Hollandia-wedstrijden - Onthulling Juliana-Bemhard-bank te Voorburg 79 ste Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad Het nichtje van kuiten FEUILLETON door LADY TROUBRIDGE. 7) ..Verwaand? Oh neen, als u dat denkt, dan hebt u het aan het verkeerde eind", zei Marcus Standish beslist. „Hij praat nu een- waal niet over koetjes en kalfjes. Dat heeft W1 niet noodig." „Omdat hij rijk en voornaam Is, bedoelt a zeker", zei Linet hatelijk. ,Heelem.ial niet", antwoordde Mycus koeltjes. „Torquil Rowant is een intelli gente kerel, die het heel druk heeft. Hij ls bezig een biografie van zijn vader te schrij den, hij beheert zijn eigen goederen, is militair, speelt polo en jaagt op grof wild." Doch Linet was niet in een stemming om naar een verdediging van lord Rowant's karakter te luisteren. Zij had dien middag een eigen oordeel gevormd, toen die hoog hartige, grijsgroene oogen haar hadden opgenomen en zij onderging weer het on behagelijke gevoel, dat hij haar trots ge- vond had. •Laten we liever niet over hem praten", zij, tot groote verbazing van Standish. Ik mag hem niet, en ik geloof niet, dat ik hem ooit sympathiek zal vinden." „Mooi zoo", stemde hij grif toe, „des te meer kans hebben wij anderen." En zijn zwarte oogen bleven met onverholen be wondering op het slanke meisje rusten, met haar gele japonnetje en haar beeldige teint. Linet's eenvoud oefende een groote beko ring op Marcus uit.... Marcus, modern, een beetje het zwarte schaap, Marcus, die al zijn geld er door bracht „Ik moet u meer ontmoeten", zei hij op gewekt en ietwat onder den invloed van de champagne. „U moet vanavond een massa dansen voor me openhouden en dan spre ken we verder af, wanneer we elkaar weer zullen zien." Linet glimlachte. Zij begreep duidelijk, dat zij een verovering gemaakt had op haar eerste officieele diner. Zijn openhar tige bewondering had haar moed gegeven en haar heengeholpen door de moeilijk heden van de vele messen en vorken, zon der dat haar onervarenheid iemand was opgevallen. Toen zij na afloop de andere meisjes volgde, die haastig naar boven gingen om haar capes te halen en haar gezichtjes nog wat bij te werken voor zij zich naar het bal op Avon House begaven, waaraan alleen de uitverkorenen deel mochten nemen, was zij er van overtuigd, dat deze verrukkelijke avond de vooriooper was van een serie heerlijke feesten. Middernacht. Het bal van de hertogin Van Strathavon was in vollen gang. De enorme kroonluchters in de rood met goud versierde balzaal, die uitzag op het park, wierpen een helder schijnsel op de dansen de paren, die zich rhythmisch bewogen op de muziek van Orlando's band. Deze weelderige vertrekken waren niet overvol, want de Hertogin behoorde tot de oude school en had haar vurig verlangde uitnoodigingen slechts aan enkele bevoor rechten doen toekomen. Het was dus een uitgelezen gezelschap, dat daar dien avond bijeen was en de tiara's van de oudere da mes flonkerden als dezen zich door de zaal bewogen, met oude bekende heeren conser veerden, of nu en dan een reverence maak ten voor de koninklijke gasten. Het was een heerlijk bal en het werd beschouwd als de eerste stap in de uitgaande wereld van al de meisjes, die dit seizoen haar debuut maakten. „Het is eenvoudig een zalig bal", hoorde Linet een vair haar zeggen onder het voor- bijdansen en haar weeke mondje vertrok, toen zij deze woorden zoo nonchalant hoor de uiten. „Aything goes", speelde de band, maar voor Linet Seton was het op Avon House niet zoo prettig geloopen.wat het in derdaad zoo slecht geloopen, dat zij niets bever wenschte, dan dat de parketvloer zich zou openen om haar te verzwelgen, zoodat niemand haar daar verloren en zon der partner zou zien staan, terwijl alle anderen dansten en het een „zalig" bal vonden. Het was zoo goed begonnen. Zoodra zij aangekomen waren, had Marcus Standish met haar gedanst en toen had Bobbie Vereker, die zich als een uitstekend danseur ontpopte, haar gevraagd. Doch daarna was er niets meer gebeurd. Marcus kende letterlijk ledereen en was door vrienden en bekenden in beslag ge nomen. Mrs. Winsley had, nadat zij Linet hier gebracht had. niet meer naar haar omge keken en voerde een druk gesprek met een heer, die een heele rij medailles op zijn borst droeg. Tanis danste met dien jongen man, met de grijze haren, die aan tafel naast haar gezeten had en nam ook niet de minste notitie van haar nichtje, dat voor het eerst in de groote uitgaande wereld verkeerde. En zoo stond Linet bij de deur: een slank meisje in een geel japonnetje, dat dapper glimlachte om de ellende te verbergen, waaraan zij ten prooi was en dat meende, dat iedereen naar haar keek en zich af vroeg, wie toch dat kleine, domme meisje wel zou zijn, dat zelfs niet één partner kon vinden. Tusschen de dansende paren merkte Linet hier en daar iemand op, die bij haar tante gedineerd had, doch niemand scheen haar te herkennen. Haar kleine voetje tikte de maat op het parket, en zij wendde het hoofd in de richting van tante Beatrice en zond haar een smeekenden blik toe. Tante Beatrice zou haar toch wel te hulp willen komen? Maar mrs. Winsley was in gesprek met een gezant en had wel iets anders te doen. In werkelijkheid was zij het bestaan van haar beschermelinge totaal vergeten. Zij dacht, dat het kind aan het dansen was. De dans duurde eindeloos en Linet was de wanhoop nabij. Het was tenslotte haar eerste bal in Londen en zij wou zich zoo dolgraag amuseeren. Toen gebeurde er twee dingen. Lord Rowant verscheen in de deurope ning. dicht bij haar en Marcus maakte zich een oogenbbk los van de bekoorlijke debu tante, die hij in zijn armen hield en ging op hem toe. De band speelde vrij luid en hij moest met eenige stemverheffing spreken om zich verstaanbaar te maken. Hij wees met een hoofdbeweging naar Linet en zei haastig: „Toe, vraag jij miss Seton voor een dans, Torquil." Linet voelde dit verzoek meer dan dat zij de woorden verstond, doch het antwoord bereikte haar ooren maar al te duidelijk, want de band speelde plotseling met ge- dempten klank. Hij zei: .Spijt me. Ik heb het te druk", en Linet meende, dat hij lachte. Zij kon niet weten, dat de Hertogin hem zoo juist verzocht had een voorname vreemdelinge naar het souper te geleiden, dat eenige oogenblikken later plaats zou vinden. Voor haar bestond er geen enkel excuus. Het bloed stroomde naar haar wangen. Zij klemde haar tengere handjes krampachtig ineen en gevoelde zich dood ongelukkig. De dansers schenen voor haar oogen heen en weer te warrelen en zij had het gevoel, dat zij al uren stond te kijken. Toen klonk er plotseling een stem naast haar. die zei: „Als u niet danst, miss Seton, zullen wij dezen dans dan samen eindigen?" Rustig klonk de stem van lord Rowant. Linet's blauwe oogen schenen vuur te schieten, toen zij ze op zijn gelaat vestigde. Hij had zich dus verwaardigd haar den handschoen toe te werpen. Om zijn vriend Marcus Standish een plezier te doen. wilde hij den dans wel eindigen met dat onbe kende meisje van buiten. „Maar dat zal hij niet", dacht Linet en haar jeugdige lippen klemden zich vast beraden opeen Toen zei zij bruusk: (Nadruk verboden). (Wordt vervolgd). DE „KARIMATA" BOVEN HET WRAK VAN DE „LUTINE". De goudzeef. In een groote zeef wordt de opgebaggerde grond aan een nauwkeurig onderzoek onderworpen. PIUNS BERNHARD - bij zijn bezoek aan de padvinders te St. Michiels-Gestel met mgr. Die pen, bisschop van Den Bo6ch. DE GEHEEL IN WERKVERSCHAFFING UITGEVOERDE JULIANA-BERNHARD-BANK in het gelijknamige park te Voorburg, is Zaterdag aan het gemeentebestuur overgedragen. Foto genomen tijdens de overdracht van de fraaie bank. GROOTE TORENKKAAN - 43 meter hoog, met een hefvermogen van 14.000 fc.g. op de scheepswerf der N.V. Ned. Scheepsb. Mij. te Amsterdam in gebruik genomen. DE HOLLANDIA-WEDSTRIJDEN WERDEN ZATERDAG BESLOTEN met zeilwedstrijden op de Braassemermeer. Een foto van den start der Pampus-klasse. HET KARKAS VAN RET UITGEBRANDE FBANSCHE MAILSCHIP „LAFAYETTE" in de Waalhaven te Rotterdam. Te Hen- drik-Ido-Ambacht zal het worden gesloopt. NATIONALE ATULETIEK WEDSTRIJDEN te Amsterdam. Ln het nummer 1000 meter. A. de Ruyter (Quick A'dam) wint van Sj. Bouman (A.A.C. A'dam.) LUCHTBESCHERMING Amsterdam. De veterinaire dienst ontsmet een koe met chloorkalk.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1938 | | pagina 5