Jubileum K.M.A. in Indië gevierd - Minister Pirow in Den Haag
79ste Jaargan"LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
FEUILLETON
Het Blauwe Teeken
De roman van een ultgestootene
door
HUOO BETTAUER.
4)
Kolonel Whilcox lachte kort. Ik ge
loof, dat u een oogje op haar hebt, profes
sor, maar als dat Inderdaad het geval is,
zou ik u toch willen adviseeren niets van
uw sympathieën te laten blijken tegenover
nijn dochter, want die is nogal gevoelig
'oor dat soort dingen en verafschuwt alles,
®st slechts van de verte uit met negers
'erband houdt. Het liefst zou ze blanke
fl|cnstboden willen hebben, als dat hier
Het vrijwel onmogelijk was. We hebben
vroeger een tijd in Boston gewoond en
"aar zijn de dames nog gevoeliger dan
"Sens anders Een prachtige stad. Boston,
beste universiteit en een best orkest,
°e beschaafdste menschen van de wereld!
Zeiler antwoordde niet. Hij wilde het
P'et. omdat hij anders de wetten der be-
'hfdbeid zou hebben overtreden. De on-
"■"'hng van den Kolonel over de anti
pathie van diens dochter voor het gekleur-
ras ln het algemeen ergerde den
wltsch-Zwitser, die als gecultiveerd,
wetenschappelijkvmensch wars was van
alle vooroordeelen er wat Boston betrof,
nu. Zeiler was er geweest en hij had zich
persoonlijk kunnen overtuigen dat de
leden van het orkest van den dirigent tot
den jongsten fluitist toe Europeanen waren,
dat de studenten daar voortreffelijk base
ball speelden, maar niet het minste idéé
hadden van werkelijke wetenschap en dat
de society, die zich de beschaafdste ter
wereld waande, juist die doorsnee-alle-
mansontwikkeling bezat, welke erger is
dan onbeschaafdheid.
Miss Harriet droeg bij de lunch een
lichtblauw voile tollet met een donkerroode
roos op het décolleté. En zooals zij daar na
de koffie nonchalant in haar schommel
stoel lag, de beenen over elkaar geslagen,
zoodat haar kleine voeten in de gouden
brocaatschoentjes volkomen tot hun recht
kwamen, was de dochter van Kolonel Whll-
cox inderdaad een bijzonder knappe ver
schijning. die ook Zeiler op dit oogenblik
in zijn zwak voor vrouwelijk schoon wist
te treffen.
Het geluid van een rijtuig, dat het erf
nnrecd. drong tot in het vertrek door en
direct daarna diende de huisknecht meneer
en mevrouw Jackson aan. Een jong echt
paar betrad den salon, kort daarop reed
een oudere heer. de eerste medicus van
Irvington, dr. Dobb, voor en spoedig hield
nu het eene rijtuig na het andere, de
meeste door een dame bestuurd, voor het
b-.ris stil. Heel Irvincton scheen nieuwsgie-
ig te zijn om den blonden Europeaan, die
d.e halve wei" ld was doorgereisd om een
paar planten te bewonderen, te leeren ken
nen. En op het terras, waar nu tal
van schommelstoelen werden aangesleept,
heerschten al spoedig een gekwetter en
een gesnater als in een volière.
Zeiler, die het gezelschap in stilte obser
veerde, kwam daarbij tot dezelfde conclu
sie als waartoe hij reeds eerder in het Oos
ten en het Westen van de Staten was ge
komen: de heeren maakten den indruk
broers te zijn: allen was een zekere joviale
goedmoedigheid eigen en vrijwel niemand
van hen gaf blijk van eenige originaliteit
of een persoonlijk inzicht, dat op een
rijken geest of een diepere innerlijke be
schaving wees. De dames daarentegen leg
den in haar gesprekken veel meer getuige
nis af van een sterk ontwikkelde indivi
dualiteit: zij waren aan verstand en intel
lect haar echtgenooten verre de baas, wis
ten dit zelf ook zeer goed en vormden
daardoor onder elkaar een soort vrijmet
selarij in haar strijd tegen den man, die
onderdrukt moest worden.
En daarnaast was er nog iets, dat Zeiler
glimlachend bij zichzelf vaststelde: terwijl
de Engelschman gesloten, gereserveerd en
discreet is tot het ongenaakbare toe. on
derscheidt zich de doorsnee-Amerikaan en
in het bijzonder hij, die niet als Yankee
kan worden aangemerkt, door een onge-
loofelijke indiscretie. Hij vertelt ongevraagd
de intiemste dingen uit zijn eigen leven en
hoort een onbekende uit als een detective.
Zoo werd ook Zeiler nu van alle kanten
gevraagd, waarom hij eigenlijk naar Ame
rika was overgestoken, hoe het in het oude
Europa was. of hij in de Staten nog fami
lierelaties had. waar hij in Duitschland
gestudeerd had. kortom, men verlangde
van hem, dat hij in zekeren zin zijn bio
grafie ten beste zou geven.
Veel had hij echter niet te vertellen. Hij
stamde uit een oude, aanzienlijke Basel-
sohe familie, doch had in Duitschland ge
studeerd en sindsdien, wijl zijn ouders
reeds lang waren overleden, het contact
met zijn geboorteland verloren. Sedert
eenige jaren was hij hoogleeraar in de
botanica aan de universiteit te Göttingen,
maar juist voor zijn vertrek naar Amerika
had hij een beroep naar de oude Duitsche
universiteit in Praag ontvangen en aan
genomen. Het volgende wintersemester
zou hem reeds in de Boheemsche hoofd
stad vinden.
Zoo heel vlot verliep Zeller's biecht ech
ter niet.
De meesten zijner toehoorders hadden er
geen flauw idee van, waar Göttingen on
geveer lag. Praag was voor hen eenvoudig
een Duitsche stad en toen hij het voor de
hoofdstad van Bohemen verklaarde, begon
de verwarring pas goed. Want Bohemen,
dat herinnerde aan Bohemien en een Bo
hémien, dat was een zigeuner, zooals je
dien in een café in een of andere groote
stad kon hooren fiedelen en derhalve kon
Praag slechts de hoofdstad van Hongarije
zijn. Edoch dit alles het zich met den
noodigen humor ophelderen, het gesprek
ging verder en de professor maakte handig
van elke gelegenheid gebruik om zijner
zijds vragen te stellen en zich inzake de
Toestanden in het Zuiden der Vereenigde
Staten te oriënteeren.
Intusschen gleed de zwarte bediende ge-
'■uischloos tusschen de gasten door. Met
buitengewone vaardigheid vulde hij de
glazen'met ijsgekoelde dranken, balanceer
de de volgeladen tabletten met de behen
digheid van een acrobaat, dook op, als een
van de heeren een versche sigaar wilde op
steken en verdween weer bliksemsnel, als
zijn aanwezigheid niet dringend vereischt
werd. Zeiler had de lenige bewegingen van
den neger met een zeker aesthetisch beha
gen gade geslagen en nu achtte hij het een
gesohikte gelegenheid om het gesprek op
hgt netelige rassenthema te brengen.
Dames en heeren, zei hii, toen de al-
gemeene conversatie even stokte en de be
diende buiten gehoorafstand was, ik kan
met den besten wil dien algemeenen afkeer
tegen de kleurlingen niet begrijpen. Wat ik
tot dusver van hen gezien heb, bevalt me.
In het variété onderscheiden zij zich als
uitstekende dansers, zangers en humoris
ten, als bedienden lijken ze mij gewilliger,
handiger en vriendelijker dan het meeren-
deel van hun blanke collega's. Zij gelden
algemeen als de trouwhartigste en offer
vaardigste kinderverzorgsters, zij zijn
goede koks, barbiers en koetsiers van
waar dan toch die grenzenlooze, van haat
doortrokken verachting, welke men hun
overal, zoowel ln het Noorden als in het
Westen, maar in het bijzonder hier in het
Zuiden, toedraagt?
Deze woorden waren het sein tot een op
gewonden discussie. Een snelvuur van pra-
tenden daalde op professor Zeiler neer,
men verdrong zich om hem heen en zelfs
de dames legden haar gereserveerdheid af
om aan de woordenwisseling deel te
nemen.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
GISTERMORGEN WERD VIT DE GOOISOHEVAART TE HILVERSUM EEN AUTO
OPGEHAALD welke het stoffelijk overschot bleek te bevatten van den heer K. F.
Liethof en zijn zoon K. R, Liothof, de beide inwoners van Amersfoort, die sinds Vrijdag
25 November spoorloos" waren verdwenen. Een foto van de opgehaalde auto.
IIET UIMARIG BESTAAN VAN DE KON. MILITAIRE ACADEMIE is ook te
Batavia, waar zoovele ex-K.M.A.-ers verblijven, gevierd. Alle officieren waren opeens
weer .cadet. Uit volle borst worden oude cadetten-liederen gezongen.
250 JOODSCHE KINDEREN UIT DUITSCHLAND
lijn in Engeland ondergebracht in een vaeantiekamp bij Harwich. De kinderen
slaande voor de zomerhuisjes, welke hun tot tijdelijke verblijfplaats zullen dienen.
ST. NICOLAAS IN INDIË.
Per auto arriveert de kindervriend aan de
fröbelschool te Soerabaja.
GISTERAVOND ARRIVEERDE TE DEN HAAG uit Brussel de
Zuidafrikaansche minister Pirow. Op het station. Links minister Pirow,
rechts de Zuidafrikaansche gezant, dr. H. D. van Broekhuizen.
DE VERJAARDAG VAN DE ONAFHANKE
LIJKHEID VAN ALBANIë. De koning open
de een radio-station te Tirana. De Koning en de
Koningin bij het verlaten van 't nieuwe station
IN" DF, CITé UNIVERSITAIRE TE PARIJS is in tegenwoordigheid van president Lebrun het Nederlandsche paviljoen
geopend, dat den naam Juliana-Huis zal dragen. De Ned, gezant te Parijs, jhr. Loudon (links) tijdens het uitspreken
van zijn rede. Tweede van rechts de dienstdoende grootmeester van H.K.H. Prinses Juliana. F,. H. Juekema van Bur-
mania, baron Rengers van Warmenhuizen en vierde van rechts president Lebrun.
