Beklimming van den
Tangkoeban Prahoe
ANEKDOTEN
Wat twee Hollandsche jongens
in ons mooie Indië beleefden.
De geschiedenis van een rooverhoofdman.
Een van de geweldige bergreuzen, die tot
een langen keten gerangschikt, Java van
West naar Oost doortrekken, is de Tang
koeban Prahoe, een reusachtige krater, die
in de Preanger Regentschappen tot een
hoogte van 2100 meter steil uit de vlakte
oprijst. Tegenwoordig voert een gemakke
lijke weg van Lembang naar den top van
den berg, die geregeld door toeristen be
zocht wordt. Maar in 1899, toen ik den
vulkaan beklom, waren de paden, die de
wilde varkens door het dichte struikgewas
gebroken hadden, de eenige toegangen. Ik
logeerde toen met mijn neef Henk bij oom
Kees van de Wetering in Lembang. waar
hij een groote theeplantage bezat. Op een
snikheeten middag lagen we lui in onze
stoelen onder de achtergalerij vanwaar wij
een prachtig uitzicht hadden op den berg,
wiens voet met zijn steile helling slechts
een paar honderd meter van het huis ver
wijderd was.
„Wanneer gaan we den top beklimmen,
oom Kees?" vroeg ik.
„Morgen, mijn jongen. Met den eersten
lichtstraal breken wij op. Trek een paar
stevige hooge schoenen aan en vergeet de
slobkousen niet. Er kon een kleine adder
tusschen het gesteente of onder het ver
molmde hout schuilen. De giftanden van
deze beesten dringen niet door het stijve
linnen en het leer."
Moe ten we ook geweren meenemen?"
vroeg Henk.
„Ik denk niet dat het noodig is, voor alle
zekerheid kunnen we een revolver in onzen
zak steken; maar stevige stokken met ijze
ren punten zullen ons bij het beklimmen
en dalen goede diensten bewijzen."
„Vertel eens, oom, wat beteekent de naam
van den berg? Ik vermoed, dat er een le
gende aan verbonden is?"
„Zoo is het, Henk. Tangkoeban Prahoe
beteekent „omgekeerde d. w. z. onderste
boven gekeerde boot", want dat een prahoe
of prauw een boot is zal je wel weten. En
de legende luidt als volgt:
Vele honderden jaren geleden was de
plaats, waar nu de berg staat, zee, een in
ham van de baai van Cheribon. Aan deze
baai lag een rijke stad. De vorst van het
land was een wreede, stoutmoedige zeeroo-
ver, die met zijn geweldige, gewapende
prauw de wateren afschuimde, alle schepen
die hij ontmoette, leegroofde en de beman
ning vermoordde. Zoo had hij jarenlang
gedaan. Een vrome hadji had hem gewaar
schuwd, dat de toorn der goden hem tref
fen zou. als hij niet tot inkeer kwam en
boete deed, maar hij lachte om de profetie,
want hij vreesde goden noch duivels.
Eens viel hij een boot aan, waarin prie
sters van Wishnoe den tempelschat van den
god, goud en kostbare edelsteenen vervoer-
god. goud en kostbare edelsteenen ver
voerden. De priesters smeekten hem
zich niet te bezondigen, maar de
wreedaard liet hen het hoofd afslaan en
bracht het schip in triomf naar zijn hoofd
stad. Voordat hij echter het strand bereikte
brak een verschrikkelijk onweer los. De
golven verhieven zich torenhoog en wierpen
de prauw op het land. Rotsen stegen uit het
water op en vulden de baai. Toen het on
weer over was, was de stad met haar roo-
verbevolking verdwenen, maar hoog boven
op den uit de diepte gerezen bergkam lag
het vorstelijke schip onderste boven gekeerd
en in steen veranderd. In de kiel was een
ontzaglijk gat. dat tot de ingewanden der
aarde reikte. Vuur en zwaveldamp stegen
uit de opening op. Het schip was een vuur
spuwende berg geworden en de menschen
die zich geleidelijk op den vruchtbaren
bodem vestigden, noemden den vulkaan
„Tangkoeban Prahoe".
Tja, er bestaan nog andere lezingen van
de gebeurtenis, maar zoo heeft het mij de
doekoen-pari (wonderdokter) verteld, en die
kan het weten, want hij is immers een soort
Wishnoe-priester. ofschoon hij tevens een
rechtgeloovige Moslim is."
Den volgenden morgen om zes uur begaven
wij ons. behoorlijk voor den tocht toegerust,
op marsch Tarib, onze bectlende, droeg in
een lichten rugzak wat voedsel, brood, een
gebraden kip en een tros bananen. Ge
dachtig aan de waarschuwing van oom Kees
hadden we hoog schoeisel en slobkousen
aangetrokken. Tot aan den pasangrahan
(logement voor gouvernements-reizigers)
Volgden wij den rijweg in Oostelijke richting
Ingezonden door Koos Kromhout.
Dat spreekt vanzelf.
„Maar als je deze horloges beneden den
kostprijs verkoopt, hoe kun je dan iéts ver
dienen?"
„Met de reparaties, Mevrouw!''
Ingezonden door Leendert Ravensbergen.
Ideaal.
Eerste vriend: „Is er wel één ideaal, dat
jij in je jeugd had, tot werkelijkheid ge
worden?"
Tweede vriend: „Ja, één! Altijd, als mijn
Moeder vroeger mijn haar kamde, dacht ik:
„Ik wou, dat ik maar geen haar had En dat
is nu zoo!"
Ingeeonden door Maartje van Ommering.
Antoon: „Zeg, jouw Vader geeft ook niet
veel! Hij is schoenmaker, en kijk eens, hoe
je schoenen er uitzien!"
Harrie: „En de Jouwe? Je Vader is tand
arts en je broertje heeft nog maar één
tandje".
toen sloegen we rechtsaf en begonnen, de
een achter den ander loopend, langs een
moeilijk begaanbaar pad de steile Noorder-
lijke helling te beklimmen. Naarmate wij
vorderden werd ook het uitzicht ruimer, ten
minste op die plaatsen, waar hoog geboomte
en dicht struikgewas niet den blik belem
merden. Op een klein plateau, 1200 meter
boven den zeespiegel, werd een kwartiertje
rust gehouden. De plaats was slechts met
kort gras begroeid en bezaaid met groote
steenblokken. Naar het Noord-Oosten daalde
de rotswand steil af Hier reikte de blik ver
over het landschap. In Westelijke en Ooste
lijke richting echter was het uitzicht door
vooruitstekende rotsen beperkt. Wij lieten
onze blikken gaan over vruchtbare land
streken, en ademden de koele berglucht die
op deze hoogte reeds merkbaar ijl is, diep in
onze longen. Toen hervatten wij onzen tocht
Wij hadden nog een kleine duizend meter
te klimmen. Op goede wegen, zooals wij ze in
de Alpen kennen, beteekent dat niets; maar
hier in de wildernis, waar telkens groote
brokken steen, dicht struikgewas en omge
vallen boomen den weg versperden, ver-
eischte het groote inspanning.
Eindelijk, tegen het middaguur, hadden we
den top bereikt.
Eindelijk tegen het middaguur hadden
wij den top bereikt. Naar Oost en West,
naar Zuid en Noord lag het landschap vrij
en open voor onzeverrukte blikken Waar
door wij echter aanvankelijk het meest ge
boeid werden, was de krater, een reusachtige
ellipsvormige trechter, waarvan de wanden
onder een hoek van ongeveer 50 gr. naar
binnen afdaalden tot een diepte van ca.
300 meter. Henk, die nog nooit een vulkaan
anders dan op afbeeldingen gezien had,
mat in stomme verbazing den afstand naai
den tegenover liggenden kraterrand. Hij
schatte hem op 500 m., terwijl de breedte
op z'n minst 300 M. moest zijn. De wanden
van den trechter waren met grijzen asch en
een soort puimsteen, die een gele kleur had
bedekt; roode strepen, waarschijnlijk van
vaster gesteente, liepen als aderen door de
grijs-gele massa. In de diepte eindigde de
krater in een langwerpig vlak, niet veel
grooter dan een ruime kamer.
(Slot volgt.)
Vriendjes en vriendinnet
gevraagd voor Zuid-Afrik
Beste Jongens en Meisjes, Hp
Jullie hebben natuurlijk allemaal I
eens van Zuid-Afrika gehoord en inWa
atlas weten jullie dit land direct te vinfl
En waarschijnlijk weten jullie ook well
er in Zuid-Afrika behalve de Engelse 'I'
ook de Zuidafrikaanse taal gesproken 1
geschreven wordt en dat deze taal nog I
op ons Nederlands gelijkt. Honderden jl i
geleden, toen de weg naar Oost-Indiè lif
om „de Kaap" voerde, hebben zich rtl
Hollanders in Zuid-Afrika gevestigd el
die jaren door hebben zij de Hollandse V'-
weten te bewaren. Wel is in de loop var»
tijd, door allerlei invloeden, het Neder!»1'
daar gewijzigd en veranderd en tension!
er een eigen, een zelfstandige taal on bul
het Zuidafrikaans.
Maar en nu kom ik eigenlijk waai!
wezen moet in Zuid-Afrika hebben!
kinderen veel van Nederland, van „dieI
Holland" zooals ze het noemen, gehoordl
gelezen en briefschrijvers als ze zijn, wil
ze dolgraag een correspondentie-vriendM,
vriendin in Nederland hebben voor gel
gelde briefwisseling. En hoe ze het allen»
te weten zijn gekomen, dat ik daarvoor
zorgen, begrijp ik zelf niet goed. maar ui
in week uit krijg ik stapeltjes brieven
Zuid-Afrika, allemaal verzoeken om :l
„vir hul een brlefmaatjle in Holland te kil
Ja, op het ogenblik heb ik zelfs ofl
kistje vol met zulke brieven.
En terwijl jullie dit lezen is vast en ztfl
bij velen van jullie al de gedachte opgrB
men: „Hè, maar ik zou best een vriendjt®
vriendinnetje in Zuid-Afrika willen hebt®
o had ik alvast maar een adres H
schreef direct!" Nu, dat kan, hoor!®
vader en moeder het goed vinden, scl
dan maar even een brief aan mij, vi
daarin hoe oud je precies bent, waa
woont en of je een jongen of een me
bent, en doe er dan ook 10 cent aan pi
zegels in voor antwoord en onkosten
stuur Je dan een Afrikaans adres, dikï
zelfs een brief, met een klein woordenlij
van enkele moeilijke Afrikaanse woord
en afkortingen. En dan kan je aan de sli
Ik heb veel adressen van Afrikaanse meii
van 9 tot 15 jaar toe en nog ouder; jonge
adressen heb ik echter weinig, zijn er sc
jongens, die ook wel aan een meisje will
schrijven?
Wacht, ik iaat hier nog een klein, aari
Afrikaans briefje volgen van een mei
van 11 jaar. Probeer maar eens, of je t
kunt lezen:
Lieuwe Tante!
Hoe gaat dit nog met tante? Met i
gaan dit nog heeltemaal goed. Ek i
graag 'n Hollandse maatjie hé om m
te korrespondeer. Sal tante assebliel
goed wees om vir my 'n korresponde!
te kry?
Ons het nou somer hier. In Hollai
is het nou seker winter? Ry tante oe
op die skaatse? Ek sal regtig lijk o:
die sneeu te slen. Hier valt nooit snee
nie, behalve op die berge.
Ek is nou 11 jaar. Ons plan is metd
vakansie seetoe te gaan. Ek het no
twee sustertjles. Die een is 7 jaar a
die ander is 8 maande. Die kleintjie
baie vet, sy begin al opstaan teen di
muur.
Dit is nou vrugte tyd by ons. Woon i
Holland baie mense? Daar is sekt*
baie melk, want al ons condensed mei)
kom van Holland.
Nou sal ek maar sluit. Met bes#
groete van
Mimpie Maree
Kunnen jullie het gemakkelijk lezen e!
begrijpen? Ja, zo'n correspondentie
meestal heel leuk, dat zul je wel zien, ld
je een poosje bezig bent. Je kunt je Afri
kaanse vriendje of vriendinnetje in W
Nederlands schrijven en zij schrijven wee:
in het Afrikaans terug. Aan wie van jid-
lie mag ik een adres sturen? Ik zie al ui'
naar heel veel aanvragen. Met hartelijk1
groeten,
TANTE MARIE-
(Mevr. M. WeerhelmMustó
Berkenweg 12, Boskoop).
