Het jubileum van den Volksraad - Nieuwe burgemeester van Staphorst
79sie Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
Het nichtje van
kuiten
FEUILLETON
door LADY TROUBRIDGE.
10)
„En hoeden?" stelde Mrs. Carstairs voor.
..Ik heb enkele hoeden boven, zooals u
weet. maar misschien gaat u liever naar
Tants' modiste".
„Neen", zei Mrs. Winsley, een geeuw on
derdrukkend. „Ik weet zeker, dat wij bij u
wel zullen slagen".
De waarheid was. dat het lnkoopen doen
met iemand anders dan Tanis, haar heel
snel verveelde. Het kind moest er behoorlijk
uitzien, natuurlijk, maar de hoeden van
Tanis waren altijd buitengewoon kostbaar
en het had geen zin om het geld weg te
smijten.
De hoedenkwestie werd dus aan de uiterst
capabele Mrs. Carstairs overgelaten. Mrs.
Winsley kocht dikwijls bij Caroline Car
stairs, want behalve het feit, dat het een
prettige zaak was, was zij buitengewoon
populair en had eenvoudig overal vrienden
en relaties, vooral in die hoogere kringen,
«aar Beatrice Winsley nog niet geheel en
al vasten voet gekregen had.
Carrie was bijvoorbeeld een graag ge
ziene gast bij de douairière Lady Rowant
en bewoog zich heel gemakkelijk in die
stijve atmosfeer.
Mrs. Winsley beschouwde dit als een be
langrijk feit en dat was ook de reden waar
om zij Linet daar dien morgen haar japon
netjes had laten koopen.
„Geeft u zich niet de moeite die hooge
trap op te loopen, Mrs. Winsley", zei Carrie.
„Ik zal Miss Seton wel even meenemen
naar het atelier."
„Ik vind alles wat u hebt helpen uitzoe
ken, even schattig", zei Linet spontaan,
toen zij Mrs. Carstairs de smalle trap op
volgde, naar het vertrekje, waar een heele
collectie hoeden op standaardjes stond en
opgestapeld op de tafeltjes.
Linets bleeke wangen hadden weer een
beetje kleur gekregen en de herinnering
aan die akelige scène begon iets te ver-
bleeken.
„Uw tante vertelde, dat zij u vanmiddag
meeneemt naar Hurlingham. Dan moet u
dit nieuwe blauwe Japonnetje aantrekken",
zei Carrie, „en een bijpassend hoedje".
Als bij intuïtie deed zij een greep in een
stapel en haalde een speciaal hoedje te
voorschijn.
„Ik benijd u, dat u naar Hurlingham
gaat", zei Mrs. Carstairs. „Ik zou ook dol
graag eens weg willen om zoo'n polowed
strijd mee te maken, maar na den dood van
mijn Tim moet ik mijn eigen broodje ver
dienen", voegde zij er openhartig aan toe,
„en je moet in een zaak je oogen wijd
open houden, anders komt er niets van
terecht".
In een spontane opwelling zei Linet:
„Wat zou ik graag uw assistente worden,
als het seizoen voorbij is. Misschien konden
wij Thatched House dan wel verhuren.
zoo heet ons huis. weet u.en zou mijn
moeder hier ook kunnen komen".
Carrie lachte.
„Wacht maar tot het seizoen voorbij is",
zei zij veelbeteekenend en op vroolijken
toon. „Meisjes met oogen als de jouwe staan
soms voor heerlijke verrassingen".
Onder den rand van fijn-blauw stroo,
versierd met een tuiltje gardenia's zag
Carrie, dat Linets oogen ernstig stonden.
„Oh neen", zei zij beslist, „zooiets ge
beurt met mij niet. Dat is voor een type ais
Tanis. Niet voor mij".
Carrie Carstairs glimlachte ongeloovig.
Zij werd heelemaal niet geïmponeerd door
Tanis Winsley. Zij doorzag Tanis en be
schouwde haar als een verwend, harteloos
modern meisje. Zij was ook niet erg dol op
Mrs. Winsley, maar was dankbaar, dat zij
deze onder haar cliëntèle mocht rekenen.
Maar met dit meisje, met die schattige
blauwe, peinzende oogen, was het iets heel
anders.
„Dat moet je niet al te vast gelooven,
kindje", zei zij. „Beloof me, dat je je uitzet
bij mij zult koopen en ik ben er van over
tuigd, dat ik die opdracht binnen het Jaar
krijg".
„U bent wel heel vriendelijk. Mrs. Car
stairs. Maar als ik ooit trouw veronderstel
ik, dat het wel zal zijn met iemand, die
geen geld genoeg heeft om hier te koopen".
En dan ben ik dwaas genoeg het voor
niets te doen", zei Carrie Carstairs en dat
meende zij.
Hoewel Linet er zich in het geheel niet
van bewust was, had zij zich dien morgen
van een machtige vriendschap verzekerd, al
was Carrie Carstairs dan ook niet rijk.
„Hoe zullen zij tegen haar zijn?" vroeg
Carrie zich af, toen zij de auto weg zag rij
den en nog een laatsten glimp opving van
een tenger figuurtje in een lichtblauw,
kinderlijk doch uiterst bekoorlijk jurkje,
dat zij zoo juist verkocht had en waarin
Linet was weggereden. Toen kwam er nog
een andere gedachte bij haar op:
„Als Tanis leelijke trucjes gaat gebruiken,
dan kan ik die kleine Linet Seton mis
schien wel helpen".
Met deze gedachte ging Carrie terug naar
den winkel.
Het was eigenlijk dwaasheid te veronder
stellen, dat dit eenvoudige kind Tanis ooit
iets in den weg zou leggen, of de eerzuch
tige plannen van haar moeder in de war
zou kunnen sturen. Maar als dat het geval
mocht blijken, dan was Carrie er zeker van,
dat Tanis tot alles in staat was en dat
Beatrice Winsley, hoe vol glimlachjes en
hoe beminnelijk zij zich ook altijd voor
deed, absoluut gewetenloos zou kunnen
zijn, als het er om ging haar aangebeden
dochter te verdedigen.
Tenslotte gingen de beide meisjes toch
ongechaperonneerd naar Hurlingham. daar
Mrs. Winsley na de lunch hevige hoofdpijn
gekregen had en besloot te gaan rusten.
Linet gevoelde zich beslist zenuwachtig
nu zij alleen met Tanis zou zijn en zij deed
haar uiterste best de woorden, die haar
nichtje dien morgen gesproken had, te ver
geten.
Het bleek lang niet zoo moeilijk als zij
gedacht had Haar gedachten werden afge
leid door die schattige blauwe jurk en den
grooten hoed, die zij gekregen had; door
het zalige weer, de zon en den zoelen wind.
En het scheen, dat Tanis, in een hoekje
van den grooten wagen, in een uitstekend
humeur was en volkomen genegen om
vriendelijk-beleefd te zijn.
„Carrie heeft heusch wel leuke dingen",
gaf zij toe, met een blik op het blauwe
jurkje. „Zelf kom ik er evenwel niet dik
wijls. Zij is mij te hartelijk".
Tanis droeg dien dag een geraffineerd
vuurrood bakvischjurkje, dat elke lijn van
haar slanke figuur accentueerde; een klein
wit hoedje, dat aan een matrozenmutsje
deed denken schuin op het hoofd. Niemand
dan Tanis zou dat hebben kunnen dragen,
maar haar kleedde het uitstekend en
maakte, dat zij „anders was dan anderen",
en dat iedereen naar haar keek.
Linet zei openhartig::
„Ik vond mrs. Carstairs erg aardig".
Bij deze opmerking trok Tanis haar
schouders op, doch zei niets. Zij haalde
haar sigarettenkoker te voorschijn en be
gon te rooken.
„Ik moet werkelijk zeggen, dat moeders
hoofdpijn me bijzonder goed te pas komt",
merkte zij op. „Het is vrij vervelend moeder
om je heen te hebben in een plaats als
Hurlingham, want ik mag niets doen en als
zij niet vlak bij me is, verliest zij me toch
geen oogenblik uit het oog".
„Is dat zoo erg?" waagde Linet op te
merken, terwijl zij inwendig dacht, dat dit
wel een vreemde manier was om over je
moeder te praten.
Tanis verklaarde, dat dat inderdaad
erg was.
„Eldred Byrne zou vanmiddag ook ko
men", deelde zij Linet mee, alsof deze raad
selachtige opmerking alles verklaarde.
Toen zag zij dat Linet er niets van be
greep en begon te lachen,
„Dat zegt jou niet veel, wel? Ik denk, dat
ik beter doe met je een en ander te ver
tellen. nu we overal samen heen moeten".
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
VOOR HET INTERNATIONALE RUITERTOURNOOI IN LONDEN ZIJN 51 SPAKI'S UIT ALGIERS TE PERMS (ROTTERDAM) WERD GISTEREN DE LANDDAG VAN DEN BIJZ. VRIJW. LAN».
NAAR. DE ENGELSCHE HOOFDSTAD GEKOMEN. STORM GEHOUDEN. V.l.n.r: res. generaal de lough, Z.Exo. minister van Boeyen, luit.-gen.
EEN GEDEELTE DER RUITERS. baron van Voorst tot Voorst, oommandant van het veldleger en luit.-generaal Dnymaer van Twist.
NIEUWE ATTRACTIE in den Haagschen Die
rentuin. Van Zaterdag a.s. af kan de jeugd op
den jongen olifant, die verleden jaar in den tuin
is aangekomen, een rondrit maken.
GISTEREN WERD TE 'S-GRAVENHAGE HET 20-.IAR1G BESTAAN VAN
VAN DEN VOLKSRAAD GEVIERD met een bijeenkomst van de in
Nederland wonende oud-Volksraads-leden. Een kijkje in de zaal v.l.n.r.:
dr. I. J. M. Schmutzer, Pangeran P.A.A. Kocsoemo Joedo (oud-lid Raau
van Indië) en mr. Cohen Stuart (oud seer. Volksraad).
KORTE BAAN-DRAVERIJEN op den 's-Gravelandschenweg te Hil
versum. Dit is voor de eerste maal, dat op den openbaren weg aldaar
draverijen gehouden worden. Overzicht tijdens de race.
EEN OVERZICHT VAN DE WERKZAAM-
HEDEN aan den Noord-Oostpolder bij de
Lemmer. Op den voorgrond een zinkstuk.
TE STAPHORST had de installatie plaats van den
nieuwen burgemeester, den heer Dijkstra. Een Staphor
ster schoone bood aan de grens der gemeente
bloemen aan.
