Rijtoer van H.M. de Koningin - Het Prin paar te Soest
SI MARGAGA
79ste Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
FEUILLETON
mm————mm
DE DUITSCHE STATER ERICH
HETZE die de finale -won van het we
reldkampioenschap 100 ik.m. achter mo
toren op do Amsterdamsche stadionbaan.
SPOORWEGRAMP IN BRITSCH-INDIË.
Een trein ontspoorde tusschen Ayyalur en Vadamaiiura, op 2 k.m. van Madras. Honderd
personen werden gedood. De vernielde wagons.
H.K.H. PRINSES JULIANA EN Z.K.H. PRINS BERNHARD -
brachten een bezoek aan den Soester Landbouwdag. Het Prinselijk
Paar vol bewondering voor een pop in oud-S oesterkleederdracht
een geschenk voor Prinses Beatrix.
Een avontuurlijk verhaal uit de
binnenlanden van Snmatra's Oostkust,
door GERT HARTENAU—THIEL.
Mi
Het schouwspel was zoo ongeloofelijk ver-
biakelijk, dat wij allen in een daverende
I kchbui uitbarstten. Een welgericht schot
1 ®aakte tenslotte een einde aan de voorstel-
Het doodelijk getroffen dier viel van
I zitplaats omlaag, maar hield zelfs in
I bin doodsstrijd nog krampachtig den tul-
1 «and vast. Hoe het heilige reliqule in
I bezit van dezen chimpansee was geko-
1 bleef voorloopig een raadsel. De meest
'°°r de hand liggende oplossing leek deze,
lilde kerkdieven den groenen hoofddoek.
I J'lke voor hen geen waarde had, in het
1 hadden weggeworpen. De aap had
I *«1 gevonden, vervolgens hierheen ge-
jt en misschien reeds dagen lang er
Igespeeld. De arme Margaga had er
I i'l bij kunnen worden voor hij hem hier
1H gevonden.
In ieder geval verhelderde het gelaat
IJlden fakir zienderoogen; hij streek den
Inland zorgvuldig glad en bracht hem vol
l"Nt naar zijn lippen. Maar ook wij wa-
I uitermate verheugd door een zoo zon-
lr'ng toeval het zoozeer betreurde hel-
I 'Idorn te hebben teruggevonden, want
daarmede opende zich de mogelijkheid om
de gevaarlijke incidenten tusschen Boed
dhisten en Mohammedanen weer spoedig
uit de wereld te helpen.
Ik stelde voor, dat Batta (de kleine Ma-
leische speelde haar rol als jongen zóó
voortreffelijk, dat iedereen haar daarvoor
hield) als de gelukkige vinder, den tul
band, op een langen stok gestoken, temid
den van den troep zou dragen en haar ge
zicht straalde van blijdschap over de eer,
die haar hiermede te beurt viel. Zoo mar
cheerden we dan kort daarop onder trom
geroffel met de van verre zichtbare tro-
phee de residentie van den radja binnen.
Tal van nieuwsgierigen sloten zich bij
ons aan en een steeds grooter wordende
menigte kwam ons tegemoet. Juichend en
jubelend werden wij omstuwd door de
honderden geloovigen, die niet ophielden
de loftrompet te steken over den „oppas",
dien zij nog slechts enkele dagen geleden
met alle verschrikkingen van de hel had
bedreigd. Mannen en vrouwen, kooplie
den en arbeiders stormden naar bulten en
wierpen zich biddend op den grond of
riepen ons een groet en vrome wenschen
na. En het Maleische meisje marcheerde
als een echte soldaat in ons midden, den
stok met den heiligen tulband hoog bo
ven alles uitstekend. Haar oogen straal
den van trots, als de menigte bij haar na
dering eerbiedig het hoofd boog of zich
deemoedig op de knieën liet vallen.
Er heerschten een geestdrift en een uit
gelatenheid, zooals Negri Lama die nog
nooit gekend had. Want niet alleen het
feit, dat het heilige reliquie der fanatieke
Mohammedanen was teruggevonden, ver
wekte in zoo breeden kring dankbaarheid
en blijdschap, maar ook de verrassende
arrestatie van een zoo groot aantal be
ruchte boschbewoners, die vooral den Chi-
neeschen kooplieden en kleinen nering
doenden reeds menigen slapeloozen nacht
hadden bezorgd, droeg in niet geringe
mate tot het enthousiasme hij.
.Hoera voor den oppas! Leve de poli
tie! Boeddha zegene haar! Allah be-
scherme haar!" De zegenwenschen waren
niet van de lucht; de Chineezen zoowel ais
de Inlanders zwaaiden en wuifden met
bonte doeken, vlaggetjes en lampions. Alle
oneenigfheid, animositeit en haat schenen
vergeten te zijn, Chineezen en Malelers lie
pen broederlijk naast elkaar en de een
scheen in zijn huldebetuigingen niet voor
den ander onder te willen doen. Zoo be
reikten we eindelijk door de gloeiende
hitte van den tropenmiddag het hoofd
kwartier, waar de wacht in het geweer
trad en zoodoende het einde van onzen
triomftocht nog den noodigen luister bij
zette. Batta, die blijkbaar veronderstelde,
dat dit eerbewijs den hoog boven alles
wapperenden tulband betrof, meende niet
te mogen achterblijven en liet haar stok,
pleohtig alsof het een vaandel was, lang
zaam dalen.
Onder het oorverdoovend gejuich van de
samengestroomde menigte werd de troep
ontbonden en nadat ik luitenant Van
Beek, die naar buiten was gekomen, har
telijk had begroet, begaven we ons naar
binnen- Tegelijkertijd liet Sodikromo de
gevangenen ir. de boeien slaan en het
rammelen der kettingen, vermengd met
het geschreeuw en gejammer der bandie
ten, drong tot in het zaaltje door.
,,Ik had jullie aanvoerder moeten ver
moorden", brulde Bawuto, „dan zouden ze
ons nooit hebben gevonden! Maar Ta-
rimo, die lafaard, die huichelaar, heeft
ons verraden, hij heeft ons verkocht aan
onze onderdrukkers!" Meer was er niet te
verstaan, want een zware ijzeren deur viel
met een slag in het slot en dempte elk
geluid.
Tarimo! Merkwaardig, hoewel de
wijze, waarop hij mij had bestreden en
mij tot zijn gevangene had gemaakt, niet
van groote dapperheid getuigde, koesterde
ik toch respect voor dezen man, die nog
voor een ernstig woord vatbaar was geble
ken en vurig hoopte ik, dat hij deze laatste
kans, welke hem geboden was, zou aan
grijpen om voorgoed met zijn verleden te
breken.
Eenige minuten later verscheen een bode
van den radja, die ons voor 's avonds aan
den maaltijd inviteerde. Hoewel ik na de
belevenissen der laatste dagen dringend
behoefte had aan rust, bestond er geen
mogelijkheid aan deze minzame uitnoodi-
ging te ontkomen, daar de vorst een wei
gering stellig als een beleediging zou heb
ben opgevat. In ieder geval bleven wij
gelukkig nog eenige uren voor een korte
siësta aan boord, waar ik mij dan tevens
wat zou kunnen verfrisschen.
Alvorens daartoe over te gaan, liet ik
echter eerst de drie in arrest gestelde
moefti's voorgeleiden, omdat ik hen in
tegenwoordigheid van den fakir. Si Mar
gaga, wenschte te spreken Reeds bij hun
binnenkomen bleek, dat zij veel van hun
fierheid hadden verloren en vooral op 8i
Timbo scheen de tijdelijke afzondering een
gunstigen invloed te hebben uitgeoefend.
Van zijn vroegere arrogante houding was
niets meer te bespeuren en, evenals de
beide anderen, boog hij deemoedig het
hoofd, toen zij bijna sluipend voor de tafel
traden. Aanvankelijk wierpen zij slechts
een vluchtigen blik op den fakir, die stijf
en ietwat teruggetrokken tn een hoek van
het vertrek stond, maar toen zij het
moefti-teeken, de groene strepen op zijn
hoofddoek, ontdekten, brachten zij hun
handen aan het voorhoofd voor den ge-
bruikelijken hroedergroet.
Zwijgend boog ook Margaga het hoofd,
den groet op dezelfde wijze beantwoor
dend,
„Si Timbo, Si Zecko en Si Kroeto", be
gon ik plechtig, maar niet onvriendelijk,
„jullie zuilen in de dagen van je gevangen
schap wellicht tot de erkenning zijn geko
men. dat je gedrag misplaatst is geweest
en dat de politie, die met de handhaving
van de orde is belast, geen andere moge
lijkheid overbleef dan julile, die haar in de
uitvoering van haar taak hinderden, in
verzekerde bewaring te stellen."
De ruggen der drie geestelijken kromden
zich onderdanig.
,Saja, toean commandant", mompel
den zij.
„Het viel me niet gemakkelijk juist Jul
lie, de leeraren van het volk, in arrest te
moeten stellen, maar in het belang van
hen, wier geestelijke verzorging aan jullie
zorg is toevertrouwd, moest aldus worden
opgetreden".
(Nadruk verboden)(Wordt vervolgd).
JEAN BATTEN de bekende vliegster, bracht een bezoek aan de
^uchtvaarttentoonstelling op Schiphol. De vliegster vol belangstelling
voor een model van ,,De Vliegende Hollander" op den stand van de
Koninklijke Luchtvaart Maatschappij.
H.M. DE KONINGIN maakte gisteren een tweetal autoritten
door de residentie, waar zij overal hartelijk werd toegejuicht.
De auto op den Kneuterdijk.
HET BRITSCHE TROEPENSCHIP LANCASHIRE vertrok
van Southampton met troepen voor Egypte en het Verre Oosten.
Matrozen en soldaten van het East Surrey Regiment
gaan aan boord.
IN TIRANA de hoofdstad van Albanië, werden groote feeeten ge
houden ter gelegenheid van het feit, dat koning Zogoe vóór 10 jaar den
troon besteeg. Koning Zogoe en Koningin Geraldine bij een feestelijke
plechtigheid.
AAN HET HAARLEMMERMEERSTA
TION te Amsterdam, wordt alles in
gereedheid gebracht voor de aankomst
van H.M. de Koningin.
