We Jaargang
Zaferdag 3 December 1933
No. 4f
an St. Nicolaas en zijn paard
Toen Piet eens heel erg modern wou zijn
Hoe Sneeuw zijn meester te hulp kwam
>ch, och, och, och!" zuchtte Sint Nico-
gezeten in een prooien breeden stoel
ter zijn bureau. Hij steunde het eer-
rdige witte hoofd ln beide handen, zoo-
ziin lange baard over de gewichtige
ieren streek, die voor hem lagen opge
leid.
Vaar gaan al die zuckicn naar toe, ge
le meester?" vroeg met eerbiedwaardige
1 zijn zwarte knecht, die onder het
:en van een lustig deuntje bezig was de
'en in Sint Nicolaas" prachtige hu's-
ier met uitzicht over de golf van Bis-
jte begieten.
)ch. Piet ik word oud'zei Sint Nico-
uchtende ..Nu heb ik zeker al twin-
keer die rekening van de stoomboot-
itschappii nagerekend en ik kan er
niet uitkomen! Al die akelige cijfer-
Het lijkt me veel en véél te duur en
kan ik de fout niet vinden!"
Pil ik het eens voor U narekenen, Sin-
laas?" bood Piet aan.
Jou, ais je het doen wilt dan graag!"
nt stond op en ging behagelijk in een
euil bij den haard zitten, terwijl Piet
het bureau plaats nam. aan zijn pot-
likte en voorhoofdfronsend begon de
e reken'n? na te kijken,
m half uurtje was het doodstil in de
ier, toen zuchtte Piet ook eens, legde
een klap zijn potlood neer en zei:
ester, het klopt precies. Vijftigduizend
honderd zes en zeventig gulden vijfen-
itig en een halve cent vracht voor U
nij, voor Sneeuw en Schuim, de beide
:den en voor zevenhonderd kilo lekkers
eshonderd kilo speelgoed van Spanje
Nederland! November 1937'.
laar Piet. dat is toch verschrikkelijk!"
'ja", zei Piet en hü krabde eens achter
van zijn zwarte ooren. „het is ver-
ikkelijk meester. Maar daar moogt U
naatschapoU geen verwijt van maken!
ligt eerder aan U zelf als ik het zoo
r eens ronduit mag zeggen!"
laar Piet.
ik weet al wat U zeggen wilt! We
>en nu al eeuwen lang op de ouder-
ehe manier gereisd met al die romp-
id van paarden en zoo erbij. De kinde
vinden het reusachtig, als u zoo op
!uw of Schuim of Lelie gezeten over
dak komt trippelen, n.l. de kleintjes,
r de grootere kinderen de schoolkinde-
bedoel ik. die zijn modern tegenwoor-
en reusachtig vertrouwd met alles wat
niek is er er zijn geen moderner kin-
n dan de Nederlandsche! En daarom.
el voor a's ik het zoo maar eens
uit mag zeggen om dit- jaar alle
denrompslomp thuis te laten en een-
is per vliegmachine te gaan. We huren
groote Douglas van de K.L.M, pak-
alles wat we nood:g hebben erin be
ns twee parachutes en...."
foei nee!" onderbrak hem de Sint.
net een parachute uit een vliegmachine
gen? Piet hoe haal je het in je hoofd!
dat nooitl"
Zooals U wilt", zei Piet ,maar ik zou
anders denken, dat Sint Nicolaas toch door
de eeuwen heen wel getoond heeft, niet
bang te ziin en
..Dat is het ook niet", fluisterde Sin'eT-
klaas. „Bang. ik weet niet wat dat is! En
du:zelig ben ik ook niet! Zou ik me anders
winter na w nter nachten achtereen op die
griezelige smalle randjes van de daken in
evenwicht kunnen houden? Neen dat is hei.
niet! Maar, zie je. ik vind het eenvoudig
géén gezicht: Sint Nicolaas. die met een
parachute naar beneden springt. Wat
blijft er over van mijn oude waard'gheid,
dat vraag ik je! En dan ik zou mijn
trouwe paarden toch ook beslist niet kun
nen missen. Weet Ie wel, dat Lelie en
Schuim Dubbelblank en vooral Sneeuw me
de grootste diensten bewijzen door het luis
teren aan de schoorsteenen?"
Nu Meester, het spijt me. maar zullen
we toch di' jaar. met de verhoogde vracht-
pr zen, véél meer dan viiftigdu'zend acht
honderd zes en zeventig gulden, vijfentach
tig en een halve cent stoom boo tkosten
moeten betalen!" snibde Piet. die reuzedol
od vliegen was en het akel'g vond dat hij
in zijn Dlannen werd gedwarsboomd.
..Vijftigduizend achthonderd kreun
de Sint Nico'aas. .O. Piet. Piet ik ga fail
liet! Nee, dat kan niet! Bestel dan in
vredesnaam maar de Douglas en de twee
parachutes!"
Piet gnuifde....
Dit gesprek had plaats in begin Novem
ber en toen de kalender 15 November 1938
wees. was alles prima in orde. piet. ijverig
als steeds had onmiddellijk Schiphol opge
beld en de beschikking gekregen over een
splinternieuwe Douglas met ruimte voor
vijftienhonderd kilo vracht en een extra
hokje voor tien stoute kinderen.
De parachutes waren ook geprobeerd en
in orde bevonden en Sint Nicolaas en Piet
hadden zich ieder een leeren vliegcak laten
aanmeten. De pakken zaten als gegoten en
Sint's baard verdween heelemaal in de
vliegkap. Maar.er kwam bijna een k nk
in den kabel toen Sint afscheid nam van
zijn prachtige witte paarden en vooral van
zijn lievelingspaard Sneeuw.
Die boog boog eerbiedig de knie toen hij
de voetstappen van den eerbiedwaardigen
bisschop aan de sta'deur hoorde, maar hij
zette wilde oogen op van schrik en ontzet
ting toen hij omhoogblikkend inplaats van
den kerkvors* in zijn fraaien rooden man
tel met staf en mijter, een gewonen man
voor zich zag staan, van kop tot teen in
leer gehuld en met stevige, bruine laarzen
aan. Sidderingen van angst liepen over zijn
witten rug en hij trappelde zenuwach ig
met de hoeven Gelukkig kwam hij wat bij,
toen Sint de vlegkap afzette en hem lief
devol over het hoofd streelde
Toen bóog Sneeuw het edele hoofd aan
den schouder en fluisterde: ..O. lieve S nt
Nicolaas. als U maar geen ongeluk overkomt!
U weet toch wel dat de daken glad en
glibberig zijn en dat U mijn wonderhoef-
ijzers niet m:ssen kunt?
En.... wie moet nu luisteren aan de
schoorsteenen en kijken door de dakraam
pjes als ik niet meemag?"
Sint Nicolaas zweeg. Dan trok hü met
een resoluut bijna jeugdig gebaar de vlieg
kap weer over het hoofd en zei: .Het kan
niet anders. Sneeuw. Wij zijn ouderwetsch,
maar de techn'ek staat niet stil en die
^eischt, dat we met onzen tijd meegaan".
Toen Sint was weggestaot biggelden <wce
groote tranen uit de trouwe oogen van zijn
schimmel.
Nog maar vier daagjes en het is Sin
terklaas". zeiden de kinderen op school
tegen elkaar.
.Heb jij den Sint al gezien?"
Nee hoor. Ik heb wel een chocolade kikker
in mijn schoen gehad, dus hij is er. Maar
gez en, nee"'.
En toenwat suisde daar door de lucht als een werve.wind?
