Aubade aan H.M. de Koningin - Prins Bemhard bij voetbalmatch
79s;e Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
SI MARGAGA
FEUILLETON
IN HET AMSTERDAMSCHE STADION speelde
het Nederlandsche Bondselftal gisteravond tegen ,Ju-
ventus", kampioen van Italië, met 11 gelijk. Z.K.H.
Prins Bernhard reikte na afloop medailles uit.
IN DE ORANJE-GA LERIJ VAN HET STADHUIS TE
's-HERTOGENBOSCU onthulde burgemeester van Lan-
schot het portret van H.M. de Koningin, dat in opdracht
werd geschilderd door Lizzy Ansingh.
BIJ DE AUBADE, welke gisteren op den Dam aan H.M. de Koningin werd
gebracht, werden aan de kleinste zangers, en zangeressen vlaggetjes
uitgereikt. Een aardig moment.
Een avontuurlijk verhaal nit de
binnenlanden van Sumatra's Oostkust.
door GERT HARTENAU—THIEL.
39)
De fakir scheen hiervan echter niet den
Winsten hinder te ondervinden. Soepel en
elastisch als een kat sloop hij rond, elk
'oorwerp betastend en af en toe luisterend
bet hoofd opheffend, alsof hij gevaar rook.
zijn koolzwarte oogen fonkelden zóó fa
natiek en getuigden van zóó'n wilde vreug-
°e, dat Ik mij vrij onbehaaglijk voelde.
..Heer", fluisterde hij, voorzichtig om
tkh heen glurend, „ik heb hem, lk heb
nem!" Er lag een onderdrukte juichtoon in
hjn stem. „Heer. wij zijn ln het hol van
Ben rattenvorst!"
„Wat? Rattenvorst?" Verwonderd
'thudde ik het hoofd. Onzin, dacht ik,
wtten hebben we toch allemaal in huls.
een meer, de ander minder. Dat er ech-
'4r ook een vorst over dit ongedierte zou
«staan, wilde er bij mij niet in.
•Je fantasie gaat er weer eens met je
van door, Margaga", antwoordde lk, even
eens fluisterend.
.Wacht maar, wacht!", klonk het terug
en als om het voorbeeld te geven, trok hij
«th naar den uitersten hoek van de veran
da terug, waar hij met gekruiste beenen
op den grond ging zitten.
Na herhaald kloppen en roepen verscheen
eindelijk de oude bediende van den heer
des huizes. Zijn zwarte oogen waren door
dringend op mij gericht en slechts aarze
lend boog hij zijn rug en kruiste hij zijn
armen ten groet. „Tabé, toearf comman
dant", klonk het onvriendelijk en nauwe
lijks verstaanbaar.
„Tabé", bromde ik, zoo mogelijk nog
stroever en geïrriteerd door de vrij onheb
belijke houding van den man.
Zijn lange gestalte rekte zich en zijn blik
bleef uitdagend. Ongetwijfeld was deze
Britsch-Indiër, ondanks zijn vrij hoogen
leeftijd, een imposante verschijning, waar
van misschien ook wel Iets sympathieks
zou zijn uitgegaan, wanneer zijn loerende
blik niet al het edele en temperamentvolle
in zijn gelaatstrekken overheerscht had.
In tegenstelling met Maleische en Javaan-
sche bedienden, die slechts een stevig ge-
knoopten hoofddoek dragen, was zijn
hoofd getooid met een lagen tulband, wel
ke ook zijn voorhoofd bedekte.
Hoewel de houding en het gedrag van
den man van dien aard waren, dat ik hem
liet liefst eens flink door elkaar zou heb
ben geschud, wist ik mij te beheerschen
en schijnbaar rustig, vroeg ik:
„Mana toean besar?" (Waar is meneer?)
„Tida taoe 'ik weet het niet), toean
commandant", antwoordde hij aarzelend,
terwijl zijn oogen onrustig over de man
schappen in den voortuin dwaalden en
daarna plotseling ontsteld op Margaga ge
richt bleven.
Als twee roofdieren, die zich voor den
strijd gereed maakten, zoo boorden de blik
ken der beide Britsch-Indiërs zich in el-
„Je liegt, Montono", klonk het scherp
uit den mond van den fakir. Doch de an
der wendde zich kwasi onverschillig af,
boog wederom en zei, zich weer geheel tot
mij richtend, kalm en gedecideerd: .Heer
ik heb gesproken ik weet het niet!"
Ook mijn geduld was nu echter ten einde
Ik begreep, dat er zoo niets met den man
te beginnen was en daarom snauwde ik
hem toe: „Loop dan onmiddellijk naar de
plantage en zoek Je meester!" En toen
hij nog steeds geen aanstalten scheen te
zullen maken hieraan te voldoen, liet ik
mijn vuist met dreunenden slag op de ta
fel neerkomen en schreeuwde: „Langkar!
Anders zal ik je leeren loopen!"
Eerst daarop boog de oude toestemmend
om vervolgens tergend langzaam de ver
anda af te gaan.
Op dit oogenblik werd de deur van een
zijvertrek met een ruk geopend en ver
scheen de planter op den drempel. Woe
dend wierp hij de deur achter zich weer
in het slot. terwijl hij mij met een drei
genden blik opnam. De forsche gestalte
met het verweerde gelaat en den verwaar
loosden, bijna geheel grijzen baard zou iets
angstwekkends hebben gehad, wanneer het
medelijden met dezen totaal vereenzaam
den en ietwat gedegenereerden man niet
sterker was geweest.
„Hier beveel ik, kapitein", bromde hij.
Ik knikte. „Dat spreekt vanzelf, meneer
Van der Trijs. En daarom stelt het gou
vernement ook u alleen aansprakelijk voor
al hetgeen er op uw plantage gebeurt".
Even leek het, of hij schrok. Daarna zei
hij kalm: „Ik ben me van geen kwaad te
genover het gouvernement bewust. Mis
schien wilt u mij dus wel eens vertellen, wat
er aan de hand ls!" Met een handbeweging
noodlgde hij mij uit plaats te nemen.
Omstandig en mij zelf tot kalmte dwin
gend, nam ik een dossier uit mijn tasch
en een stoel bij de tafel schuivend, begon
ik daarin te bladeren. Maar plotseling hield
ik hiermee op, toen mijn blik op een Chi-
neeschen naam viel: Kah Ho Ta! Ver
draaid, ging het mij door het hoofd. Waar
had ik dien naam al eens meer gehoord?
Toen ik evenwel bemerkte, dat de planter
mij ln gespannen verwachting scherp van
terzijde opnam, herstelde ik mij vlug en
begon:
„Het Chineesche consulaat heeft tegen
u, meneer Van der Trijs, een aanklacht in
gediend. Volgens de daarin vervatte be
schuldiging zou uw Chineesche huishoud
sterKah Ho Ta" wederom aar
zelde ik even, om daarna echter onmid
dellijk te vervolgen „Kah Ho Ta, hier
op uw plantage en zelfs in uw bungalow
vermoord zijn! Het Chineesche consulaat
heeft uw tendel besar (Chineesche hoofd
opzichter), Tsche Tschang, gehoord, maar
bestrijdt diens verklaring, volgens welke
de Chineesche vrouw 's nachts, dus in haar
slaap door ontelbare jungleratten zou zijn
aangevallen en bijna geheel verscheurd
zou zijn. Er wordt integendeel beweerd,
dat uw huishoudster door menschenhan-
den van het leven ls beroofd en daarbij
afschuwelijk zou zijn verminkt. Ik ver
zoek u, meneer Van der Trijs, mij daar
over de door het gouvernement gewenschte
inlichtingen te willen verschaffen".
Daar het Chineesche stuk uit het dossier
in het Maleisch was gesteld, las ik het ook
in deze taal voor, zoodat ook de fakir, die
nog steeds zwijgend in een hoek van de
veranda zat en het gesprek met gespan
nen aandacht volgde, van den inhoud ken
nis kon nemen. Over zijn diep bruin geiaat
gleed een honende grijns en als uit de
verte hoorde ik hem fluisteren: „Ik heb
hem! Ik heb hem!"
Moeizaam adem halend stond Van der
Trijs op en eenigen tijd liep hij kennelijk
trachtend zich zooveel mogelijk te beheer
schen, de veranda op en neer. Eindelijk
bleef hij voor mij staan en heesch en aar
zelend, zei hij:
„De verklaringen van den tendel besar
zijn geheel overeenkomstig de waarheid!
Ik kan ze onder eede bevestigen.
Daarnaast wil ik u nog wel meedeelen, dat
het een wonder mag heeten, dat mijn
ouden bediende en mijzelf nog niet bet
zelfde lot heeft getroffen."
Op mijn verbaasde opmerking, dat toch
in elke Indische woning ratten voorkwa
men, maar dat het toch nog noodt was
voorgekomen, dat volwassen menschen
zooals het in de verklaring van den Chi-
neeschen hoofdopzichter heette door
ontelbare jungleratten waren aangevallen,
doodgebeten en bijna geheel verscheurd,
knikte de planter slechts zwijgend om
daarna zijn wandeling weer voort te zet
ten. Spoedig daarop echter liet hij zich met
een zucht in een ligstoel vailen. terwijl hij
zijn gelaat met beide handen bedekte.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
VOOR HET KONINKLIJK PALEIS OP DEN DAM werd gisteren een aubade aan
H. M. de Koningin gebracht. Duizenden zangers, zangeressen en kinderen verleenden
hun medewerking. Een overzicht tijdens de aubade.
DE JUBILEUM-FEESTEN IN DE HOOFDSTAD 1400 Jordaankinderen werden
ia de gelegenheid gesteld de capriolen van Oliver Hardy en Stan Laurel, die kostelijk
geïmiteerd werden, te bewonderen.
GEORGES CARPEN TIER de beroemde DE PRESIDENT VAN TSJ EU110-S LOWAKIJE dr. Benesj woont te
Fransche ex-bokser met zijn dochter, die zamen met den chef van den Tsjechoslowaakschen Generalen Staf,
deelneemt aan het meisjes-golf kampioen-
schap in Stohe Pages (Eng.) generaal Krejci leger-oefemngen bij.
TE DONCASTER WERD DE BEKENDE ST. LEGER-REN GEHOUDEN, WELKE DITMAAL DOOR HET PAARD
„SCOTTISH UNION" VAN MR. RANK WERD GEWONNEN. EEN OVERZICHT
TIJDENS DEN REN.
