LEIDSCH DAGBLAD - Derde Blad
Dinsdag 4 October 1938
Cabaret in de
Stadsgehoorzaal
Feestavond
Chr. Oranje-Vereeniging
Avondfeest en vuurwerk
Een fraaie opname van het Leidsche Stadhuis, zooals het er
uitzag van 14131597.
buskruiiramp in 1807. gevolgd door de
fraSi Uitgedoste Japanners, die weer een
totaal aparten noot aan het geheel gaven.
Zoo trok groep na groep aan het bewon
derend oog van duizenden voorbij. Het zou
ons natuurlijk te ver voeren alles gedetail
leerd te bespreken. Men heeft in den feest
wijzer reeds uitvoerige beschouwingen over
de beteekenis der talrijke deelnemende
Jiooge en lage „personagiën" kunnen lezen,
zoodat ieder Leidenaar zijn historische
kennis - of onkunde? - weer eens terdege
heeft kunnen opfrisschen!
Wij kunnen stellig verklaren, dat deze
optocht een waardige voortzetting van zijn
talrijke voorgangers was en dat de vele
vereenlgingen, die haar welwillende mede
werking met zooveel liefde voor een mooie
zaak opnieuw verleenden, dit deden op een
wijze, die warme hulde verdient.
Het Is stellig geen kleinigheid om op een
guren Octoberdag eenige uren door de stad
te wandelen of te rijden! Wij hopen maar,
dat niemand hunner vandaag of morgen
met een leelijke gevatte kou te bed zal
liggen. Verwonderen zou ons dit niet, hoe
wel in het algemeen de vele costuums niet
van de luchtigste waren.
De Leidsche muziekcorpsen waren ook
weer trouw op hun post en zorgden voor
de opgewekte stemming, die bij den 3 Oc-
toberoptocht past. Onze hulde gaat ook
uit naar de leden der optochtcommissie,
die geen moeite spaarden, om ook den
stoet van 1938 in elk opzicht te doen sla
gen en die met groote tevredenheid op het
resultaat kunnen terugzien.
Nog één naam dient met eere vermeld
te worden. Het is steeds weer Jan de
Quack, aan wien de teekeningen en de
artistieke verzorging worden opgedragen.
Zou men zich een beter keuze kunnen
wenschen? Wij betwijfelen het: zijn naam
is onverbrekelijk aan optochten als deze
verbonden en wij hopen, dat dit nog léng
het geval mag zijn!!
Overal, waar de optocht langs kwam,
trok hij als gewoonlijk groote belangstel
ling, Op de gebruikelijke plaatsen werden
de eerewijn of bloemen aan de deelnemers
aangeboden en ook dit zijn van die evene
menten, die men niet graag zou missen.
Iets wat men anders niet ziet, dient nog
aparte vermelding. Dat waren de meisjes
met de roode sjerpen, de vlschnetjes en
de busjes, wien het opgedragen was, het
offertje voor de carillonklok in te zame
len. Wij vertrouwen er op, dat de Leidsche
burgerij goedgeefsch geweest Is en de op
brengst dezer collecte geen teleurstelling
heeft opgeleverd.
Vooraan reden wederom de rijtuigen,
waarin de burgemeester en zijn echtge-
noote alsmede de leden der Optochtcom
missie gezeten waren. De vaandelwacht en
orde-commissarissen waren natuurlijk ook
van de partij en zij verhoogden, zooais ge
bruikelijk, niet weinig het waardige cachet
van dezen optocht.
De belangstelling voor een plechtig offi
cieel gebeuren, dat in 1939 een hoogtepunt
voor de Sleutelstad zal worden, n.l. de in
gebruikneming van het nieuwe Stadhuis
mét behoud van den ouden gevel, waaraan
zoovele mooie herinneringen zijn verbon
den, is door dezen optocht ongetwijfeld bui
tengewoon aangewakkerd.
Bijna 10 lange jaren zagen wij in de
Breestraat een schutting op de plaats, waar
vuur en vlammen een Paleis der Bouw
kunst verteerden. Uit de pulnhoopen, van
wat ééns de trots en de glorie van Lei
den uitmaakte, ontstond thans het nieuwe,
waarin het oude werd opgenomen, omdat
nu eenmaal uit het verleden het heden
komt. Wij zijn er dankbaar voor, dat wij
dit verleden door middel van dezen op
tocht leerden kennen.
Wanneer de optocht goed er wel is af- I
geloopen en elkeen in den familiekring
is teruggekeerd, wordt het zoo langzamer
hand tijd om aan den inwendlgen mensch
te denken. Heel Lelden consumeert op 3
October „Ein-Topf-Gerlcht". Reeds dagen
tevoren staat de Sleutelstad in den geur
van „de ui" en het is geen goed Leidenaar,
op wiens tafel op dezen herdenkingsdag
geen wortelen met uien en aardappelen
mitsgaders een lap klapstuk verschijnen.
Na den maaltijd, aldus merkt snaaks de
officieele feestwijzer op, heeft men een
schoone gelegenheid om het in dat pro
gramma opgenomen biljet in te vullen en
zich op te geven als lid der 3 October-
Vereeniging. Het ware inderdaad een nut
tige bezigheid, waarmede, naar wij hopen,
velen zich onledig hebben gehouden. En
heeft men het eventueel gisteren in alle
feestdrukte vergeten, geen nood, de secre
taris zal er u heusch niet boos om aankij
ken, wanneer gij hem het biljet alsnog
vandaag toezendt!
Na het diner loopen de aspiraties der
feestgangers uiteen: men heeft dan de
keus tusschen cabaret, schouwburg, Oran-
jevereeniging en het Lunapark. Begeven
wij ons allereerst naar de Stadsgehoorzaal.
Het cabaret heeft de goede eigenschap,
dat het „elck wat wils" kan brengen door
zijn veelzijdige uitdrukkingsmogelijkheid.
Dat ondervonden onze stadgenooten, die,
alvorens den dag met Schuttersveld en
vuurwerk te besluiten, in drommen naar de
Gehoorzaal trokken en zich daar een uit
gebreid cabaret-menu zagen voorgezet,
verzorgd door Theo Bouwmeester uit Haar
lem, terwijl Daan Hooykaas de „spijzen"
aankondigde.
dien de Leidenaar op zijn feestdag pleegt
te verorberen, werd van dit cabaret-feest
maal grif genoten.
Het orkest, ond^r leiding van Ger-
rit van Weezei, opende met pittige muziek
den avond, waarop Daan Hooykaas zijn
taak aanving en de diverse nummers aan-
Het sluitstuk van den optocht, de „beaelwagen" voor een
3 October-klok.
De Chr. Oranje-vereeniging had 's avonds
»en Drie Octóberfeestviering in Prediker
belegd.
Zeer velen waren hier aanwezig en heb
ben dankbaar en vol vreugde het ontzet
Leiden's Stadhuis uit 1413 passeert het in aanbouw zijnde Stadhuis van 1938.
Wij danken dan ook den organisatoren
van dezen fraaien stoet, den deelnemers en
deelneemsters van gansoher harte voor het
vele schoons, waarvan zij ons gistermiddag
deden genieten. Dat de optocht bij de toe
schouwers in den smaak is gevallen, bewees
wel de groote aandacht, die den meesten
groepen ten deel Is gevallen 1
Allegorische voorstelling van den brand en de hernieuwing
van het Stadhuis.
kondigde, af en toe met een gezellig
praatje. De Four Barbara Artistic Bros
gaven hun plastiek, die, begeleid door
langzame melodieën een verrukking voor
oog en oor werd; rustig en juist uitgeba
lanceerd volgden de onderscheidene stan
den elkaar in harmonische volgorde op.
Verbazingwekkend manoeuvreerde dan een
fiets over het podium. Den berijder was
géén beweging met het stalen ros te zwaar
en een sensatie was tenslotte de rit in den
cirkel, de wedren tegen den draaienden
weg! Het dans-trio Rettichini danste drie
nummers, waarbij naast de rhythmische
en dans-technische begaafdheid vooral op
viel de juist getroffen encadeering. Vooral
de Venetiaansche gondel vormde een
prachtig accent van de sfeer. Popeye
danste op „zeebeenen" en. zijn „beeld-
schoone" partner vulde zijn prestaties aan.
Daarna een typische danse excentrique:
fijn van gratie. The Arley Brothers pres
teerden, onder een dekmantel van humor,
gedurfde toeren aan het drievoudig rek,
die stellig lof verdienen en toen trad op
Louisett-e, onze bekende en beroemde
revuester. Haar imitaties, liedjes en voor
dracht hielden het talrijke publiek in ge
spannen aandacht, waarbij zij in letter
lijken en figuurlijken zin steeds de juiste
tonen wist te treffen.
Na de pauze dansten de Rettichini's ach
tereenvolgens een Engelsche wals, een
tap-dansen, een Boeddha-offer-dans, res
pectievelijk sierlijk, pittig en vol stemming.
Het decor van den offerdans was uitne
mend geslaagd. Daan Hooykaas bracht met
succes een liedje en een praatje en ais
slot van den avond bespeelden de 8 xylo-
fonisten met groote virtuositeit hun wel
luidende instrumenten. Dit cabaret was
een geslaagd onderdeel van het 3 October-
programma; de bezoekers lieten niet na
door herhaald applaus hun ingenomenheid
met het gebodene te kennen te geven.
Voor het verslag van den Schouwburg,
waar het gezelschap van Jan Musch
„Speurhonden" opvoerde, verwijzen wij
naar de rubriek Stadsnieuws".
van Leidens veste herdacht. Ook de bur
gemeester. mr. A. v. d. Sande Bakhuyzen
woonde voor een deel den avond bij.
Het Leidsch salon-orkest o. 1. v. den
heer J. Plu zorgde reeds voor den aanvang
voor een recht gezellige, opgewekte stem
ming. Vanzelfsprekend vierde het vader-
landsche lied hoogtij.
De vice-voorzitter, de heer L. Questroo
heette allen hartelijk welkom om verder
met een enkel woord te wijzen op de betee-
kenis van dezen dag.
Ds. J. Weggemans, Geref. pred. te dezer
stede heeft, de feestrede uitgesproken. Uit
voerig weidde spr. hierin uit over het beleg
en ontzet van Lelden. Bij enkele bijzondere
voorvallen uit deze geschiedenis stond spr.
meer uitvoerig stil.
Nadrukkelijk stelde hij ook in het licht
de leiding Gods in de historie van Leiden.
Het muziekgezelschap en den heer Spaan
derman als declamator luisterden deze
feestsamenkomst op prijzenswaardige wijze
op en zorgden ervoor dat allen-zich gerui-
men tijd kostelijk amuseerden.
De Chr. Oranje-vereeniging, die niet over
gebrek aan belangstelling te klagen had,
heeft door dezen avond wederom velen aan
zich verplicht.
Van den voorzitter mr, N. G. Geelker
ken, die in militairen dienst moest opko
men, was een telegram binnengekomen,
waarin deze zijn beste wenschen voor het
welslagen der vergadering uitsprak.
In de late avonduren concentreert zich
de feestvreugde geheel en al op het Schut
tersveld, waar men dan ook tienduizenden
vereenigd vindt. Een rondgang temidden
van deze compacte menschenmenigte,
langs gillende sirenen, schetterende mu
ziek en daverende luidsprekers is geen on
verdeeld genoegen. Men moet in letter
lijken zin „tegen een duwtje kunnen" en
„niet al te gauw op zijn teenen getrapt
zijn". Maar dergelijke kleinigheden tellen
bij een feestvierenden Leidenaar op 3 Oc
tober niet mee!
Veel erger was, dat Pluvius, die reeds den
geheelen dag dreigend om het hoekje der
wolken had gegluurd, gisteravond om
streeks halfnegen zijn geduld en zelfbe-
heersching verloor en den regen bij stroo
men omlaag liet plensen. Het begon met
enkele regendruppels, toen werden het
echte regenstralen en tenslotte leek het
wel een waterval. Geen wonder, dat de
drukte op het Schuttersveld er danig onder
leed en men zijn vermaak liever bin
nenshuis zocht.
De hosvloer, waar een Beiersche kapel de
plaats innam, welke Orpheus" vele jaren
heeft bekleed, lag tijden achtereen ver
laten en de standhouders klaagden steen
en been. Tot veler groote verwondering is
het vuurwerk om kwart over elf temidden
van hevige plasregens en gierende wind
vlagen toch nog afgestoken.
Ratelend volgden de salvo's elkaar op,
luchtslangen en brillantbommen schoten
door de lucht, groote magnesiumvuren zet
ten het geheele feestterrein in daghelderen
gloed, de firma Kat lanceerde een aantal
pyrotechnische nieuwigheden, die door de
ongunstige weersomstandigheden helaas
niet geheel tot hun recht kwamen hoe
komt de firma toch aan dat afschuwelijke
woord „nieuwheid"? en tot besluit van
dit schouwspel, werd in lichtende lijnen
een deel van het nieuwe Stadhuis zicht
baar.
Het had een prachtig slot kunnen zijn,
wanneer er slechts meerderen van genoten
hadden.
Slechts een zéér klein aantal enthou
siastelingen trotseerde de elementen en
kwam druipnat thuis.
De café's in de binnenstad bleven nog
lang gevuld met een luidruchtige schare,
doch de vreugde was ook hier niet meer
van zeer langen duur en na verloop van
eenige uren rustte heel Lelden uit van een,
behoudens tegen het einde schitterend ver-
loopen, doch ook uiterst vermoeienden dag.
Een „lichtende wenk, die hopelijk velen zich ter harte
zullen nemen.
3—3
