Tennistoumooi te Noordwijk - Zeilwedstrijden - De Tour de France
79sfe Jaargang LflDSCH DAGBLAD Tweede Blad
Het nichtje van
kuiten
-rmm
FEUILLETON
FINALE INTERNATIONAAL TENNIS-
TOURNOOI TE NOORDWIJK.
Gemengd dubbelspel. de winnaars
Hughan en mrs. Hopman worden gefeliciteerd
door miss Miller-Heine en de Borman.
DE AMSTERDAMSCHE RIJTUIG-MAATSCHAPPIJ
houdt weer haar ruiterkamp op het landgoed „Refugium" te Elspeet.
De deelnemers tijdens een ochtendrit.
NATIONALE ZEILWEDSTRIJDEN OP HET BRA ASSEM EK-
MEER. De regenboogklasse. Op den voorgrond „Saenden",
stuurman L. da Wit, links Kikker" stuurman J. de Vries, in
in Het midden ,,Hollandia", stuurman C. van Staveren.
„DAAR KOMEN DE SCR UTTERS, DAAR KOMEN ZE AAN"
In Het grensplaatsjo Neeritter werd gisteren een oud-Lim-
burgscK schuttersfeest gehouden, waaraan vele schutters uit ons
land en België deelnamen. De marsch door het dorp.
GEDURENDE DE VIERDE ETAPPE,
NantesRoyan, kwamen de Tour de France
renners door het schilderachtige plaatsje
Saint-Philibert-de-Bouain.
HET CONCOURS-HIPPIQUE TE DB STEEG,
op het landgoed Middachten. Luitenant J. J. Greter op Peter Pan bij het
nemen van een hindernis.
door LADY TROUBREDGE.
3D
De vloer van de kleine paskamer was be
zaaid met kieine stukjes lichtblauwe tule
en Linets blanke schoudertjes kwamen nu
boven het lage décolleté te voorschijn, dat
Carrie getooverd had uit de geplooide
fichu, die het japonnetje van het bruids
meisje veTsierd had.
„Vind je het niet schattig?" vroeg zij, ge
troffen door Linets apathische houding, die
Carrie in het geheel niet van haar kende.
„Het is beeldig", zei Linet en gaf zich
moeite om haar stem een beetje enthou
siast te laten klinken, want zij zag, dat
Carrie verwachtte dat zij opgetogen zou
zijn. „Ik voel me een beetje vervelend, van
daag", voegde zij er flauwtjes aan toe, als
excuus voor haar gebrek aan belangstelling.
Haar gedachten gingen weer naar Lado-
gan Terrace en zij had zich al honderd
maal afgevraagd, wat zij zou doen, als
Tante Beatrice boos bleef of, wat nog erger
zou zijn, het geval nogmaals ter sprake zou
brengen. Linet twijfelde er niet aan, of dat
zou gebeuren, hoewel tante Beatrice, er tot
nu toe. niet meer op teruggekomen was.
Carrie's vroolijke stem onderbrak dezen
•omberen gedachtengang.
„Trek die jurk uit", stelde zij voor, „en
kom beneden een kopje koffie drinken in
mijn kleine achterkamer. Je ziet zoo bleek
als iets, vanmorgen en een kop koffie zal
je goed doen."
Mrs. Carstairs zelf deed Linet al goed. Zij
zaten in de kleine achterkamer, die Carrie
voor haar privé-gebruik gereserveerd had.
Zij had een kop geurige koffie gezet en
praatte vriendschappelijk met Linet over
haar wederzijdsche kennissen. Over Luella
en haar triomfen, want volgens Carrie had
zij heel veel veroveringen gemaakten
over al de feestelijkheden, waar zij beiden
aan hadden deelgenomen. Toen stak zij een
sigaret op en keek Linet onderzoekend aan.
„Wat hebben ze met jou uitgevoerd?" luid
de haar volgende vraag. „Je behoeft het
me natuurlijk niet te vertellen, als je niet
wilt, maar ik zie heel goed, dat je in den
put zit vanochtend en ik zou je graag hel
pen. als dat mogelijk was."
Linet aarzelde. De omgang met tante
Beatrice had haar geleerd voorzichtig te
zijn, doch er was iets in deze eerlijke, goed
hartige vrouw, dat Linet, ondanks haar
zelf, dwong, vertrouwelijk te zijn.
Zij vertelde Carrie van Marcus en het be
sluit van Mrs Winslcy hen samen te bren
gen, al had Linet haar verteld, dat zij Mar
cus wel graag mocht, maar niet echt van
hem hield.
Stamelend vertelde zij, wat er was voor
gevallen en Carrie luisterde met samen
geknepen wenkbrauwen. Zij verbaasde zich,
over hetgeen Linet haar vertelde, want een
paar dager, geleden had Luella haar een
vertrouwelijke mededeeling gedaan, die be
trekking had op Marcus Standlsh. En zij
wist, dat Luella trotsch genoeg was, om
haai' hart niet ongevraagd weg te schen
ken. En volgens dit onschuldige kind, met
haar groote blauwe oogen, had Marcus Li
net gevraagd zijn vrouw te worden en niet
Luella.
Carrie besloot, dat het noodig was eens
een onderzoek in te stellen. De motieven
van Mrs. Winsley waren haar duidelijk ge
noeg. Doch om zekerheid te krijgen stelde
zij een vraag, die schijnbaar niets met het
geval te maken had.
„Heb je Lord Rowant kortgeleden nog
gezien?" vroeg zij terloops en tikte de asch
van haar sigaret.
Toen die naam zoo plotseling genoemd
werd, onderging Linet's gelaatsuitdrukking
een merkbare verandering.
„Een of tweemaal," zei zij langzaam.
„En vind je hem nog zoo onuitstaan
baar?"
Linet glimlachte even. Een teedere glim
lach, die veel meer verried, dan Linet zich
bewust was.
,Dat was kinderachtig van me." Zij
zweeg even, alsof zij het moeilijk vond ver
der te gaan. Toen zei zij, met volmaakt be-
heerschte stem:
„Ik ken hem nu beter en ik heb hem
samen gezien met Nick. met zijn broer
en hoe lief hij voor hem is. Hij is voor mij
ook eens vreeselijk aardig geweest, toen ik
in moeilijkheden zat."
Linet zou het vreeselijk gevonden heb
ben, als zij geweten had, hoe duidelijk die
glimlach geweest was voor deze vrouw van
de wereld, die niet alleen een warm hart
bezat, maar ook over een bijzonder scherpe
opmerkingsgave beschikte.
Carrie knikte. Zoo zat de zaak dus in
elkaar. Die Mrs. Winsley smeedde plannen
voor haar eigen dierbare dochter en ter-
wille daarvan trachtte zij dit huwelijk met
Marcus tot stand te brengen.
En om de situatie nog erger te maken..
Linet was verliefd op Torquil. En aangezien
liefde zich even moeilijk onder stoelen of
banken laat steken, als haat. was het na
tuurlijk heel goed mogelijk, dat die twee op
Ladogan Terrace daar achter gekomen wa
renof er elk oogenblik achter konden
komen. Maar het had geen zin het kind te
waarschuwen.... tenminste nu nog niet.
Linet zag er al angstig genoeg uit. Carrie
begon dus met dingen te zeggen, die zij
eigenlijk in het geheel niet voelde.
„Maak je maar geen zorgen kindje. Ik
ben er van overtuigd, dat voor jou de din
gen allemaal wel op hun pootjes terecht
komen. Je tante zal dat dwaze plan wel
laten varen."
Maar toen Linet opstond om te vertrek
ken, hield Carrie haar nog een oogenblikje
vast en zei:
„Als je ooit eens in de knel mocht zitten,
denk er dan aan, dat Je hier altijd terecht
kunt. In mijn flat, boven de zaak, heb ik
een klein logeerkamertje en dat kun je
krijgen zoolang Je maar wilt."
Linet was echt dankbaar.
,Het ls vreeselijk Uef van u. Mrs. Car
stairs, maar over drie weken komt Mammy
terug en dan komt alles wel in orde. Tot
zoolang kan ik er me op Ladogan Terrace
wel doorheen slaan."
Doch toen Carrie haar tot aan de deur
gebracht had en daar de wegrijdende auto
nastaarde, prevelde zij: „Dat zal me be
nieuwen."
En zij vroeg zich bezorgd af, of de beide
Winsley's er niet in zouden slagen Linet's
weerstand en dientengevolge haar gevoelige
hartje te breken vóór die drie weken ten
einde waren.
Den eersten dag van de Ascot-races was
het stralend weer.
Linet liep achter haar tante en Tanis
aan, het veld over en zij voelde hoe de zon
door haar perzikkleurige parasol brandde,
terwijl een zacht koeltje de strookjes van
haar chiffonrokje deed trillen. Ook haar
krullen werden onder den grooten, door-
zichtigen rand van haar hoed heen en weer
bewogen.
Zij waren op weg naar de lunch bij lord
Rowant, die het geheele gezelschap ver
zocht had in de tent van zijn regiment te
komen, die aan het andere einde van het
terrein stond.
Linet bewoog zich langzaam tusschen de
elegante menigte, waarvan sommigen naar
de glanzende paarden stonden te kijken, en
zij was opgewonden bij het denkbeeld, dat
zij hem weldra terug zou zien, hoewel zij
slechts schoorvoetend de tent scheen te
naderen. Hij was eenigen tijd de stad uit
geweest met een kort verlof en was naar
geen van de feesten geweest, die zij be
zocht had.
Zij had zichzelf voorgehouden, dat dat
de beste oplossing was, maar nu klopte
haar hartje sneller bij het vooruitzicht hem
weer te zien.
Tante Beatrice, in een met zorg gekozen
wit en zwart complet, met Tanis, die ge
heel in het wit gekleed was, aan haar zijde,
liep nu het hek door en wierp een scherpen
blik achterom om te zien, of Linet wel
volgde.
Linet verhaastte haar schreden, doch
bleef achter haar tante loopen, terwijl
haar gedachten bezig waren met het pro
bleem „Marcus", dat haar nooit geheel
scheen te verlaten.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
HET 1STE REGIMENT VELDARTILLERIE TB UTRECHT
vierde zijn 90sten verjaardag met een feestmarsch door de stad.
Voorop gingen de militaire autoriteiten.
EEN FRAAIE DISUUSWORP - van 38.91
m. door mej. A. NiessinJk, tijdens de athle-
tiekwedstrijden Holland—Duitschland op de
Nenijto-hal te Rotterdam, waarmede zij won.
