Padüindersdefilé mor Prins Bernhard - Roeiwedstrijden „Koninklijke
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
Een goede zakenvrouw
79ste Jaargang
FEUILLETON
9J
DE „NIEUW AMSTERDAM",
keerde na. een voorspoedige
eerste reis naar New York te
Rotterdam terug. Op den voor
grond Hr. Ms. Z. 5.
DE ROEIWEDSTRIJDEN VAN DE „KONINKLIJKE" OP DE BOSCHBAAN TE AMSTERDAM.
Het stijl-snelroeien voor dames-achten. „De Vliet" (midden) gaat als eerste door de finish,
gevolgd door „De Hoop" (voor) en „Nereus" (achter).
HET MEIFEEST van den
Limburgschen Muziek- en
Volksdanskring te Gijste
ren. Een Engelsche
zakdoekendans.
„DE SCHAAKLAARS".
Engeland lanceert iets nieuws
op het gebied van regen-
kleeding.
ZATERDAG BEZOCHT PRINS BERNHARD DE PADVINDERS
in den Haag. Het défilé voor den Prins voor het Hoofdkwartier van de Neder-
landsche Padvinders.
DE KABELBALLON-VERSPERRING EN,
voor de verdediging van Londem, waren
voor het eerst voor het publiek te bezichti
gen. In de hangars te Cardington.
OP DE „NIEUWE MEER" BIJ AMSTERDAM
werden gisteren zeilwedstrijden van 12 m2 klasse gehouden.
Links de „War-dy" en rechts ,,'t Geusje" in actie.
DE DAMESRIT VAN DE KON. NED. AUTOMOBIEL CLUB
in de omgeving vftn Groesbeek. Baronesse van Haersolte de Lange met Citroen tijdens den
terreinrit.
door HERMAN ANTONSEN.
S5!
..Niets aan te doen!" zei Jonathan, on-
Efóurig op en neer drentelend.
..Maar de volgende week ls uw tijd zoo
wlledig bezet, mijnheer. Rapporten, con
venties, vergaderingen
..Geel me die rapporten maar hier. Die
'ees ik onderweg wel. Stuur Brady een te-
'egram over die regelingen omtrent de
tfhepen, die gedokt moeten worden. Stel
aile conferenties een week minstens uit.
frommels, als ik ziek was, dan zou je ze
toch ook moeten uitstellen, is het zoo niet?
Nou dan, ik voel me beroerd genoeg, dat
®ag je wel weten.Zeg tegen Packard",
vervolgde hij weer bruusk, „dat hij voor
«at zaakje in Matuco zorgt. Verdere za-
>enopzouten, man, opzouten. Ik zal
Ptobeeren je lederen dag te laten weten.
s«r je me vinden kunt, maar Texas is
al uitgestrekt".
..lij hield op en trachtte zijn gedachten
oijeen te houden. Hij zou denkelijk dat
JWe land voet voor voet moeten afzoe-
l'n Hoe heette het stadje ook weer, waar
JU haar voor het eerst gezien had? Er
Mond natuurlijk veel kans, dat ze hee-
'e,«aal niet daar In de buurt woonde, maar
was ten minste een beginpunt. Pembe-
Penobscot?.Neen, dat lag in Maine.
p°lntdexterDat was het! Hij keerde zich
Mar Meggs toe.
•Kom nou, man, zoek die rapporten en
zoo bij elkaar. Schiet wat op, want ik heb
nog een massa te doen".
Per vliegtuig en trein bereikte hij Polnt-
dexter binnen twee dagen. Het was nog
hetzelfde keurig, moderne stadje, door
welks straten hij achter dat dolle rood
harige meisje aangegaloppeerd had. Hij
begon zijn onderzoek naar de dame in
kwestie door zijn intrek te nemen in een
hotel en den portier aan te klampen.
„Is de naam Ransome je soms bekend?"
vroeg hij.
„Er woont een kolonel Ransome op Bella
Vista."
„Is dat een andere stad?"
„Zoo heet het landgoed van kolonel
Ransome."
Landgoed! Hm!
„Heeft hij, dat je weet, een dochter? Va
lentine Ransome?"
„Ik weet het niet, mijnheer. Maar hl]
heeft een gezin; dat weet ik wel."
Jonathan kon zich niet goed voorstellen,
dat hij bij dien kolonel Ransome, die een
landgoed had, moest wezen. Hij keek de
telefoongids na en zag dat die kolonel Ran
some de eenige van dien naam was. Het
was in elk geval te probeeren. Hij huurde
een taxi, en terwijl hij de stad uitreed,
hoorde hij van den chauffeur meer bij
zonderheden over dien kolonel Ransome.
kolonel Ransome? Iedereen wist toch zeker,
wie kolonel Ransome was? Hij was in den
heelen Staat bekend. Tien tegen een, dat hij
bij' de volgende verkiezingen gouverneur zou
worden. Bovendien het hoofd van de Ran
some Oil Maatschappij.
„Wel verdraaid!" mompelde Jonathan.
Ze reden acht mijlen ver buiten de stad
door een vriendelijke villawijk met ruime
woningen en door boomen overschaduwde
wandeldreven. De buitenwijken van Point-
dexter, zoo werd hem meegedeeld, behoor
den tot de mooiste en deftigste van het
heele land. Jonathan kon zich dat gemak
kelijk voorstellen.
Maar toen ze een buitenverblijf, dat om
geven was met een heg van drie meter
hoogte, door een smeedijzeren hek tusschen
wit steenen posten en langs een betonweg
tusschen katoenboschjes, palmen, mag
nolia's en kurkeiken met mos overdekt op
reden, was hij er vast van overtuigd, dat hij
op een verkeerd spoor geraakt was. Het
huls wekte nog meer zijn belangstelling..
een Spaansch bouwwerk wit gestucadoord,
met rood pannen dak en kleine cederhou
ten balcons en een dubbele portiek, waar
onder een rijtuig kon voorrijden. Jonathan
stapte uiterst benieuwd uit de taxi.
„Even wachten," zei hij tot den chauf
feur.
„Maar hier is het," zei de chauffeur.
.Misschien, weifelde Jonathan. „Mis
schien dat
Hij schelde aan en wachtte; wie weet, wat
er door die voordeur te voorschijn kon ko
men. Maar er kwam slechts een gewone
huisknecht.
Miss Valentine Ransome? Ja, die woonde
hier. Maar miss Valentine was op het
oogenbllk afwezig.
Valentine was in den laatsten tijd bijna
altijd afwezig, dacht hij. Toen hij haar
liefst niet ontmoet had, was ze altijd in
zijn omgeving. Toen hij haar, liever dan
wat ook, wilde aantreffen, was ze net kwik
zilver, dat hem voortdurend ontglipte. Hij
besloot Kolonel Ransome te spreken te
vragen en bleef in de hal wachten, terwijl
de huisknecht hem aandiende.
De kolonel was thuis. Ten minste. Jona
than veronderstelde, dat het de kolonel
was, dien hij verontwaardigd in de woon
kamer hoorde mopperen.
„Het was vier op de groene," hoorde Jo
nathan zeggen. „Vier. Dat was de zaak."
De discussie hield plotseling op, toen de
huisknecht de aandacht van den kolonel
trok. Even later kwam deze terug en liet
Jonathan ln de woonkamer binnen. Een
Jonge man in een wit flanellen pak, met
een wit jijden das, zat op den tafelrand te
grinniken tegen een zwaargebouwden wit-
harigen man met een golf-aanteeken-
blaadje in zijn hand.
„Mijnheer Blalr?" zei de kolonel vragend.
Jonathan knikte.
„En bent u de vader van Valentine?"
vroeg hij, de geboden hand hartelijk schud
dend. „Ik ben heel blij, u te treffen, mijn
heer."
Hij maakte kennis met Ned Ransome.
Valentine's broer en wendde zich dan weer
tot haar vader.
„Ik tref het gelukkig." zei hij. „Ik had me
er al op voorbereid, heel Texas te moeten
afzoeken."
„Bent u een vriend van Valentine?"
vroeg de kolonel.
„Ik hoop het," antwoordde Jonathan.
„Om u de waarheid te zeggen, ik heb Va
lentine eigenlijk lief."
De kolonel deed uiterst verrast.
„Ja zelfs, ik hoop, dat u me niet kwalijk
neemt, dat ik haar aan u ten huwelijk
vraag," vervolgde Jonathan
„Kwalijk nemen?" viel de kolonel uit."
„Wat.... hm!.... Hoor eens hier, ik heb
u van m'n leven nog nooit gezien. Waai"
bent u vandaan?"
„Uit New-York."
„New-York?" herhaalde de kolonel. „En
uw naam is Blair? U staat toch niet," ver
volgde hij terwijl zijn gezicht rood opliep,
„in relatie met die snertreederij, waaraan
zij haar laatsten stuiver vergooid heeft?"
„Snertreederij is niet juist gezegd," zei
Jonathan met waardigheid. „Dat was vroe
ger misschien zoo, maar daar heeft uw
dochter verandering in gebracht. Uw doch
ter, kolonel Ransome ls een meisje met
verstand, verbeeldingskracht en moed. Uw
dochter is een bewonderenswaardig per
soontje en ik zou heel graag de gelegen
heid krijgen, haar dat te vertellen," ein
digde hij ernstig gemeend.
.Mijn dochter koestert minachting voor
elk soort behoorlijk gedrag," zei de kolonel
„Ze rijdt in rodeo's," wierp Jonathan
tegen. „En dat vind ik iets fijns."
Kolonel Ransome nam hem nauw
keurig op.
.Mijnheer Blair," zei hij met groote be
slistheid, „als Valentine van u houdt, dan
trouwt ze met u, al komt er brand, over
strooming of aardbeving van. Als u dat
wilde veulen kunt temmen, dan bent u een
flinke kerel en de rechte man voor haar."
Hij knikte grimmig met zijn grijze hoofd.
„Ze is momenteel op de olievelden. Ga daar
maar heen en probeer het eens."
„Olievelden?" vroeg Jonathan verbluft.
„Wat doet ze dan nu weer? Naar olie
boren?"
„Dat zou me niets verwonderen." zei de
kolonel. „Ze draagt ongetwijfeld een rij
broek en heeft een verbrande neus: en als
u haar daar vandaan kunt halen, dan zou
ik u ten zeerste verplicht zijn."
.Nadruk verboden).
(Wordt vervolgd)
