De interacademiale hockeywedstrijden - Zware brand te Hoofddorp
79jie Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
Een goede zakenvrouw
FEUILLETON
VIN 7-12 MEI wordt in het Koloniaal Instituut le Am
sterdam een tentoonstelling gehouden van 450 modellen van
het in aanbouw zijnde vlaggeschip van de Mij. Nederland"
het M.S. Oranje". Enkele modellen.
DE INTERACADEMIALE
hockeywedstrijden voor meisjes
studenten alhier. Supportsters met
hoofddeksels in de clubkleuren,
doen haar best.
HET HUWELIJK VAN MISS PENELOPE
MAFFEY een vriendin van Prinses Juliana,
met mr. W. T. Aitken te Londen. Bruid en
bruidegom na de huwelijksplechtigheid
VERBANDMIDDELEN VOOR'CHINA. Met het s.s. Meerkerk" werden gisteren te Rot
terdam 36 kisten naar Hongkong verscheept, geschonken door het Comité tot steunverleening aan
de burgerbevolking van China. Vele Chineezen, die hun dankbaarheid duidelijk toonden,
waren hierbij aanwezig.
BOSCIIAANLEG BIJ HOOFDDORP
door de Ned. Heide Maatschappij. Niet minder dan 10.000 Boompjes
werden er in werkverschaffing geplant.
DE NIEUWBENOEMDE ENGEL-
SCnE GEZANT in den Haag,
Sir George Ne vile Maltby Bland.
EEN FELLE BRAND die vermoedelijk door kortsluiting is ontstaan,
heeft gistel-middag een groote opslagplaats met nieuwe landbouwmachines
van de fa. G. W. van Driel en van Dorsten te Hoofddorp totaal in de asch
gelegd. De smeulende puinhoopen.
door HERMAN ANTONSEN.
10)
Er is jets voorgevallen", zei hij. „Maar
'K ™°P het nog In orde te krijgen en mor
gen hier terug te zijn".
Carol keek hem doordringend aan.
tcl'ijk Za' me' meerlJden"- zet ze har-
,.Ik zou geen prettig gezelschap zijn",
weerde hij haar af. „Ik zit erover te prak-
Mzeeren, hoe graag lk een zekeren Ran-
gevènt'611 opst°PPei' tegen zijn neus zou
VI.
Een mensch kan prettig wakker wor-
°en onder vogelgekweel, zonneschijn
<wn ee" trtsch koeltje, dat de gordijnen
voet wapperen. Maar het kan ook gebeu-
~n met een vaag voorgevoel, dat er iets
"aangenaams op til is; en zoo ontwaak-
yii„.atban Blair den tweeden morgen na
^rugkomst in de stad. En opeens
wal hem te binnen, wat er aan de hand
hi.„ vandaa6 zou hij een conferentie hcb-
n met Valentine Ransome. Mijnheer
iiarihCey van de Seabord Trust Company
S„ m daarover gistermiddag opgebeld.
J was niet In staat geweest naar Port
o'Call terug te keeren. Hij had de zaak niet
ln orde kunnen krijgen. Valentine Ran
some had zich geen enkel aandeel laten
ontgaan. Valentine Ransome had meerder
heid van stemmen. En al 's konlngs paar
den met al 's konlngs ruiters konden daar
niets aan veranderen.
De gewezen president van de Blalr Lijn
liet zijn ontbijt vrijwel onaangeroerd en
rookte drie sigaretten, terwijl hij van zijn
kamers naar zijn kantoor ging. Hij was nog
nimmer zoo vroeg op kantoor verschenen.
Overal hing een eigenaardige sfeer. De
klerken in de verkoopafdeeling voor pas
sagebiljetten stonden ln groepjes met el
kaar te mompelen. De portier groette on
zeker. De llftjongen liet de lift een halvcn
voet beneden den vloer der gang stoppen
en zei zelfs niet: „Past u op met uitstap
pen!" Corry bemerkte het niet eens. Meggs
Aas bezig zijn kleine stapeltje post op den
lessenaar te ordenen, toen hij binnenkwam
„Mijnheer Ransome is binnenkort te
verwachten, mijnheer", zei hij.
„Stuur hem maar dadelijk hier binnen",
beval Corry. Als hij een lijfwacht bij zich
mocht hebben, laat dien ook maar binnen.
Als hij is, zooals ik hem me voorstel, dan
kon hij dien wel eens noodig hebben".
„Ja, mijnheer," zei Meggs. „Mooi weer
vandaag, mijnheer."
„Dat is een kwestie van waardeering,
Meggs," zei Jonathan.
Meggs ging aan zijn lessenaar bij de deur
zitten. Hij zat er nog niet lang, toen hij de
liftdeur hoorde openschuiven. Meggs haal
de diep adem en zuchtte verlicht. Er kwam
alleen een meisje uit de lift.
„Godenmorgen," zei ze, vriendelijk tegen
hem glimlachend." Is mijnheer Blair bin
nenmijnheer Jonathan Corlnthius
Blair?"
..Zou ik." vroeg Meggs zakelijk, .mis
schien mogen weten, voor welke zaak u
mijnheer Blair wenscht te spreken?"
„Neen," zei het meisje. „Ik denk van
niet."
„Het spijt me, maar mijnheer Blair is
druk bezig," zei Meggs. „Als u misschien
uw kaartje wilt achterlaten, dan is het
mogelijk
„Mijn naam," zei het meisje, hem kort
weg in de rede vallend, „is Valentine Ran
some. En ik zou mijnheer Blair heel graag
spreken," verzekerde ze hem ernstig.
„Zoudt u daarvoor kunnen zorgen?"
Meggs struikelde bijna over zijn eigen
beenen. Hij zag eruit, alsof hij weggebla
zen kon worden door het minste zuchtje.
Maar het gelukte hem toch de deur van
Jonathan's kantoor open te doen en een
enkel woordje ter waarschuwing te fluis
teren.
„Mis.... miss Valentine Ransome, mijn
heer!" zei hij flauwtjes.
Valentine liep het kantoor binnen met
haar lange, vlugge passen en een lange
jonge man keerde zich bij het raam om.
„Goedenmorgen, mijnheer Blair" zei ze.
Er gebeurde iets geweldigs in de hersenen
van Jonathan. Hij staarde haar verbluft
aan. maakte een vage handbeweging door
de lucht en zei verbaasd:
„Valentine Ransome?.Maarmaar
u bent.een meisje!"
„Dat weet ik," beaamde Valentine
„Bent u die Valentine Ransome," ver
volgde hij met krachtiger stem," die de
aandeelen....?"
„Van deze maatschappij opgekocht heeft?
Ja. Dwaas, vindt u niet?"
Ze keek om zich heen naar de eiken lam-
brizeering, den schouw en het portret van
Abias Blair.
„Aardige oude heer", mompelde ze.
Jonathan wist niet wat te zeggen. Er
deugde iets niet. En ze had iets bekends
over zich, iets dat uit de diepste lagen van
zijn geheugen omhoog worstelde Mis
schien was het haar stem.
„Heb ik u ooit eerder ontmoet?"
vroeg hij.
„Bent u ooit in Texas geweest?" vroeg
Valentine op haar beurt.
Zijn gedachten werkten vliegensvlug. Dat
rossige haar. die felle oogen.
„Groote goedheid!" riep hij uit. „Maar
dat kan toch niet?"
„Mijn grootvader heeft me een beetje
geld nagelaten," verklaarde ze en haar lip
pen krulden heel eventjes.
„Het koeiendrijfstertje!" mompelde hij.
„Goeie genade!"
Het koeiendrijfstertje! Het meisje, dat
van een „bronco" getuimeld was. Wat was
het toch raar in de wereld, dat zoo iets kon
gebeuren en dat hij door zoo iemand ver
slagen kor. worden!
„Wilt u niet gaan zitten?" vroeg hij. „Ik
begrijp nog niet goed.
Ze ging zitten, trok een witten hand
schoen uit en keek hem vergenoegd aan.
„Het is doodeenvoudig." zei ze „Met deze
Lijn is wel wat te bereiken en ik hoop van
die proefneming heel wat plezier te heb
ben. Op het oogenblik is het een ontzag
lijke rommel, maar dat doet er niet toe."
„Miss Ransome," zei Jonathan Blair, „als
u met alle geweld iets wilde koopen waar
om heb u dan niet de Cincinnati Red aan
deelen opgekocht?"
Hij stak zijn handen in den zak en liep
met gebogen hoofd en als in gedachten
achter zijn lessenaar vandaan. Valentine
zei niets.
„Ik begrijp er nog niets van." vervolgde
hij. „Wist u, dat deze reederij van mij
was?"
„Ja," zei Valentine.
Hij hief het hoofd op en keek haar
scherp aan.
„En u hebt u dus met kalm overleg van
de leiding meester gemaakt?"
„In het begin.Ze hield op en begon
nog eens. „De aandeelen waren gemakke
lijk in handen te krijgen, ze vielen me om
zoo te zeggen, in den schoot: en te vo
ren." Weer hield ze op. Jonathan keek
haar ijzig koel aan.
„Ja, gaat u door?" noodgde hij haar uit.
Valentine haalde haar schouders op.
„Ik heb altijd graag een reederij willen
besturen." zei ze ten slotte. „Als ik deze
niet gekocht had, dan zou iemand me wel
den veerbootdienst van Staten Island ver
kocht hebben."
Ze glimlachte. Maar Corry Blair keek
niet zoo vroolijk.
„Ik weet niet, wat ik u ooit misdaan heb,"
zei hij bitter. „Ja zelfs, ik dacht dat we
nog al goede vrienden waren, ik bedoel
dan voor lui. die elkaar pas heb leeren
kennen. Ik kan me niet voorstellen, waarom
u voordeel hebt willen trekken uit onzen
ongunstigen toestand. Wat hebt u echter
gedaan? U bent hier in de stad gekomen en
hebt deze reederij opgekocht, enkel en al
leen omdat ze van mij was?"
(Nadruk verboden) (Wordt vervolgd)
