Belgische scholieren bezoeken de bollenvelden - Stamdag A.N. V.
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
Een goede zakenvrouw
79sfe Jaargang
FEUILLETON
GISTEREN HERDACHT HET ALGEM. NED. VERBOND ZIJN 40-JARIG BESTAAN. -- Ter ge
legenheid hiervan werd in Pulchri Studio te Den Haag een stamdag gehouden. De genoodigden tij
dens de rede van dr. N. Japikse. V.l.n.r. de burgemeester mr. S. J. R. de MoncHy, dr. H. Colijn,
de heer P, J. de Kanter lAlgem. voorz.), gen. Snijders, gen. Reynders. de heer D. Fock, oud-G.G.
HET BEZOEK VAN IIITLER AAN ROME. De met ha
kenkruisen en een ,,H" versierde poort van het Campo Ro
mano, waarin de troepen en de jeugdige fascisten, die aan
de Führerparade zullen deelnemen, gelegerd zijn.
MUZIEK-HISTORISCHE TENTOONSTELLING
,,Gedenck Clanck" te Amsterdam, ter gele
genheid van het 50-jarig bestaan van het Con
certgebouw. Model kerkorgel uit plm. 1710.
RUIM TWEE DUIZEND BELGISCHE SCHOOLKINDEREN
Krachten een bezoek aan Haarlem en natuurlijk ook aan de bollenvelden.
De meisjes in de prachtige velden te Hillegom.
HET BRITSCHE VRACHTSCHIP CITY OF SALISBURY dat met een lading
reptielen op weg was naar Boston, liep vlak voor do haven van Boston in den
mist aan den grond en brak in tweeën. De kooien met de gevaarlijke dieren
konden in veiligheid gebracht worden
DE ENGELSCHE KONING opende de Empire-tentoon-
stflling te Glasgow. De aankomst van den Koning en de
Koningin op het tentoonstellingsterrein.
DE LAATSTE TOEBEREIDSELEN VOOR DE
REIS VAN HR. MS. KRUISER „JAVA"
NAAR NED. INDIë werden gisteren getrof
fen. Het aan boord brengen van het water
vliegtuig, dat tot de uitrusting van de
„Java" behoort.
door HERMAN ANTONSEN.
14)
Waarom niet. Ze had maar te bevelen. Ze
Kaf bevelen in massa. Radio-installatie en
300 meer! Dat zou wel heel wat helpen, om
wmstgevende contracten te sluiten over
Soffie. bananen, cacao, suiker en ballast,
Wc 200 noodig waren om de Blalr Lijn er
loven op te houden! Dat zat maar achter
een bureau orders uit te vaardigen!
Plotseling zakte zijn verontwaardiging en
jwakte plaats voor een glimlach. Zoo zou
mj ook doen, als hij uit deze nachtmerrie
'akker geworden was. Het was de lach van
een man, die het oorlogspad optrekt.
vin.
In de eerstvolgende dagen werd mijn-
°eer Chauncey herhaaldelijk opgebeld om
antwoord te geven op verscheidene vragen
Jan mijnheer Packard, die niet meer wist,
o°o hij het had. Hij gaf afdoende ant-
■oorden. Het crediet van miss Ransome
Jas uitstekend. Maar hij belde Valentine
jn privé op met de boodschap, dat hij
'100Pte. dat die uitgaven niet al te lang
zouden doorgaan. Haar eigen fortuin.
meende mijnheer Chauncey, zou er
«nleelijken knak door krijgen,
uart Calhoun was erg onder den indruk.
Kooide de reclamebiljetten, tot nog toe
in gebruik, na een onderzoek van een half
uurtje in den prullemand en ontwierp
fonkelnieuwe. Ze ontbood scheepsarchi-
tecten, bestelde vernieuwingen van hut
ten, keukeninrichting en salons, ontwierp
nieuw meubilair voor de salons en een ge
heel nieuwe Inrichting voor sportdekken.
Het kantoorpersoneel van de Blalr lijn
werkte onder een ongekende hoogspan
ning. Ze kwam om negen uur op kantoor
en ging pas om zeven uur weg. Maar dan
v.as ze nog niet klaar. Bart noodigde haar
op een avond uit om te gaan dlneeren en
dansen. Valentine keurde het idee onmid
dellijk goed. Hij kwam tot de ontdekking,
dat ze voortreffelijk danste. Hij begon met
haar te dwepen. Hij introduceerde haar op
verscheidene plaatsenbij Sardt, in de
River Club, op het Starlight Roof. Het wa
ren allemaal plaatsen, waar Jonathan Blalr
heel goed aan te treffen was, maar hij
schitterde overal door afwezigheid. En Jo
nathan had zich ook niet meer in de buurt
van het kantoor laten zien.
Drie dagen, voordat zij op de Marinoco
zou uitzeilen, kreeg zijn afwezigheid iets
beangstigends. Dick Segrave kwam bin-
nenloopen met de vraag, of zij wist, waar
hij ergens was. Valentine kende Dick wel
niet, maar ze zag, dat Meggs hem liet pas-
seeren en Meggs liet geen ongewenschte
gasten toe.
„Corry?" herhaalde ze zijn vraag. ,,U be
doelt mijnheer Blair? Wel. ik zou u niet
kunnen zeggen, waar hij is. Hoe kan ik
dat weten?"
Dick trok de wenkbrauwen samen.
„Ik dacht, dat hij misschien kort gele
den hier op kantoor was geweest".
„Hij is hier in geen week geweest."
„Gek", zei Dick verbaasd. „Waar zou die
vent dan wel zitten"
„Wat is gek?" vroeg zij.
„Hij schijnt spoorloos verdwenen te zijn"
zei Dick gewichtig. „Dat is een feit zelfs.
Hij heeft zijn huisknecht ontslagen en zijn
huls hier in de stad gesloten. Hij is niet
meer op zijn buitengoed geweest. En hij
heeft zijn hond ondergebracht in een ken
nel op Long Island. Dat is een week gele
den gebeurd. Nadien heeft niemand meer
iets van hem gezien of gehoord."
Valentine keek hem aan en bleek zelf ook
wel wat verbaasd te zijn.
„Is dat zoo zijn gewone manier van
doen?" vroeg ze.
Dick schudde het hoofd. „Neen, Je kon
Corry altijd wel ergens vinden. Maar nu
is hij gewoonweg van de wereld wegge
vaagd. Daar zit Iets geks In. Zijn verloofde
ls de stad uit naar Chicago en ik dacht,
dat hij er misschien ook heen was. Ik heb
haar opgebeld, maar zij zegt, dat ze hem
niet gezien heeft na haar vertrek uit New
York".
„Verloofde?" vroeg Valentine. „Dat
blonde meisje soms?"
„JuistCarol Wallace. Ze zijn feite
lijk nog niet officieel verloofd" gaf hij
toe, „maar iedereen beschouwt hen toch
als verloofden." Hij stond op. „Nu, dan
enfin, ik geloof niet, dat het een zaak is
om de politie in te mengen, al is het een
'erg vreemd geval" Hij nam haar aandach
tig op. „Dus u drijft nu de zaak hier?
Kunt u. me werkelijk geen idee
aan de hand doen, waar hij ergens zijn
kan?"
„Ik weet totaal niets van hem af", zei
Valentine.
„Gek!" zei Dick afgetrokken. .Enfin
goedendag en wel bedankt!"
Hij verliet haar nog steeds weifelend. Va
lentine leunde achterover in haar stoel en
tikte met haar potlood tegen haar tanden.
„Verdwenen!" mompelde ze. „Dat is
een mooie geschiedenis, Jonathan Corin-
thlus Blair!Je bent de grootste mis
lukkeling, dien ik nog ooit gezien heb".
Denkelijk zat hij ergens als een verwend
kind te mokken. Misschien is hij op een
verlaten eiland gaan zitten. Toen het hem
een beetje te moeilijk werd, is hij er van
door gegaan.
Plotseling verachtte ze Jonathan Blair
diep en hartgrondig. Tot nog toe had ze
verwacht, dat hij nog iets van den durf
zou toonen, dien ze in Pointdexter zoo be
wonderd had. Nu was hij volgens haar
opvattingen ove* menschen en gebeurlijk
heden niets meer dan een luilak en niets-
nutter zonder een greintje moed of zelf
respect.
.Lammeling!" bromde ze spijtig. „Jak
hals! Blèrende, suffe, kleinhartige
schaapskop!"
Ze duwde haar stoel met een nik ach
teruit van den lessenaar af en liep naar
het venster.
Het was laat In den namiddag en hier
werd er in de kantoren reeds licht op ge
stoken. De stroom Van naar hulsgaande
kantoorbedienden begon reeds langzaam
te vloeien. Bij de verschillende scheep
vaartmaatschappijen zat de dag er weer
op. De brommer op haar bureau kondigde
bezoek aan, maar ze sloeg er geen acht op.
JVitelijk hoorde ze het nauwelijks. Een
paar minuten later deed Bart Calhoun de
deur zonder plichtplegingen open.
„Waarom", vroeg hij, „geef je geen ant
woord als er bezoek wordt aangekondigd?"
Ze keerde zich bruusk om. „Het spijt
ine, Bart! Kom binnen", zei ze.
„Dat is al gebeurd. Wat? Zit Je niet te
werken? Dan moet je ziek zijn."
Valentine zei niets. Ze zette haar smalle
handen in de heupen en staarde het raam
uit. Bart kwam naar het bureau toe. Er
lag een halfafgemaakte schets van een hut-
dccoratie op. Het zachte licht van den val
lenden avond omstraalde Valentine met
een wazigen glans, speelde door haar ros
sige haren en hij bewonderde de gave om
trekken van haar gelaat.
Impulsief legde hij zijn arm om haar
schouders heen en voelde opeens, dat ze
zich onwillig strak hield. Ze keek hem ef
fen en onverschillig aan.
„Schei uit, Bart. Begin niet met die
flauwigheden!"
„Zeg", zei hij verbluft, „Je doet net, of
ik een stuk vergif ben!"
Hij liet zijn arm snel zakken.
„Het spijt me", zei het meisje. ,DIen in
druk heb ik toch niet wlUen maken. Toe,
neem het me niet kwalijk."
Hij keek haar onderzoekend aan.
„Vertel me nu in hemelsnaam niet, dat
jc een steenen hart hebt", zei hij bijna
smeekend. „Heb je dan heusch heelemaal
geen gevoel? Al is het dan op het oogen-
'oiik nietmaar ook niet voor de toe
komst?"
(Nadruk verboden) (Wordt vervolgd)
