Intocht burgemeester van Wassenaar - Duitsche troepen in Sudetenland
79sie Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
De noodlottige
terugkeer
FEUILLETON
DE INTOCHT VAN DEN
NIEUWEN BURGEMEESTER
VAN WASSENAAR, mr. dr. S.
F. A. C. M. BARON VAN
WIJNBERGEN IN ZIJN GE
MEENTE. In de uitspanning
„Den Deyl" sprak ds. W. A.
B. ten Gate den burgervader
toe en bracht een driewerf hoera
op hem uit, welk moment men
op onze foto ziet.
GISTERMORGEN VROEG ONT
LASTTE ZICH BOVEN HEER
HU GO WAARD EEN HEVIG ON WE
DER. De bliksem sloeg In een huis
en vernielde dit bijkans geheel. Drie
kinderen werden uit hun bed geslin
gerd, terwijl het beddegoed door het
dak vloog en in een sloot terecht
kwam. Een foto van. de verwoeste
woning.
DE BARNEVELDSCHE VROUWEN hebben den Engelsohen minister
president Oh amber lain een kistje eieren doen to eikomen als uiting van
dank voor zijn onvermoeid werken voor den vrede. Het inladen van de
eieren in 't K.L.M.-vliegtuig ,,Uil"
DE INTOCHT der
Duitsche troepen in Su
detenland. Het passeeren
van den douanepost
Kleinphilippsreuth.
INSTORTING IN DE MOUTFABRIEK DER FIRMA J. HENDRlClvN-
CRIJNS IE SWALMEN (LIMBURG) waarbij een arbeider om het
leven kwam. Het nog zoo goed als nieuwe voorraadgebouw, dat
in elkaar is gestort.
HET BINNENRUKKEN VAN DE DMTSCnE TROEPEN IN ZÓNE II
van het aan Duitschland afgestane Tsjechische gebied. Met vliegend
vaandel, toegejuicht door de bevolking, overschrijden de eerste soldaten
de grens.
MAARSCHALK AVE-
RESCU driemaal min.
pres. van Roemenië, te
Boekarest overleden.
ALS DE WINTER KOMT. -
Kachels op het Waterlooplein te
Amsterdam, wachtend op koopers.
Door LESLIE FORD.
Vertaald door PAULINE FELLINGA
13)
Zij maakten de twaalf vol. Rodman
Bishop knikte en ging boen bij Alice
Gould staan. Zijn badjas en verward grijs
haar staken erg slordig af bij haar mantel
en japon en haar nog keurig kapsel
George liep mee met de anderen, zoo
van streek als ik hem nooit gezien had
en probeerde te ontdekken wat er ge
beurd was.
Mr. Shryock ging op een kist in de deur
staan. „Dit is een zeer tragische taak.
heeren, waarvoor ik u ontboden heb." zei
hij. „Ik moet ieder van u verzoeken, als lid
van de lijkschouwersjury, de garage door
te gaan en een blik op het lijk te werpen.
We zullen dan hooren wat dr. Potter te
zeggen heeft en ons naar het huis van mrs.
Latham begeven, als zij zoo goed wil zijn,
dat toe te staan."
Ik knikte werktuigelijk. t
„U moet zorgvuldig kijken, heeren, daar
van u ver-.vacht zal worden, dat u tot een
conclusie komt betreffende de doodsoor
zaak en de omstandigheden, die ertoe heb
ben geleid. Gij zijt. allen mannen va'n de
wereld. Ik moet u vragen, geen enkel feit
dat u belangrijk lijkt, onvermeld te laten
bijvoorbeeld de geur in de auto."
Mi*. Shryock ging door. Dit was zijn uur,
hij kwam niet dikwijls in contact met de
kolonie van April Harbor. We stierven ge
woonlijk netjes in onze stadshuizen in den
winter, aan longontsteking of ouderdoms
zwakte. In April Harbor kwamen we voor
rust en ontspanning.
„Vooruit maar, heeren."
Jim Gould stond bleek en ontredderd
toe te zien, hoe ze naar binnen gingen hun
best doend hem niet aan te kijken, de
goeierds. Ze gingen één voor één naar het
portierraam, waar Jim gestaan had. keken
naar binnen, keerden zich vlug om, haast
ten zich naar buiten en staken een cigaret
aan zelfs Rodman Bishop. George keek
niet naar haar; daar ben ik zeker van.
Hij liep tot bij het portier en haastte
zich toen weg, wit om zijn neus, en ik hoor
de hem zacht protesteeren tegen den lijk
schouwer. dat hij geen deel had mogen uit
maken van de jury, daar hij haar naar
huls had gereden. Maar niemand lette op
liem, behalve kolonel Primrose. Hij stond
rustig, met zijn hoofd opzij en zijn tinte
lende oogjes eerst op den een, dan op den
ander gevestigd, te luisteren naar alles, nog
meer gelijkend op een gier dan mr.
Shryock, om de waarheid te zeggen.
Daarom lette ik op hem toen zijn beurt
kwam. Hij keek in de auto en snoof; boog
zijn hoofd dicht bij Sandra's gezicht en
snoof weer, nam haar handen en bekeek
ze. Toen deed hij de deur open. Een half
volle whiskeyflesch viel op de treeplank.
Hij raapte ze zorgvuldig op en gaf ze aan
mr, Shryock. Toen raakte hij den rug van
de bank aan en boog zich om naar San
dra's schoentjes te kijken. Daarna ging hij
weg om plaats te maken voor sergeant
Buck, die net deed wat de kolonel gedaan
nad en verder ging.
We wachtten, de twaalf man van de jury
en ik, meer dan een half uur in mijn huis
kamer, vóór de lijkschouwer, dr. Potter en
neg iemand een lange, gebogen man
binnen kwamen.
„Dit is mr. Owens Parran, heeren", zei
de heer Shryock. „Onze Officier van Jus
titie. Altijd bij de hand, is zijn wacht
woord, en u zult zijn werkwijze bewon
deren, dat weet ik.Wenscht u reeds iets
te zeggen, mr. Parran?"
Mr. Parian schudde zijn hoofd cn geeuw
de. „Gaat u maar door", zei hij. Ik dacht
dat we misschien zijn methode zouden be
wonderen, maar niet zijn manieren. Maar
hij gaf toch Rodman Bishop en kolonel
Primrose een hand. Het behoort, geloof ik,
tot de eigenschappen van een goed poli
ticus, als je de gewichtigste menschen in
een groep er uit kunt pikken, zonder hulp
van buiten.
„Dr. Potter", zei de lijkschouwer.
Ik geloof dat ik Adam Potter nooit zoo
oud en zoo volkomen „op" gezien heb als
toen.
„De doodsoorzaak is zeer duidelijk", zei
hij met toonlooze stem. „De verkleuring
van de huid, die u moet hebben opge
merkt, is te wijten aan koolmonoxide-ver
giftiging. Ik geloof dat er geen enkele twij
fel kan bestaan, dat dit de doodsoorzaak
is."
„Dank u, dokter.Nu, heeren, ik heb
van Mrs. Goud Senior begrepen, dat zij
cn Mrs. Latham de jonge mrs. Goud von
den. Ik wil gaarne de natuurlijke gevoe
lens van de nabestaanden sparen zoover
in mijn vermogen is, dus zal ik mrs. La
tham vragen, haar verslag van de situatie
te geven".
„Ik hoorde iemand in mijn tuin om even
over drieën", zei ik. „Ik stond op en ging
naar beneden. Het was mrs. Gould. Ze
zocht naar Sandra, haar schoondochter".
Ik weet niet waarom ik Andy Thorp er
buiten liet, maar ik was me volkomen be
wust, dat ik het deed.
„Ik dacht dat ik een motor hoorde loo-
pen en we gingen naar de garage. De mo
tor van de Sédan stond aan. Ik wilde hem
afzetten, denkend, dat iemand het verge
ten had. Mijn hand raakte een wollen jas
aan. Ik dacht dat het een man was, tot ik
de lichten aandraaide en Sandra Gould
zag. Ze had een mannen jas aan".
„Ik wensch te informeeren naar die jas"
zei mr. Shryock.
„Mrs. Gould werd nat. in den loop van
den avond. Ik denk dat ze de jas van
iemand gekregen had om op den thuisweg
aan te doen, om geen kou te vatten", zei ik.
„Zeker overvallen door de bui".
Ik keek naar kolonel Primrose. Hij zat
daar maar.
„Had mrs. Gould gedronken?" vervolgde
mr. Shryock.
Niemand antwoordde.
„Ik vraag dat", zei hij, „om de lucht in
de auto en omdat het heel natuurlijk zou
zijn, als een dame onder invloed van ster
ken drank in slaap viel zonder den motor
af te zetten".
Een stem riep nerveus;
„Maar het was ten eerste niet haar auto,
en ten tweede had ze zeker niet gedronken"
We keken allemaal op, wat verschrikt
door deze plotselinge interruptie uit de
rangen van de juryleden. George Barrol
kleurde. „Ik bedoel, ziet u, ik ging met
naar naar huis. Mr. Thorp reed ons beiden
naar huis van de club en ze zetten me af
bij de Magnolia's. Toen reden ze terug.
Tenzij ze een boel gedronken hebben na
dat ze mij verlieten, was mrs. Gould zeker
niet onder den invloed van sterken drank,
zooals u meent".
De lijkschouwer fronste de wenkbrauwen,
zooals iedereen, behalve mr. Bishop. Hij
keek me aan en schudde licht zijn hoofd.
George Barrol heeft de gewoonte, zichzelf
en anderen te mengen in dingen,
waar ze veel beter buiten konden blijven.
„Waar is mr. Thorp?"
De lijkschouwer keek rond.
„Ga hem halen. FrankWil een van
de heeren meegaan om den weg te wijzen?"
Jerry Nolan ging blij dat hij er uit
was, denk ik, omdat hij een groot be
wonderaar van Sandra was geweest, de
laatste twee zomers vóór hij met Charlotte
Putnam trouwde.
Wij anderen vermeden nog steeds eikoar
aan te zien. Zelfs Nancy Holland had de
partij van de kolonie gekozen en probeerde
de zaak zoo luchtig mogelijk voor te stel
len. Nu en dan keek iemand bezorgd naar
kolonel Primrose of sergeant Buck. Zij wa
ren de onberekenbaren. Wat de rest be
treft, konden we zeker zijn, dat ze Jini
zouden helpen als het noodi^ was. FeR-eüjk
deed de lijkschouwer zelf al ~»lrt ar s.
Zelfs ik kon veertig laHige vrr.~:n ien
ken, die niet gesteld wfron. De dciven »a;i
de garage, bijvoorbeeld. Als Sandra in slaap
was gevallen, had ze niet goed de deuren
dicht kunnen doen en zich insluiten.
(Nad-ruk verboden).
(Wordt vervolgd).
