Prinses Juliana bij Sparta-Feijenoord - Burgerwachtdag op Ypenburg
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
Het nichtje van
kuiten
79sfe Jaargang
FEUILLETON
NATIONALE ROEIWEDSTRIJDEN bij Nijmegen, ter gelegenheid
va-n het lustrum van 't Wageningsche Studentencorps, De winnaressen
van het nummer achtriems gieken dames ,,De Vliet" worden bekranst
DE ENGELSCHE HOEDEN
MODE lanceert nu eer
„ster" hoed, welke zeer de
aandacht trekt.
PRINSES JULLAN A bij den wedstrijc
Sparta-Feijenoord ten bate van den
Bloedtransfusiedienst van het Ned. Roode
Kruis te Rotterdam.
DE ONTVOERDER VAN SKEEG1E CASH -
Mc. Call (links) ter dood veroordeeld. Onder
bewaking wordt hij naar de gevangenis te
Princetown (Florida) overgebracht.
UITREIKING VAN DE JAMBOREE-ME
DAILLE door districtscommissaris H. F. L.
Kramer aan den burgemeester van Bussum
H. de Bordes.
NATIONALE ZEILWEDSTRIJDEN georganiseerd door de Zejl- en roeivereeniging „Nieuwt>
Meer" te Aalsmeer. Boord aan boord-race tusschen de regenbogen ,,De Leede 3" stuurm. W. Z. v. d.
Mey (de Kaag) en „Darli ng" stuurman R. Blickman (Nieuwe Meer, {links).
ONTHULLING VAN DE KONINGIN-EMMABANK IN DE RESIDENTIE. De bank, welke geplaatst is
tegenover het paleis van wijlen H.M. de Koningin-Moeder in het Lange Voodhout, is een geschenk van de
Orde van Vrijmetselaren onder het Groot Oosten van Nederland.
door LADY TROUBRXDGE.
13)
Want zij begreep heel goed, dat het een
leugen was. Tanls zou naar huls gebracht
worden door Eldred Byrne, den man, dien
zij zoo aantrekkelijk vond en dien haar
moeder haatte. „Want," zei Linet tot zich
zelf, „Tante Beatrice heeft er haar zinnen
op gezet, dat Tanls met Lord Rowant zal
trouwen, hoewel ik zeker weet, dat zij niet
van hem houdt."
„Waar zit je zoo over te peinzen?" vroeg
Marcus, die haar zijdelings zat op te ne
men, met een eigenaardige uitdrukking op
zijn knappe gelaat.
„Oh niets. Ik dacht ergens aan."
,Dat deed ik ook," zei hij langzaam. „Ik
dacht aan Jou, Linet."
„Aan mij?" Linet voelde dat zij een kleur
kreeg, toen hij haar zoo plotseling bij haar
voornaam noemde.
„Wil Je weten, wat ik dacht?"
Zij schudde even het hoofd, doch hij zag,
dat haar oogen hem antwoordden, hoewel
zij geen woord sprak.
..Ik kwam juist tot de ontdekking, dat ik
bezig ben mijn hart heelemaal aan jou te
verliezen," zei Marcus Standish veelbetee-
kenend.
Zijn woorden waren duidelijk genoeg.
Plotseling herinnerde Linet zich de woor
den van haar moeder: „Denk er om, dat
het dan de goede man is, Linet."
Op de grens van een nieuwe ervaring
trok Linet zich schuchter terug, verward,
gevleid, gedeeltelijk verrukt, gedeeltelijk
bevreesd
Was Marcus Standish wel de juiste man
voor haar?
XXX.
Het was een dag of veertien daarna, dat
Tante Beatrice Linet iets van haar speciale
wijsheid trachtte bij te brengen.
„Meisjes moeten er voor zorgen, dat zij
een verstandigen kijk krijgen op het leven.
Tenslotte zijn al die kostbare genoegens,
die een Londensch seizoen biedt, er niet
alleen om haar een prettigen tijd te bezor
gen. Zij moeten dien tijd ook wel degelijk
benutten", zei zij.
Gedurende de twee weken, dat Linet nu
deel uitmaakte van het huishouden op
Ladogan Terrace. had zij als vanzelfspre
kend al die kleine karweitjes voor Mrs.
Winsley opgeknapt, die Tanis niet wenschte
te doen.
Zij noteerde de verschillende uitnoodl-
gtngen, deed boodschappen, verzorgde de
correspondentie en wist zich over het ge
heel nuttig te maken bij Tante Beatrice.
„Voor knechtje spelen", noemde Tanls dat,
en alles negeerend, ging zij haar eigen weg,
terwijl Linet er voor moest zorgen, dat de
groote doos met bloemen, die van den
bloemist gekomen was, uitgepakt werd, de
bloemen in de verschillende vazen gerang
schikt werden en in den salon geplaatst.
Het was dan ook in den salon, dat Mrs.
Winsley haar wijze woorden sprak.
Zij was dien morgen in een slecht hu
meur. Voor haar bureautje gezeten maakte
zij aanteekeningen en schreef met gefron
ste wenkbrauwen chèques uit, tot zij haar
werk onderbrak om haar nichtje ln oogen-
schouw te nemen en een gesprek met haar
te beginnen, dat een zekere bedoeling
scheen te hebben.
„En jij vooral moest je tijd benutten", zei
Tante Beatrice, „want het ls niet waar
schijnlijk, dat Je later ooit ln de gelegen
heid zult zijn het juiste soort mannen te
ontmoeten. Ik weet niet, of ik je een twee
de seizoen kan beloven, lieve kind. Je moet
dus dezen tijd je uiterste best doen."
„Ik benut werkelijk elk oogenblik", zei
Linet met haar lieven, openhartigen glim
lach. Je moest elk oogenblik Tante Bea
trice je dankbaarheid betuigen. Vooral niet
alles als vanzelfsprekend accepteeren. Dat
had Linet in deze veertien dagen wel ge
leerd.
„Dat ls alles goed en wel, maar dat ls
niet wat Ik bedoel", zei Mrs. Winsley en
ging nu regelrecht op haar doel af.
„Marcus Standish ls inderdaad een knap
pe jongen en hij ls charmant genoeg, dat
weet ik wel, maar het is een jongeman
zonder eenig inkomen en zonder eenige
ambitie om geld te verdienen." Zij tikte
met haar pen op het bureautje om haar
woorden klem bij te zetten.
„Hij heeft ook absoluut geen vooruit
zichten. Bobbie Vereker integendeel ls bij
zonder gefortuneerd. Waarom moedig je
hem niet een beetje aan, mplaats van den
geheelen tijd met dien Standish op te trek
ken?"
„Oh, Tante Beatrice
Linet liet de drie langstelige rozen, die zij
in haar hand had, op de tafel vallen. Zij
had een vuurroode kleur en was heelemaal
in de war over de onomwonden wijze,
waarop Tante Beatrice haar ontluikende
gevoelens onder woorden bracht. Zij keek
haar tante sprakeloos aan, terwijl er dikke
tranen in haar blauwe oogen stonden.
Doch Tante Beatrice nam niet de minste
notitie van zulke teekenen van verdriet.
„Je moet een man zien te krijgen", hield
zij vol. ,Die arme Helen kan jou niet
eeuwig de kost blijven geven en het is niet
waarschijnlijk, dat je daar buiten ooit
iemand zult ontmoeten."
En met plotselinge bitterheid voegde zij
er aan toe, terwijl haar blik zich aan een
foto van Tanls bleef hechten, die op haar
bureautje stond: „Jullie meisjes bent alle
maal hetzelfde. Blind voor je eigen Inte
resse. Jullie denkt maar, dat je eeuwig
jong blijft. En dat is niet zoo."
De woorden van haar tante hadden haar
een onplezlerigen schok bezorgd, hoewel zij
Inzag, dat Tante Beatrice het beste met
haar voor had. Deze boog zich weer over
haar brieven en Linet raapte met bevende
hand de rozen op, die zij had laten vallen
en begon ze mechanisch ln een vaas te zet
ten. Tante Beatrice had een uiterst prac-
tlschen kijk op de dingen en Linet ver
onderstelde, dat zli een rijk huwelijk voor
een meisje als het toppunt van zaligheid
beschouwde.
„Maar dat ls niet zoo", dacht Linet op
standig.
Zij had het gevoel, alsof Tante Beatrice
met een ruwen bezem al de teere droomen
en fantasieën, die haar negentien)arigen
geest vervulden, had weggevaagd.
Wat kwam het er op aan, of Marcus rijk
of arm was? Zij had nog geen enkelen keer
bewust aan een huwelijk met hem gedacht.
Zij vond het heerlijk, dat hij het prettig
vond in haar gezelschap te rijn en altijd
weer nieuwe plannen smeedde. Hij was
vroolljk, plaagde graag, was dikwijls erg
lief en Linet mocht hem graag en verlang
de naar zijn gezelschap, luisterde naar zijn
vertrouwelijke ontboezemingen en waar
deerde zijn bezorgdheid voor haar.
Zij had hem na dien middag qp Hurllng-
ham, waar hij haar verteld had, dat hij rijn
hart aan haar ging verliezen, dikwijls ge
troffen. Ongetwijfeld was dat ook gebeurd
en hoewel Linet zelf nog niet verliefd was,
nam Marcus toch een groot gedeelte van
haar gedachten in beslag.
Gelukkig wist Tante Beatrice niets van al
die telefoontjes, die haar 's morgens op
haar eigen kamer bereikten en van de vele
briefjes, die voor haar bezorgd werden.
Marcus' liefdesgeschiedenissen vormden
dikwijls het onderwerp van gesprek ln zijn
eigen speciale kringetje maar tot nu toe
was „Standish' laatste", nog nooit een de-
butantje geweest.
Met een zucht van verlichting schoof
Mrs. Winsley haar paperassen op zij en
stond op.
„Zorg maar verder voor die bloemen", zei
zij. „maar denk er om. dat je vanmiddag
een afspraak hebt met Carrie Carstairs om
de japon te passen die je op het Hofbal zult
dragen."
„Ja, Tante Beatrice' Linet zou die af
spraak heusch niet vergeten Wat een zalig
idee om zoo'n doorzichtige jurk te passen,
met een langen sleep en bezaaid met kleine
bloempjes van glinsterend kristal.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
