Waar de Vrouw belang in stelt
LEEDSCH DAGBLAD, Donderdag 16 Juni 1938
Vierde Blad
No. 23993
Charme voor den Zomeravond
79ste Jaargang
Een vrouw achter de
schermen
Vrouwenschoon als
„Natuurmonument"
Kinderen in den tuin
We kunnen er dit seizoen als
prinsessen uitzien
Bloemen schikken
Edda Mussolini, energiek medewerkster
van haar vader.
Gravin Edda Ciano.
„Daar is ze!"
De veelkleurige zee van uniformen en
avondtoiletten, die golft en schittert on
der de lichtkronen van het paleis Chighi,
scheidt zich in tweeën, het pad vrijlatend
voor een teere. gracieuze gestalte, die op
lichte voeten komt aangeloopen, dansend
bijna en toch rustig en beheerscht. Een
jonge vrouw met een bleek wilskrachtig
gezicht, omlijst door dien zwart haar. Ze
gaat voorbij, een en al voorname gratie
in haar wit zijden toiletje: ze is er en nu
gaat het feest eigenlijk pas goed beginnen.
Want als gravin Ciano er is. zal de
Duce ook wel dadelijk komenEn de
diplomaten van het fascistische regiem,
de beroemdheden van de Montecitorio, de
bultenlandsche gezanten maken haar hun
opwachting, buigen, begroeten haar met
hoffelijke woorden. Zoodra zij er is, heeft
het feest zijn koningin herkend, alle eer
bewijzen gaan het eerst naar haar uit.
Stil glimlachend regeert zij over deze
nachtelijke uren, vol muziek, vol schijn
baar oppervlakkige, tintelende conversa
tie, waar soms onder een bewogen, luchtig-
charmante oppervlakte, plannen worden
gesmeed, inzichten worden uitgewisseld,
historie wordt gemaakt....
En toch zal morgen geen enkel blad op
de titelpagina haar foto brengen: toch zal
geen verslag haar elegance beschrijven.
Er zal enkel koeltjes worden vermeld, dat
gravin Ciano. de dochter van Mussolini, in
gezelschap van haar vader en haar echt
genoot, op de receptie in het paleis Chighi
is verschenen. Alleen de ingewijden weten,
wat dit beteekent, hoe belangrijk haar
'tegenwoordigheid naast haar vader is
geweest Want Edda Mussolini, echtgenoote
van den minister van buitenlandsche za
ken, is in stilte de waardevolste, fijnste
medewerkster van den Duce.
Een merkwaardige geschiedenis, die van
Edda Mussolini! Ze is thans zesentwintig
jaar en moeder van een driejarig jongetje.
Een schijnbaar doodgewone jonge vrouw,
die in het geheel niet scheen voorbestemd
te zijn om een politieke rol te spelen,
vooral niet in het kader van een regiem,
dat de vrouwen ver houdt van het publieke
leven.
En tóch..,.
Edda was een energiek, krachtig kind.
dat opgroeide in het ouderlijk huis tus
schen een zachte liefhebbende moeder,
voos wie haar huishouding en haar kin
deren alles waren en een vader, die steeds
weg was en alleen zoo nu en dan eens
thuiskwam om te werken en te studeeren.
En dan waren er nog de broers: sportieve,
eerzuchtige jongens met een klein beetje
minachting voor dat zusje, dat daaf voort
leefde zonder de glorierijke toekomst, die
A\ zich droomden.
Edda kreeg, behalve het gewone onder
wijs. lessen in paardrijden dansen, vreemde
talen en huishouden en daarmee hield,
ofschoon ze al vroeg blijk gaf van een
buitengewone intelligentie, haar oplei
ding op.
Doch ze las veel en met een onverza-
dlgbaren honger naar kennis en lang
zamerhand begon ook in dit kleine meisje
de wereld te leven: een geestelijke wereld
vol magische gestalten, waarvan wel die
van den grooten, zwijgenden vader het
middelpunt was. Eens. toen ze dertien jaar
oud was en Mussolini temidden van zijn
gezin zwijgend in gedachten verzonken
zat, legde ze haar hand op zijn schouder
en vroeg hem, waar hij aan dacht.
Zijn antwoord: „Dat kunnen kleine
meisjes niet begrijpen", veroorzaakte haat
eërste échte verdriet. Ze verstopte zich llï
dén tuin en snikte het ult.^ En tevens
wekte het in haar een nieuwe passie om
te weten en te begrijpen.
Weer begon ze systematisch te lezen: al
die boeken over geschiedenis en wijsbe
geerte. die de bibliotheek van haar vader
vormden. En langzamerhand ontwikkelde
zich in haar. geleid door dien hartstoch-
tcltiken wil. een begrip, dat haar leer
meesters met verbazing sloeg.
Edda Mussolini had het groote geluk, een
man te ontmoeten, die haar bijzondere
ve.nandelijke gaven begreep en wilde ont
wikkelen
Graaf Ciano werd, onmiddellijk na zijn
huwelijk met de dochter van den Duce,
benoemd tot consul te Sjanghai. Een
nieuwe wereld ging. met deze groote reis,
foor de jonge vrouw open. Een vreemde
wereld, vol gevaren, berekeningen, fl.jnheid
en verwarring: de wereld van de politiek.
Een wereld ook van ongekende vrijheid,
want daar ln het verre Oosten speelden
vrouwen er een beslissende rol ln. !n vol
komen gelijkheid met den man.
Te Sjanghai maakte Edda kennis met
mevrouw Chang-Kai-Tsjek en de beide
zusters Sung, van wie de eene de weduwe
is van Sun-Yat-Sen, de andere de vrouw
van den minister van financiën. Drie
vrouwen, die de „Chineesche dictatrïces"
genoemd worden.
Enhet schijnt wel, of de politiek
een soort tooverdrank is. Wie er eenmaal
van geproefd heeft, kan er niet meer
buiten. Zoo ging het Edda Mussolini: na
Sjanghai te Rome teruggekeerd leek de
toekomst haar leeg en nutteloos, als het
haar niet mogelijk zou zijn, in het poli
tieke strijdperk haar land te dienen.
Maar ze stuitte op den taaien tegen
stand van haar vader De Duce, die de
Italiaansche vrouw naar haar hulshouding
had teruggestuurd, zag met tegenzin deze
politieke talenten zich ontplooien in zijn
eigen dochter.
Een heftige scène volgde, maar Mussolini
bleef onverbiddelijk
Doch evenmin als vroeger vermocht zijn
tegenstand Edda's vasten wil te breken.
Misschien heeft ze weer in stilte haar
leed en spanning uitgesnikt, net als toen
ze dertien was. Wat doet het ertoe: zeker
is het, dat gravin Ciano spoedig haar
kalmte herwon.
„Ik kan wachten" zei ze
In de omgeving van Rome kon men
haar dagelijks te paard over de vlakte zien
draven en 's avonds verscheen ze. samen
met haar man, op alle mondaine recepties.
Ook reisde ze veel. schijnbaar voor haar
plezier.
Haar jeugdige charme, haar evenwichtig
optreden deden haar ieders vertrouwen
winnen en overal wist ze, schijnbaar spe
lenderwijs, de positie van Italië gunstig te
beïnvloeden. Men vertelt, dat zij de aller
eerste stappen deed voor de totstandkoming
van de as RomeBerlijn.
En langzamerhand merkte Edda. dat ze
bezig was, haar allermoeilijkste overwin
ning te behalen: haar vader begon, ge-
Het stadje Broomfield in het Engelsche
graafschap Essex heeft van oudsher den
roep, de mooiste blondjes van heel Enge
land te bezitten. Maar het is niet alleen
het prachtige blonde haar, maar vooral de
mooie huid, die de Broomfieldsche meisjes
beroemd heeft gemaakt. Wie in Engeland
een dame een complimentje wil maken,
vertelt haar. dat ze een echt Broomfield
sche huid heeft.
Natuurlijk weten de inwoners van het
stadje dit bijzondere voorrecht op prijs te
stellen en er bestaat dan ook sinds jaar
en dag een „vereeniging tot bescherming
van de blondines en haar huid".
De voorzitter van deze vereeniging heeft
juist dezer dagen nog een glorierijke zege
bevochten in een proces met de Essex-
waterleiding. Er was nJ. besloten, dat ook
Broomfield, dat tot dusver zijn water ont
ving uit een natuurlijke bron. hierbij zou
worden aangesloten. De voorzitter van de
„vereeniging tot bescherming van de
blondines" beweerde echter dat het harde
water het Broomfieldsche vrouwenschoon
voorgoed zou bederven. En dus werd de aan
sluiting voorloopig tot 1941 uitgesteld.
troffen door de intelligentie waarmee ze
Italië diende, toe te geven. Langzamerhand
werd zij zijn meest vertrouwde mede
werkster.
Nu erkent Mussolini dit openlijk en zélfs
is hij trotsch op zijn dochter.
Toen hij eens het geval vertelde, voegde
hij er met een tikje ironie aan toe: „Het
is gemakkelijk om Italië te regeeren, maar
moeilijk om Edda de baas te blijven".
En nu staat gravin Ciano midden in
het politieke leven. Ze put- er een groote,
stille voldoening uit. doch haakt niet naar
eer of dankbaarheid. Ook probeert ze niet,
andere Italiaansche vrouwen in het strijd
perk mee te sleepen. In zooverre respec
teert ze volkomen de inzichten van haar
vader, ofschoon die bij lange na niet de
hare zijn Zeer zeker ziet ze voor de toe
komst een grootere vrouwen taak maar
ze kan wachten!
Een stukje hemel op aarde.
Een tuin zonder kinderen Is niet heele-
maal af: er ontbreekt iets aan. Eerst als
tusschen bloemen en planten, over groene
gazons en onder zware bladerkronen jo
lige kinderstemmetjes Schallen, als hun
kleurige kleedjes, vlinders gelijk, heen en
weer fladderen, krijgt onze tuin zijn ware
levende gestalte.
Lijken ze soms niet op kleine bloemen-
elfen of op stoute, baldadige kabouters? In
de wereld van het kind is de tuin de na
tuurlijke verblijfplaats, terwijl liet huis
altijd een noodzakelijk kwaad blijft. Geen
speelkamer vol van de kostbaarste stuk
ken kan de heerlijke tuinspelen ooit nabij
komen: de zandbak, de schommel en rin
gen. het croquetspel en al die wonderlijk-
heerlijke bedenksels die geen naam heb
ben!
Voor kinderen leeft de tuin het geheele
jaar door en niet alleen ln den zomer
zooals voor ons. In nevel, regen en wind
en vooral in de sneeuw is de tuin hun
dierbaar, want dan leeren zij hem telkens
weer van den anderen kant kennen. Is er
iets fijners te bedenken dan een sneeuw
ballengevecht midden in die witte wereld,
iets gezelligers dan het getweeën of ge
drieën wegschuilen onder het afdak van
het schuurtje als de regen door de boo-
men zwiept?
De ideaal-tuin is zeker wel die. waarin
behalve een schommel en rekstok ook nog
een vijvertje is: de gemeenschap tusschen
kind en tuin wordt dan wel zeer innig
bezegeld. Hoe lieflijk klinken hun stem
men 's zomers over het zonbeschenen wa
ter. hoe heerlijk kan hun bewegingsdrang
zich uitleven in het ploeteren en plassen!
Gelukkige kinderen die in een tuin op
groeien en die dus al heel vroeg in hun
jonge leven de zegenende krachten der
natuur ervaren! Bloemen en vogels worden
vertrouwde kameraden, de heele schepping
in haar onmeteiijken rijkdom gaat in deze
kleine beslotenheid voor de kinderziel
c.pen. Als een bijtje puurt het kind honing
uit alle verschijningsvormen van het
machtig-rijke leven.
Ieder kind moest toch zeker tweemaal
per week uit de steenwoestijn geleid wor
den en gebracht in een tuin, waar het
zich als een lammetje in de wei kan ver
maken, dicht aan het hart der natuur. Een
stukje natuur, een stukje echtheid, dat is
iedere tuin en dat is zelfs het kleine
plekje aarde achter het stadshuis waar-
Zusje een eigen tuintje heeft gemaakt. Zij
neemt me bij de hand en laat het me zien.
de kleine meid met de groote vroolijke
sterrenoogen. „Dit is m'n eigen hemeltje
op aarde!"
„Waarom?"
Nu, ziet u dat niet? Hier groeien mijn
gele sterretjes. En zal. ik u eens vertellen,
hoe die hier komen? Ze zijn uit de lucht
gevallen. O. dat is een lang verhaal!"
Kinderen in den tuin, ja, dat is altijd
een stukje „hemel op aarde"!
Voor haar, die niet over een zware beurs
beschikken, brengt een aY(®OWHëtje voor
's winters vaak groote offers met zich mee.
Iets anders is het echter met de zomer
japonnetjes. Ze zijn zoo eenvoudig van
maaksel en de luchtige, lichte stoffen zijn
zoo te kust en te keur in den handel, dat
wel bijna geen vrouw de verleiding zal
kunnen weerstaan, zelf zoo'n schattig din
getje te maken.
Het viertal, dat u hier gelijk sprookjes
prinsessen voorbij ziet zweven, draagt
heusch „niet zooveel bijzonders". Het is
(v 1 n.r.)
Een luchtig organdi-toiletje. bedrukt
met groote bouquetten. Het lijfje is al
bijzonder eenvoudig van model en beschei
den gedécollecteerd. De ceintuur is van lint
ln een afstekende kleur, b.v matblauw bij
een toiletje van wit met roze en eindigt
in twee lange slippen.
Daarnaast een japonnetje van eenvoudig
effen mousseline, b.v. in zacht blauw,
groen, odd-roze of iedere andere kleur, die
bit uw type past. Het vlerkante décolleté
doet het bijzonder goed. Ceintuur van
dezelfde stof. De eenige versiering wordt
gevormd door een hals-, mouw- of rok-
garneering van gefronste kant (dit behoeft
natuurlijk geen kostbare kant te zijn; tulie
doet het ook al heel aardig!).
Vervolgens een echt stijljaponnetje (ach.
tergrond I, Het lijfje, eigenlijk een keursje,
is van lila tafzi.i in een donkerder tint dan
de schouderbedekkingen en den rok Men
kan het decolleté, dat eigenlijk de schou
ders gedeeltelijk moet vrijlaten, kiezen, ten
minste als men het „ouderwetsch" opvat
Vele dames zullen echter aan een beschei
dener halsuitsnijding de voorkeur geven
Geheel rechts tenslotte een snoezig toi
letje van gespikkelde organdi, bijzonder
geschikt voor een slank jong meisje. Lijfje,
mouwtjes en rok zijn versierd met strookjes
gefronste tulie.
In Japan een belangrijk onderdeel van
de opvoeding.
Het schikken van bloemen is in Japjin
geen tijdverdrijf en een korte vluchtige be
zigheid die „zoomaar eventjes" wordt ver
richt.
Het is een eervolle taak, een speciale
kunst,-waarin mannen zoowel als vrouwen
zich jarenlang moeten oefenen om haai
meester te worden. Officieel is dan ook het
bloemen schikken bij de schoone kunsten
ingedeeld en het heeft zijn eigen tradities
en voorschriften. Een beschaafd mensch
kon het zich in Japan gedurende de vorige
eeuw niet veroorloven, geheel onwetend in
deze kunst te zijn want als hij ergens een
bezoek bracht, werden hem als tradltio-
neele beleefdheidsgeste door den gastheer
een ruiker bloemen en een vaas gebracht
en werd hem verzocht, eens een proefje van
zijn kunnen te geven.
Het smaakvol schikken van bloemen
heeft zijn bepaalde regels van lijn- en kleu-
renharmonie. Overtollige bladeren in den
dunnen hals van een doorschijnende vaas
moeten worden weggesneden om de op
stijgenden lijn der takken niet te breken.
Een sterk accent aan den eenen kant moet
door een even sterk doch lager aangebracht
•accent aan den anderen kant in evenwicht
worden gebracht.
Een algemeene regel is: harmonie zonder
symmetrie. De natuur is zelden geheel sym.
metrisch. Evenwijdig loopende lijnen van
nagenoeg dezelfde lengte, een gelijk aantal
bloemen of zijtakken, stengels van precies
dezelfde hoogte gelden als zeer leelijk. De
hoogte van het bloemstuk moet anderhalf
maal de hoogte van de vaas zijn, als deze
slank ls of anderhalf maal de breedte als
zij heel klein ls.
Bij een kleurencombinatie is het mooier,
dat één kleur ovébheerscht dan dat de tin
ten gelijkmatig verdeeld zijn. Men krijgt
een veel betere werking, als men de bloe
men kleur bij kleur zet. dan wanneer men
ze los door elkaar schikt. Dit laatste geeft
een onrustigen indruk, zoodat de harmonie
wordt verstoord De donkere kleuren moe
ten in een combinatie van verschillende
tinten steeds het laagste worden aange
bracht. Als alle tinten van dezelfde kleur
waarde zijn, komen de grootste bloemen
onderaan. Indien men roode, blauwe of
paarse bloemen wil schikken en dezen hun
volle kleurenpracht wil geven, voege men
een der complimentaire kleuren toe, bijv
geel.
Vaas en bloemen moeten een harmonisch
geheel vormen, geen van beide mag domi-
neeren. Ronde, grofstelige bloemen als
zinia's, boterbloemen en kleine dahlia's ver
langen ronde, buikige pullen, terwijl klap
rozen en tulpen, die dunne mooie stelen
hebben in slanke, rechte vazen moeten wor
den geplaatst. Een vaas die hel van kleur
en sierlijk van vorm is, is slechts geschikt
voor helkleurige, slankstelige en veervor-
mige bloemen en takken. Een zware vaas
van rijke kleur leent zich het best voor don.
kere bloemen van weelderigen bloei.
ZONDAG: Gevulde eieren, Kalfsschijf,
Wortelen en peulen. Nieuwe aardappe
len, Kersen.
MAANDAG: Groentesoep blokjeVleesch
pannekoek van resten kalfsschijf, Aard
appelen, Komkommersla.
DINSDAG: Duitsche biefstuk, Capucijners
Aardappelen, Karnemelkpudding, Va
nillesaus,
WOENSDAG: Runderlappen. Tomatensla,
Aardappelen Vanillevla met aardbeien.
DONDERDAG: Gebakken lever, Bloemkool,
Aardappelen, Rabarbermoes.
VRIJDAG: Bloemkoolsoep, Gestoofde visch
met tomatensaus, Aardappelen, Hangop
met beschuit en suiker,
ZATERDAG: Gekookte eieren. Kropsla,
Gebakken nieuwe aardappelen, Haver
moutpap.
VEGETARISCHE MENU'S.
1 Tomaten gevuld met kaas, Aardappe
len, Worteltjes, Gesmolten boter, Flens
jes met kersen.
2. Gestoofde aardappelen in peterseliesaus
Andijvie, Vruchtensla.
3. Spiegeleieren. Gebakken aardappelen,
Doperwten, Kropsla. Omelet met vruch
ten.
4. Boonengehakt. Tuinboonen, Aardappe
len, Bruine boter, Yoghurt met beschuit
en suiker.
RECEPTEN.
Gestoofde aardappelen in
peterseliesaus.
Benoodigdheden (4 pers.): 1 KG. koude,
gekookte aardappelen. 'It L. melk. 20 gr.
bloem, 40 gr. boter, 1 eetlepel gehakte
peterselie, noot, maggiearoma, zout.
Bereiding: De aardappelen in niet te
dunne plakjes snijden, of als ze klein zijn
alleen doorsnijden. De boter met de bloem
verwarmen tot een gelijk papje, de melk er
langzaam bijgieten en het sausje door la
ten koken. Naar smaak wat zout, noot en
maggiearoma toevoegen. De plakjes aard
appelen er plm. 10 min. in laten stoven en
als ze opgedaan zijn in de dekschaal de
peterselie er overheen strooien.
Inplaats van deze peterseliesaus kunnen
de plakjes aardappel ook gestoofd worden
in een kaassaus. Op deze hoeveelheid
neemt men dan plm. 50 gr. geraspte oude
kaas en roert die voor dat de aardappelen
er in gaan, door de saus.
Karnemelkpudding met
vanillesaus.
Benoodigdheden (4 pers.)'li L. karne
melk, 2 citroenen. 'It d.L. water, 20 gr. ge
latine (waarvan 2 blaadjes roode), 200 gr.
suiker: voor de saus: 4 d.L. melk, 1 ei
dooier, 8 gr. maizena, 25 gr. suiker, va
nille, zout.
Bereiding: De gelatine in koud water
weeken tof ze goed slap geworden is.
Daarna in 'ft d.L. kokend water oplossen.
De suiker toevoegen en als deze gesmolten
is, het gezeefde citroensap er bij gieten.
Als dit mengsel bijna koud is bij de kar
nemelk gieten. Den met water omgespoel-
den vorm vullen als de puddingmassa ge-
lei-achtig begint te worden.
Voor de saus: de melk met de vanille
laten trekken en door laten koken. Den
dooier met de suiker uitroeren, de maizena
er bij doen en zooveel warme melk toe
voegen, dat men een glad papje heeft. Dit
in de warme melk gieten, de saus door
laten koken, vanille verwijderen, af laten
koelen en om de pudding heen schen
ken.
Gestoofde visch met tomatensaus.
Benoodigdheden (4 pers.)1 schelvisch
of eenige mooten kabeljauw, 3 d.L. water,
2 bouillonbloekjes, 3 lepels, dikke tomaten-
purée. peper, zout. 1 klein uitje, 1 eetlepel
gehakte selderij, 1 eetlepel gehakte pe
terselie. 1 ons boter.
Bereiding: Het fijngehakte uitje met de
selderij in de boter smoren, zóó, dat het
vooral niet bruin wordt. De tomatenpurée
en wat peper en zout er door roeren.
De visch schoonmaken en wasschenmet
wat zout inwrijven en in een vuurvasten
schotel leggen. Het mengsel van boter, ul
en selderij over de visch uitspreiden en de
bouillon in den schotel gieten. De visch in
een vrij warmen oven gaar laten worden.
De visch zoo nu en dan met het sausje
bedruipen en voor het opdoen fijngehakte
peterselie er over strooien.
Ik zie hier niets meer in den tuin
dat gesnoeid zou moeten worden; jij wel
lieve? (Humorist).
