De Heideweek te Ede geopend - Hr. Ms. „Tromp" te den Helder
79 sfe Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
SI MARGAGA
FEUILLETON
uRYKSTE
Een avontuurlijk verhaal uit de
binnenlanden van Sumatra's Oostkust.
door GERT HARTENAU—THIEL.
28)
Verschrikt liet Batta zich voorover op
grond vallen. ,jSaja, saja, toean. Ver
lui me, ik zal alles doen, wat u beveelt".
Op dit oogenblik stormde een man het
'otrek binnen.
Zichtbaar opgewonden trad de leider hem
"gemoet en vroeg, terwijl hij hem bij den
frm pakte: „Wat is er aan de hand,
IRoeto?"
I De aangesprokene, die vrijwel buiten
l«B was, fluisterde Tarimo eenlge woor-
Ip) toe, waarop deze zijn trawanten een
l«wen gaf en zich, door hen gevolgd, naar
■Juten spoedde. Als een wilde horde zag ik
l t! verwaarloosde, in vodden gekleede ke-
eis over boomwortels en plassen springen
I B het bosch verdwijnen.
IJr'as opgestaan en liep naar de deur
Ijf'Ve bende zoo lang mogelijk in het oog
Ife inen houden, maar een walgelijk sme-
I Maleier, die niet ver van de deur.op
"at stond, greep direct naar zijn wa-
toen hij mij ontwaarde.
JJaak je maar niet ongerust, ik denk
Ki aan om weg te loopen", riep ik hem
■5 "ertel me liever eens of de leider een
■"«Pgename boodschap heeft ontvangen"
Ban spuwde een straal rood betelsap
uit en haalde onverschillig zijn schouders
op. „Ik weet het niet, heer, en al zou ik
het weten, dan mocht ik er met u nog
niet over spreken."
Toen ik daarop weer in het vertrek te
rugkeerde, liet de kleine Batta. die inmid
dels had vastgesteld, dat wij alleen waren,
zich aan mijn voeten vallen, terwijl zij mij,
buiten zichzelf van blijdschap toefluister
de: „O, toean commandant, o, toen besar,
Batta is zoo gelukkig den toean gevonden
te hebben!"
Ik dreigde haar lachend met den vinger
en schertste, zelf nog te zeer verheugd
door dit onverwachte weerzien: „Ik dacht
dat je de „Christenhonden" haatte, Batta?"
Verlegen greep ze mijn hand. „Wees niet
boos op Batta, toean besar. Ik moest wel
zoo spreken om Tarimo op een dwaalspoor
te brengen".
„Dat begrijp ik wel, Batta", stelde ik
haar gerust. „Maar vertel me eerst eens
gauw of het waar is, dat alle soldaten en
officieren gedood, het gerechtsgebouw af
gebrand en de gevangenen vermoord zijn?"
Eenige seconden staarde zij mij sprake
loos aan, maar daarop begon ze plotseling
te lachen. „Pori, pori, wie dat den toean
besar heeft verteld, is een groote leuge
naar! Zij zoeken u dag en nacht, zelfs de
Chineezen helpen daaraan mee, maar u
was niet te vinden. Toen in den hoogstcn
nood niemand meer wist wat hij doen
moest, verscheen plotseling weer de heilige
man, de Yogi, Si Margaga. Hij heeft mij
bij de hand genomen en is met mij naar
het gerechtsgebouw, naar den toean luite
nant gegaan. Daar heeft de heilige veel
met den toean luitenant gesproken en hem
ook verraden, waar de boschroovers u ver
borgen hielden. Saja! Mij beval de heilige
vooruit te gaan om u te troosten."
Zeldzaam ontroerd door de verheugen
de mededeeljng, welke bewees, dat de
praatjes van Tarimo inderdaad slechts een
product waren van zijn ongebreidelde fan
tasie, streelde ik het kind over het zwarte
haar. Zij liet mij echter niet veel tijd tot
nadenken, want ongeduldig mijn hand
grijpend in een zwakke poging om mij mee
te trekken, zei ze: „Maar kom nu snel mee,
toean, nu. direct! Tarimo is weg. Wij kun
nen gemakkelijk vluchten, zonder dat hij
het bemerkt". Angstig spiedend gleed haar
blik in de richting van de deuropening,
waardoor een gedeelte van het bosch zicht
baar was.
Ik schudde het hoofd. „Neen, Batta, dat
zou niet verstandig zijn. De bandieten zou
den ons stellig achtervolgen en inhalen. Ik
ben niet sterk genoeg om mij snel genoeg
uit de voeten te kunnen maken. Ik heb
twee dagen en twee nachten op die hoop
vodden daar buiten bewustzijn gelegen".
Het meisje huiverde. „ATme toean!" zei
ze met kinderlijk medelijden.
„Loop jij zoo snel je kunt terug, Batta.
Meld den heiligen man en den toean lui
tenant, dat je mij gevonden hebt, dan
zullen zij zeker direct komen en mij be
vrijden."
„O, toean besar", fluisterde ze met dui
delijk waarneembaren angst in haar stem.
„Tarimo zal intusschen den toean besar
dooöen. Batta durft den toean niet alleen
te laten!"
Hoewel ik innerlijk moest lachen om de
moederlijke zorg, waarmee ze mij omring
de en welke bewees, dat ik het, volgens
haar vaste bvertuiging, niet buiten haar
bescherming kon stellen, bleef ik volkomen
ernstig en eindelijk gelukte het me dan ook
haar aan het verstand te brengen, dat het
beter was de soldaten tegemoet te gaan
om hun den weg te wijzen. Hoewel niet
van harte, knikte ze tenslotte toch toe
stemmend en zei: „Maar Batta komt met
de soldaten weer hier terug! Ik wil er bij
zijn als de toean gered wordt!" Vluchtig
kuste ze mijn hand en daarop vloog ze
pijlsnel de deur uit.
De wachtpost buiten riep haar aan, maar
de vermeende Jongen lachte en schreeuw
de terug: „Ik moet pisangs halen voor den
toean!" En het volgende oogenblik was zij
in het bosch verdwenen.
Langzaam trad mijn bewaker op het
huisje toe en wierp een blik door de ge
opende deur. Maar toen hij mij rustig aan
tafel zag zitten, knikte hij tevreden en
slenterde hij traag verder.
XVI.
De heugelijke tijding, welke het dappere
Maleische meisje mij had meegedeeld,
bleek de beste medicijn voor mijn gezond
heid. Ik voelde mij opnieuw hoopvol ge
stemd en daar ik het op mijn stoel niet
langer uithield, begon ik het zeldzaam
vuile vertrek op en neer te loopen. De
duizelingen, die mij kort te voren nog zoo
hinderlijk hadden geplaagd, keerden niet
terug en merkwaardig ik bespeurde
plotseling een rammelenden honger, die
het beste bewijs vormde, dat mijn krach
ten snel terugkeerden. Zorgvuldig door
zocht ik elk hoekje van de hut in de hoop
iets te zullen vinden, waarmee ik mijn
honger althans voorloopig zou kunnen
stillen, evenwel zonder resultaat. In plaats
van voedsel ontdekte ik echter wel wat
anders, dat mij in de gegeven omstandig
heden zeer welkom was.
In een kist, die een plaats had gevonden
in een stoffigen donkeren hoek van het
vertrek vond ik mijn dolk, mijn geladen
revolver en eenige kleinere voorwerpen,
welke mijn eigendom waren en die men
mij, toen ik bewusteloos was, had afgeno
men. Verheugd zocht ik alles bij elkaar
om daarna de wapens onder mijn kleeding
te verbergen.
Natuurlijk droeg ik nog steeds de in-
landsche kleedingstukken, waarin ik mij
gestoken had, toen ik mij gereed maakte
voor mijn bezoek aan Kariromo: slechts
mijn gezicht verried, naar ik in een gebro
ken en verweerden spiegel, die aan den
muur hing, kon vaststellen, weer mijn
Europeesche afkomst.
Nauwelijks had ik opnieuw, thans echter
lichtelijk ongeduldig, aan tafel plaats ge
nomen of de verwaarloosd uitziende
schildwacht verscheen weer in de deur
opening, ditmaal evenwel met een om
vangrijken tros bananen en een fleschje
sodawater, dat hij brommend voor mij
Ik wilde hem vriendelijk bedanken voor
zijn attentie, die mij werkelijk bijzonder
welkom was, maar hij weerde elk woord
af en gromde, terwijl hij zich reeds weer
omkeerde om heen te gaan: „Batta zei
me, dat u honger had. Nu loopt die be
roerde kwajongen in het bosch rond te
zwalken en komt voorloopig natuurlijk
niet terug. Tarimo zal hem straks wel een
flink pak ransel geven. Saja!" Hij vloekte,
spuwde op den grond en vervolgde zijn
rondgang.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
v\r i
139Ö*?- I93Ö :- Vr
HET SPECIALE GELUKSTELEGRAM
FORMULIER uitge<g. door de Ned.
Posterijen, t.g.v. het 40-jarig Regeerings-
jubileum van H.M. de Koningin.
DE GROOTE JUBILEUM LUCHTVAARTTENTOONSTELLING —op
8chiphol ter gelegenheid van het Regeeringsjubileum van H. M. de
Koningin, georganiseerd door K.L.M. en Gemeente Amsterdam. De
„Spin" het oude vliegtuig vjan Fokker, wordt gemonteerd.
GISTERMIDDAG WERD DOOR DE LEGERVLIEGTUIGEN
uit Soesterberg een repetitievlucht gehouden voor de groote
wapenschouw. Op een terrein naast de v. Alkemadelaan werden
oranje gekleurde doeken neergelegd om de richting aan te wijzen
HET BEKENDE LATIJNSCHE POORTJE TE HOORN dateerend
uit de 15e eeuw, wordt steen voor steen afgebroken en opgeborgen in
het West-Friesch Museum aldaar. Het sloopen van het poortje.
„HAUSSE IN DENNEGROEN". Voor de jubileumversie- DE NIEUWE FLOTTIELJE-
ringen is vooral voor de groote steden veel dennegroen noo- LEIDER „TROMP" voer
dig. Met vrachtauto's vol wordt het van de Veluwe aangevoerd. gisteren voor 't eerst de Ma-
Het uitladen van een auto op de Keizersgracht te Amsterdam rinehaven Den Helder binneD
GISTERAVOND zijn de congressisten van de Interparlementaire
Unie door het Haagsche Gemeentebestuur in het Kurhaus te Scheve-
ningen ontvangen. De minister van Waterstaat, ir. J. A. M. van Buuren
(links) en burgemeester S. J. R. de Monohy, bij het buffet.
DE OPENING VAN DE HEIDEWEEK
in het Openlucht-theater te Ede. De feestelijke intocht van
de Heide-koningin.
