De Sultan van Langkat te Delft - Golfwedstrijden te Noordwijk
SI MARGAGA
79 ste Jasrg&ng
Tweede Blad
LEiDSCH DAGBLAD
FEUILLETON
DE SINGLES VLAGGENWED8TRIJDEN OM DE EIJ KEN'S GOLFWEEK
TROPHY op de links van de Noordwijksche Golfclub. Mevr. E. Visser aan
slag. Links mej. T. W. J. de Vries, beiden vara de Haagsohe Golfclub.
FRANKLIN D. ROOSEVELT DE DERDE,
de 5 weken oude kleinzoon van president
Roosevelt, met zijn ouders.
HE JUBILEUM-HERDENKING TE AMSTERDAM. Feestversiering in de
hoofdstad. De eerebogen op den Dam zijn grootendeels gereed. Men is thans bezig
met het aanbrengen vam linten en rood wit blauw en oranje papieren bloemen.
De boog aan het Rokin.
DE REGEERING ONTVING IN HET RIJKSMUSEUM TE AMSTERDAM DE DEELNEMERS AAN DE 40STE CONFEREN
TIE VAN DE INTERNATIONAL LAW ASSOCIATION. MINISTER C. M. J. F. GOSELING BEGROET DEN PRESIDENT
DER CONFERENTIE, LORD MAC. MILLAN P.C.
Een avontuurlijk verhaal uit de
binnenlanden van Sumatra's Oostkust,
door GERT HARTENAU—THIEL.
„Ah, ah, wat? Tarimo?!" Een gehuil
'W woede was het antwoord.
„Saja, en lk ben Jullie aanvoerder!"
wees op den fakir en mij. „Grijpt die
wide verraders daar, den schijnheiligen,
'ihchen Yogi, die ons nest is binnen
sprongen en dien vreemden onderdrukker,
?'e In onze handen geraakteHangt
beiden op, steekt hun de oogen uit en
*«pt ze dan op den mierenhoopl Voor-
Pakt die honden!"
Maar dit bevel kwam te laat, want ter-
■91 de bandieten joelend en schreeuwend
'Kastalten maakten naar binnen te drin-
knetterden buiten plotseling geweer-
hotcri. gevolgd door wilde angstkreten,
de rust van zooeven volledig ver-
Moorden.
"Aaa-rrrlii-aatii" klonk het bekende
JWrschuwingssein van de lnlandsche sol-
jjten door het oerwoud; als een wervel-
P™ stormden zij naderbij, wierpen zich
J de totaal veraste bandieten, van wie
j".et verscheidenen arresteerden of met
rolt van hun geweren neersloegen, wan-
pij zich trachtten te verzetten. De
^■val was zoo onverwacht en de over-
ng zoo onbegrijpelijk, dat de mees
te leden van de bende hun wapens weg
wierpen en zich, zonder tegenstand te bie
den. gevangen lieten nemen.
Hun aanvoerder, Bawuto, die met een
enkelen blik den toestand had overzien,
doch geen kans zag door de deur te ont
snappen, deed nog een wanhopige poging
zich dwars door den houten wand van de
hut een uitweg te banen, maar spoedig zag
hij het belachelijke daarvan in en zonder
een spoor van zijn vroegere dapperheid
kroop hij in een hoek van het vertrek om
gelaten zijn lot af te wachten.
Buiten mijzelf van vreugde wilde ik mijn
bevrijders tegemoet snellen, toen mijn ad
judant, Sodikromo, met twee soldaten de
hut binnenstormde. In de algemeene op
winding zagen zij waarschijnlijk slechts
mijn lnlandsche kleedij, want plotseling
werden mij drie geweren onder den neus
geduwd en dreigend klonk Sodlkromo's
stem; „Geef je over, Tarimo!"
„Graag", lachte ik en daarmee was het
misverstand spoedig opgehelderd. Het
weerzien was allerhartelijkst, maar voor
een uitbundige wederzijdsche begroeting
was geen gelegenheid, want eerst moest
Tarimo's bende volledig worden opgeruimd.
Bawuto. die rillend van angst en bijna
dubbel gevouwen in den donkeren hoek lag,
werd naar buiten gesleept, waar hij zich
krijschend en huilend zijn armen op den
rug liet binden.
Met een juichkreet vloog luitenant Van
Trassen met uitgestrekte armen op mij af
en het volgende oogenblik drukten wij
elkaar ontroerd de hand. Ik kan niet zeg
gen, wat er op dat moment in mij omging,
maar nooit heb ik me zoo overgelukkig en
zoo dankbaar gestemd gevoeld als to deze
minuten midden in het tropische oerwoud,
toen ik na zooveel angstige uren en on
draaglijke spanning de stevige hand van
een trouwen strijdmakker in de mijne
voelde.
„Je hebt me het leven gered", gelukte
het mij eindelijk mijn gevoelens onder
woorden te brengen, maar Van Trassen
schudde glimlachend het hoofd. Op gefor-
ceerden toon. welke ook zijn ontroering
moest verbergen, zei hij: „Wis en waar
achtig niet! Het eenige, waarop ik me
kan laten voorstaan, ls, dat ik je dag en
nacht heb gezocht, maar helaas, tever
geefs. Allen hebben we ons best gedaan
om je te vinden, maar hij wees op
Margaga, die zich zwijgend en bescheiden
op den achtergrond hield. „maar die
daar heeft ons op het spoor gebracht, dat
wij, al ons zoeken ten spijt, niet konden
vinden."
„Margaga", knikte ik hem toe, terwijl lk
hem belde handen toestak, „lk heb veel,
oneindig veel aan je te danken. Ik zal het
nooit vergeten!"
„Wat ik doe, heer, geschiedt in naam van
den profeet," antwoordde hij eenvoudig.
„En ook deze hier", riep Van Trassen,
„wil zijn dank oogsten!" Met deze woorden
greep hij achter zich en trok de als knaap
verkleede Batta te voorschijn, die zich
achter zijn rug had schuil gehouden. „Deze
kwajongen heeft zich geen oogenblik rust
gegund vóór hij, op aanwijzingen van Mar
gaga, de hut had gevonden. Hij heeft
voorbeeldig werk geleverd; een beteren
gids hadden we waarlijk niet kunnen
vinden!"
„Batta, lk weet het, Ja". Ik drukte het
tengere meisje tegen mij aan en streelde
het van vreugde stralende gezichtje. „Niet
waar, Batta? Wij hebben een geheimpje
met elkaar? Jij blijft voortaan bij me, Ja?
Wil je?"
„Saja, saja!" riep het kind, enthousiast.
„O, ik zou den toean overal hebben gevon
den, zelfs in het hol van den tijger. Batta
ls niet bang en Batta blijft van nu af
eeuwig bij den toean! Saja!"
Allen lachten en zelfs over het onbe
weeglijke gelaat van den fakir gleed een
glimlach.
„Maar waar ls Tarimo?" vroeg Van
Trassen. „Heb jij hem niet gearresteerd,
sergeant?"
De aangesprokene keek zijn meerdere
grimmig aan. „Tida, toean luitenant! Ta
rimo bevindt zich niet onder de gevan
genen."
Schuldbewust wisselde ik een snellen
blik met den fakir. „Dien zullen jullie voor-
loopig nog wel niet te pakken krijgen. Hij
is al eenigen tijd geleden gevlucht."
„Saja. hij is gevlucht en zal hier niet
meer terugkomen", mompelde Margaga
voor zich heen,
Sodikromo beet zich op zijn lippen.
„Jammer, als ik hem te pakken had gekre
gen, dan „De rest slikte hij in. maar
het was desondanks niet moeilijk te raden,
wat hij met dat dan... bedoelde.
„Voor dien menschelijken tijger is geen val
geschapen", mompelde hij woedend.
xvm.
De zon verloor haar glans, haar licht en
warmte. Als een roode vuurbal hing zij
aan het firmament, dat een palet vol van
schitterende kleuren geleek. Het tropische
landschap baadde in feeërieke pracht; een
fata morgana, violet, rood, rose, grijs en
blauw gekleurd, omlijstte het stervende
oog van den dag. Een natuurwonder! Doch
weldra zonk de mata-harl van den hemel
in de kronen der oerwoudreuzen, in de zee
der oneindigheid en daarmede behoorde
ook deze verschrikkelijke dag weer tot het
verleden.
Het was kort voor zes uur ln den avond;
de twaalfurige dag week voor den twaalf-
urigen nacht. De schemering duurt in deze
gewesten slechts kort; zeer spoedig na
zonsondergang treedt de duisternis in.
Een heldere, glanzende maan rees aan den
hemel en zilveren draden hulden de ro
mantische vegetatie in een sluier. Het ge-
krijsch der apen en het zingen der vogels
verstomde en diep in de jungle weerklonk
het huiveringwekkende gebrul van den tij
ger. het huilen van hyaena'sNacht!
Aan een terugtocht was, ook al met het
oog op de vele gevangenen, voor vandaag
niet meer te denken. Wij moesten hier ons
bivak opslaan om den ochtend af te wach
ten. De manschappen slaakten een zucht
van verlichting, toen hun dit besluit werd
meegedeeld: zij zetten hun geweren aan
rotten, ontdeden zich van hun koppels en
nadat de noodige wachtposten waren uit
gezet. brandde weldra een omvangrijk
vuur, waarop een eenvoudige maaltijd
werd toebereid.
Ik had mij met Van Trassen, den fakir,
Sodikromo en de kleine Batta in Tarimo's
hut teruggetrokken. Een soldaat bracht
mij mijn uniform en mijn wapens, die men
voor alle zekerheid had meegenomen Blij,
dat lk mij eindelijk van mijn lompen kon
ontdoen, kleedde ik mij zoo snel mogelijk
om en daarop voelde ik mij als herboren.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd»,
DE SULTAN VAN LANGKAT bracht met zijn gevolg een bezoek
aan Delft, waar hij een krans legde op het graf van
Willem den Zwijger.
INDISCHE VORSTEN BRACHTEN EEN BEZOEK V AN DE JUBILEUM TENTOON-
STELLING ,,DEN HAAG 1898" in de Houtrusthallen in de residentie. V.r.n.l. Z.H.
Pangeran Hangabehi van Soerakarta, Z.H. Pangeran Hario Hangabehi van Djocjalkarta
en Goesti Raden Mas Dorodjatoen.
HET BELGISCHE JACHT „AMAZONE" LIEP TE DEN HELDER
BINNEN MET PRINS KAREL VAN BELGIë AAN BOORD.
HET SCHIP PASSEERT DE BRUG
TE KOEDIJK.
