Ouden van dagen defileerden voor Prinselijk Paar te Soestdijk
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
Het nichtje van
kuiten
79ste Jaargang
FEUILLETON
„THE TROOPING OF THE COLOUR"
ter gelegenheid van den verjaardag van den Engelschen
Koning. Tijdens de parade. Op den voorgrond de buiten-
landsche militaire atlaché's.
HET HUWELIJK - van de
dochter van den Mangkoenegoro
Het bruidspaar met de bruids
meisjes in traditioneel costuum
VRACHTAUTO DOOR DIESELTREIN GEGREPEN.
Op den onbewaakten overweg tusschen Moerkapelle en Gouda werd een vrachtauto door een
trein gegrepen. De twee inzittenden werden gedood. De versplinterde auto.
HET CONCOURS-HIPPIQUE TE BUSSUM - georganiseerd
door de Gooische Landbouw Sportvereeniging. Mej. 8. van Zin-
nicq Bergman op Bambino in actie tijdens het
behendigheid sspringen.
OUDEN VAN DAGEN UIT HILVERSUM defileerden voor
het Prinselijk Paar langs Paleis Soestdijk. De twee oudsten onder
hen boden H.K.H. Prinses Juliana bloemen aan.
MR. ANTHONY EDEN aan
wien door lord Baldwin in Cam
bridge het eere-doctoraat werd
verleend- Eden in zijn toga.
LUCHTVERDEDIGINGSDAG TE MAASTRICHT.
DE AUTORITEITEN SLAAN VOOR HET STADHUIS HET VOORBIJTREKKEN VAN DE
TROEPEN GADE.
door LADY TR/OUBREDGE.
5)
Lord Rowant raadpleegde zijn vierkante
armbandhorloge en zei:
.,Ik 'kan wel even wachten."
En hij ging ln een gemakkelijken stoel
zitten en sloeg zijn beenen over elkaar.
Linet zag, dat hij beeldige zijden sokken
droeg,
.Lekker weer/, merkte hij op. toen er
*eer een oogenblik van pijnlijke stilte ont
stond.
Linet gaf toe, dat het lekker weer was en
verzamelde toen al haar moed, om te vra
ten, of hij een kopje thee wilde. Beleefd
waar resoluut bedankte hij.
Linet's onderlip trilde als een klein
Weisje, dat een heftige teleurstelling on
dergaat. Zij was nauwelijks in Londen, of
zij had haar eerste desillusie al te pakken.
Nu zat Lord Rowant dan werkelijk tegen-
ever haar; knapper dan zij zich hem
"dit had voorgesteld, doch inplaats van een
romantische figuur was hij alleen maar
vreeselijk uit de hoogte en verschrikkelijk
verwaand.
Als dit de manier was, waarop elegante
jongelui zich gedroegen, peinsde zij, ter-
WH zij met trillende hand haar thee om
roerde. dan leek het er veel op, dat dit
heerlijke verblijf in Londen van het eerste
oogenblik af een geweldig fiasco zou wor
den.
Doch zoo gemakkelijk liet Linet zich niet
uit het veld slaan. Als hij zich dan geen
moeite gaf het gesprek gaande te houden,
dan zou zij het doen.
„Be heb een foto van u gezien in een
tijdschrift", waagde zij te zeggen. „Samen
met mijn nichtje Tanis. Zij is knap, vindt
u niet?"
„Heel knap om te zien", stemde hij toe
en zijn blik gleed even over Linet's verwar
den krullebol.
Linet verzette zich tegen dien blik. Zij
was ervan overtuigd, dat daar een min
achtende uitdrukking in lag.
Zij sloeg hem even gade, terwijl hij een
sigaret opstak uit een platten, gouden ko
ker en zei toen snel:
„Ik ga naar alle bals en partijen samen
met Tanis. Tante Beatrice introduceert me
en zal me aan het Hof brengen. Ik ver
onderstel dus. dat wij elkaar dit seizoen
nog wel eens zullen ontmoeten."
„Dat hoop ik."
Dat was iets beter, hoewel het niet klonk,
alsof hij het echt meende en hij voegde er
snel aan toe:
„Ik hen nooit in Londen, tenzij ik er
absoluut moet zijn."
„U hebt Oom Arthur gekend", was haar
volgende poging en ditmaal scheen de
ongenaakbare Lord Rowant iets belang
stellender
„Mijn vader kende hem beter dan ik. Hij
was een uitstekend advocaat en heeft de
belangen van onze familie behartigd in
een lastige, gerechtelijke aangelegenheid."
„Daar weet ik alles van". Linet kreeg
iets meer moed. „Dat was toen de een of
andere bedrieger aanspraak maakte op uw
titel en uw bezittingen en in het gelijk ge
steld zou zijn als oom Arthur er niet ge
weest was."
Doch lord Rowant merkte koeltjes op:
„Dat betwijfel ik, miss Seton. Die aan
spraak was belachelijk."
Hij keek geërgerd.
Lieve hemel, wat heb ik gezegd?" dacht
Linet. iedereen weet, dat dat de waarheid
is. Waarom zou hij dan doen, alsof dat niet
zoo is en het werk van Oom Arthur klei
neeren?"
En zij vond, dat lord Rowant nog on
dankbaar was op den koop toe.
Het trof, dat op dat oogenblik de deur
werd opengeworpen en tante Beatrice met
uitgestrekte hand en een en al beminne
lijkheid de kamer binnenstoof.
„Lord Rowant, vergeeft u ons alstublieft,
dat we zoo schandelijk laat zijn. Mijn auto
werd opgehouden."
Toen bemerkte zij Linet en voegde er
SLSrü tOC
„Mijn lieve kind! Ik had geen idee, dat
je al zoo vroeg zou komen", en een koel
zoentje volgde op deze woorden.
Linet keek langs haar heen naar het
meisje, dat nu in de deuropening versoheen,
en langzaam en gracieus als een manne
quin door het vertrek schreed. Op dat
oogenblik was Tanis Winsley buitengewoon
bekoorlijk. Haar vuurroode lippen waren
half geopend door een langzamen glimlach,
haar donkere oogen gingen bijna schuil
onder den gebogen rand van haar hoed, die
in een sierlijken boog boven haar blanke
voorhoofd rustte. Zij stak een slank, zwart-
gehandschoend handje uit naar het nieuwe
nichtje, maar haar oogen bleven gericht
op den man, die met haar moeder stond te
praten.
„Wij waren er niet zeker van. dat u van
middag zou komen", zei mrs. Winsley. .An
ders hadden we ons gehaast om thuis te
komen. U wilt toch niet zeggen, dat uw
komst beteekent, dat u niet komt dineeren
vanavond? Wij hebben absoluut op u ge
rekend."
„Wat nemen ze belachelijk veel notitie
van hem." Linet vond het Idioot en hoorde,
hoe hij zeide zeker te zullen komen. „Ten
slotte ben ik toch degeen, die verwelkomd
moet worden."
Tante Beatrice trachtte lord Rowant te
lijmen met het aanbieden van sherry of
een cocktail en een van haar speciale siga
retten en Tanis, die haar hoed met een be
vallige beweging afzette, wist met haar
zachte, sleepende stem precies de juiste
dingen te zeggen en maakte grapjes, die
Linet niet begreep over menschen, die zü
niet kende.
Nu wendde mrs. Winsley zich eindelijk
tot haar nichtje om haar te verzoeken mee
naar boven te gaan, naar haar kamer.
„Ik denk, dat je nog wel wat zult willen
rusten voor vanavond." Ze legde haar hand
op Linet's elleboog en leidde haar naar de
deur.
Doch lord Rowant, zonder dat hij zich
scheen te haasten, was daar reeds voor
haar en deed de deur open, terwijl hij een
kleine buiging maakte voor Linet.als
afscheid ditmaal.
„Oh. lord Rowant, die moeite had u zich
niet behoeven te geven", zei mrs. Winsley
onmiddellijk.
Heimelijk was Linet het met haar eens.
Wat voor zin had het om die deur te
openen en haar eindelijk een beetje be
leefdheid te bewijzen, nadat hij van te
voren het ideale beeld, dat zij zich van
hem gevormd had, volmaakt te niet had
gedaan; het ideale beeld, dat haar de foto
had doen uitknippen en mee naar Londen
nemen, ingeval zij hem eens zou ontmoeten!
Nu, zjj had hem ontmoet en zij zou zoo
snel mogelijk die dwaze opwelling ver
geten, die haar tot zooiets gebracht had.
Hij had duidelijk laten merken, dat hij
haar een boersch kind vond, dat over geen
enkele charme beschikte. Hij had want
daar kwam het toch op neer haar gezel
schap heelemaal niet noodig.
„En ik", dacht Linet trots, „lk heb hem
niet noodig."
„Werkelijk", zei tante Beatrice op goed
keurenden toon, „je ziet er alleraar
digst uit."
Linet was al vroeg klaar en wachtte ln
den grooten salon, waar mrs. Winsley ln
een glinsterende zwarte japon met een
grooten tak orchideeën en veel juweelen
voor de komst van haar gasten haar beide
meisjes inspecteerde.
Zij begon bij Linet en zij was werkelijk
ten zeerste getroffen Die mislukte model
japon van Tanis, van een eenvoudige gele
stof scheen de natuurlijke bekoorlijkheid
van het meisje nog te verhoogen. Haar
bruine haren in het halve uur dat er over
was tusschen de thee en het diner, haastig
opgemaakt door monsieur Jean, haar Fran-
schen kapper, hadden een gouden glansen
vormden een charmante omlijsting voor
het aantrekkelijke gezichtje. Wie had kun
nen denken, dat een beetje zorg aan coif
fure en kleeding zooveel verschil zou
maken?
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
