Duitsch vliegtuigmoederschip „Graf Zeppelin" - Midwinterblazen
79iie Jaargaii-i LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
FEUILLETON
Het Blauwe Teeken
a— i ig—Ma
NELLIE", DE REGIMENTSHOND VAN HET 7e REG. INFANTERIE TE DIEPENVEEN BIJ DEVENTER HEEF,T
JONGEN GEKREGEN. ALLER BELANGSTELLING GAAT UIT NAAR DE 7 JONGE DIEREN.
IN DE NOORSCHE KERK AAN DEN VVESTZEEDIJK TE
ROTTERDAM
is gisteravond een rouwdienst gehouden in verband ifiet het
overlijden van Kon. Maud v. Noorwegen. Links ds. Alf. Salvesen
HET EERSTE DUITSCHE VLIEGTUIG-MOEDER
SCHIP ,,GRAF ZEPPELIN", DAT TE KIEL VAN
STAPEL IS GELOOPEN.
KONING FA ROEK VAN EGYPTE BIJ DE ONTHULLING VAN EEN STANDBEELD
VOOR ZIJN GROOTVADER Khedive Ismail Pascha, te Cairo. Dit beeld is een ge
schenk van He Italiaansche kolonie te Alexandrië. Koning Faroek (rechts) salueert hij
het spelen van het Italiaansche volkdied.
MIDWINTERBLAZEN TE REUTL'M BIJ OOTMARSUJI. Dit
eeuwenoud gebruik is in Twente nog altijd in zwang. Boer Veen-
buis, de koning der nidwinterblazers, blaast bij het invallen van
Je avondschemering boven den put op de hoeve „BartelsOoer".
DE VIERING VAN DIN GAANSDAG. Op groote
schaal worden in Z - Afrika de in Nederland vervaar
digde „Boeren-kommetjes" verkocht van hetzelfde mo
del als de Z.-Afr. Boeren 100 jaar geleden gebruikten
DE VISCHHAL BIJ HET WAAGGEBOUW OP DE NIEUWMARKT TE AMSTER
DAM WORDT GESLOOPT.
De roman van een ultgestootene
door
HUGO BETTAUER.
Zij, miss Harriett, was daarop, een on
macht nabij, in galop naar de club gereden
tn nu vroeg zij den mannen van Irvington,
Jat er moest gebeuren om Sampson en zijn
dochter hun verdiende straf te geven.
Terwijl Zeiler, die er zijn hand voor in
het vuur had durven leggen, dat het ver
haal, althans voor zoover het Karola be
kaf, gelogen was, er eenigszins besluiteloos
bijstond, barstte er een geweldig tumult
'es. De heeren schreeuwden opgewonden
door elkaar, revolvers werden getrokken en
Ifs Kolonel Whilcox balde de vuist en
,ieP: Dat gespuis moet uitgeroeid
vorden
Toen de storm van verontwaardiging wat
«haard was, trad echter de jonge aanbid-
Jer van miss Harriett naar voren en deze
"tzocht haar nu kalm naar huis te gaan.
in de overtuiging, dat de bescherming var.
haar m goede handen was.
In allerijl werd daaroo een soort tribu
naal gevormd, dat over de te nemen maat
delen zou hebben te beslissen.
Zeiler was door dat alles zoo i., de war,
bat het hem aan kalm overleg ontbrak.
Inplaats van onverwijld naar Sampson's
blokhut te rijden, trachtte hij te bemidde
len en daar de Jongelui die het tribunaal
vormden, zich onmiddellijk ln hun vertrek
ken hadden teruggetrokken, wendde hij
zich in de eerste plaats tot miss Harriett.
Deze echter hoorde hem met een cynischen
blik aan en zet tenslotte, terwijl zij onver
schillig de schouders ophaalde: Ik vrees,
dat uw menschllevende pogingen om als
pleitbezorger voor een neger op te treden,
bitter weinig succes zullen hebben, want
onze jongens plegen zich ln dergelijke ge
vallen door niemand te laten weerhouden.
Tevergeefs wendde Zeiler zich daarop tot
kolonel Whilcox, tot dr. Dobbs, die er ook
bij was gekomen, tot den apotheker en tot
alle andere heeren; ook zij weigerden bot
weg hun Intermediair. Het betrof hier een
zeldzaam brutaal optreden van een neger
tegenover een dame. In een zoo ergerlijke
zaak als deze moest nu eenmaal onmiddel
lijk volgens 's lands gebruik vonnis worden
gewezen. Dat was de woordelijke Inhoud
van alle repleiek.
Door deze tijdroovende discussie had
Zeiler niet bemerkt, dat de bloem der Ir-
vingtonLsche jongelingschap, twintig man
sterk, er inmiddels met paarden en wagens
tusschen uit was getrokken om de eer van
miss Harriett op den neger en zijn dochter
te wreken. Toen hem dit ter oore kwam,
vond hij geen huurwagen en geen paard
meer om hen na te gaan en er bleef hem
derhalve in zijn zagenden angst om Karola
niets anders 0"er dan den langen weg in
de gloeiende middaghitte te voet af te leg
gen. Het duurde meer dan een uur voor hij
totaal uitgeput en schier builen adem de
blokhut bereikt had. Reeds lang daarvoor
echter bemerkte hij een bijtenden rook en
lilj vermoedde, dat er Iets verschrikkelijks
moest zijn gebeurd. Nu stond hij eindelijk
voor het huis neen, voor de plaats, waar
een uur geleden de hut nog moest hebben
gestaan. Alles wat er van over was, bestond
uit een paar rookende en geblakerde bal
ken midden ln den kleinen, platgetreden
tuin.
Zeiler keek om zich heen en het bloed
dreigde ln zijn aderen te stollen; dan, op
slechts enkele meters afstand, bengelde
aan den tak van een ouden appelboom het
lijk van den gelynchten neger. Zijn ge
laatskleur was niet zwart, maar zeldzaam
grijsgroen en uit den wijd opengesperden,
breeden mor.d hing de tong naar buiten,
zoodat het leek, alsof de gehangene een
dwaze grimas trok.
Zeiler liep het koude zweet over het
voorhoofd', als krankzinnig staarde hij
naar het lijk aan den boom. Was dat mo-
geijk? Hadden geciviliseerde jonge men-
schen, studenten, die eens hooge ambten
en posten zouden bekleeden, er werkelijk
niet tegen opgezien een mensch te ver
moorden, die zich ln het ergste geval had
schuldig gemaakt aan een vergrijp, dat
met een pak slaag voldoende zou zijn be
straft? Leefde hij aan het eind van de
negentiende eeuw of ln de middeleeuwer.?
De snelle hoefslag van paarden rukte
hem uit zijn, van afgrijzen vervulde over
peinzingen. Dwars over de katoenvelden
kwamen de rechters op eigen gezag aan
gereden. Toen zij den professor ontwaar
den, rieoen zij hem vrooijk, alsof er niets
gebeurd was, hun „Hallo" toe en terwijl zij
van hun paarden sprongen, zei een van
hen lachend:
Nu, professor, wat zegt u ervan? Zoo-
Iets gebeurt in het oude, gemoedelijke
Europa niet, wat? U mag ons wel dankbaar
zijn, dat wij u eens hebben laten zien, hoe
men hier te lande zonder gerechtshof toch
behoorlijk recht weet te doen.
Slechts met groote moeite wist Zeiler
zich te beheerschen. Hij begreep, dat hij
zich, door zijn verachting te toonen tegen
over deze jonge menschen slechts belache
lijk en gehaat zou maken en dat hij daar
mee Karola. naar wie zijn hart op dit
oogenblik wel heel sterk uitging, stellig
geen dienst zou bewijzen, aangenomen,
dat zij nog in leven was. En daarom ver
zocht hij den heeren slechts hem te willen
vertellen, hoe zich alles had afgespeeld.
Het was de nieuwe aanbidder van miss
Harriet, die zich van deze taak kweet:
Wel, wij zijn allen in razenden galop
naar hier gereden en vonden inderdaad het
heele stel nog bijeen. Zonder lang te over
leggen, grepen we eerst Sampson beet en
bonden hem met touwen vast. Daarna
wilden wij zijn brave dochter grijpen, maar
die was ons helaas te vlug af; ze bukte
zich bliksemsnel en maakte zich tusschen
onze beenen door uit de voeten. Een paar
van ons gingen haar achterna, maar ze was
niet in te halen en verdween in het bosch.
Enfin, de hoofdschuldige was Sampson
zelf en dien hadden we gelukkig. Terwijl hij
schreeuwdê en huilde en zijn onsehuid be
tuigde en die dikke vrouw van hem zoo
lang op haar knieën rondkroop tot wij
haar met een paar schoppen uit de hut
loegen, werd het vonnis tegen den kerel
gewezen. Een paar van onze jongens hiel
den de negers, die op het geschreeuw wa
ren komen toelooèen. met hun revolvers in
bedwang, de anderen sleepten Sampson
naar den appelboom langs den weg en in
no time had hij den strop om den hals
Toen de kerel geen kik meer gaf, hebben
we het nest ln brand gestoken, zoodat er
van het heele krot niets overbleef. En nu
hebben we nog naar die knappe juffrouw
Karola gezocht, maar helaas tevergeefs.
Het oude mensch is naar de stad geloopen,
waar ze zich wel bij haar zwarte familie zal
schuil houden. Die interesseert ons trou
wens niet, want tegen haar heeft miss
Whilcox geen beschuldigingen ingebracht.
Maar die dochter zullen we nog wel vinden.
Jimmy brengt vanavond een politiehond
mee en dan kan ze zich verschuilen, waar
ze wil, opsporen doen we haar zeker.
Eli wat zal er dan met haar gebeu
ren? vroeg Zeiler, oogenschijnlijk volko
men rustig, maar innerlijk ten prooi van
de hevigste opwinding.
De jongelui keken elkaar grinnikend aan:
daarop antwoordde degeen, die als Jimmy
was aangeduid:
Nou, ik vrees, dat we ons tegenover
haar niet bepaald als heeren zullen ge
dragen. Gewoonlijk wordt dergelijk vee met
een zweep naar de stad geranseld en mid
den op de markt aan den schandpaal ge
bonden.
Zeiler knikte en keerde zich om. Hij zou
zich geen seconde langer hebben kunnen
beheerschen; het volgende oogenblik zou
hij zijn revolver, die ook hij naar lands
gebruik steeds bij zich droeg, hebben ge
trokken en den eersten den beste van de
lynchers hebben neergeschoten. Hij had
zich reeds eenige schreden verwijderd, toen
hij zich nogmaals tot het gezelschap
wendde:
Wel mijne heeren, zei hij, ik hoop
vanavond, althans van uit de verte, aan dé
jacht op het meisje deel te nemen, Hoe
laat zal het spel beginnen?
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
