Zoo stonden de zaken, toen hij Elvi bij
Furné terug zag. Had deze jongedame wat
meer in zijn richting gekeken, dan had ze
kunnen opmerken, dat haar binnenkomen
een groote en niet onaangename verras
sing voor hem geweest was. Hier had hij
stellig niet verwacht het slanke, blonde
meisje terug te zien, wier beeld na die eene
amusante ontmoeting nooit geheel uitge-
wischt was.
En daar stond ze plotseling voor hem.
Even koel en afwijzend als toen hij haar
voor het eerst ontmoette, maar daarbij zoo
alleraardigst verward en verlegen.
„Wat een verschil tusschen haar en
Irene! De eene zoo ingetogen en afwijzend,
de andere zoo geraffineerd", dacht hij.
toen Elvi de deur achter zich gesloten had
en hij weer eenlgszins van haar antwoord
bekomen was. „Twee uitersten. Zoo, ze
werkt dus bij Furné! Straks eens voorzich
tig het gesprek op haar brengen! In ieder
geval weet ik nu. waar ik haar vinden
kan". Maar Verschuur sprong geërgerd
overeind toen hij plotseling besefte, dat
dit jonge meisje alle bijzonderheden moest
afweten van de aangelegenheid, die hem
bij Furné gebracht had. Deze gedachte
maakte hem razend. Ze vermeerderde den
wrok jegens zijn vrouw.
Op dit oogenbllk kwam Fumé terug en
hervatte zijn gesprek met Verschuur.
„O, we brengen je vrouw wel tot rede.
vooral nu ze weet, dat haar bewering, dat
de brieven door jou vervalscht zijn. zoo
goed als geheel ontzenuwd is. Het zal haar
nu wel duidelijk geworden zijn, dat ze
daar niets mee bereiken kan. En hoe denkt
ze je feitelijk anders te kunnen dwingen,
behalve dan altijd door Je eigen overdre
ven toegevendheid tegen je uit te spelen.
Werkelijk beste kerel, de zaak wordt op
deze manier noodeloos gerekt. Maar je
bekommert je blijkbaar niet om een paar
maanden".
„Integendeel! Ik heb haast!"
Waarom had hij opeens haast? vroeg
Verschuur zich af. Hij wist het niet. Alleen
besefte hij op dat oogenbllk duidelijk, dat
hij reeds veel te lang getalmd had.
„Wie is dat knappe jonge meisje, dat zoo
juist hier was?"
„Dat is juffrouw Elvira Slttard".
„Is zij verloofd?"
„Niet dat ik weet. Het is een kalm, ern
stig meisje, dat zeer goed werkt. Geen
grapjes in die richting, denk er om -Ver
schuur".
„Grapjes! Waarom zou ik het meisje niet
een keer ontmoeten, indien ik belang in
haar stel? Ik ben binnenkort een vrij
man".
„Zonder twijfel! Het hangt slechts van
jezelf af, hoe lang je huwelijk nog zal
duren. Voorloopig wachten wij echter even
het antwoord eerst eens af
Verschuur nam afscheid en vertrok.
„Het hangt alleen van mezelf af, hoelang
het nog duurt, voordat ik van de heele,
dekselsche boel af ben", dacht hij, terwijl
hij wegreed, „en voordat ik vrij ben, mijn
leven op een andere manier in te richten.
Dit blonde meisje interesseert me, dat is
zeker. En zeker is het ook, dat wij elkaar
niet voor het laatst hebben gezien".
Angela stond op het strand van het
Scheveningsche luxebad en verheugde zich.
Ze verheugde zich, omdat Maatschappij
Zeebad het badseizoen, vanwege het
warme, zomersche weer een paar dagen
verlengd had.
Ze liep het water in, waadde door de
branding en zag een bijzonder verleidelijke,
hooge golf aanrollen.
Met een sprong dook ze in den naderenden
groenen waterberg en botste onzacht tegen
een voorwerp, dat het inwendige van den
groenen berg bezette. Angela slikte een
mondvol zout water in en kwam proestend
boven.
Het voorwerp slikte een nog grooter slok
water in en kwam eveneens te voorschijn,
zich daarbij ontpoppend in een kletsnat-
ten, zeer langen jongeling, voor wiens
oogen een sluier donker haar hing en die
een beetje nijdig uitriep: „Wel, kun je niet
uitkijken!"
„Neen, niet in het water", gaf Angela
eenigszins kort ten antwoord.
De jongeman streek de haren en het
water uit zijn oogen en grinnikte: „Een
meisje! Ik dacht, dat het een U-boot was.
Aangenaam kennis te maken!" De jonge
man stak Angela zijn hand toe. Angela
beet zich op de lip en drukte de haar aan
geboden hand.
iNadruk verboden). (Wordt vervolgd).
DE BURGEMEESTER VAN AMSTERDAM deelt in den Raad mede, dat hij
naar den wensch der Regeering, zijn ontslagaanvrage heeft ingetrokken. Tij
dens de rede van den burgemeester. V.l.n.r. weth. S. Rodrigues de Miranda,
burgem. de Vlugt, de gem.-secr. mr. S. J. v. Lier en weth. mr. Kropman.
DE BEKENDE ENGELSCHE SCHRUVER H. G. WELLS
heeft, op doorreis van Australië naar Europa, een be
zoek gebracht aan Ned. Indië. Wells op het vliegveld
Tjililitan bij Batavia.
HET ROEISEIZOEN NADERT WEER en de leden van de Amsterdam-
sche Studentenroeivereeniging „Nereus" zijn druk aan het trainen. De
„jonge acht" brengt de boot te water voor een oefentochtje.
DE AANKOMST VAN SPAANSCHE VLUCHTELINGEN OP
FRANSCH GRONDGEBIED. VOORTDUREND KOMEN BIJ LE
PERTHUS VLUCHTELINGEN OVER DE GRENS.
EEN BELANGRIJK ON
DERDEEL VAN HET
AMSTERDAM-RIJNKA-
NA AL is de bouw van
de groote dubbele sluis
te Ravenswaay. De werk
zaamheden vorderen snel
zoodat binnenkort de vol
tooiing tegemoet gezien
kan worden.
DE „BOURDON",
bestemd voor het in aanbouw zijnde stadhuis alhier, een klok van 7000 k.g., de grootste welke
sinds 200 jaar in Nederland is gemaakt. Zij is gegoten in de klokkengieterij te Heiligerlee en wordt
momenteel uit den klokkenvorm gehakt.
OP Z'N ZONDAGS NAAR DE TENTOONSTELLING.
Een der inzendingen op de hondententoonsteling,
welke in Agricultural Hall in Londen wordt gehouden.
TZZZ7Z
