Fransche generaal inspecteert opleidingsschool van de Royal Air Force
79sfe Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
Het nichtje van
kuiten
FEUILLETON
door LADY TROUBRIDGE.
1)
Linet stond bij het houten tuinhekje van
Thatched House op den ouden postbode te
"achten. De zon wierp een gouden gloed
jver haar donkere haren en scheen lichtjes
tooveren in haar heldere blauwe oogen.
Zoo dadelijk zou de oude man met lang
zame bewegingen van zijn liets stappen,
tee tegen het hekje zetten en haar de post
"erhandlgen.
Wt was ook de dag, waarop het weekblad
javoonlijk kwam, dat nicht Kitty haar al-
"Jd stuurde uit de badplaats, waar zij
'oonde. De komst van dat weekblad op
teizelf was al een heele gebeurtenis in het
tele Lower Hartnell. dat maar een klein
tep was. Een berichteen fluistering
die elegante, vroolijke wereld, waar
«Wei gebeurde, naar het platteland, waar
®i]d alles hetzelfde bleef en behalve de
telgetijden nooit iets veranderde,
tlóet was negentien.
.'ij had hier nu precies vijf jaar gewoond,
tea', was zij heel gelukkig geweest, want
J was dol op het huls en Mammy en zij
pdden elkaar altijd honderd uit te vertel-
ft Er waren altijd grapjes en vertrouwe-
luieidjes; zij lachten om hun geldgebrek
en werkten samen op het kleine stukje
grond, dat bij Thatched House behoorde.
Maar in den laatsten tijd was de 19-jarige
Linet om de een of andere reden onrustig
geworden had zij het gevoel gekregen,
dat het leven ln dit stille dorp stilstond.
Het deed haar denken aan een rimpelloo-
zen waterplas, waar je langzaam langs
dreef en je de kans liep, dat je als je den
oever bereikte, plotseling tot de ontdekking
zou komen, dat je jeugd voorbij was.
Linet Seton hoorde de roepstem van het
leven «n zij kon niet antwoorden, omdat zij
arm waren; omdat zij geen verandering in
hun leven konden brengen, hoewel nicht
Kitty Mammy altijd beloofde te zullen hel
pen, als ze wat meer dividend uitgekeerd
kreeg.
Daarom was de komst van den postbode
een opwindende gebeurtenis op dezen
zonnigen voorjaarsdag en stond Linet aan
het hek, slank en soepel in een geel jum-
pertje en een bruin linnen rok. Zij glim
lachte vriendelijk, toen de oude man af
stapte en haar toeknikte.
„Drie brieven en een boek" zei hij. Het
weekblad noemde hij altijd een boek.
Linet nam de brieven aan en vroeg naar
zijn dochter. Zij had gehoord, dat die een
betrekking ln Londen gekregen had.
„Het was haar hier veel te stil", merkte
de oude postbode op. „Zij had het gevoel,
dat zij eens iets anders moest zien".
Linet knikte en benijdde het meisje, dat
naar Londen was gegaan en daar een
baantje gekregen had: zoo maar vanzelf,
alleen omdat zij dat gewenscht had Zij en
Mammy hadden het ook hard noodig eens
iets anders te zien, maar het was niet
waarschijnlijk, dat daar ooit iets van zou
komen; en zoo gemakkelijk kon Linet ook
geen betrekking vinden, hoewel ze er meer
dan eens over gesproken hadden.
„Dan treft uw dochter het", zei zij glim
lachend. Snel liep zij toen het steenen
paadje langs, dat naar het huis leidde en
vloog de hulskamer binnen, waar het licht
getemperd was en mrs. Seton met een groot
schort voor bezig was een bos muurbloemen
in een vaas te zetten.
De vierkante toren van Lower Hartnell
deed vier langzame slagen hooren en op
dat oogenblik legde Linet de brieven op ta
fel en liet zich op een oude sofa vallen. Met
een ruk trok ze den omslag van het tijd
schrift, dat nicht Kitty haar gestuurd had.
„Je hebt de bloemen zoomaar op tafel
laten liggen, lieverd", zei Mammy zacht
verwijtend, „ik ben nu bezig die arme din
gen een beetje water te geven".
„Spijt me. Mams, maar ik ben de post
gaan halen".
Linet's gedachten waren heel ergens
anders. Zij had het hoofd gebogen over de
glanzende bladzijden van het weekblad,
dat een shilling gekost had en vol stond
met moderne meisjes en jonge mannen in
onberispelijke costuums, die zich vermaak
ten op renbanen en golfterreinen of in
prachtige japonnen en avondkleeding aan
ronde tafeltjes zaten in de elegantste en
deftigste restaurants en cabarets van
Londen.
Weer kwam het gevoel van rusteloosheid
over Linet bij het bekijken van al die
plaatjes. Ergens ln haar binnenste klonk
een naar, afgunstig en niet te bedwingen
fluisterstemmetje. dat zoo heel graag wilde
weten, waarom alleen die gelukkige meisjes
zulke leuke, opwindende dingen mochten
doen, en waarom zij zelf niets had om zich
op te verheugen.
Zij werd zich dit gevoel evenwel eerst ge
heel bewust, toen zij eensklaps een foto
ontdekte van een buitengewoon mooi
meisje, dat op een renbaan ergens in
Loamshire, met een ongeloofelij k knappen
man stond te praten. Want dat meisje was
haar eigen nichtje. Tanis Winsley, die, zoo
als het onderschrift van het plaatje luidde,
een van de mooiste en meest gevierde
debutantjes van het seizoen was.
„Miss Winsley werd door onze camera
ontdekt op het oogenblik, dat zij met Lord
Rowant de kansen van de winnaars be
sprak. Lord Rowant is de eigenaar van het
prachtige kasteel Rowant in de Hooglanden
en dient bij de Guards".
„Hier is een foto van Tanis, Mammy",
barstte Linet plotseling uit. „Zij gaat overal
naar toe en heeft eenvoudig een zalig
leventje!"
,JDat zal wel, lieverd". De stem van mrs.
Seton klonk vriendelijk, doch tegelijkertijd
een beetje treurig. Beiden dachten ze het
zelfde, doch Linet was degene, die het
uitsprak.
Zij liet het tijdschrift zakken, keek haar
moeder met haar groote, blauwe oogen ern
stig aan en zei:
„Vind je het eigenlijk niet vreemd. Mams.
dat we de Winsleys nooit zien? Tenslotte
was oom Arthur toch Je eenige broer en
Tanis is een eigen nichtje".
Er kwam een wijs en berustend glim
lachje op mrs. Seton's gelaat.
„Ja kindje, maar zulke dingen komen nu
eenmaal voor in het leven, als de eene
familie in de groote wereld verkeert en de
andere, zooals jij en ik, daar heelemaal
geen deel aan hebben".
„Ik begrijp er niets van", verklaarde de
jeugdige Linet opstandig.
„Het zou een reden te meer zijn voor
tante Beatrice om jou zoo nu en dan eens
te logeeren te vragen in Londen en mij ook
eens een pleziertje te bezorgen".
Mrs. Seton, die nog steeds bezig was de
muurbloemen in de vaas te schikken, liet
haar werk een oogenblik rusten en keek
het aantrekkelijke meisje, dat haar doch
ter was, aandachtig aan.
Moeder en dochter waren groote vrien
dinnen en waar zij dit raadzaam achtte,
vertelde mrs. Seton Linet altijd de waar
heid. Ook nu zei zij zacht:
„Tante Beatrice is in hooge mate eer
zuchtigmaatschappelijk bedoel ik. Dat
is zij altijd geweest; ook toen oom Arthur
nog leefde. Je weet, dat hij een beroemd
advocaat was en daardoor was zij ln de
gelegenheid om met allerei menschen in
aanraking te komen, vooral toen hij zich
een naam verworven had en veel geld ver
diende. Ik veronderstel, dat zij tamelijk
rijk is, want zij gaat nog net evenveel uit
als vroeger en nu Tanis zoo'n schoonheid
blijkt te zijn, zal zij heusch geen tijd over
hebben, om aan arme bloedverwanten te
denken",
Linet's oogen schoten vuur.
„Zelfs al weet zij van mijn bestaan niets
af. dan moest zij tijd maken voor jou".
Toen nam zij het tijdschrift weer op en
begon Tanis' kleeren te bestudeeren. Zij
bekeek haar slanke, moderne figuurtje,
haar fijne, impertinente profiel en nam
haar arrogante en zelfverzekerde houding
in zich op.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
DE GENERALE REPETITIE VAN HET MILITAIRE TOURNOOI TE ALDERSHOT.
Kanonnen van het le bataljon Grenadier Guards, bij een aanval op „Fort Moro", één van de verdedigings
werken van de stad Havafinah
IN DE BUURT VAN SCHAGEN IS MEN REEDS THANS BEZIG MET HET „IN
KUILEN" VAN VERSCH GRAS, OM VOORRAAD TE HEBBEN
VOOR DEN VOLGENDEN WINTER.
FRANSCHE LUCHTVAARTAFGEVAARDIGDEN
bezochten tijdens hun verblijf in Engeland de „Royal Air Force School of training" t«
Halton. Generaal J. Vuillemin inspecteert de eerewacht.
DE BEROEMDE FRANSCHE TENNISSTER SUZANNE LENGLEN wijdt haar leerlingetjes in de geheimen van de
tenniskunst in, in het Roland-Garrosstadion te Parijs, waar haar tenniaschool gervestigd is.
DE GREYHOUND ALS GANGMAKER.
'Als deze meisjes de snelheid van hun gangmaker slechts benaderen, zullen veel sprint
records sneuvelen. Leden van de Londensche Lyons sportclub in training.
EEN KIJKJE op de traditioneele
,,luilakmarkt" te Haarlem, welke
ieder jaar tegen Pinksteren wordt
gehouden.
EEN SURINAAMSCHE KAAIMAN UIT DE ROTTERDAMSCHE DIER
GAARDE, die te vechtlustig was geworden, is verkocht aan een dieren
handelaar. Het was een heel karwei het dier met een strik te vangen en
uit het bassin te takelen.
