Ontvangst van Chamberlain en Halifax in het Vaticaan - Wandelmarsch
LE1DSCH DAGBLAD
Tweede Blad
79sie Jaargang
FEUILLETON
Het Blauwe Teeken
IIET INTERN ATION ALE MISSIE CONGRES IN LONDEN in
het Imperial Institute. Aan het congres is een missie-tentoonstelling
verbonden. De aartsbisschop van Canterbury (rechts)
bij een Tom-Tom.
CHAMBERLAIN EN HALIFAX WERDEN DOOR DEN PAUS ONTVANGEN. Het gezelschap na de
audiëntie in het Vaticaan gefotografeerd.
Q DE NATIONA-
LE WANDEL
MARSCH TE
BUSSUM TEN
BATE VAN DE
JOODSCHE
VLUCH-
TELINGETJES.
HET KADER
BATALJON UIT
LAREN
ONDERWEG.
SLACHTOFFER VAN HET SNELVERKEER. Het bijgebouw
van den eeuwenouden Munttoren te Amsterdam zal moeten verdwij
nen ten behoeve van het verkee r. Overzicht tijdens het sloopingswerk
OP HET TERREIN VAN DE VOORMALIGE KAARSENFABRIEK TE SCHIEDAM
werd gistermiddag door de genie een oude fabrieksschoorsteen opgeblazen. De uitvoering
van 't sloopwerk is opgedragen aan de fa. v. d. Akker te Zouterwoude. De reus komt ten val.
ROOKEN VERBODEN NA DEZE BOTSING.
Na deze botsing tusschen een bus en een tankauto met olie te New York, vaardigde de politie een rookverbod
uit, in verband met het groote brandgevaar. Zeventien passagiers van den bus werden gewond.
De roman van een ultgestootene
door
HUGO BETTAUER.
39)
O, ik ben zoo sterk als een paard en
Ik neem het ln boksen en worstelen en ge-
wlchtsheffen met elkeen op, die tweemaal
zoo zwaar weegt als lk!"
Hij liet zich het adres geven, waar men
zich moest aanmelden. Zijn besluit stond
vast. In 's hemelsnaam weg van hier; zich
niet omlaag naar de negers laten sleuren.
Een half jaar. desnoods nog een paar
maanden langer zou hij zwoegen en ploe
teren als een dier, maar dan in de lente
met een paar honderd dollar op zak terug
naar Europa, naar Weenen, als blanke
onder blanken!
Het was middernacht; het restaurant
liep leeg. Mammi maakte voor Carlo op
een paar stoelen een bed gereed en de
waard drukte hem een harden zilveren
dollar in de hand,
Als je met geld uit Alabama terug
komt, mag je het mij weeromgeven.
Getroffen drukte Cailo hem de grauwe
negerhand. Was dat niet de eerste, warme
menschelijkheld, welke hem in dit land
werd betoond?
Diep en zwaar sliep Carlo op de geïmpro
viseerde legerstede, maar de drukkende,
duistere gedachten waardoor hij den laat-
sten tijd onophoudelijk was vervolgd, lieten
hem nu met rust. Een ongekend verlangen
naar avontuur en een herlevende wensch
om zijn bestaan te strijden beheerschten
hem; hij zag weer een doel en een weg,
waarlangs hij kon gaan en in de verte
wenkten hem de dom van St. Stephan, de
Ringstraat, de lieve Weensche vrouwen en
de kring van gelijkgezinden, waarbij hij
zich weer zou aansluiten, wanneer hij zich
op eigen kracht uit den greep van Amerika
zou hebben bevrijd
Beneden aan de East River stond met
krijt op de deur van een loods geschreven:
Sterke handen gevraagd om hout te
vellen in Alabama!
Voor de poort hingen een paar dozijn
mannen rond, onder wie velen, die juist
waren aangenomen en niet goed wisten,
wat zij tot morgen zouden beginnen eenige
anderen die, als zijnde te zwak voor het
verlangde werk, waren afgewezen. Binnen
in de groote ruimte, welke gewoonlijk als
opslagplaats dienst deed, doch die nu pro
visorisch als werfbureau was ingericht,
heerschte een schier oorverdoovend gegons
van stemmen. Lachend stelde Zeiler bij
zichzelf vast, dat het er zoo ongeveer moest
hebben uitgezien rond den toren van Ba-
bel, onmiddellijk na de spraakverwarring.
Engelsche en Duitsche, Poolsche en Hon-
gaarsche, Italiaansche en Zweedsche
woorden klonken dooreen. Zij, die waren
aangenomen, hadden zich reeds overeen
komstig hun taal en nationaliteit tot groe
pen gevormd en met eenige onbehaaglijk
heid constateerde Carlo, hoe in een der
hoeken van het gebouw een groot aantal
negers en mulatten bijeen stond. Hij zou
dus ook hier naar de kleurlingen worden
gedrongen en van den omgang met blan
ken worden uitgesloten! Enfin, in de wil
dernis van Alabama kon hem dat ook on
verschillig laten! Geld bijeen schrapen en
dan naar Europa dat was een program
ma dat hij niet door gevoeligheden mocht
laten mislukken!
Carlo stond nu voor een tafel, waaraan
een Amerikaan bezig was met het Invullen
van lijsten. Slechts even keek de man van
zijn papieren op en terwijl hij met een
hoofdgebaar naar een geweldigen ijzeren
kogel van minstens honderd pond. welke
naast hem op den grond lag, wees, bromde
hij: Ik vrees dat. jij niet sterk genoeg
genoeg bent, vader. Laat maar eens zien,
wat je daarmee kunt beginnen!
Carlo trad terzijde, nam den kogel bij
het daarvoor bestemde handvat beet en
hief hem twee maal achtereen met ge
strekte armen boven zijn hoofd, tot de man
aan de tafel tevreden lachend zei:
Zoo is het wel genoeg! Van dat slag
zou ik nog wel een paar honderd menschen
kunnen gebruiken!
Daarna werd het contract opgemaakt:
morgen vroeg om vier uur vertrekken we
met een extra trein naar Alabama. Drie
maaltijden en drie dollar per dag. Het eer
ste loon wordt echter pas na dertig dagen
uitbetaald. Wie voor dien om een of andere
reden het werk neerlegt, krijgt niets meer
dan het geld voor de terugreis. Bij het
einde van het werk, vermoedelijk na vier
maanden, wordt een extra premie gegeven
van vijftig dollar en bovendien vijftig dol
lar reisgeld. De arbeiders worden ln groe
pen van vijftig man, elk onder een opzich
ter, Ingedeeld. Elke groep, die wekelijks een
bepaalde hoeveelheid werk overschrijdt,
krijgt een premie, welke gelijkmatig wordt
verdeeld.
Carlo onderteekende het contract. Hij
moest er voor zorgen om drie uur bij de
loods te zijn, vanwaar men dan gezamen
lijk naar het station zou marcheeren. Des-
gewenscht mocht hij ook direct hier blijven
of 's avonds komen, waarbij hij dan ergens
op den grond in de hall zou kunnen slapen.
Opgewekt en vol goeden moed vertrok
hij, dat was in vier maanden rond 360 dol
lar. Daarbij kwam dan nog honderd dollar
aan premie en reisgeld. Hij zou dus onge
veer midden Maart, als hij zijn bijver
dienste voor overwerk voor het koopen van
drank en tabak gebruikte, in het bezit zijn
van ongeveer 460 dollar. De reis naar de
dichtstbijzijnde haven, de aankoop van
fatsoenlijke kleeren en de reis tweede
klasse naar Europa zou een bedrag
van plm. 260 dollar elschen, zoodat hij,
wanneer alles glad verliep, met tweehon
derd dollar in Weenen zou aankomen. Het
was wel niet veel, maar genoeg om er een
kamer te huren en een paar weken fat
soenlijk van te kunnen leven. En dan zou
hij daar in de oude Donaustad aan het
werk gaan, niet met zijn handen, maar
met zijn hersenen!
Een oogenblik voelde hij het oude pessi
misme terugkeeren. Clemens von Ströbl en
zijn andere vrienden zouden hem waar
schijnlijk wel ietwat koeltjes ontvangen En
zijn andere kennissen? Mm, de elegante
en gefortuneerde Carletto was overal een
graag geziene gast geweest, maar hoe zou
den zij zich gedragen tegenover den arme-
lijken, op een of ander kantoor ploeteren
den Carlo?
Ach wat, besloot hij zijn sombere over
peinzingen ik ben jong en stellig niet van
de domsten en ik zal kunnen bogen op een
ervaring, die menigeen mij zal benijden.
Carlo liet de laatste jaren nog eens de
revue passeeren. Was hij eigenlijk niet als
een kind door het leven gegaan? Van
pretje naar pretje en van speelgoed naar
speelgoed? Hoe onverschillig, hoe erbarme
lijk had hij de nalatenschap van zijn vader
verslingerd en ongebruikt jaar na jaar la
ten voorbijgaan! Als een neger, zoo onbe
wust en lichtzinnig had hij er op los ge
leefd, dacht hij met iets van bittere ironie.
Maar misschien was dit nu wel juist het
erfdeel van zijn moeder geweest die be
hoefte aan het glinsterende en fonkelende,
aan het. uiterlijk der dingen en aan een
schier bedwelmend tempo!
Zeiler voelde, dat hij vandaag milder en
weekhartiger was gestemd dan tijdens zijn
geheele verblijf in de Vereenigde Staten
ooit het geval was geweest. Vóór alles wist
hij zich nu bevrijd van zijn haat tegen en
zijn afkeer van de zwarten, van zijn vroe
gere verontwaardiging en woede bij de ge
dachte zelf voor een neger te worden ge
houden. Gisteren had hij immers voor het
eerst in hun midden verkeerd, was hij
nauwer met hen ln contact gekomen en
neen hij kon het diep in zijn hart niet
ontkennen deze avond had een gevoel
van sympathie bij hem achter gelaten, een
soort welgevalligheid, zooals een volwas
sene die bespeurt, wanneer hij vreemde
kinderen om zich heen ziet spelen.
Bijna uitgelaten wierp Carlo zijn zilveren
dollar in de lucht om hem daarna weer
behendig op te vangen.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
