Ihte JaargangttiDSCH DAGBLAD Tweede Blad
Zeventig jaar getrouwd - Engelsche Koning inspecteert vliegvelden
Een goede zakenvrouw
FEUILLETON
Ze sprong van haar stoel en zei, hem de
hand reikend: „Kom, nog een keertje het
dek rond!"
Ze gingen naar het promenadedek en
wandelden het een keer fiksch In het rond
Ze mocht dan heelemaal niet aan Corry
Blair gedacht hebben, maar toen ze langs
de voorzijde van het dek liepen, stond er
een jonge man tegen de verschansing van
het voordek geleund met belangstelling
naar hen beiden, vooral naar Bart Cal
houn, te kijken.
„Als die knul niet uit zijn doppen kijkt",
bromde hij in zichzelf, „dan raakt hij nog
getrouwd met dat meisje. En raakt zijn
neele leven onder den pantoffel, die suk
kel. Ik dacht, dat hij verstandiger was!"
Hofmeesters waren bezig de dekstoelen
vast te sjorren, toen zij met Calhoun het
verlaten dek afgewandeld kwam.
„Orders van den kapitein, miss", zei een
hunner tegen Valentine. „Er kan hier soms
zoo plotseling storm komen opzetten. En
als hij er verstand van heeft, dan zitten
we er binnenkort middenin. En flink ook."
De wind was al opgestoken. Zware zwarte
rollers beukten reeds tegen de zijden van
het schip en stapelden zich hoog boven
eikander, terwijl het kille schuim hun om
de ooren joeg; snel werd de wind kouder.
Het dek danste onder hun voeten en nu
en dan schudde het schip als de schroeven
boven water uitkwamen. De kleine Marl-
noco scheen zwaar weer te zullen krijgen.
Voor haar hutdeur wenschte Bart haar
wel te rusten. Ze ging naar binnen en
draaide het licht boven de waschtafel aan.
Afwezig schoof ze een armband van haar
arm af en legde dien op de glasplaat er
boven
Bart! Met hem had ze geen rekening ge
houden, toen ze Texas verliet. Maar hij
was aardig. Ja, heel aardig ook.
,Oeah!" geeuwde ze opeens en ging
rechtop zitten, alsof ze dreigde ln slaap
te vallen en opeens wakker schrok. „Eén
ding tegelijk, lieve kind!"
Om drie uur 's nachts verscheen de oude
Marston op de brug. Hij had zich in zijn
dikken duffel goed ingepakt en had de klep
van zijn pet diep in de oogen getrokken.
De officier van de wacht kwam haastig
naar hem toe.
„Wat is er, kapitein?"
„Niets", zei Marston. „Maar er loopt
zoo'n zware zee. Ik vond, dat ik eens moest
gaan kijken."
De officier van de wacht kon er geen
touw aan vastknoopen. Er liep een hooge
zee, dat was zoo, maar toch niet zoo erg.
dat de kapitein ervoor op de brug behoef
de te komen. Maar Marston gaf geen ver
dere verklaring. Hij stond met de handen
op zijn rug over de verschansing van de
brug in zee te staren met zijn vierkanten
kin scherp vooruitgestoken. Wolken schuim
braken over den boeg, overstroomden het
voordek en stroomden weg langs de spui
gaten. Het ruwe weer kon hem geen steek
schelen en het leek hem heel passend, dat
hij op de vermoedelijk laatste reis, die hij
ais kapitein van de Blair Lijn maakte, een
beetje storm zou hebben.
Te oud om op zijn brug te staan! Wat
wist die meid daarvan af? Hij had een
fatsoenlijk leven geleld en hij zou waar
schijnlijk op dezelfde plek terecht komen,
«aar Abias Blair, die altijd trouw aan zijn
Bijbel was geweest, terechtgekomen was.
Daar zouden ze elkaar nog wel tegen het
lijf loopen.
De telefoon bromde. Het was een oproep
van uit de radiohut. De officier van de
wacht nam de boodschap aan, teekende die
snel op en keerde zich om naar den kapi
tein.
„C. Q. kapitein. Van de Dolinda, met be
stemming West-Indië. Dat is het groote
vacantieschlp, dat
De witte wenkbrauwen van den ouden
Marston trokken zich samen en zijn neus
vleugels trilden als van een strijdros, als
de trompet wordt geblazen.
C. Q. het hulpsein van schepen in moei
lijkheid. Help ons! Marston kende de
Dolinda, een schip van twintigduizend ton,
elegante meubileering en café-terrassen
en glanzend witte dekken.een van die
nieuwe plezierbooten met alle gemakken
van een luxe-hotel! Het was op weg naar
West-Indië en zou St. Thomas als eerste
havenplaats aandoen. Er waren driehon
derd en vijftig vacantlereizigers aan boord.
Wat was er met dat schip aan de hand?
Moest de kleine Marinoco 't gaan helpen?
Het sein C. Q. werd al spoedig gevolgd
door het S. O. Seen boodschap, die
over de woest golvende zee vloog en op-
vonkte in de radiohut van de kleine Ma
rinoco. Het werd opgevangen door het
draadlooze station langs de kust van den
Atlantischen Oceaanhet knetterde in
de persbureaux.
S. O. S. De Dolinda moest wel in groot
gevaar verkeeren. Een der groote olietoe-
voerpijpen was vlak bij de flens afgebro
ken. Het schip dreef hulpeloos op de wilde
zee.
„Verdraaid!" bromde Marston. „De ver
vloekte zee spoelt er zoowat voor de helft
naar binnen. Vooruit, we moeten opschie
ten!"
De Marinoco begon volle kracht door de
woelige golven te stoomen met stampende
machines en het schip schommelde ge
weldig, toen het van zijn koers afweek en
dwars door de hooge brekers voortjoeg. Ka
pitein Thomas Marston, die als kajuits
jongen op de oude Shooting Star was be
gonnen, stond op de commandobrug.
De kranten gaven extra edities uit, zoo
dra het S. O. S. bericht doorkwam. Drie
honderd en vijftig passagiers en een be
manning van driehonderd man op een
zinkend schipde telegraafdraden
zoemden, telefoons rinkelden, schrijfma
chines ratelden. Er kwam bericht, dat de
Dolinda zóó gevaarlijk overhelde, dat geen
van de reddingsloepen gestreken kon wor
den. Er kwam nog een ander bericht van
uit zee binnen. De Marinoco seinde, dat ze
op weg was om hulp te bieden.
De Marinoco?
Overal dook men in de scheepsregisters
om dien naam te zoeken. Ah.hier.
Marinoco.... van de Blair Lijn.... tien
duizend tondrommels nog aan toe
dat was iets om met vette letters te zetten!
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd),
KONING GEORGE VAN ENGELAND maakt© per vliegtuig een inspectietocht naar verscheiden©
militair© vliegvelden in Zuid-Engel and. Hij droeg de uniform van d© Royal Air Force. De Koning
(rechts) bij het bezichtigen van een Hurricane gevechtsvliegtuig.
l)E VOORWEDSTRIJDEN QM DE DAVIS CUP
werden gisteren op de M.E.T.S.-banen te Scheveningen voortgezet. Van Swol
(voor) en Petra in actie.
DE „VLIELAND" het nieuwe post- en pas
sagiersschip van de reederij G. Boeksen en Zn.j
te Harlingen, dat dienst zal doen op de lijn
HarlingenVlieland.
QUEEN MARY schonlk aan het 4e bataljon van
Queen's Royal Regiment, waarvan zij eere-kolonel
is, nieuwe vlaggen.
door HERMAN ANTONSEN.
19)
•■Toe, laten we niet zoo flauw doen. Je
«eet heel goed. Bart, dat ik het ernstig
'Pneem. Dat heb ik nooit gekund. Ik ben
™t een van die gekken, die zich verbeel-
Jat verliefd zijn alles ls. Op het oogen-
heb ik heusch veel te veel aan mijn
™oldgeef me een beetje uitstel, Bart.
begrijpt me immers?"
uil keek haar langen tijd aan.
Ja", zei hij eindelijk, „Ik geloof het wel.
zou het niet begrijpen, als ik niet wist,
recht door zee jij gaat. Ik maak me-
niets wijs, Val. Je gaat momenteel
wlemaal op in de redding van deze ree-
\ni. is het zoo niet? Ik zou bijna wen-
■n, dat je voor mij ook eens aan het
"chten ging."
J'i kunt het wel voor Jezelf doen. En
Is meer", voegde ze er impulsief aan
ni'j n een heeleboel anderen kunnen".
Unew' daar Corry Blair mee, Valen-
beet op haar lippen. „Ik veronderstel
OtPrT' Gek lla' I!s' heb n0g hee'maa' nlet
Mik r m Slacht voor nu op dit oogen
koest" toc'1 maaict hij me nog steeds
a,f<*ry kan een heel innemende kerel
1 "s hij dat wil", zei Bart.
DE NOODLANDING OP EEN HOED.
Een nieuwe hoedenmode te Londen
getoond.
EEN LEEGE TANKWAGEN EN TWEE GOEDEREN-
WAGENS kwamen bij een botsing te St. Louis
tegen een huis terecht. De gevel stortte in.
HET ECHTPAAR WOLF TE DROGTEROPSLAGEN VIERT ZIJN
70-JARIGE ECHTVEREENIGING.
II. M. de Koningin schonk den beiden oudjes, de man is
92 en de vrouw 88, een paar fauteuils. Achter hen
de burgemeester van Zuidwolde en zijn
echtgenoote.
H.K.H. PRINSES JULIANA EN Z.K.H. PRINS BERNHARD
woonden gistermiddag op de M.E.T.S.-banen te Scheveningen den
wedstrijd om de Davis Cup tusschen Nederland en
Frankrijk bij.
