Prins Bernhard bij de padüinders - Intern, hockey - Lichten Hunze XIII
LEiDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
De noodlottige
terugkeer
79s(e Jaargang
FEUILLETON
A.G.O.V.V.-GO AHEAD. Een kwartier DE BEROEMDE ZWEEDSCUE FILMSTER GRETA
voor het eind maakte Koopman van Go GARBO is met het s.s. Kungsholm in New York te-
Ahead den stand 1—1. De A.G.O.V.V.-kee- ruggekeerd van haar vacantie. Garbo omgeven door
per ziet den bal in het net verdwijnen. journalisten.
NIEUW BESCHERMINGSMIDDEL TEGEN
BRANDBOMMEN. Demonstraties in de
residentie op twee imitatie-huisjes, waarvan 't
eene met gewone verl en het andere met een
nieuw soort onbrandbare verf geschilderd was.
Overzicht tijdens de demonstratie, links 't huis
je met de brandbare verf en rechts met de
geprepaPeerde.
Z.h.ii. PRINS BERNHARD bracht Zaterdag een
bezoek aan de Amsterdamsche padvinders in het A.M.
V.J.-gebouw. Naast den Prins de heer Oosterlee.
NIEUWE STRAATR ElN1GINGSAPPARA
TEN IN LONDEN die als een groote stof
zuiger het vuil met een slang in een tank zuigen.
HET LICHTEN van het motorschip
Hunze XIII", dat op het IJsselmeer met
man en muis is vergaan tijdens den
laatsten storm.
INTERNATIONAAL HOCKEY-TOURNOOl OL' HET BOSCHPLAN-TERREIN TE AMSTERDAM. FEESTELIJKHEDEN TE U TKECHT - ter gelegenheid van de oprichting van drie nieuwe regimen-
DE WEDSTRIJD NEDERLAND—FRANKRIJK (2—1). SPELMOMENT VOOR Genietroepen. Generaal Snijders onthult het monument voor de Ridders Militaire Wil-
lemsorde, behoorende of behooTd hebbende tot het wapen der Genie. Rechts naast gen. Snijders', kolo-
HET FRANS CHE DOEL, nel Scharroo, comm. der Genietroepen
Door LESLIE FORD.
Vertaald door PAULINE FELLINGA.
23)
We hadden het witte hek bereikt aan
het eind van mijn terrein en leunden er op,
uitziend over de Chesapeake. Opeens keer
de Rosemary zich al. „Ik weet niet waarom
we in vredesnaam terug gekomen zijn. Er
zijn hier zooveel spoken in het verleden."
Ik besefte toen wat Ik vergeten had, om
dat ik er jaren lang zoo dicht naast leefde.
We keken neer op den inham, waar ze
Chapin Bishop zeven jaar geleden op een
Zondagochtend gevonden hadden.
„Ik lijk zelf wel een geest, die terugkeert
naar de eenige plaats in zijn leven, die het
herinneren waard is," zei Rosemary.
Ik merkte toen, dat ze niet aan Chapin
dacht, maar aan iets anders, waar ik niet
van wist. Iets in verband met Jim en
dagen van verloren geluk.
„Wacht maar tot George er uit flapt dat
ik gisterenavond gezegd heb dat ik in staat
was, Sandra ie vermoorden, voor ik hier
wegging," zei ze opeens. Ze glimlachte
hchf „Ik weet niet wat dat Is van George,
dat hij zijn mond niet kan houden Als het
alleen andere menschen waren die hij in
de nesten helpt, kon Je het begrijpen, maar
het is meestal zichzelf."
Ik wilde gaan vragen of ze dat werkelijk
gezegd had. maar ik bedacht me. Als Rose
mary niet wilde spreken over Sandra en
Jim, was ik daar blij om, ondanks een
zekere natuurlijke nieuwsgierigheid.
„Hij is niet veel veranderd, hè?" vroeg ik.
„Neen. We dachten dat hij, toen hij ge
noeg had om van te leven, op zichzelf zou
gaan wonen, maar dat heeft hij niet ge
daan. Hij is niet heelemaal in orde, zie je.
Er moest eigenlijk iets weggenomen wor
den zijn blinde darm of zooiets maar
iemand heeft hem eens gezegd, dat de
menschen vreeselijk raar doen, als ze
onder narcose zijn en hij wil het gewoon
niet vragen. Nu, als het Paul was.
Ze lachte, niet erg overtuigend en ik
merkte, dat dat het punt was waar ze naar
toe wou.
„Als we Paul onder narcose brachten,
denk je dat hij dan zou vertellen wat hij
van Sandra weet?"
„Waarom vraag je het hem niet? zei ik.
Rosemary keek naar het zakdoekje, dat
ze in harde knoopen had getrokken. „Dat
heb ik gedaan." zei ze kort
„En wat zei hij?"
„Dat hij haar niet kende. Dat was giste
ren, toen we terugkwamen van de club
voor het diner. Ik wou het er bij laten, om
dat wel, ten slotte kon ik niet zeggen:
Dat is raar, want ze herkende jou heel
zeker Maar George kon het natuurlijk wel.
vu deed het."
„Werkelijk?"
Ze "nikte, glimlachend ondanks zichzelf
„Hij zei: Wat grappig, ik had wei kun
nen zweren, dat ze je herkende toen je
binnenkwam. Herinner je je niet, Paul?"
„En wat deed Paul?"
Paul keek als een oorlogsdreiging boven
den Bosporus. En George, die weer een bok
geschoten had, probeerde het goed te ma
ken."
„En maakte het erger?"
„Ja, veel erger. Hij gichelde en zei, dat
Sandra geen vrouw was, die een man licht
zou vergeten, al had hij haar maar ééns
gezien, en Paul zei, integendeel, ze was een
buitengewoon alledaagsch type in het Oos
ten; je zag ze in ieder café en palais de
dance in Azië. En George, om het nog
mooier te maken vroeg of dat niet grappig
was, want daar had Jim haar ontmoet."
Rosemary glimlachte, trachtend haar
opwellende tranen te verbergen.
„Ik geloof dat het tot in het oneindige
was doorgegaan, als vader hem niet ver
zocht had, zijn mond te houden."
„Maar ik begrijp niet goed, wat dat alle
maal met Paul te maken heeft."
„Niet?"
Ze zag me even vol aan en keek weer een
anderen kant uit.
„Ik begrijp het zeker alleen maar," zei ze
na een langen tijd. „Zie je, hij kende haar
wél. Dat moet, omdat later, weet je wel, ze
bij hem kwam en zooiets zei, dat hij met
haar mee moest gaan ter wille van den
ouden tijd. Weet je niet meer?"
„Ik weet dat hij nogal verwezen keek,"
zei ik, maai' ze schudde haar hoofd.
„Dat is het, zie je. Het moet iets ge
weest zijn, dat hij zich niet wil herinneren.
En wel, ik zou niet meer met hem willen
trouwen, omdat ik het nooit zou kunnen
vergeten. En, zie je, ik moét haar heele
maal vergeten, Grace dat er ooit iemand
geweest is zooals zij wil ik het leven
nog kunnen uithouden."
Ze keek over het water.
„Zie je, ik geloof dat ik mijn leven niet
te best heb ingericht. En als als ze in
Paul's leven óók is geweest dan lijkt het
wel een noodlot, dat me vervolgt."
„Ze is nu dood, lief kind."
„Dat maakt het nog moeilijker," zei ze.
„Op weg naar huls vroeg ik hem weer
naar haar, zie je. Het was zeker krank
zinnig, maar ik kon er niets aan doen.
Hij zei eerst niets. Toen hij zei, dat hij
dacht dat hij haar gekend had, maar dat
hij óók dacht dat we veel gelukkiger zou
den zijn als we niet in eikaars verleden
wroetten, of iets dergelijks. Laat de dooden
hun dooden begraven, zooiets. Als ze maar
begraven bleven!"
We stonden uit te zien over de baai, nu
bijna verlaten, de laatste zellbooten waren
op weg naar de haven.
„Ze belde hem op "toen we aan het diner
zaten. Paul kwam bepaald boos van de te
lefoon terug. En zie je, Grace, we hoeven
het niet onder stoelen of banken te steken.
Als ze vermoord is en ik geloof dat dat
vaststaat dan moet iemand het gedaan
hebben."
Ik keek haar verwonderd aan, „Jim
schijnt de favoriet te zijn." zei ik.
Het speet me, want ze trok zich terug
of ik haar geslagen had.
„Of denk Je eigenlijk dat het Paul was?"
„O. ik weet het niet, Grace. Ik ben ver
schrikkelijk angstig. Omdat, ja Paul
heeft niet de Westersche opvatting over de
heiligheid van een menschenleven. Dat
hebben ze niet in het Oosten, zie je. Er zijn
zooveel milllarden menscnen één meer
of minder komt er niet op aan, vooral als
hij niet va nhoogen stand is ofeen
vrouw. Ik bedoel niet, dat hij niet.o,
hij is bijna overbeschaafd. Maar ik zou gek
zijn als ik niet zag dat hij absoluut mee-
doogenloos kan zijn als.... als het moest.
En als hij haar vroeger gekend had en niet
verwachtte haar hier te zien. O. begrijp
je het niet?"
Ik begreep het volkomen. Dat wil zeg
gen, ik wist niet of ze zoo wanhopig be
zorgd was uit angst dat het Paul zou zijn,
of dat ze in haar onderbewustzijn wilde dat
het Paul was, zoodat het Jim niet zijn kón.
Of ze, net als Lucy Lee, bereid was, één
man. voor de wolven te gooien om den
ander te redden.
„Je beschuldigt toch niet in ernst den
man, met wien je gaat trouwen, van moord,
lieveling?" vroeg ik zoo luchtig mogelijk.
„Of ga je niet met hem trouwen?"
Ze wachtte zoo lang met antwoorden, dat
ik dacht, dat ze het in het geheel niet zou
doen.
„Gisteravond heb ik hem gezegd, dat ik
niet met hem trouw, als ik niet alles weet
van Sandra," zei ze eindelijk, met een
WTang glimlachje. „Ik vrees dat hij mij
hetzelfde zal zeggen als hij de ochtend
bladen heeft gezien. Ik geloof niet dat hij
iemand is, die het zal apprecieeren. dat ik
in gezelschap van Jim was tot half twee,
terwijl ik de politie verteld had dat ik om
half een naar bed ging."
iNadruk verboden). (Wordt vervolgd).
