Spanning
en Ontspanning
LEIDSCH DAGBLAD - Tweede BSad
Dinsdag 30 Augustus 1938
De moeilijkheid
KOUDEKERK AAN DEN RIJN.
Jaarvergadering
der Brandwaarborgmaatschappij.
De Onderlinge Brandwaarborg-Maat-
jchappU ..Hazersv,'oude-Koudekerk geves
tigd te Hazerswoude hield haar algemeene
jaarvergadering, be vergadering was slechts
matig bezocht en werd geleid door den
voorzitter den heer R. Dorrepaal.
Deze opende en bracht verslag uit over
het afgeloopen boekjaar. Aan het einde van
het boekjaar per 30 April 1938, waren ver
zekerd 286 posten met een verzekerd kapi
taal van f. 3.378.284. De reserve der Mij. be
draagt, na toevoeging der winst over het
afgeloopen boekjaar f. 82.108 46 en het
waarborgkapitaal of inlegpremiën f. 9.512.52
Aan brandschade werd uitgekeerd f 386.50,
terwijl de onkosten ln totaal hebben bedra
gen f. 2.494.66. Aan interest werd ontvan
gen f. 3.341.12 aan omslagpremlën f. 2.457.31
De aan de beurt van aftreding zijnde
bestuursleden de heeren R. Dorrepaal, N.
Koot, M. Maat en K. de Jong Bzn. erden
met groote meerderheid van stemmen her
kozen. Na een geanimeerde rondvraag volg
de sluiting.
LEIDERDORP.
Burgerlijke Stand.
Oeborcn: Ludwina Maria, D. van M. Laken
en A. J. Waaijer Gijsbertha Geertrulda. D.
M. Barreman en M. v. Heusden.
Overleden: P. de Ruiter 85 j., weduwe van C.
E. de Kok.
In onze gemeente is aangifte gedaan
van een geval van mond- en klauwzeer.
Gevonden: een bos sleutels en een
portemonnaie.
Inlichtingen ter Secretarie.
LEIMUIDEN.
Burgerlijke Stand.
Geboren: Catharina Johanna Petronella d.
?an W. Schokker en C. J. M. Jansen.
Oehuwd: C. J. Krielen en M. E. Jansen.
Loop der Bevolking.
Gevestigd: J. A. Burgmeljer, Nieuwveensche-
weg 428; Wed. J. van Loo en gezin, Dorpsstr.
138; C. Vlasman, Dorpstr. 135; E. Verlaan ge-
hunwd met A. Brand.
Vertrokken: n. Amsterdam. Joh. Verhulstlaan
71, Th. M. van den Heiligenberg.
De politie heeft proces-verbaal opge
maakt tegen W. van S. die, zonder dat een
zekere T. daartoe aanleiding had gegeven,
hem met een bierglas een slag ln het gelaat
toebracht. Door Dr. Stapensea werd T. ver
bonden. Hoewel de verwondingen ernstig
waren, kon deze na verbond nete zijn naar
rijn woning worden vervoerd.
De collecte voor uitbouw van het
Evangellsatiegebouw te Blijhorn, voorgan
ger de heer Eveleens, heeft opgebracht
f. 27,98. Voor de kerkvoogdij alhier werd
een bankbiljet van f. 10 gecollecteerd.
NIEUWKOOP.
- De Inspecteur-Generaal van het ver
keer heeft aan A. van Rooijen te Woerden
de voor een half jaar verleende tijdelijke
vergunning voor de uitoefening van een
lutobusdlenst tusschen Woerden en Nieuw
koop over Kamerik en Noorden weder met
een half jaar verlengd en wel tot en met
18 Februari 1939.
In deze gemeente heeft zich een eerste
geval van mond- en klauwzeer voorgedaan
onder het vee van J. L. Koole të Noorden.
NIEUWVEEN.
Winnaar „Metro" prijsvraag.
De heer B. Nout alhier behoort tot de 5
gelukkige prijswinnaars van de Jubileum
prijsvraag der Metro Goldwyn Mayer,
waarbij o.a. de vraag beantwoord moest
worden, hoeveel Ned. toeristen in 1937
Frankrijk bezochten. Het officieel getal
bleek 59.000 te zijn; de heer B. Nout was er
met 58728 niet ver van af. Hij zal in Sep
tember een week lang van een „eerste
klasse" vacantie in Parijs mogen genieten.
NIEUWE-WETERING.
De as. Oranje-Feesten.
De Oranje-ver. „Eensgezindheid" deelt
ons nog het volgende mede over de a.s.
leestviering. Morgenochtend om 9 uur
rullen alle schoolkinderen, ieder bij zijn
flgen school, bijeenkomen en vandaar ge-
ramenlijk naar de Ringvaart trekken. Om
half 10 zullen zij zich Inschepen in de daar
gereedliggende booten om een boottocht te
maken naar de Westeinderplassen. 's Mid
dags om 2 uur worden op het feestterrein
de volgende spelen georganiseerd: Meisjes
'an 6 en 7 jaar: bal en flesschen zetten,
'an 8 en 9 jaar: haasje-rep-je, van 10 en
11 jaar: waschophangen, van 12 en 13 jaar:
bardloopen met moeilijkheden. Jongens
*an 6 en 7 jaar: vlaggen steke, van 8 en 9
jaar: bloempot-loopen. van 10 en 11 jaar:
sprinkhaanloop, van 12 en 13 jaar: ton-
krulpen.
Donderdag na de optocht met muziek en
'ersierde fietsen, welke vanaf het feestter-
reln begint, is er voor de leden ringrljden
v?or paren met paard en tilbury. Daarna
tngrijden op fietsen. Vervolgens worden
Jog andere spelen zooals hardloopen met
hindernissen enz. gehouden, waaraan ook
"Iet-leden kunnen deelnemen. Na afloop
Prijsuitreiking op het feestterrein.
verven van niet minder dan 81 woningen,
Is uitgegeven f 4852.55, zoodat ten laste van
het fonds der vereeniging ook dit jaar
meer uitgegeven dan ontvangen is n.l.
f 241.55. De huurschuld is iets dalende,
maar toch nog veel te groot. In het vorig
Jaarverslag was de huurschuld f. 4300,
thans is dit met ongeveer f. 700 verminderd.
De meeste huurders, zeker wel 80 komen
trouw hun verplichtingen na. vaak onder
moeilijke omstandigheden De wanbetalers
zijn oorzaak dat van verdere huurverlagirvg
moet worden afgezien. De vereeniginc ex
ploiteert thans in totaal 159 woningen.
WOUBRUGGE.
Het gemeentebestuur heeft aan den
P.T.T.-dienst een stukje grond verkocht
van het terrein van de voormalige O.L.
school. Voor de automatiseering van den
telefoondienst zal daar een gebouwtje ver
rijzen.
WADDINXVEEN
Zilveren Raadsjubileum van den heer
J. G. Herfst.
Op Zaterdag 3 Sept. a.s. zal het 25 jaar-
geleden zijn dat de heer J. G. Herfst zijn
intrede deed in den gemeenteraad van
Waddlnxveen De burgemeester heeft den
gemeenteraad tegen dien dag des middags
te drie uren tot een vergadering opgeroe
pen. De Jubilaris is sedert 4 Sept. 1917
Ambtenaar van den burgerlijken stand,
speciaal belast met de voltrekking van de
iiuwelijken en sinds 7 Febr. 1919 wethon-
dcr dezer gemeente. Bovendien is hij rra
15 Oct. 1926 onafgebroken voorzitter van
net burgerlijk armbestuur. Ook op water
staatsgebied is de heer Herfst een bekende
figuur. Hij bekleedt tal van jaren het voor
zitterschap van twee belangrijke polders,
namelijk van den polder Bloemendaal en
den Oostpolder ln Schieland. Tenslotte be
noemde de algemeene vergadering van de
vereeniging voor zlekenhuisverpleging den
heer Herfst ln haar laatste bijeenkomst lot
voorzitter dier vereeniging. Als gedelegeer
de van de gemeente heeft hij vele jaren
zitting in het bestuur van de woningbouw
vereniging „Waddinxveen".
Het zal den heer Herfst a.s. Zaterdag wel
niet aan blijken van belangstelling ont
breken.
Raadsagenda.
De Raad komt Zaterdag a.s. des nam
t.e drie uur bijeen.
1 Verslag van de vergadering van 3 Aug.
1938; 2. Mededeelingen, ingekomen stukken
enz. om daarop zoonoodlg te besluiten. 3.
Voorstel tot onttrekking van een gedeelte
van de Wilhelminakade aan het openbaar
verkeer. 4. Wijziging van de schoolgeldvcr-
ordening. 5. Vaststelling van de vergoe
ding per leerling voor de bijzondere scho
len in deze gemeente over 1935. 6. Aan
vraag om subsudle voor de Christelijke
Hoogere Burgerschool te Alphen a. c. R-jn
over 1937, naar gelang van het aantal
leerlingen uit deze gemeente. 7. Voorloopige
vaststelling van de gemeenterekening en dc
tekeningen der gemeentebedrijven over '37
8. Voorstel tot conversie van een geldlee-
ning. 9. Aanwijzing van een gemachtigde
voor de verdediging bij den Raad van State
van het beroep op de Kroon Inzake de be
slissing aangaande de aanvraag om mede
werking voor de stichting van een Nederl
Hcrv. School. 10. Voorstel om mede to
werken aan de overdracht van den grond
vóór het postkantoor aan de gemeente. 11.
Begrootingswijzigingen. 12. Ontheffing van
schoolgeld wegens ziekte of vertrek 13.
Voorstel tot oninbaarverklaring van bclas-
iingposten. 14. Reclames Inzake hondenbe
lasting.
Voor de tweede maal is bij het vee
van den heer van Vliet in den polder Bloe-
,-nendaal mond- en klauwzeer uitgebroken.
Tot nog toe is dit het eenige geval alhier.
Bij den landbouwer O. waren des
morgens een twaalftal konijnen verdwe
nen. Bij onderzoek kwam men tot de ont
dekking dat de dieren door honden waren
vermoord en weggesleept.
Een dochtertje van den heer de L. had
het ongeluk in de Gouwe te vallen, Juist
voor de woning van den heer H. Op het
hulpgeroep van een broertje kwam de heer
H. naar bulten en smaakte het genoegen
de kleine te kunnen redden door het toe
steken van een stok.
door HERMAN ANTONSEN.
Voor de derde maal verscheurde het
schrille geluid der sirene van den mail-
stoomcr de loome stilte van de kleine
havenstad aan de Middellandsche Zee en
van het kleine strandhotel.
„Liefste, dat is nu toch heusoh de derde
maal. Je zult weg moeten".
„Voor mijn part gaat die boot zonder
mij weg!"
„Dat is nu net, wat ik gehoopt had, dat
je zeggen zou".
Maar het gaf niet, of hij dat al zei. Hij
móést werkelijk weg.
Hij had, toen hij met zijn zaken in Genua
eerder klaar was, dan hij gerekend had,
een paar rustige dagen genomen in het
stille badplaatsje. En zij was er heenge
gaan, om wat uit te blazen van het drukke
halfjaar, dat ze in Londen gespeeld had,
voordat ze weer naar New-York terug
keerde. Zoo hadden ze elkaar ontmoet en,
misschien voor het leven, gevonden. Maar
ze waren het erover eens geworden, dat de
kennismaking te kort was voor een zoo ge-
wichtigen stap. Hoe konden ze beter te
weten komen, of ze werkelijk bij elkaar
hoorden, dan door een tijd van elkaar te
gaan? Zij had het zelf voorgesteld en hij
moest, al had hijzelf het liever anders ge
wild, toegeven, dat het verstandig berede
neerd was. Ze was een actrice van naam,
met een groote toekomst en veel ambitie.
Ze kon op eigen beenen staan en zou nooit
van hem afhankelijk zijn. Ze had gelijk
en juist dat hinderde hem, omdat het op
hem den indruk maakte, dat ze het eigen
lijk toch ook wel buiten hem zou kunnen
stellen. En toch had zij hem voor het eerst
van zijn leven het gevoel geschonken van
niet alleen in het leven te staan.
Bij het afscheid nam hij haar in zijn
armen. Hij wilde graag meer zekerheid van
haar hebben. Hij verlangde een stellige be
lofte van haar kant.
„Dus totdat ik in Januari in New-York
terugkom. Tot dan toe
Maar ze legde haar hand op zijn mond
en haar hoofd op zijn schouder.
„Liefste, zal ik je vertellen, hoe ik hoop,
dat het dan zijn zal? Dan zullen we elkaar
ontmoeten; we kijken elkaar aan. Dan
kom je met open armen naar me toe en
ik krijg het gevoel, dat ik eindelijk veilig
thuis ben. Dan zeggen we niets: dat komt
pa- later. Veel later, als jij zegt: „En wat
doen we nu?" Eigenlijk zal je dat niet eens
behoeven te vragen. Want dat weten we
al. En juist, omdat het zóó zijn zal. is het
dwaasheid om iets te gaan beloven. En als
ik nu nog iets verder zeg, dan ga ik hui
lenToe. liefste, ga nu.... ga nu met
een maar!"
Ze waren overeen gekomen, zelfs niet te
schrijven. Niets te laten hooren, voordat
hij het telegram stuurde, waarin hij de
boot melden zou. waarmee hij aankwam
Brieven werden immers vaak in zoo heel
andere stemming gelezen dan gesohreven?
„Bovendien." had hij gezegd, „moeten we
ons zelf de gelegenheid geven, elkaar te
vergeten. Dan pas blijkt
Maar voor zichzelf was ze overtuigd, dat
ze hem niet vergeten zou. Ze zou de dagen
en uren van zijn afwezigheid tellen. Maar
ze wilde zekerheid hebben, dat hij haar óók
noodig had.
En ze telde ook werkelijk de uren der
dagen, dat ze nog op haar eigen boot moest
wachten, dat ze op zee was, dat ze het
bij haar terugkeer druk had met inter
views, bijeenkomsten en besprekingen met
impresario's. Een aanbod uit Hollywood
sloeg ze zonder het minste verdriet af. om-
ZOETERMEER.
Alhier is onder het vee het eerste ge
val geconstateerd van mond- en klauw
zeer. Het is niet te hopen dat deze gevrees
de ziekte zich zal uitbreiden.
WADDINXVEEN
Woningbouwver., „Waddinxveen".
Aan het verslag van de woningbouwver.
Waddinxveen" over 1937 ontleenen wij
Het ledental bedraagt 59 met een aan-
deelkapltaal van f. 2500 verdeeld in 100
F-ukken van f. 25 Ieder. Het bestuur is als
'"Igt samengesteld; H. Dijs voorzitter; G.
8truit, vice-voorzitter: P. A. Troost, se
cretaris; P. Magré, penningmeester; C
•"ngenburger, J. C Herfst en A Kreupe-
De aftredende bestuursleden P. A.
|™ost en J. G. Herfst werden ln 1937 her-
reren. De beambte v. d. Berg was tot
tevredenheid in 1937 werkzaam, evenals de
"«urophaler J. Oskam. Zooals altijd vonden
woningen van deze vereeniging gretig
p''ek Zeker zal dit zijn oorzaak hebben
het goede en eeregelde onderhoud en
"e matige prijzen, wat door de bewoners
op prils wordt gesteld Met Inbegrip 1
™n het loon van van der Berg en het i
ZWAMMERDAM.
GEMEENTERAAD.
Een korte agenda.
De raad vergaderde.
Daar de deskundige inzake waterleiding-
zaken ir. Droogendijk aanwezig is. wordt
besloten eerst over te gaan tot behandeling
van het punt: Bespreking waterleidmgcon-
cessie te verleenen aan Bodegraven. De be
spreking betreft een nadere door de ge
meente Bodegraven gedane aanbieding.
Besloten wordt in geheime zitting over
te gaan.
Na heropening komen enkele ingekomen
stukken aan de orde.
Goedgekeurd blijkt te zijn een besluit tot
verhuur van de v.m. onderwijzerswoning in
den Tempelpolder, terwijl Ged. Staten dezer
provincie tevens hun goedkeuring hebben
gehecht aan dit besluit tot aankoop van
de waterleidingbuizen door de gemeente
van de N.V. Bodegraafsche Waterleiding
voor f. 21 000 en het besluit tot het aan
gaan van een regeling inzake tijdelijke
watervoorziening door Bodegraven.
Een verzoek van de Stichting „Zwembad
Bodegraven" te Bodegraven om subsidie,
daar ook vele inwoners van Zwammerdam
van deze gelegenheid gebruik maken, wordt j
in handen gesteld van B. en W. met op
dracht met dit verzoek rekening te houden
bil het opmaken van de gemeentebegroo-
ttng 1939
Voor kennisgeving wordt aangenomen
een schrijven van de samenwerkende on- I
derwijzers organisatie 'nzake vermuidering
leerlingenschalen. Men acht het niet tuist,
dat de raad 'erzake adresseert aan den i
Ministerraad
Als gevolg van een adres van de Nederl.
Bond van Hotel-, koffiehuis-, restaurant
houders en slijters te Amsterdam wordt
besloten voor vergunningen verleend ln
verband met de viering van het 40-jarig
regeeringsjubileum geen rechten te heffen.
Als punt 2 komt in behandeling een ver
zoek van Jac. Walraven, caféhouder, alhier,
om het sluitingsuur voor de café's in Oud-
Bodegraven aan te passen bij de te Bode
graven geldende regeling. Aldus wordt be
sloten. zoodat de café's aldaar in het ver
volg steeds tot 23 uur open zullen mogen
zijn, uitgezonderd de Zondagen en Christe
lijke Feestdagen.
Vaststelling verordening heffing van
radiorechten. Geheven zal worden een recht
van f. 0.25 per strefckenden meter voor ge
leidingen gespannen voor dit doel boven
■gemeentegrond. Voor een steunpunt aan
een gemeente-eigendom zal worden bere
kend f. 1. De voorzitter wijst er op. dat deze
verordening wordt voorgesteld omdat de
Minister van Binnenlandsche Zaken hierop
aandringt. Voorheen werd f 0 50 per aan
geslotene ontvangen. In 1937 f. 27.50. De
opbrengst na vaststelling der verordening
zal zijn f. 9 26 per jaar.
De heer Ltnschotem zou heit recht voor
een steunpunt wel wat hooger willen stel
lair n.l. op f.2. Wanneer weth. v. <L Poll
echter opmerkt dat het toch al een slecht
floreerend bedrijf betreft, blijft het f. 1
per steunpunt.
In verband met den aanleg van den
nieuwen rijksweg Den Haag—Utrecht wordt
een verhoogde wegkruisine gemaakt in de
Goudschestraatweg. De werken zijn reeds
geruimen tijd in uitvoering, maar daar de
Goudschestraatweg wordt omgelegd, moet
een gedeelte aan het verkeer worden ont
trokken. Het verkeer wordt dan over het
nieuwe weggedeelte geleid. Besloten wordt
het betrokken weggedeelte aan het verkeer
te onttrekken.
Benoeming ambtenaar Burgerl. Stand. Er
zijn slechts twee beëedlgde ambtenaren van
den Burgerl Stand Dit is te weinig ingeval
van ziekte of verlof. B. en W. stellen voor
den ambtenaar ter secretarie D. J. van
Brammen te benoemen tot plaatsvervan
gend ambtenaar v. d Burgerl. Stand. Aldus
besloten.
De heer Edelman vraagt nog hoe het
staat met de watervoorziening voor wijk D.
Aan de hand van de gevoerde correspon
dentie "eeft de voorzitter nadere inlich
tingen Met den deskundige der gemeente
zal deze kwestie nader worden onderzocht.
Na nog enkele opmerkingen volgt sluiting.
dat ze in Januari ln New-York wilde zijn.
De schitterende vooorstellen van tooneel-
directies en schrijvers lieten haar koud, in
afwachting van dien dag van het gehoopte
weerzien.
Maar ze had nooit kunnen verwachten,
dat, voordat die wachttijd verstreken zou
zijn, gebeuren zou, waarnaar ze heel haar
leven verlangd had, ais naar het toppunt
van haar tooneeloopbaan. Dat Max Whaley
haar een rol zou aanbieden. Whaley, de
grootste regisseur van heel New-
York! Iets gewiohtigers Was haar nog nooit
overkomen. In een stuk te sjoelen, zooals
hij haar nu aanbood, een stuk van kunst
waarde, een rol, waarin ze zich geheel
geven kon en haar talenten volkomen ont
plooien.
„Wat een heerlijk stuk!" zei ze tegen
Whaley. „Dat loopt maanden lang. U zult
eens zien, hoe rijk u nog wordt!"
„Vindt u dat ook? Prachtig! Nu hebben
we alleen nog maar een goede mannelijke
hoofdrol noodig. Ik denk, dat Ik er iemand
voor weet.den jongen Lewis Traun.
Nooit van gehoord? Dat verwondert me
niet. Hij is nog een onbekende. Hij speelt
een bijrol in het Prince Theater. Gaat u
hem daar eens kijken en vertel me dan,
wat u van hem denkt."
Toen Traun een minuut op de planken
v/as geweest, had ze gevoeld, dat Max gelijk
had. Hij was niet bepaald knap. maar
uiterst levendig. Hij speelde voortreffelijk.
Ze zou In hem een goeden tegenspeler heb
ben. Zoo goed ze maar verlangen kon.
„Dat is de man, die we hebben moeten."
dacht ze. „Hij en ik kunnen van dat stuk
iets goeds maken. Iets, dat inslaat. Het
publiek zal verrukt zijn! Eindelijk!"
dacht ze. „na acht jaar eindelijk kans op
succes! Maar ik heb ook hard gewerkt. Ik
heb mezelf niet ontzien."
Maar toen ze het stuk verder volgde, be
gon haar belangstelling voor het spel van
Traun niet te verminderen, maar van aard
te veranderen. Eerst tegen het einde der
derde acte kwam ze tot het besef, dat ze
hem niet louter als acteur bekeek, maar
ook als man.
„Dat is nu een man, tot wien ik me aan
getrokken zou kunnen voelen", dacht ze.
In gewone omstandigheden zou die ge
dachte haar prettig hebben gestemd. Ze
wist maar al te goed, van hoeveel betee-
ikenis voor een actrice de persoonlijkheid
van haar medesjoelers is. Hoe persoonlijke
invloed het spel kan verdiepen en natuur
lijk maken. En vaak had ze gedacht:: „Als
ik. wanneer ik een groote rol te spelen
krijg, maar een tegenspeler tref, op wien
ik verliefd zou kunnen worden!"
Nu had ze die groote rol, nu had ze een
tegenspeler, op wien het haar zells moei
lijk zou vallen, niet verliefd te worden..
Maar als ze hem als tegenspeler aan
vaardde, dan kon ze een zekeren datum
van haar kalender wegschrappen!
En terwijl op het tooneel het stuk tot
zijn ontknooping kwam, trok die eene week
aan de Rivièra als een kleurenfilm in al
haar heerlijkheid voorbij haar geest, als
een achtergrond voor de rijzige gestalte in
wit flanel, blootshoofds, met gebruinde
armen, die aan een blauw geschilderd rond
tafeltje tegenover haar zat; die met haar
langs de kust reed; die met haar -zeilde
over het diepblauwe water.
„Het spijt me", zei ze den volgenden dag
tegen Whaley, „hij is een beste speler. Maar
ik zou niet met hem kunnen samenspelen.
Ik kan er geen uitleg van geven, waarom
niet. Ik denk, dat onze karakters niet bij
elkaar passen. Het zou beslist niet gaan, dat
weet ik wel zeker."
Whaley was ontstemd, maar begreep
toch ook, dat er niet veel tegen te doen
was.
„Het spijt mij ook," antwoordde hij. „Ik
had een oog op dien jongen man. Ik had
gehoopt, dat dit een goede kans voor hem
zou zijn".
Ze kreeg een anderen tegenspeler. Een
die zijn vak verstond. Het werd goed spel,
van technisch oogpunt bekeken. Maar het
werd niet, wat het met Traun zou gewor
den zijn. Dót voelde ze maar al te duidelijk.
Het werd niet het groote succes, dat ze
gehoopt had. Ondanks de herhaalde open
doekjes, ondanks het daverend applaus na
iedere acte, ondanks de vele gelukwenschen
en bloemen, de vleiende toespraken, de
platina sigarettenkoker, die Whaley haar
den volgenden morgen vroeg zond. De
kranten gaven schitterende kritieken, maar
nergens vond ze, wat ze zoo gehoopt had
eens te lezen: „Een actrice, die een onver
moede en ongekende hoogte heeft be
reikt."
Ze bleef dien morgen lang in bed liggen,
met haar bloemen, telegrammen, brieven
en krantenkritieken om zich heen en dacht
aan het zonnige Zuiden en stelde zich het
oogenblik voor, dat ze elkaar zouden weer
zien, als zij zich in zijn armen zou werpen,
die zich voor haar in stilzwijgen wijd open
den
Ze loosde een diepen zucht.
„Je kunt niet alles tegelijk hebben",
dacht ze.
Ze hielden zich aan hun afspraak, elkaar
niet te schrijven. „Het eerste, wat ik van
je verwacht te hooren, is een telegram met
den naam van het schip, waarmee je aan
komt".
„Je krijgt dat telegram in de eerste week
van Januari", had hij beloofd. Het kwam
op den morgen van den tweeden. „Kom
thuis met Soronla".
Ze haalde diep adem, sloot een oogen
blik de oogen en begon dan druk met ver
schillende scheepsagenten te telefoneeren.
Ze had gehoopt, dat het schip in den
laten namiddag zou binnenloojoenomdat
er dan zoon romantische winterstemming
hing op Manhattan met zijn verlichte wol
kenkrabbers.
„Kwam hij nu maar tegen vier uur bin
nen", dacht ze.
Maar dat gebeurde niet. Een dichte mist
bank hing over den Hudson. Eerst tegen
den avond kwam de boot aan De passa
giers zouden eerst den volgenden morgen
aan land kunnen gaan. Ze pruilde als een
koppig kind: „Nu moet ik morgenochtend
al zoo vroeg op!"
Dien nacht was ze elk half uur wakker
en keek op de verlichte wijzerplaat van
haar klokje. „Wat.... pas drie uurf..—
„Pas half vier?"Nog geen vijf uur?".
Ze was te opgewonden om te ontbijten.
Met bevende vingers streek ze zich telkens
weer de haren glad. Toen de bel van haar
flat overging, sloot ze de oogen
Een minuut later sloeg ze ze op en zag
een grooten, erg deftig en vormelijk ge-
kleeden heer voor zich staan, met bleek
gelaat en de houding van een president
eener aandeelhoudersvergadering. Als ze
zijn gezicht niet herkend had. dan zou ze
gemeend hebben, een vreemde voor zich te
zien. In de kleine badplaats aan de Riviera
had ze zich niet kunnen voorstellen, dat
haar geliefde een invloedrijk joersoon kon
zijn. Nu zag hij er zoo echt zakelijk en def
tig uit, dat ze zich niet kon voorstellen,
dat hij aan het strand in de zon had lig
gen luieren. Ze staarde hem aan, zonder
te weten wat ze moest zeggen, zonder te
weten, wat ze moest doen, met hetzelfde
gevoel, dat ze op het tooneel ondervond,
als ze haar rol niet kende. En. zooals ze
zich dan verliet op den souffleur, zoo
steunde ze nu op haar gemak ln het voeren
van beleefde conversatie met menschen,
die ze nauwelijks kende. Ze vroeg hem naar
zijn reis, naar zijn medepassagiers, naar
het weer op zee, waar hij logeerde en meer
van dat soort vragen, die men stellen kan
zonder een antwoord te verwachten.
..Afschuwelijk!" dacht ze ondertusschen.
..Dit is de man niet, dien ik heb leeren lief
hebben En toch, zoo is hij in werkelijkheid.
Een stijve, vormelijke persoonlijkheid, die
in cijfers en boekhoudtermen denkt. Aan
de Rivièra was hij uit den band, met va
cantie. Maar zoo is hü niet in werkelijk
heid. En voor zoo iemand heb ik een half
jaar van mJjn leven bedorven, vrienden
verwaarloosd, een filmaanbod afgewezen en
mijn beste kans, om op goeden voet met
Max Whaley te komen, laten verloren gaan.
En wat heeft hij al dien tijd uitgevoerd?
Bankdirecteur op vacantie! Ja, ik weet wel,
hoe die hun tijd doorbrengen. De Rivièra
is slechts een van zijn avontuurtjes ge
weest. Nu pas zie ik, wat voor een man hij
feitelijk is!
En onophoudelijk babbelde ze verder,
totdat hij eindelijk vroeg:
„En wat heb jij ln dit halfjaar gedaan?"
Die vraag had ze verwacht; maar.... o
zooveelzooveel later pasZe had er
lang over gedacht, wat ze antwoorden zou.
..Niets!" zou ze zeggen. En hem dan uit
leggen. dat het nog erger dan niets was
geweest. Dat het een leege ruimte, een
wijde gaping in haar bestaan was gewor
den, waarin ze op hem had zitten wachten.
Maar dat had ze willen antwoorden aan
haar wilden halfgod, niet aan dien vor-
melijken stijven heer, die zijn dagen in
bestuurskamers doorbracht. Hem kon ze
dat antwoord niet geven!
„Ik? Wei, wat veronderstel je, dat ik ge
daan het?"
„Hoe moet ik dat opvatten?"
Ze haalde haar schouders op. „Ik leef
hier ln een groote stad. En lk heb erg veel
omhanden
„Bedoel je, dat je nu weer in je gewone
leven terug bent en dat dan zoo'n vacantie-
kennismaking
Ze keek hem recht in de oogen en glim
lachte.
„Is dat niet gewoonlijk zoo?" Ze wees
met een kort gebaar de kamer rond, alsof
die voldoende bewees, dat haar leven hier
niet veel anders was, dan een voortzetting
van haar leven achter het voetlicht.
„Ah ja", zei hij, aarzelde even en
stak zijn hand uit „Ik heb het óók erg
druk. Ik heb nog veel te doen. Zakencon-
ferenties en zoo. Ik zal je in den loop van
den dag nog eens opbellen."
„Doe dat", zei ze, maar wist meteen uit
den toon, waarop hij het gezegd had, dat
hij het niet zou doen. Een oogenblik, toen
haar hand in de zijne rustte, kreeg ze een
opwelling om iets hartelijks te zeggen, iets
dat hem ervan zou overtuigen, dat die
dagen aan de Rivièra niet slechts een
voorbijgaande episode waren geweest. Maar
ze bedwong zich. Ze wilde zijn ijdelheid niet
streelen. Hij mocht eens sentimenteel wor
den en dit samentreffen ook weer als een
avontuur beschouwen. Dat nooit!
„Ik ben meestal tusschen vijf en zes uur
thuis", zei ze. „Dan kun Je met het beste
opbellen."
,-Dat is voorbij!" dacht ze, toen de deur
zich achter hem sloot
Met een somber gezicht stond hij op de
lift te wachten.
„Ik had verstandiger moeten zijn," dacht
hij. „Ze Is tooneelspeelster en ze blijft het,
óók buiten den schouwburg. Nooit zichzelf;
nooit natuurlijk. Altijd in een of andere
lol, In Zuid-Frankrijk heeft ze dus óók een
rol gespeeld. De rol van verliefd meisje Nu
ze terug is, speelt ze een heel andere. Ik
had het moeten bedenken!"
Maar zelfs die overdenking verbeterde
zijn stemming niet. Hoeveel had hij zich
in dat half jaar niet om haar ontzegd.
Hoeveel aardige meisjes had hij niet ont
moet. „Ik heb geen meisje gekust sedert
ons afscheid!" had hij willen, kunnen zeg
gen tegen haar. En ondertusschen had zij
geen oogenblik meer aan hem gedacht
Dat hij zoo dwaas was geweest, op haar te
vertrouwen
..De moeilijkheid met vrouwen is, dat je
geen woord kunt gelooven van wat ze tegen
je^zeggen!" dacht hij bitter in de dalende
(Nadruk verboden)
(Auteursrecht voorbehouden)
Dokter: „Ik zal u een recept voorschrij
ven, dat ge meer bloed krijgt, mijnheer
de graaf."
Graaf: „Uitstekend, maar zet u er s.v.p.
op het recept bij, dat het blauw bloed
moet zijn!"
3—2
