Tennis Nederland-Japan - Duel Bernstein-Bourdet te Parijs
Een goede zakenvrouw
FEUILLETON
/9s(e Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
»kie en twintig jonge boeren leden van de Young
Farmers Club Hebben de BOO schapen in Hyde Park te
Londen geschoren. Een der dieren in zijn zomerpakje.
HANDBOOGSCHIETEN VOOR
DAMES TE LONDEN.
Miss. V. S. Achers in actie.
SOLDATEN ALS GYMNASTEN.
De generale repetitie voor een groote gymnastiek-uitvoering door de soldaten van de Royal Air
Force in Aylesbury in het Engelsche graafschap Buckinghamshire.
door HERMAN ANTONSEN.
29)
Je kolonel begreep er geen steek van. Ze
K«een ergens onder gebukt te gaan.
^Koni er maar mee voor den dag," zei hij
«moedigend. „Wat heb je op je hart, Va
lentine?"
"Een man, o machtige heer!"
Een Je verliefd geworden?" riep de ko-
lmel uit.
Be moest even om dien uitval lachen.
Ik ben heelemaal niet verliefd. En dat
amaar goed ook. anders zat ik met de ge-
peren. Alleen
Alleen.... wat?"
Je beet op haar lippen en zei niets Ein-
°!Hjk stond ze op en liep met haar lange
Wssen voor hem heen en weer. Hij keek
Diermate verbluft.
il heb alles in de war gestuurd, geloof
Wi ze gejaagd. „Ik wist wel, dat ik hem
J'eehijnlijk razend zou maken, maar
11 heb ik erop gewaagd, omdat ik wilde
er fut in hem zat. Hij deed niets
•o zijn bestaan verluieren. Hij verlum-
d i™ h'in tijd en liet zich als een sukkel
Aandelen. Paps En daarom heb ik hem
l Poets eebakken; en nu", zuchtte ze,
mij als.
dan 'e hemel", zei de kolonel. „Wie het
'"ook zijn mag, ik zou tóch zeggen, dat
'ttllefd op hem bent".
„Lieve schat, dat ben ik niet!" wierp ze
hem tegen. „Niet op hem ten minste. Maar
ik vond hem een nietsnutter en dat heb
ik hem in zijn gezicht gezegd ook. En nu
ben ik erachter gekomen, dat ik heelemaal
ongelijk heb gehad en dat hij er eentje is
met haar op zijn tanden en met een ge
pantserde vuist. Ik wou hem dat in elk ge
val zeggen". Ze haalde de schouders op.
„Dat is nou alles!"
Ze bleef lang zwijgen en haalde dan haar
schouders weer op, als wilde ze een last
van zich afwerpen.
„Enfin. Ik kan er toch mijn leven niet
door laten verknoeien", zei ze tenslotte
met een glimlachje opstaande. „Ik voel me
alleen maar als een verdraaide gek. En
niettemin heb ik nog heel wat werk te ver
zetten Ik ben blij. dat u hier bent, vader
tje. U kunt me wel wat helpen. We staan
er nu eenmaal voor en we zullen onze
plaats blijven behouden! En van nu
aan!" Ze trok haar stoel bij en wees met
haar potlood naar hem toe. „U moet een
massa groote lui kennen. Er worden heel
wat machinerieën voor de olievelden naar
Zuid-Amerika verscheept, om een voor
beeld te noemen. Die vracht moeten wij
hebben. Probeer me door uw invloed eens
daaraan te helpen, vadertje. Waarmee zul
len we beginnen?
Kolonel Ransome trachtte op adem te
komen. Hij was naar New-York getrokken
om zijn onrustbarende dochter de les te
lezen en daar zette zij hem meteen aan
het werk
Werk! De kantoren van de Blair Maat
schappij zaten overvoerd met werk. Recla
me en haar geld hadden er nieuw leven in
geblazen en de kleine reederij richtte zich
weer op en kreeg opnieuw vasten grond
onder de voeten. Bart Calhoun had een
grootscheepsche advertentiecampagne op
gezet. Mijnheer Packard zat hoopvol te
wachten op vervrachtingscontracten voor
koffie en bananen van de Zuid-Amerl-
kaansche scheepsagenten. Daarmee zou de
reederij een veilige basis terugkrijgen. Er
werden plannen gemaakt voor het opkale
fateren en moderniseeren der vrachtsche
pen. koelkamers voor het fruit, verbete
ringen aan de machines om grooter snel
heid te kunnen ontwikkelen.
Ondanks zichzelf werd kolonel Ransome
meegesleept in de algemeene opgetogen
heid H'j wist een paar contracten voor
Valentine op te scharrelen bij fabrikanten
cn exporteurs, die hij kende en het resul
taat was, dat de Blair Lijn enkele vrach-
len te verschepen kreeg, die voor haar
vrachtvaart van beteekenis waren. Na een
week van koortsachtig werken moest de
kolonel naar huis om voor zijn eigen za
ken te zorgen. Hij nam op het station af
scheid van Valentine.
„Het is je eigen geld", gaf hij haar toe.
„Als je bankroet wilt slaan.
„Dat ls mijn risico", zei Valentine. „Mijn
besten dank bij bosjes. Groeten aan Ncd!"
„Maar wanneer kom je zelf naar huis
terug?"
Valentine schudde het hoofd.
„Dat weet ik zelf niet. vadertje. Ik heb
het heel erg druk. Ik wil het uitvechten
en zien hoever ik kom".
Hij wist, dat ze het doen zou, wat er ook
van kwam. Ze had zich in den strijd ge
worpen en ze hield van vechten. Hij kon
slechts hopen, dat Chauncey een oogje op
haar houden zou. Die rossige dochter van
hem was sterk, maar ze was toch een vrouw
en kon dus zoo licht onherstelbare won
den in den strijd oploopen
Toen hij weg was, voelde ze een oogen-
biik heimwee. Het viel hard, op zoek naar
contracten te gaan en zich het hoofd te
breken over meubileering van dekhutten
en kleuren van schilderwerk, vooral nu Jo
nathan Blair bleef zwijgen en nergens te
vinden was. Er waren nu bijna drie we
ken verloopen sedert dien namiddag op
het sloependek van de Marinoco. Waarom
liet hij niets van zich hooren? Waarom
kwam er geen enkel levensteeken van zijn
kant?
Dick Segrave ging de voorbereidingen
voor zijn cocktail-partijtje nog eens na en
knikte tevreden.
„Het lijkt me wel in orde", zei hij tegen
zijn huisknecht. „Maar zorg in vredes
naam, dat je nergens te kort van komt.
Er komen veel dames: en de cocktail, Todd,
is voornamelijk voor de dames uitgevon
den."
Hij ging zich kleeden en toen werd er
gescheld en ging de voordeur open en diclit
en kwam er een jonge man in zijn slaap
kamer binnengewandeld met een heugen
hoed in de eene en een valiesje in de an
dere hand.
„Hoe maak je het. kerel?" vroeg de jonge
man vriendschappelijk, zijn valies neerzet
tend en hem de hand toestekend.
„Jij?" riep Dick verbluft uit. „Waar kom
jij vandaan, Corry1
„Zuid-Amerika", antwoordde Jonathan
Blair.
„Zuid-Ame
„Schitterend land", verkondigde Jona
than opgewekt. ..Keurig! Zeg, Dick, ik ben
terug komen vliegen. Wat een gewaarwor
ding, man! Ik kan je wel zeggen, dat het
passagiersverkeer in de toekomst door de
lucht gaat. Groote vliegtuigen naar Rio
cn Buenos Aires en Pernambuco en an
dere plaatsen. Geregelde vliegdiensten
en.
„Een oogenblikje!" viel Dick hem in de
rede. „Loop naar de maan met je vlieg
tuigen. Jij bent de krankzinnigste kerel,
die op twee beenen rondloopt. Wat heb je
eigenlijk in Zuid-Amerika uitgevoerd?"
„Zaken gedaan!" was het korte antwoord
van Jonathan.
Dick keek hem onzeker aan, terwijl hij
het koord van zijn kamerjapon om zijn vin
ger wond. Hij had werkelijk iets heel za
kelijks over zich. In zijn blauwe tweerij-
colbert met witten boord en wijnroode das
zag hij er als een zakenman uit.
„Ik ben er op een van de vrachtbooten
van de Blair Lijn heengetrokken", vertelde
hij. „Jongen, ik kende dat schip van voren
naar achteren en van onder tot boven, toen
de reis afgeloopen was. Ik had een idee ge
kregen van vrachtprijzen en onkosten, van
het stuwen van lading, bunkeren van ko
len. verdraaid, ik ben er echt op school
geweest!"
„En dat op jouw leeftijd nog wel' was
de opmerking van Dick.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
GISTEREN WERD TE UTRECHT ter gelegenheid van het
85-jarig bestaan van de school voor reserve-officieren van de on
bereden artillerie een marseh door de stad gehouden en voor het
stadhuis gedefileerd. Tijdens het défilé.
HET BRITSCHE CONSULAAT TE
BATAVIA heeft een nieuwe woning
betrokken, waarbij een ,,slametan" voor
het Inheerasche personeel werd gegeven
HET DUEL TUSSCHEN DEN TOONEELSCHRIJVER HENRY BERNSTEIN EN ZIJN
CONFRATER BOURDET. De eerste rende is voorbij. Bourdet (rechts) spreekt met zijn getuigen
terwijl Bernstein wacht met een gezicht, dat diepe verachting uitdrukt.
RONDOM BERGEN
OP ZOOM het land
van de asperges, is üe
oogst nu in vollen
gang. In de bedden"
is men druk bezig
deze lekkernij te
„stdken".
OP DE M.E.T.S.-BANEN TE SCHEVENINGEN
begon gisteren de tenniswedstrijd NederlandJapan. Jhr. de Brauw
verloor van Karamitsu. Tijdens de match.
