Een stratosfeerspringer
aan het woord
Zaterdag 30 April 1938
No.' 9
LEIDSCH DAGBLAD
ste Jaargang
Wat je vc. jlt, als je van 10.600 M. hoogte valt
Zou het waar zijn?
liUCD
üsschien heb je wel eens gehoord van
beroemden Franschen parachutesprin-
Jean Williams, die onlangs een nieuw
eldrecord op zijn gebied heeft geves
door. van een hoogte van 10.600
uit een vliegtuig te springen en pas
ongeveer 300 M. boven den grond zijn
achute te openen.
at hier een groote dosis moed voor
dig is, begrijp je al zoo. maar dat het
endien heel wat verstandig overleg en
snlng vereischte had je misschien niet
acht De parachute is een buitenge-
n nuttig Instrument, dat reeds hon
den vliegers, die anders stellig een wis-
dood zouden hebben gevonden, als de
or van hun vliegtuig plotseling wei
de. het leven heeft gered en daarom
dergelijke gewaagde, schijnbaar ge-
egde. experimenten, als die van dezen
mschman, ook heusch nog zoo gek niet.
Men heeft er veel van geleerd over de
voorzorgen, die bij het springen van zeer
groote hoogte genomen moeten worden.
Het valscherm, tegenwoordig algemeen
parachute genoemd, is geen nieuwe uitvin
ding, ja het is zelfs nog veel ouder dan
het vliegtuig zelf. De groote schilder
Leonardo da Vlncl, die tevens een knap
bouwkundige en technicus was, schreef
reeds in 1495 over een valscherm, dat hij
had uitgevonden en de eerste echte para
chutesprong werd uitgevoerd in 1777 door
Montgolfier, den bekenden uitvinder van
den luchtballon. Reeds acht jaar later, in
1785, redde het valscherm den ballon
vaarder Blanchard, toen zijn ballon in
brand was gevlogen, van den dood. Maar
wie had in dien tijd kunnen vermoeden,
dat eens vliegtuigen uit louter staal,
enorme gevaarten met tientallen menschen
er ln en veel zwaarder dan de lucht, op
Jean Williams sprong van 10.600 M. hoogte uit een vliegtuig.
In Tirol staat, ergens in de bergen, een
heel klein, wit kerkje. Heel ver in den
omtrek, meest op groeten afstand, liggen
de boerenhofsteden verspreid.
En de boeren vertellen, dat er in het
dorpje, waar het kleine kerkje bij hoort
drie klokkenluiders wonen: één kiidt de
klok. de tweede houdt uit alle macht den
toren vast. dat hij niet omvalt en de derde
draaft alle boerderijen af. om te vertellen,
dat de klok luidt.
Zóó klein is het kerkje! Zou het w^aar
zijn?
motorkracht het luchtruim zouden door
snijden en opstijgen tot duizenden meters
hoogte en dat een mensch als een me
teoor uit die duizelingwekkende hoogten
omlaag zou vallen?
De militaire vlieger Jean Williams heeft
dit waagstuk bestaan. In een licht sport-
vliegtuig, bestuurd door den piloot Michy.
steeg hij omhoog tot een hoogte van 10.600
M. boven de stad Chartres, legde al val
lende met gesloten parachute de eerste
10.300 M. in twee minuten en vijftig se
conden af, opende toen het valscnerm en
bereikte daarna in 18 seconden de aarde.
Gedurende zijn val ontwikkelde de
springer dus een gemiddelde snelheid van
57 M. per seconde, op de laatste 300 M.
gemiddeld 10 M. per seconde en tenslotte
slechts 5 M.
Hoe je je voelt, als je zoo'n geweldigen
sprong maakt? Jean Williams heeft er uit
voerig van verteld, en dus kan ik het ook
weer aan jullie vertellen.
„Ik had heelemaal niet het gevoel, dat
ik viel" zei Williams, het leek me toe dat
ik door een storm werd voortgedragen. Nu
eens viel ik met het hoofd naar beneden.
aan weer met de voeten en aldoor heb ik
geprobeerd, met de handen mijn val een
weinig te besturen en te remmen, net als
de vogelmensch Clem Son met zijn „vleu
gels" deed. Het gelukte me inderdaad,
mijn val eenigszins te beïnvloeden en ik
bleef, hoewel ik zoo nu en dan flink dui
zelig werd, bij mijn volle bewustzijn. Den
meesten angst had ik voor de bijna ondra
gelijke oorpijn, die door den luchtdruk
ontstaat. Daarom liet ik voor den sprong
een klein gaatje in mijn trommelvliezen
maken.
Maandenlang heb ik mij op dezen sprong
voorbereid door telkens weer 200 M. hoo-
gcr te gaan en langzamerhand raakte ik
alle vrees voor het vallen met gesloten
parachute kwijt.
Heel moeilijk was het, mijn hand. die
ik aan het touw hield, in bedwang te hou
den. want instinctmatig wil je natuurlijk
onmiddellijk na den sprong de parachute
gaan opentrekken. Vooral omdat je op die
groote hoogte een gevoel krijgt of je flauw
zult vallen."
Bij zijn sprongen van boven de 5000 M.
hoogte nam Williams steeds een zuurstof
apparaat mee en bovendien verwarmde hij
zijn kleeren met een electrische batterij. Je
moet je voorstellen, dat in de onderste
lagen der atmosfeer temperaturen van 50
tot 60 graden beneden 0 heerschen. In een
kleine drie minuten maakte Williams dus
een temperatuursverschil mee van bijna
70 gr., want op aarde wees de thermo
meter 12 gr. boven nul aan. Net of je van
Siberië plotseling naar de Middellandsche
Zee verhuist 1
