Poolsch zeiljacht te Amsterdam - Nationale Vijf kamp te Amersfoort
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
Het nichtje van
kuiten
79sfe Jaargang
FEUILLETON
MAX SCHMELING
gefotografeerd in het ziekenhuis te New York, waar hij onder
behandeling was, na den wedstrijd tegen Louis.
HOORN is druk bezig zijn straten, grachten en singels te moderniseeren,
en zijn oude gebouwen geheel of gedeeltelijk te restaureeren. Ook de oude
Hoofdtoren aan die haven wordt thans aan de spits gerestaureerd.
DE NATIONALE VIJFKAMP in de omgeving van
Amersfoort. Tijdens het nummer paardrijden op de
Leusderheide. Ie luit. der Art. D. W. v. d. Bosch
neemt een hindernis.
INDISCHE VIOOL VOOR PRINSES JULIANA. Door den heer
Ohi uit Malang is.een viool gemaakt van hout van den nangke- én poe-
loeboom, welke hij Prinses Juliana ten geschenke wil geven. De heer
Ohl met de viool.
IN DE SIX-HAVEN TE AM
STERDAM arriveerden acht
Poolsche studenten met hun
jacht „Krysztof Arcisrewsky'
TE OUDENDIJK is een auto tegen een
brugleuning opgereden, waarbij de wagen
en de leuning flink werden beschadigd. De
bestuurder, werd gewond.
KAMPIOEN SCHUTTERS uit alle deelen van de we
reld, nemen deei aan de schietwedstrijden te Bisley
(Eng.) Mr. Vendry es van Jamaica met een enormen
stroohoed
door LADY TROUBRIDGE.
26)
Tante Beatrice ving deze woorden op en
lachte. Linet even op den schouder klop
pend, zei zij„Dan moet je er stellig zelf
ook heel gauw een hebben."
En terwijl zij nog sprak, werd de deur
geopend door den butler, die aankondigde:
„Mr. Standish is aan de telefoon en
vraagt naar miss Seton."
Men had den bruidsmeisjes gezegd kwart
over twee aan St. Hilda's te zijn In West-
minster en mrs. Winsley had den wagen
om precies kwart voor twee gesteld, omdat
zij wel eens opgehouden konden worden
door de menschenmassa, die zich altijd om
de kerk verzamelde, als er een deftige
trouwpartij plaats vond.
Doch lang voordat de wagen voor kwam,
had Lmet al die wazige blauwe jurk aange
trokken en was bezig den glanzenden
hoofdtooi op haar golvende bruine haren te
bevestigen.
Aan de kerk zou haar een bouquet over
handigd worden en op het oogenblik viel
er dus niets anders voor haar te doen, dan
in haar eigen kamer te wachten tot Tanls
klaar zou zijn, die beloofd had, haar te zul
len waarschuwen.
Wachten beteekende denkenEn den
ken hield verband met Marcus en de din
gen, die hij haar gisteren door de telefoon
gezegd had, toen hij haar had opgebeld om
haar zijn excuses aan te bieden over zijn
houding in de nachtclub. Alleenhij
had haar geen verontschuldiging aange
boden!
Linet had zich verbaasd over de luchtig
heid. waarmee hij dat alles opgevat had.
terwijl zij zich voorbereid had op de nede
rigste verzoeken om hem te willen ver
geven.
„Lieverd, neem dat geval van gister
avond niet al te tragisch op, hoor." Dat
was het eenige, wat hij gezegd had en hij
had haar verweten, dat zij weggeloopen
was en hem „in den steek gelaten had",
zooals hij zich uitdrukte. Die ruzie was
lang niet zoo ernstig geweest, als zij zich
wel verbeeld had en was geëindigd met een
rondje van den Amerikaan.
„Zie je nu wei, dat het verschrikkelijk
kinderachtig van je was. om er zoo maar
vandoor te gaan, alsof een wolf je op de
hielen zat."
Het had geen zin gehad met hem te
praten en het was waar, dat de lichtzinnige
wijze, waarop hij het geheeie geval behan
delde, haar min of meer het gevoel gafr dat
zij zich dom had aangesteld, maar toch
was er iets in haar, dat zich heimelijk te
gen deze wijze van spreken verzette.
Tenslotte had zij, tegen zijn zin, een eind
aan het gesprek gemaakt en had zij nau
welijks gereageerd op zijn enthousiaste
belofte, ook op de bruiloft aanwezig te zul
len zijn.
Het was Linet volkomen onmogelijk te
begrijpen, dat een man van de wereld als
Marcus wel eens ongelijk zou kunnen heb
ben, Het eenige, wat zij kon doen, als zij
elkaar vandaag ontmoetten, was hem te
toonen, hoezeer hij haar gekwetst had,
hoewel hij de diepte daarvan nooit zou
kunnen peilen, evenmin als hij ooit zou we
ten, hoeveel jeugdige droomen hij dien
nacht verstoord had. Intusschen besloot zij
niet te veel aan hem te denken, want dat
zou de vreugde van de bruiloft voor haar
slechts verminderen.
Zij stak de broche met haar initialen, een
gift van den bruidegom aan de bruids
meisjes. vast, verschoof nog eens haar gol
vende haren, die aan weerszijden van dat
betooverende halve maantje te voorsohijn
kwamen en keerde zich om op het oogen
blik, dat Tanis het vertrek binnentrad. Ta-
nis zag er absoluut anders uit dan gewoon
lijk.
Zij maakte een zedlgen en schuchteren
indruk en slechts de vuurroode lippen en de
uitdrukking van haar donkere oogen weer
spraken dit
,Jk haat mezelf in zoo'n kinderachtige
jurk", kondigde zij kortaf aan. „Maar we
doen beter met nu maar te gaan, want
anders windt moeder zich weer op, zooals
gewoonlijk."
Zij was nauwelijks beleefd en Linet vroeg
zich verwonderd af wat zij in vredesnaam
gedaan had, dat haar nichtje weer die
vijandige houding had aangenomen van de
eerste dagen van Linet's verblijf op Lado-
gan Terrace. nu ongeveer een maand gele
den. Doch er was geen tijd meer om daar
over na te denken.
Haastig stapten zij in den wagen, die
stond te wachten en reden naar de kerk
van St. Hilda. Onderweg stopten zij even
om Baba en Fanella Blake af te halen.
De wagen was nu gevuld met bruidsmeis
jes in lichte blauwe japonnetjes, die hon
derd uit te babbelen hadden en zelfs Tanis
ontdooide een beetje, toen zij zag, dat de
bereden politie de menigte terugdrong. Het
waren meest vrouwen, die zich gretig voor
over bogen om toch vooral een glimp op te
vangen, als de bruidsmeisjes zouden uit
stappen.
In de kerk lagen de bouquetten op haar
te wachten. Heerlijk geurende gele rozen,
waar de dauw nog op parelde en die saam-
gehouden werden door lange zilveren lin
ten en een doorzichtigen blauwen strik
Ook de elegante menigte, die de banken
vulde, zat in ritselende gewaden en zacht
pratend in afwachting, tot de hoofdper
soon, het witte bruidje, zou komen
.Pamela is laat", fluisterde Baba, toen
het orgel een zacht tusschenspel liet hoo-
ren. ,Dat heb ik wel geweten. Zij is nog
nooit van haar leven op tijd geweest."
„Kijk eens naar Justin!" Tanis liet haar
blik door de kerk glijden. „Hij ziet absoluut
groen van nervositeit, dat zij hem laat
wachten. Daar zal hij later toch aan moe
ten wennen."
Naast Linet stond een klein paartje, dat
Pamela's sleep in hun mollige handjes zou
dragen. Zij kregen van hun kinderjuffrouw
nog een paar laatste instructies en hun
ronde, blauwe oogjes keken heel ernstig bij
de waarschuwing tante Pamela's sleep niet
te stevig vast te houden, maar die ook niet
te laten vallen en waren sterk onder den
indruk van de verantwoording, die op hen
rustte
Toen schaarden de bruidsmeisjes zich in
het gelid, want een dame van koninklijken
bloede werd door den broer van Pamela
naar binnen geleid en Tanis, een blik op de
open deur werpend, zei:
.Daar komt zij. Wij zullen ons een beetje
aansluiten. Het begint direct."
Koorknapen in hun witte gewaden kwa
men langzaam binnen, terwijl het orgel
zachtjes speelde. Pamela St. Keyne, een
slank figuurtje in het wit gekleed, kwam de
kerk binnen en bleef even staan, terwijl
haar sleep waaiervormig werd uitgespreid
en de satijnen slippen door de kinderen
werden vastgehouden. Toen liep zij lang
zaam, aan den arm van haar vader, naar
het altaar, waar de lange bruigom haar.
vergezeld van zijn bruidsjonker, opwachtte.
De stemmen der koorknapen klonken in
een ontróerenden lofzang en de bruids
meisjes volgden haar twee aan twee en
iedereen keek naar dit liefelijke schouw
spel.
Door het reusachtige, gekleurde venster
viel een zonnestraal op Linet's hoofdje en
deed het zilveren halve maantje goud
achtig glanzen. Ook haar glanzende haren
hadden een gouden gloed en zelfs Beatrice
Winsley ontkwam niet aan de betoovering,
die er op dat oogenblik van het slanke
meisje uitging, dat met gebogen hoofdje
luisterde naar de eerste gebeden, terwijl ze
de gele rozen losjes tusschen haar gevou
wen handen hield.
Zij zag er zoo jong en bekoorlijk uit, dat
Mrs. Winsley bijna berouw kreeg van haar
plan Marcus en Linet samen te brengen,
ook al was het heelemaal niet zeker, dat
dit tot Linet's geluk zou zijn. Eigenlijk had
zij slechts één gedachte, namelijk een slag
boom te plaatsen tusschen haar nichtje en
den man, dien zij voor Tanis bestemd had,
doch nu zij de woorden van de trouwfo#»
mule weer hoorde, kreeg zij plotseling
wetenswroeging.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
