LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
De noodlottige
terugkeer
79sie Jaargang
FEUILLETON
WATERSNOOD IN DE RESIDENTIE. Gelukkig is het tengevolge van de zware regens der
laatste dagen ondergeloopen gedeelte der residentie maar zeer klein, n.l. de viaduct aan den
Viaductweg. De automobilisten die een scherpe bocht moeten maken om onder de viaduct te komen
werden op een frisschen duik onthaald.
HET ENGELSCHE KONINGSPAAR BEZOEKT DE Z.G. TOYNBEE HALL, HET ONTSPANNINGSCENTRUM VOOR KINDEREN-
UIT EAST-END IN LONDEN. DE KONING EN DE KONINGIN BIJ. EEN
GROEPJE JONGE MEISJES.
HET ETHNOGRAFISCH MUSEUM VAN DE KONINKLIJKE MILITAIRE ACADEMIE TE BREDA
werd gisteren door minister-president dr. H. Colijn, in tegenwoordigheid van vele autoriteiten,
geopend. Tijdens de openingsrede van dr. Colijn.
TENGEVOLGE VAN DE OVEUSTlt OOMINGEN IX NOOItD-lTAI.lii
spoelde bij San Gottardo de spoorbrug over de Torre weg. Een juist op
dat moment naderende trein stortte in het water. 33 Personen werden
gedood en 10 zwaar gewond.
DE BEKENDE TENOR RICHARD TAUBER
is met zijn vrouw, de vroegere filmster Diane Napier, uit Zuid-Afrika te Londen aangekomen. Het
echtpaar aan het Waterloo-station.
STOR3ISCHA.DE IN FRIESLAND. Van een groote boerderij te Ried
werd het bovengedeelte afgescheurd, dat omgekeerd terecht kwam op
den zijkant van de schuur.
Door LESLIE FORD.
Vertaaid door PAULINE FELLINGA.
58)
Van ver hoorde lk de stem van kolonel
Primrose: „Hij was een oude vriend van
tiaar, Buck," en de sergeant weer: „Ik kan
pt niet voorstellen, dat die druif vrienden
had"
Ik deed mijn oogen weer open.
'.U had niet moeten komen, mevrouw,"
rei sergeant Buck, niet onvriendelijk.
,'JVat u zegt," zet ik. Ik probeerde over-
tied te gaan zitten. „Geloof me, het spijt
®e werkelijk."
Kolonel Primrose keek me bezorgd aan.
.Bent u weer in orde, mrs. Latham?"
■■Ik ben ln orde."
Ik vergaarde al mijn moed om de kamer
™or te kijker. Paul Dikranov en Parran
karen weg en lk kon wel raden, wat hen
h' beslag nam, want er was verder nie
mand in de kamer alleen kolonel Prim-
'osc. sergeant Buck en ik.
De verkreukelde papieren, die kolonel
Primrose uit George's hand had genomen,
'•Sen op de tafel voor me. lk zag het spin-
aehtlge, ongelijke gekrabbel met groenen
™t op het rose postpapier, dat Maggie
""ld gebruikte.
„Heeft Maggie dat werkelijk geschre
ven?" fluisterde ik. „Staat er dat werkelijk
over George?"
Kolonel Primrose zag me vast aan.
„Het antwoord is ja en neen," zei hij.
„Het staat er werkelijk en u ziet hoe
waar het was. Mrs, Potter heeft het echter
niet geschreven. Ze heeft niets geschreven,
zoover ik weet. Ik was bij de genie, mrs.
Latham en ik kon vroeger heel goed teeke
nen. U zou die papieren een deductieve
reconstructie kunnen noemen."
„Hebt hebt u ze zelf geschreven?"
Hij knikte.
„Maar hoe wist u het?"
Hij keek op me neer met echte bezorgd
heid op zijn gezicht.
„Weet u zeker, dat u weer goed bent?...
Wel, ik raadde het gedeeltelijk. Daarbij ge
holpen door veel inlichtingen, zoowel juiste
als onjuiste, van uw vrienden. Ziet u, er
was geen andere manier. Ik wist, dat Bar
rel de moordenaar was; ik was er volko
men zeker van. Maar je kunt niet bewijzen
dat iemand bewusteloos geslagen en voor
over op zijn gezicht in ondiep water was
gegooid, als dat zeven jaar geleden is.
Daar begon Maggie Potter's rol. Toen de
details bepaald op Barrel begonnen te
wijzen wat ze van het begin af gedaan
zouden hebben, ais de menschen niet had
den aangenomen dat hij het onmogelijk
kon zijn was het duidelijk, dat er iets
in liet verleden moest zijn, dat hem tot
zoo'n handelwijze dwong. Ik reconstrueer
de U zag de uitwerking."
Ik rilde. „Maar ik begrijp niet
,',Denk eens goed na, mrs. Latham. Barrol
..•.a ril.: hier komen; hij kwam alleen te
rug omdat Rosemary het doordreef. Hij
kwam vóór de anderen, ongetwijfeld om
eens rond te kijken en te zien of er iets
aan het licht was gekomen. Anders had
het geen doel ze hadden een huisbe
waarder. Hij was ongeloofelij k bezorgd voor
zijn gezondheid; toch blijkt het zooals
Rosemary me vertelde, dat hij altijd ge
weigerd heeft, een eenvoudige blindedarm
operatie te ondergaan, uit vrees dat hij
onder de narcose zou praten.
„Dat over George in het algemeen. Nu de
bijzonderheden. Toen Sandra hem mee
nam ln de boot en hem bijna liet verdrin
ken, was zijn eerste reactie op het dok:
angst en een wilde hoop. dat ze niet gered
was. Zijn verhaal, dat ze een slag van de
kluiver had gehad, kwam nadat de kneu
zing op haar hoofd was ontdekt. Het was
een puur verzinsel. Dat verhaal, dat hij
haar opgehouden had, was ook een nage
dachte en belachelijk in het licht van de
feiten. Toen Jim Gould er bij kwam, vond
hij haar volkomen in orde, George ophou
dend. En Sandra was totaal veranderd
van het oogenblik af, dat ze in de club
terugkwam. Aan het diner had ze Dikranov
opgebeld ik denk om hem te smeeken.
Rosemary mee te nemen. Ze waren allebei
kwaad. Vóór de boot-episode was ze knor
rig, en kwaadaardig, zou ik zeggen. Maar
nadat ze uit zee kwam ging ze naar de
kleedkamer vroolijk zingend, lachend
in zichzelf, zich in iets vermeiend en
schreef ze een briefje.
Dat briefje was natuurlijk het meest
vitale punt van de geheele zaak. Het stelde
de situatie in het felste licht en ik was
vreeselijk bang, dat u dat zoudt merken,
toen we in de kleedkamer waren. Het be
langrijke is niet alleen dat er een briefje
was; het ls de vraag, wanneer en waar en
aan wie het geschreven was. Waarom werd
het gedaan? Het had geen logischen zin,
dat ze aan Dikranov een schriftelijke
mededeellng deed maar George Barrol
was bij Andy Thorp en ze kon hem niet
vragen, haar in het geheim te ontmoeten
waar Andy bij was."
„Maar het briefje was toch aan Dikra
nov?"
Hij schudde zijn hoofd
„Ik heb geen oogenblik gedacht, dat het
aan Dikranov was. Het zat in zijn zak,
maar het was duidelijk, dat het bestemd
was voor een van de Bishops of voor
George."
„Maar waarom
„Mijn beste mrs. Latham, die menschen
zijn allebei Georgiërs. Toen ze telefoneerde
met Dikranov, zooals Jim Gould ons ver-
lelde, sprak ze in hun eigen taal. Ze zou
toch geen geheim briefje aan Dikranov
hebben geschreven ln het Engeisch? Bo
vendien had het weinig doel, hem te
schrijven. Ze had makkelijk met hem kun
nen spreken. Neen. dat briefje was aan
George Barrol geschreven en hij stopte
het heel dwaas in Dikranov's zak; natuur
lijk denkend, dat hij zijn linnen smoking
jasje niet voor den volgenden avond aan
zou doen."
„Wat een gemeene streek!" zei ik.
Hij knikte.
„Als Barrol zoo verstandig was geweest,
dat briefje te vernietigen maar dat is
het juist met zulke hysterische misdadi
gers. Nu, toen Dikranov dacht aan Rose
mary's sigarettenkoker en dat briefje vond,
dien Zaterdagnacht, was hij op zijn hoede.
Zonder iets van dit alles te weten, ver-|
moedde hij natuurlijk, dat iemand pro
beerde, hem te compromitteeren en hij was
verontrust, terwilie van zichzelf en van
Rosemary. Vandaar dat hij 's nachts zoo
rondwaarde Hij verdacht George niet,
omdat hij dien nacht, toen hij terugkwam
nadat u hem in uw tuin had gezien.
George heeiemaal dronken en slapend vond
aan het bureau van Bishop toevallig met
de telefoon van de haak. mrs Latham."
Ik trachtte wanhopig te denken.
„Maar Sandra en de schroefsleutel en
mrs. Potter?"
Kolonel Primrose grinnikte.
„Het is een lang verhaal, mrs. Latham.
Maar het is allemaal heel eenvoudig. Ik
zal u de hoofdzaken geven. Ik vermoed dat.
ais Andy Thorp het goed oordeelt, boven
water te komen, hij zich zal herinneren
nu de zaken zoo staan dat Sandra dien
schroefsleutel zelf van de achterveranda
heeft genomen, toen ze George ging ont
moeten bij de garage. George heeft hem,
nadat hij hem gebruikt had. in het gras
gelegd bij de achterdeur van de Goulds
Jim moest dan maar zien, dat zoo goed
mogelijk op te helderen.
„Dan mrs. Potter. Zij was het grootste
probleem van de lieele zaak. in zekeren zin.
Ziet u. ik ontdekte gemakkelijk genoeg,
waar die mysterieuze, zwijgende oproepen
vandaan kwamen en dat was voor George
even gemakkelijk. De eerste kwam net twee
uur na den moord vóór George aan het
bureau werd gevonden Hij was ten do'te
niet bij de garage, toen u er was U hebt
iets anders gehoord of het u verbeeld.
Hebt u al bedacht, waarom hij op u
schoot?"
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
