Mijnenlegger „Willem van der Zaan" - Electrificatie Wieringermeer
79ste Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Biad
FEUILLETON
Het Blauwe Teeken
De roman van een ultgestootene
door
HUGO BETTAUER.
Ik stel voor morgenavond een bal
champétre te geven, riep Liane Lenoir, een
levendige, slanke blondine,
Stel u dat alstublieft uit tot overmor-
8en, verzocht kapitein Alberti haar.
Morgenavond wordt het souper van het
•edstrijdcomité in Danieli gehouden en dat
kon ik helaas niet verzuimen Ook meneer
beller zal daar zeker van de partij zijn,
eletwaar? wendde hij zich met geforceerde
I minzaamheid tot Carlo.
Carlo had deelgenomen aan liet inter-
I eationale schermtournool te Venetië en
I daarbij een prijs welen te veroveren.
Ja, ja, ik hoop stellig bij het souper
I aanwezig te zijn, antwoordde Carlo vluch-
I ,'g om daarna zijn gesprek met den ouden
I daron Rheinsperg voort te zetten.
Felix von Rheinsperg, die zich bijzonder
I 'ot Zeiler aangetrokken voelde, fluisterde
I dezen toe: Het is haast om bang te wor-
1 den, als je die van haat doortrokken blik-
I ken ziet, waarmee die kerel daar u obser-
I ;eert, als hij zich onbespied waant. Maar
I] iet is ons gelukkig bekend, dat u de sabel
behoorlijk weet te hanteeren.
Carlo haalde met een spottend lachje
zijn schouders op: Daar zullen we ons
maar niet ongerust over maken.
Op dit oogenblik verhieven de overigen
zich van hun zetels om, op voorstel van
miss Pearson, nog een korte wandeling
langs het strand te maken. Een vragende
blik in Salagna's oogen riep Carlo aan haar
zijde. Tusschen hem en den kapitein ver
liet zij het hotel en in den zoelen zomer
nacht naar buiten tredend, passeerden zij
den genoeglijk grijnzenden negerportier,
die devoot zijn uniformpet afnam.
Spoedig voegde ook Clemens von Ströbl
zich bij het drietal. Hij verwikkelde den
kapitein in een geanimeerd gesprek en
toen Strdbl en Alberti tenslotte eenige
meters achterbleven, was dit niet aan lou
ter toeval toe te schrijven, want Ströbl was
steeds bereid zijn vriend Zeiler in de ge
legenheid te stellen met de zangeres alleen
ie zijn.
Carlo en Beate verdwenen achter de
eerste de beste cabine. Arm in arm liepen
zij over het dikke, zachte zand. dat onder
dén druk van hun voetstappen meegaf als
een dik tapijt. Een licht briesje tooverde
fijne rimpeLs op de van glanzend maan
licht overgoten zee. Ver weg aan den hori
zon stonden onbewegelijk, als zwarte sil
houetten in den nacht, eenige visschers-
barken
Vanuit het hotel droeg de wind de zoet
vloeiende melodie van de Monte Christo
wals naar het strand.
Steeds heftiger drukte Carlo Beate's arm
tegen den zijne, wat zij zwijgend en glim
lachend toeliet. Hoewel hij zich innerlijk
zeldzaam bewogen voelde, sprak hij geen
woord. Meer dan eens had hij haar in
zulke minuien zijn liefde verklaard en
Beate gesmeekt hem aan te hooren tel
kens weer echter had zij hem met lichten
spot aangemaand verstandig te zijn Thans
voelde hij zich beheerscht door een wilde
koppigheid, maar tegelijkertijd rees ook de
vrees, dat haar koele houding hem tot een
dwaas gesprek zou dwingen. Want hij ken
de en vreesde zijn eigen natuur, die. wan
neer hij eenmaal geprikkeld was, hem de
meest ondoordachte uitlatingen in den
mond gaf.
Na een poosje zei Beate plotseling droog:
Ik geloof, dat we ons nu wel genoeg uit
gezwegen hebben.
Mijn hart is te vol dan dat ik zou
kunnen spreken. Waarom kwel je me zoo,
Beate?
Kwel ik je? vroeg zij op een koket
spottenden toon, die Carlo tot wanhoop
bracht. Misschien kwel je jezelf wel, om
dat je je dingen in je hoofd haalt, die niet
zoo gemakkelijk te bereiken zijn
Niet zoo gemakkelijk, zeg je? Goed,
laat ze moeilijk te bereiken zijn: ik ben nu
eenmaal vast voornemens om ze te berei
ken!
Misschien zün ze wel in het geheel
niet te bereiken! zei Beate, koel.
Hij bleef staan: -r Vouloir c'est pouvoir!
Heb je me dat niet zelf gezegd, toen je me
van je ongelukkige jeugd vertelde, van je
strijd en je moeilijkheden bij het vormen
van je carrière? Sta mij toe, dat ik deze
lijfspreuk thans tot de mijne maak! En
met een plotselinge, onverwachte beweging
nam hij haar in zijn armen en voor zij er
zich tegen verzetten kon, kuste hij haar
midden op den mond.
Zijn kussen echter, de onstuimige, smee-
kende kussen van een jongeman, die op
recht lief heeft, deden ook haar ontvlam
men. Ze gaf hem zijn omhelzing terug en
bleef zwak en met gesloten oogen roerloos
in zijn arm.
Nader komende voetstappen maakten een
einde aan het intermezzo. Beate richtte
zich op. Onmiddellijk had zij haar spot
tende houding terug gevonden, of zij deed
althans zoo: Het ontbreekt je niet aan
brutaliteit, jongeman, maar ik hoop. dat je
je niet verbeeldt mij op een zwak oogen
blik te hebben betrapt.
Carlo, die den valschen toon hoorde in
hetgeen ze zei, lachte gelukkig. Het spijt
me je te moeten teleurstellen, maar ik ver
beeld me werkelijk wat, want dit weet ik
wel, dat een vrouw als jij zich niet laat
kussen door iemand, die haar totaal onver
schillig is. Eerder geeft ze hem in zoo'n
geval een geduchte afstraffing.
Kapitein Alberti met Stróbl en Liane
Lenoir stonden voor hen.
Neem jij me maar eens onder je be
scherming, Capitano! zei Beate, zich tot
den Italiaan wendend. Ze.nam zijn arm en
trok hem mee tot op eenigen afstand van
de anderen, waarbij zij triomfantelijk naar
Zeiler omkeek in de hoop hem weer te
prikkelen en hem op een dwaalspoor te
brengen.
Maar dat gelukte haar thans niet meer.
Hij keek haar rustig na en glimlachte in'
de stellige overtuiging zijn doel thans te
hebben bereikt.
Den volgenden avond begaf Carlo zich
met de vaporetto naar Venetië. Het ge-
heele gezelschap deed hem tot den steiger
utgeleide en onder kwinkslagen en schert
sende uitroepen van de achterblijvenden
vertrok de kleine stoomboot. Miss Pearson
nep hem nog na: Maak het maar niet
al te bont daar op dat schermfeest! en de
dikke Obolensky galmde met zijn zware
stem een Russisch afscheidslied.
Het uitgebreide souper in de prachtige
zaal van Hotel Danieli verliep uitstekend.
De graaf vain Turijn, eere-voorzitter van
het wedstrijdcomité, was tafelpresident, de
hoogste burgerlijke en militaire autoritei
ten van Venetië, die deel uitmaakten van
het wedstrijdcomité, woonden het feest bij,
evenals de prijswinnaars en de maitres
d'assant, tot wie ook Capitano Alberti be
hoorde, die zich dezen avond tegenover
Carlo van zijn beste zijde liet zien.
Toen Carlo, die de laatste boot nog wilde
halen, tegen half twaalf aanstalten maakte
om te vertrekken, wat het niet in de laatste
plaats de kapitein, die hem terughield en
hem dringend verzocht nog wat te blijven.
U kunt toch een gondel nemen: het is
zoo'n prachtige avond! meende hij hem te
moeten adviseeren.
En u dan? vroeg Zeiler.
Ik overnacht in de stad Majoor Idoni,
een oude kameraad van de Krijgsschool,
ziet u, die slanke heer daar met dien spits
baard, hij is tijdelijk hier gedetacheerd,
was zoo vriendelijk mij een kamer in zijn
woning ter beschikking te stellen.
Carlo besloot, aan het vriendelijk verzoek
gevolg te geven en te gereeder ging hij
daartoe over. toen kapitein Alberti "hem
verzekerde, dat het hem en majoor Idoni
een genoegen zou zijn hem straks bij het
zoeken naar een gondel te assisteeeren
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
DE UITVOERING VAN ,,DIE JAIIRESZEITEN" VAN HAYDN DOOR T CONCERTGEBOUW-ORKEST
EN TOONKUNST, ONDER LEIDING VAN PROF. DR. WILLEM MENGELBERG. RECHTS DE ZANGER
JULIUS PATZAK. NA DE UITVOERING WERD PROF. MENGELBERG GEHULDIGD WEGENS ZIJN
40-JARIG DIRECTEURSCHAP VAN HET TOONKUNSTKOOR.
GRAAF STEPIIAN CSAKI
de nieuwe Hoogaarsche
minister van buitenl. zaken,
na de eedsaflegging.
CECILIA COLLEDGE VEROVERDE 'T ENGELSCIIE KAMPIOEN.
SCHAP KUNSTRIJDEX. De prijsuitreiking. Cecilia Colledge
(midden), Megan Taylor (links) die tweede werd eh Daphe Walker,
(reehts) die den derden prijs won.
DE NIEUWE MIJNENLEGGER, TEVENS INSTRUCTIE) A AR-
TUIG WILLEM VAN DER ZAAN" welke gisteren van de werf
der Nederlandsche Dok-Mij. te Amsterdam te water is gelaten.
OPNAME IN DEN' BRIT-
SCIIEN SOEDAN voor
de nieuwe Engelsche film
,,Vier veer,en". Inboorlin
gen, die aan de film mee
werken steken bun eerste
sigaret op.
IIKT BEZOEK VAN DB. SCIl Bank of England, gefotografeerd in
sche Rijksbank aan Londen. Dr.ACHT den president van de Duit-
Norman, de gouverneur van de Schacht (links) en mr. Montagu,
mr. Norman's huis.
NAAR EGYPTE. Een korporaal van de
Huzaren doet aan boo rd van 't troepenschip
dat van Southampton naar Egypte vertrekt,
zijn dochtertje den reddinggordel aan.
DE KIjECTRIFIC VTIE VAN DEN WIEKING ERM EERPOLDER. -
Waren tot nu toe slechts de dorpen in den Wieringermeerpolder van
electriciteit voorzien, thans is men er toe overgegaan ook de afzon-
derlijko boerderijen aan to sluiten. Er wordt 225 k.m. kabel gelegd
