Het schaaktoumooi te Noordtoijk - Haüiksnest - Menjou te Londen
79 ste Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
Het nichtje van
kuiten
FEUILLETON
DEZE TERRIER heeft de taak van ^ijn baas overgenomen, maar. wat zal hij doen, wanneer
hij „beet" he^ftt
DE BEROEMDE AMERIKAAN SC HE FILMSPELER ADOLPHE MENJOU te Londen aangeko
men. Adolphe Menjou en zijn echtgenoote.
AMSTERDAM GARNIZOENSSTAD.
Voorbereidingen voor de ontvangst van de luchtdoel-artillerie in de
Oranje-Nassau-kazerne. Het reinigen der waschtafels.
BASKISCHE DANSERS IN
LONDEN. Een groep Baski-
sche zangers en dansers voor
de eerste maal in Londen.
EEN GROOTE ZELDZAAMHEID! In de uitgestrekte bosscihen bij Hoenderlo heeft een havik
in een hoogen pijnboom zijn nest gebouwd, waarin nu vier jongen zijn geboren. Voor deze unieke
opname werd een speciale stellage gebouwd, waardoor het mogelijk was het nest tot op korten
afstand te naderen.
door LADY TROUBRIDGE.
8)
„Het spijt me. Lord Rowant, ik heb het
te druk", en zag aan de uitdrukking van
zijn gelaat, dat hij begreep, dat zij zijn
losse opmerking gehoord had en daar met
haar geheele wezen tegen In opstand
kwam. Na dat eene moment was zijn ge
zicht weer ondoorgrondelijk.
„Pardon", was het eenige woord, waar-
®ede hij zich afwendde en Linet als over
winnaar achterliet, zich terneergeslagen en
ongelukkig voelende, hetgeen ditmaal niets
te maken had met het feit, dat zij niet
hanste.
Dat gevoel van neerslachtigheid bleef
Linet den geheelen avond bij, al bracht de
jonge Vereker verschillende officieren bij
haar en verscheen Marcus later nog om een
«tra dans op te eischen.
Eenigen tijd later zag mrs. Winsley tot
haar genoegen, dat Linet vroolijk aan het
óansen was en tot haar nog grootere vreug
de. dat Tanis lord Rowant tot partner had
«n dit laatste maakte, dat zij niet voor het
aanbreken van den dag de jonge meisjes
®ee naar huis nam.
.Je behoeft niet vroeg op te staan, hoor",
deelde zij Linet gapend mede, toen het
gezelschap Ladogan Terrace weer bereikt
had. „Wij komen geen van allen voor elf
uur te voorschijn. Je hebt je op het eerste
bal heel goed gehouden", voegde zij er be
minnelijk aan toe, toen zij het meisje goe-
dennacht kuste.
Linet snelde naar haar kamer, maar in-
plaats van zich uit te kleeden, trok zij de
gordijnen opzij en staarde in de verte, waar
de hemel zachtroze begon te kleuren.
En eensklaps gingen haar gedachten uit
naar haar moeder die nu rustig onder het
zware rieten dak van haar oude tehuis lag
t© slapen
Linet snakte er naar haar te vertellen,
hoe. er dien avond zoo vol pracht en praal,
dingen geweest waren, die haar o zoo zeer
gekwetst hadden en dat zij nooit, nooit
meer iemand zou idealiseeren. die zij alleen
maar op een foto gezien had en nooit meer
zou denken, dat er achter een zelfbewusten
en toch prettigen glimlach en achter een
paar ondoorgrondelijke oogen een aantrek
kelijke persoonlijkheid verborgen moest
liggen. Zij wist nu wel beter en zij wensch-
te, dat zij haar moeder kon vertellen, hoe
onaardig zij geweest was tegen dezen be
voorrechten man en dat haar dat toch
eigenlijk in het geheel geen voldoening ge
geven had.
En Mammy zou dat alles begrijpen, om
dat zij altijd alles begreep en zou iets we
ten te zeggen, dat Linet weer met zichzelf
in het reine zou brengen, want dat had zij
vanavond, of liever vanmorgen, hard
noodig
Zij begon het gele japonnetje, dat zij
eenige uren te voren met zooveel enthou
siasme had aangetrokken, &it te doen en
bedacht, dat zij nog een massa dingen zou
-moeten leeren, voor zij werkelijk van dit
Londensche seizoen naar hartelust kon ge
nieten.
En terwijl het grijze morgenlicht flauw
tjes haar kamer binnen trachtte te drin
gen, schoot haai' plotseling de gedachte
door het hoofd, dat zij dat nog wel eens
heel moeilijk zou kunnen vinden. Maar
toen zij uit een gezonden slaap weer ont
waakte, begon de negentienjarige de dingen
in een ander licht te zien.
In bed zittend genoot Linet van een uit
gezocht ontbijt, dat een keurig dienst
meisje haar bracht en begon toen een brief
aan haar moeder te schrijven.
De toon was heel wat minder somber dan
haar overpeinzingen van den vorigen avond
en zij repte met geen enkel woord over lord
Rowant. Zij schreef hoofdzakelijk over
Marcus Standish en deed moeite haar
schrijfcassette op haar knieën te balan-
ceeren.
„Ik weet niet, of jij hem aardig zou vin-
„den, lieverd. Hij heeft schulden en zegt
„dat hij erg wereldsch is. maar ik mag
.hem erg graag, omdat hij leuk Is en zoo
„vroolijk en me het gevoel geeft of ik bijna
„een charmante schoonheid ben.
„Wat Tanis betreft, ik weet nog niet
„goed. wat ik van haar vind. Zij is niet erg
„toeschietelijk, maar ik hoop, dat wij
„goede vriendinnen zullen worden en tante
„Beatrice is ontzettend aardig en we gaan
„vanmorgen jurken koopen en je kunt je
„wel voorstellen, wat een zaligheid dat is
„voor je je liefhebbende Linet."
Toen de brief klaar was en zij een post
zegel gevonden had sloop Linet in haar
blauwe peignoir de trap af, in de hoop, dat
zij iemand zou zien, die hem in de bus zou
doen, die zij in de hal gezien had. Doch er
was niemand te zien en zij wachtte een
oogenblik, want zij vond dat haar moeder,
die natuurlijk naar een bericht verlangde,
dien brief absoluut dienzelfden avond nog
moest hebben.
Eerst was het doodstil in huis, toen hoor
de zij een klok elf uur slaan en tegelijker
tijd rinkelde de telefoon.
Toen volgde er nog een ander geluid, dat
te kennen gaf, dat tante Beatrice en Tanis
eindelijk wakker waren en aanstalten
maakten om op te staan.
Linet hoorde hoe haar tante de telefoon
beantwoordde en hoe vervolgens de kraan
van het bad opengedraaid werd. De geur
van het badzout drong tot de trap door.
Boven het geluid van het stroomende water
uit, klonk de stem van Tanis. die blijkbaar
een gesprek voortzette, dat zij zooeven met
haar moeder begonnen was.
„Ik begrijp wel, dat je iets voor Linet
hebt willen doen", zei die stem, „maar je
had haar toch werkelijk niet hier behoeven
te brengen, waar zij mij voortdurend in den
weg zal zitten."
Mrs. Winsley mompelde eenige gerust
stellende woorden, die evenwel alle uitwer
king op haar dochter misten.
Linet greep de balustrade krampachtig
vast en wilde zich juist verwijderen, toen
het antwoord van het meisje haar ooren
bereikte
„Alsof er niet al meisjes genoeg zijn",
klaagde die heldere, meedoogenlooze stem,
„zonder dat boerenkind, dat je hier ge
bracht hebt. Zij heeft de allures van een
klein kind en een teint, die veel te mooi is.
Marcus ligt al aan haar voeten. En als zij
eens haar netten uit gaat zetten, om Tor-
quil Rowant 'te verstrikken? Waar blijven I
wij dan?" J
„Ik ga weg", dacht Linet, „ik moet weg."
Doch toen zij behoedzaam langs de deur
sloop, hoorde zij iets, dat haar nog meer
hinderde, omdat het ditmaal, hoe wreed
ook, de waarheid was.
„Torquil?» merkte tante Beatrice op, „die
ziet niet naar haar om. Heb je dan niet ge-
zien, hoe verschrikkelijk verveeld hij zat
te kijken, toen wij hen gistermiddag samen
aantroffen?"
„Zeg nu maar niets meer", smeekte Linet
inwendig, alsof de beide anderen die dit
gesprek over haar voerden, haar konden
hooren. „Jullie hebt me al pijn genoeg ge
daan. Ik kan het niet meer verdragen."
Zoo stonden de zaken dus. Tanis vond
het vreeselijk, dat zij hier was, dacht zelfs,
dat Linet Torquil Rowant In haar netten
zou trachten te verstrikken. Het idee was
meer dan fantastisch. (Wat een vreeselijke
uitdrukking was dat: in haar netten ver
strikken.)
Eenmaal terug In de veilige beslotenheid
van haar eigen slaapkamer vocht Linet
tegen het verlangen in snikken uit te bar
sten en tegen de verleiding den brief weer
te openen en te zeggen, dat zij thuis kwam.
Zij wist zich evenwel te beheerschen. Zij
wilde niet huilen en wilde haar moeder
geen verdriet doen.
Haar gevoelens vonden een anderen uit
laat. Zij grabbelde tusschen de keurige
handschoenen en zakdoeken, die in een
cachet geborgen waren, dat in de bovenste
la van de toilettafel lag. Ja. daar had zij
de foto. die zij zoo zorgvuldig had uit
geknipt.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
RUSTDAG in het schaaktour-
nooi te Noordwijk. V.l.n.r. Keres,
Bogoljubow en Eliskases gebruiken
hun vrijen tijd om te bridgen.
KEEIMODEL van het beeld
„Rustende tuinder", van J. W.
Havermans, bestemd voor ceD
plantsoen in Amsterdam.
IN DE BIBLIOTHEEK - van
de Techn. Hoogeschool te Delft
heeft oud-min. de Graeff, lid
van het Curatorium, namens dit
college de schenking der Fran-
scho regeering, een groot aan
tal boeken voor de T.H.S., aan
vaard. De Fransche gezant
baron de Vitrolles (links.)
