Waar de Vrouw belang in stelt
LEIDSCH DAGBLAD, Donderdag 11 Augustus 1938
Derde Biad No. 24041
DyROöf
Voor echt zomersche dagen
Hoe we van oud
nieuw maken
Van oud maken we nieuw
DONKERSTEEG 1 - TEL. 706
Het rijbewijs
Van Wimpie en zijn
Vader
Warenhuisellende
in dollarland
Om tc beginnen dit practische
overgooiertje.
Ideetjes om „van oud nieuw te maken"
I zijn altijd welkom; er is onder onze leze-
I .'essen dan ook steeds vraag naar.
Geleidelijk zullen verschillende van deze
ideetjes ln onze rubriek verschijnen.
We beginnen met dit practische over-
I gooiertje voor Zus. dat heel gemakkelijk
uit een japon van Moeder kan worden ge
laakt. Het is er nu juist de geschikte tijd
I 'oor, want als September eenmaal weer
in het land is en de scholen zijn begonnen,
bewijst een stevig, bijna onverslijtbaar
ichoolrokje uitstekende diensten. Eerst kan
(r een zomerblouse onder worden gedragen
ie kort geworden jurken kunnen hier-
I voor heel goed dienst doen en als de
I nerfst vordert een dikker blousje of een
'rui. Practisch nietwaar? Het pasje is recht
I '"knipt en heeft een vierkant halsje met
'roede schoudertjes. Ook het rokje kan
recht geknipt worden met de noodige
«'ijdte voor de plooien, al naar gelang u
stol heeft. Een klein lakceintuurtje zal
voor wat oudere meisjes heel goed staan.
met garneeringen van
5613
(Ing-ez. Med.)
oioderne jeugd en jeugdige ouderdom.
Als de eenige dochter van een weduw
naar zoo langzamerhand boven de twintig
I /"'mt of neen: ze is zóó maar opeens
vaders stomme verbazing dien mijlpaal
ovpassGcrcidan breekt er voor den we-
M» aar 'n kwestie een moeilijke tijd aan.
®er dan tevoren gevoelt hij behoefte het
cisje voor haar eigen bestwil natuurlijk,
mponeeren. Maar om dit te bereiken is
j J°n<juds de vaderlijke macht" niet vol-
i>pn meer; hij moet bovendien iets kun-
i 'ets presteeren
h-°ro. Pr°fessor Van Staverden op een
die n zomermorgen zijn dochter Willie,
tav- n r,= lla' van bon deftig stadshuis
„"'hop -en st-nel gepakte koffers zat. ver-
I liet
voeM°m "en v'jbcwijs te gaan veroveren,
hem beklemmend scherp, wat er voor
J,«Phot spel stond. En bovendien keek
met een guitig knipoogje aan
I iep beviel hem heelemaal niet! en
„Als Je zakt, Vadertje, dan zijn we in
één woord opgelaten! Dan zitten we hier
met het heele rommeltje en kunnen met
een weer beginnen uit te pakken. En onze
mooie nieuwe wagen staat in de garage en
weent stedekens voor zich heen. En ik....
ik krijg een aanval van razernij, hoor
Dus doe je best!"
Vreeselijk, die kameraadschappelijke toon,
die zijn dochter tegen hem aansloeg!
De professor keek zeer ernstig en man
haftig, zoolang Willie erbij was, maar op
straat trok zijn gezicht in zeer zorgelijke
plooien. Hij had altijd gedacht, voorgoed
van alle examenangsten verlost te zijn en
nu moest hij als vierenvijftig jarig ge
leerde zich nog onderwerpen aan een prac
tische èn theoretische examenkwelling!
Natuurlijk was hij zeker van zijn zaak:
hij had ijverig gevost en bij den autolee-
raar uitstekend opgelet. Evenwel: als er
eens een onverwachte situatie, een bij de
lessen nog nooit vertoonde dwaze toestand,
op de proppen kwam
Gezakt! Hoe menigmaal hadden in de
afgeloopen tien jaren bibberende jongens
en meisjes tegenover hem gezeten, wach
tend op het vernietigend of bevrijdend von-
iris uit zijn mond. Was hij wel altijd hu
maan genoeg geweest?
„Ik ben dusgezakt?"
„En óf!"
Nu kwam de terugweg naar huis, de
spottende oogen van Willie! Hij wist opeens
dat hij het eenvoudig niet vertellen kón.
Onmogelijk! Moest hij dit lieve meisje al
haar vacantiegenoegens, waar ze zoolang
op gevlast had. wreed ontnemen? Moest
hij, bovendien, voor zijn dochter met be
schaamde kaken staan?
Neen, duizendmaal neen! Nog liever....
reed hij zonder rijbewijs weg. Als Je toch
maar een beetje voorzichtig was, geen
aanleiding gaf tot moeilijkheden met de
politie.
Hij treuzelde nog wat om niet zoo mal
vroeg thuis te komen en Willie daardoor
wantrouwend te maken. En toen hij ein
delijk tegenover haar stond, deed hij zijn
uiterste best om een triomfantelijk gezicht
te zetten.
„Vooruit maar", zei hij snel, terwijl hij
zich meteen weer naar de deur keerde,
„alles in orde We kunnen gaan. De wagen
staat al voor; hij loopt schitterend!"
„Heb je het rijbewijs?" vroeg ze.
„Natuurlijk" (over z'n schouder!.
„Laat eens kijken!"
„Hmmik ben toch geen kleine jon
gen. die thuis zijn rapport moet laten
ric-n?" mompelde hij en greep een kof
fer.
Eén moment staarde ze peinzend voor
zich uit.
Het was een heerlijke, zomersche tocht.
Zon. kleine luchtige wolkenrijen, een frisch
briesje. En de wagen liep inderdaad uit
stekend.
In de verte zagen ze torens en daken van
een kleine stad.
„Hier gaan we lunchen", verklaarde de
professor, ,,ik krijg trek in koffie".
Het stadje had nauwe, bochtige straatjes,
en de professor moest èrg opletten, maar
hij bracht het er goed af. Tenslotte zelfs
met één hand. n.l. toen hij zijn sigaretten
koker voor den dag haalde. Maar die liet
hij dan ook vallen waarop Willie zich van
de bank liet glijden om het te zoeken.
Terwijl ze nog op den grond omkroop,
stond de auto stil vlak bij een bordje met
een doorgestreepte P op een wit, rood-
omrand veld.
„Hier gaan we parkeeren", zei hij, „een
uitstekend plekje".
Ze stapten uit De professor sloot den
wagen af en stapje een beetje stijf op het
gezellige kleine koffiehuis toe, dat hij al
direct een beetje te scherp in het oog
had gehad. Willie volgde.
Opeens hoorden ze haastige stappen ach
ter zich en een stem:
„Hallo! Is dat uw auto?" Ze keerden
zich om en zagen een agent op zich af
komen.
„Zeker", antwoordde de professor trotsch.
„En mooie wagen. Maar hij mag daar
niet staan Het bord met parkeerverbod is
toch zeker groot genoeg!"
„Een bord?" stamelde de professor.
„U kent toch de verkeersteekens wel?"
„Ik heb geen bord gezien".
„Erg jammer. Mag ik even uw rijbewijs
zien?"
„Rijbewijs?"
„Ja u weet misschien wel, wat een rij
bewijs is".
De professor deed zijn mond open en
weer dicht, maar er kwam geen géluid.
„Het rijbewijs is in den wagen", zei toen
Willie opeens.
„Ochkind"Hij zag haar met een
wanhopigen blik aan.
„Geef even het sleuteltje, Vader", sprak
ze kortaf; „we hebben er u heelemaal niet
bij nocdig".
Hij bleef haar diep verslagen aanstaren,
maar reikte haar mechanisch het sleu
teltje. Zij trok met den agent af, terwijl
hi.i hulpeloos achter hen aankwam.
Willie cpende den wagen, deed een greep
in de Zijtasch aan de deur en.... haalde
een papier te voorschijn, dat ze den agent
overhandigde.
„Nog tamelijk nieuw", zei hij, „maar daar
zal wel een paai' gulden boete opzitten".
Hij noteerde naam en adres.van
h a a r. De professor stond er verpletterd
bij en keek maar, doch zijn dochter ont
week ziin blik.
Ze stapten '''eer in. Net of het vanzelf
-prak, ring Willie achter het stuur zitten
en startte.
Een tijdlang zwegen ze.
„Heb. heb jij een rijbewijs?" vroeg de
professor dan.
„Ja, ik dacht, dat het maar beter was,
als ik er ook een had".
„Willie", bracht hij dan stamelend uit,
„1 k heb er geen".
Ze lachte. „Dit zag ik al aan je gezicht,
'-~n ie thuiskwam."
Ik ben gezakt. Ik word oud, kind".
Met een ruk stopte de wagen.
„Jij oud. Vadertje?" riep ze met stra
lende oogen. „Een man, die zoo'n kwajon
gensstreek uithaalt en zonder rijbewijs in
een auto de wereld In stuiftIs die
oud?"
VRAGEN EN ANTWOORDEN-
SPELLETJE.
„Vader", vraagt kleine Wim van
zeven jaar oud, „hoe gaat dat nu
toch als het onweert?"
„Wat zeg je?"
..Nou, Vader, als het onweert, hoe
gaat dat dan eigenlijk?"
„O, dat zal ik je zeggen. Dat zijn
twee zwarte wolken, hè? Nou, die
botsen door den wind tegen elkaar,
zóó hard, dat de vonken eruitvliegen,
dat is de bliksem. Nou en dan rom
melt het natuurlijk en dat is de
donder. Net als twee auto's, die tegen
elkaar botsen!"
Wimpie denkt even na en zegt dan:
„Maar wolken zijn toch nat, Vader!
Hoe kan er dan vuur uitkomen? Dat
zou toch direct weer worden uitge
doofd?"
„Ja, mijn jongen, maar dat begrijp
jij nog zoo niet. De wolken zijn
alleen maar van binnen nat. maar
van buiten zijn ze droog en als die
droge schil breekt, dan loopt het
water eruit en dan krijgen we een
bui".
„Maar Vader, als de wolken van bui
ten droog zijn, dan komt er toch stof
als ze tegen elkaar botsen! En die
lichte wolken kunnen toch bij een
botsing niet zoo'n lawaai maken!"
„O. o, wat zeur je toch! Die droge
schil is tóch een beetje hard. Wat
droog is, is altijd hard. Een hard ei
is immers ook droog?"
„Maar, Vader, de wolken zijn toch
van buiten droog en van binnen nat,
dus dan lijken ze meer op zachte
eieren".
„Ja, ja. En neem nu maar een
biscuit-je en hou eindelijk eens op met
vragen
„Vader, donderen witte wolken
ook?"
„Ja, als ze zwart worden".
„Dan zijn zwarte wolken dus
eigenlijk witte wolken, die bedorven
zijn. Hè, Vader?"
„Hm", zegt Vader, „stil, jongen, ga
maar liever wat buiten spelen. Ik ben
geen astroloog, hoor1"
„Maar, Vadereen astroloog, wat
Is dat?"
Nu is Vader's geduld uit. „Naar
buiten zeg ik Je".
En voor de rest van den avond
fungeert moeder ais bliksemafleider.
„Ha. ha! Is de jongen mal? Zwarte
wolken zijn witte wolken, die zuur
geworden zijn! Begrijp jij dien on
zin?"
Moeder zwijgt. Zij behoudt het con
tact met de aarde, zooals het een
goeden bliksemafleider betaamt
Buitengewoon charmant is deze zomerhoed van zeer fijn zijdestroo in naturel tint,
gegarneerd met shantung lint in een beel dige schotsche ruit waarvan de kleuren zijn
:oze, grijs en zwart. Voor echt zomersche dagen een volmaakt correct hoofddeksel.
De hoed werd ontworpen door de Parijsche modekunstenares Mariette Hardy
Teruggeven: een misbruik, dat honderden
millioenen per jaar kost.
In Amerika is op het oogenblik een felle
strijd aan den gang van den winkelstand
tegen de kooplustige dames. Dit klinkt ei
genaardig, vooral in een staat waar veertig
jaar geleden de slagzin werd uitgedacht:
,.De klant heeft altijd gelijk", en waar men
tot in het overdrevene toe naar deze zin
spreuk heeft gehandeld.
De geestelijke vader van dit gevleugelde
woord, de warenhuiskoning John Wana-
maker, die men om zijn grooten kennis der
theologie „vrome John" noemde wilde hier
mee zijn personeel doordringen van den
eisch, steeds tot in finesses op den persoon
lijken smaak van koopers in te gaan, al
hun bezwaren geduldig en intelligent aan
te hooren en een onuitputtelijke vriende
lijkheid aan den dag te leggen. Dit zijn ove
rigens regels, welke ook bij ons in iedere
goedgeleide zaak toegepast worden. In de
Vereenigde Staten is het hierbij echter niet
gebleven. De eene zakenman probeerde daar
al spoedig den anderen nog te overtroeven
in welwillendheid tegenover den klant en
hieruit ontstond een slaafsche kruiperig
heid welke thans tot de vreeselijk-ste mis
bruiken heeft geleid, vooral onder de da
mesklanten.
De Amerikaansche vrouw wordt in het
algemeen toch al bijzonder door de man
nen verwend en bewierookt, als klant werd
zij langzamerhand een volledige despote.
Veel zaken gingen zelfs zoover, den dames
kleedingstukken, huishoudelijke benoodigd-
heden en andere dingen op te dringen met
de bepaling dat zij ze gebruiken en, ingeval
ze niet naar wensch waren, eenvoudig
mochten teruggeven. En met de gedachte
loosheid van verwende kinderen hebben de
Amerikaansche vrouwen van deze zaken-
methode zulk een schromelijk misbruik ge
maakt, dat nu de schade aan den handel
toegebracht in de honderden millioenen
per jaar loopt.
Zaken, die aan de teruggeefmethode mee
doen, boeken op honderd „koopen" min
stens vijf en twintig „fopkoopen". Kleeren
worden eerst rustig een poos gedragen en
dan ontdekt mevrouw opeens dat deze haar
eigenlijk niet aanstaan. Een paar dagen
vóór een groot sportevenement in een sta
dion worden vele bontzaken bestormd. Maai
de eigenaars maken zich geen illusies: zij
weten van te voren, dat ze een paar dagen
later alle bontmantels, -kragen, -vossen
enz., weer kunnen terughalen. Laconiek
worden de pelterijen nagekeken, honderden
poederdoosjes, lippenstiften, zakdoeken en
entreekaarten komen aan het licht. De ei
genaar van een aardewerkzaak krijgt van
een „goeden klant" een prachtopdracht
voor vijf serviezen Zal het een flinke winst
beteekenen? Hij rekent er nog maar niet al,
tc vast op. Gelukkig, want na drie dagen
komt het heele zaakje terug: de restjes van
het groote diner, waarvoor de serviezen
„gekocht" zijn zitten nog in de schalen. En
ZONDAG: Kalfsnicr met tomatensaus,
Aardappelen, Snijboonen, Bessenvla.
MAANDAG: Runderrollade, Andijvie,
Aardappelen, Bessen en frambozen m.
vanillevla.
DINSDAG: Kerryschotel met rijst, Sla,
Flensjes.
WOENSDAG: Tomatensoep. Gehakt,
Bloemkool. Aardappelen, Meloen.
DONDERDAG: Varkenscarbonaden. Sla-
boonen, Aardappelen, Griesmeelpud
ding, Gestoofde versche pruimen.
VRIJDAG: Gekookte visch. Worteltjes,
Aardappelen, Botersaus. Rijst met
krenten in boter en suiker.
ZATERDAG: Kalfspoulet met macaroni.
Witte bouillonsaus, Wentelteefjes met
vruchtenmoes, b.v. abrikozen.
VEGETARISCHE MENU'S.
1. Posteleinsoep, Gesmoorde Andijvie,
Aardappelen, Bruine boter, Omelet met
vruchten.
2. Rijst met gebakken uien, Harde eieren,
Tomatensaus. Bessen en frambozen m.
vanillevla.
3. Kervelsoep, Omelet met kaas. Kropsla,
Aardappelen, Rödgröd van versche
vruchten met room.
4. Groentesoep (mager), Eiercroquetten,
Gemengde sla, Aardappelen, Karne-
melkpudding met vanillesaus.
de winst? Die is in verlies omgezet, want de
eigenaar der zaak heeft onkosten gemaakt
voor het heenbrengen en terughalen van
het aardewerk, voor het schoonmaken, op
bergen en voor de bergruimte welke alweer
voor iets anders gebruikt was.
De strijd tegen dit misbruik is uiterst
moeilijk, omdat niemand de eerste wil zijn
om ermede te breken: men kan immers alle
klanten verliezen?
En nu lezen de Amerikaansche zakenlui
met ontzetting de berekeningen van experts,
die bewijzen, dat hun ver doorgevoerde
„service" jaarlijks alleen aan arbeidsloon
meer dan 50 millioen dollar kost en dat deze
hun door de andere onkosten op honderden
millioenen komt te staan.
Ook de koopers lezen deze cijfers met
ontzetting, want ze weten, wie tenslotte de
onkosten moeten opbrengen. In den prijs,
dien zij voor hun levensbehoeften betalen,
moet onherroepelijk dit schadegeld zijn ver
rekend! Inmiddels wordt nu een zeer be
scheiden en voorzichtig begin gemaakt met
de bestrijding van den boven geschetsten
wantoestand.
Sommige zakenlui stellen voor de terug
gave een tijdsverloop vast van drie tot tien
dagen; anderen leveren de waren in cello-
phaanverpakking en nemen ze slechts dan
terug als deze ongeschonden is.
Maar ook die strijd heeft zijn gevaren.
Toen in een der groote steden een veldtocht
tegen het teruggeven werd gevoerd, vermin
derde het aantal teruggeefgevallen met 5 °.'o,
het aantal aankoopen liep echter met 40 o
terug!
En dus is de veldtocht ijlings weer ge
staakt. Thans is het woord aan don knappn
psycholoog, die uitkient, hoe het best een
beroep op de ridderlijkheid van de Ameri
kaansche vrouw kan worden gedaan, opdat
zijzelve haar medewerking verleent aan de
bestrijding van het belachelijke teruggeef-
stelsel.
RECEPTEN.
Gesmoorde andijvie
(Fransche andijvie).
Benoodigdheden <4 personen): 8 st. gele
andijvie, 80 gr. boter, pl.m. 2 lepels bloem.
Bereiding: De andijvie van de harde
groene bladeren ontdoen, de mooie, gele in
stukken snijden van een vinger lengte. Ze
goed wasschen en uit laten lekken op hetJ
vergiet. Het grootste deel van de boter in
een wijde pan bruin laten worden, de
andijvie bij gedeelten toevoegen en onder
nu en dan omroeren, laten slinken. Onder-
tusschen zoo noodig nog de rest van de
boter er bij doen. Wat zout toevoegen en de
andijvie gaarkoken. De bloem met wat
water aanmengen en het vocht dat op
de andijvie is, hiermee binden. De andijvie
nog vijf minuten laten stoven.
Andijvie au jus
(in vuurvasten schotel)
Benoodigdheden (4 personen): 6 a 8 str.
gele andijvie, 40 gr. boter of 2 d.L. bruine
jus, zout.
Bereiding: De andijvie schoonmaken
door de harde, groene bladeren en het on
derste deel van den stronk te verwijderen.
De struiken onder stroomend water was
schen tot al het zand er uit is, ze met
een touwtje dicht binden en gaar koken in
ruim water met zout (drie kwartier). De
andijvie uit laten lekken op een vergiet,
de touwtjes er af halen en ze in een vuur
vasten schotel schikken. De bruin gebak
ken boter of de jus er over heen schenken
en den schotel bedekken met 'n dun laagje
paneermeel. De groente pl.m. vijftien mi
nuten in den oven laten stoven.
Andijviesla.
Benoodigdheden 4 personen4 strui
ken gele andijvie of krulandijvie, 2 eet
lepels slaolie, 2 eetlepels azijn of citroen
sap, 1 ei, mosterd, peper, zout, 1 gesnip
perde prei.
Bereiding: De andijvie schoonmaken, al
leen het zachte, gele gedeelte gebruiken.
Ze daarna in dunne reepjes snijden, goed
wasschen en in een slamandje uitslaan, of
tusschen een schoonen doek drogen.
Het ei zes minuten koken, peper, zout,
mosterd, olie en gesnipperde prei er bij
doen en alles goed vermengen. Daarna
azijn toevoegen en de andijvie er door
roeren. Naar verkiezing plakjes koude biet
er door mengen.
EENIGE KOFFIESCHOTELTJES VAN
EIEREN.
Eierschoteltje met
geraspte kaas.
Benoodigdheden: 6 eieren, 40 gr. boter,
nootmuskaat, peper, zout. 30 gr. geraspte
kaas, 50 gr. oud broodkruim.
Bereiding: 2 eieren met wat peper, zout
en nootmuskaat kloppen, het broodkruim,
de gesmolten boter en het grootste deel van
de kaas er door roeren en dit mengsel in
een ondiepe vuurvasten schotel in den
oven licht bruin laten worden. De andere
eieren voorzichtig breken op deze onder
laag, bestrooien met wat peper en zout en
de overgehouden geraspte kaas..
De schotel weer in den oven zetten tot
de eieren gestold zijn en warm opdienen.
Eierragoüt.
Eenoodigdheden: Eieren. 1" lepel bloem,
1 lepel boter. 1' d.L. melk, een paar cham_
pignons (uit blik), 1 eetlepel gehakte
peterselie, citroensap, mosterd.
Bereiding: De eieren hard koken <10 mi
nuten) in koud water onderdompelen, pel
len en in vieren snijden. De boter met de
bloem verwarmen en langzaam de melk er
bij schenken. Het sausje door laten koken
en op smaak afmaken met peper, zout,
mosterd en citroensap. De gehakte peter
selie, de in stukjes gesneden champignons
en de eieren er door roeren zóc da' de
eieren niet fijngeroerd worden Alles ev n
goed verwarmen en op een schotel leggen.
Om de ragout een rand van driekantige
stukjes brood leggen, die in boter goud
bruin gebakken zijn.
