Opening Beatrix-tunnel - Brand te Alkmaar en te Heerlen
79ifo Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Biad
Een goede zakenvrouw
FEUILLETON
EEN VISCH een groteske wa-
terfontein op de Reichsgartenschau
welke heden te Essen geopend is.
MISS MAFFEY een Engelsche
vriendin van H.K.H. Prinses Ju
liana bracht een bezoek op het Pa
leis Soestdijk. Miss Maffey vertrok
van Schiphol per K.L.M.-machine
weer naar Londen.
BRAND in het autobuspark van den Gemeente
lijken autobusdienst te Heerlen. Alle daar aanwezige
bussen werden een prooi der vlammen
EEN ZWARE BRAND WOEDDE TE ALKMAAR IN DE OUDE STAD,
waardoor het café-restaurant ,,Het wapen van Heemskerk" geheel
in de asch werd gelegd. Een blik op de ruïne.
DE PRINSES BEATRIX-TUNNEL TE HILVERSUM werd door burgemeester J. M. J. H.
Lambooy officieel geopend. De burgemeester in gesprek met den directeur van Publieke Werken
te Hilversum ir. J. F. Groot©, tijdens de wandeling met de genoodigden door de tunnel.
MORGEN VINDT TE TIRANA het huwelijk plaats van Koning
Zogoe van Albanië. Het Albaneesche vrouwenbataljon, dat ook
aan de feestelijkheden ter gelegenheid van het huwelijk
zal deelnemen.
AAN DEN DOOD ONTSNAPT. Op den onbewaakten overweg
te Tweelo kon een truck met trailer, doordat de bestuurder het
stuur omgooide, nog net een locomotor ontwijken. De sneltrein
van Leeuwarden naar Meppel kon nog worden opgehouden.
DE VERKOOPSTER IN DE KRANTENKIOSK OP DE MUNT TE AM
STERDAM bemerkte een belangrijke stijging in haar bedrijf, welke werd
veroorzaakt door gemeentewfetklieden die het geheele gebouwtje opvijzelden
in verband met de verhooging van de straat tor plaatse.
door HERMAN ANTONSEN.
.Dat niet precies", antwoordde TJalen-
«ne. „Maar vader probeert tot gouverneur
sesozen te worden en nu ben ik voor den
mi?1 middaB het land uitgestuurd".
Mijnheer Chauncey begreep er niet veel
ml' ke zat 'n een diepen leeren fauteuil
haar slanke beenen gekruist, een zll-
,e,rvos om haar schouders en zag er echt
au als iemand, wiens aanwezigheid gezel-
g.j^Hdoet. Hij zei dat dan ook zeer hof-
I 'H tent er nog een van de oude school",
ru? Valentine. „Maar ik mag uw tijd
ti.» Tteteuten. Vertelt u me eens. mijn-
Yrirt. ^hauncey, hoe lk iemand in New-
nt het gauwste vinden kan."
.J~aar staan verscheidene wegen voor
_i*.n antwoordde hij. „Misschien kan ik
u we' helpen. Zoudt u mij zijn naam
w"ien noemen?"
Jonathan Blair. Zijn tweede
?;aaam is zooiets van Corinthius".
teer Chauncey zette de vingertop-
I's" tegen elkander en dacht na.
Blair", herhaalde hij. „De
ik kL. mt me we' bekend voor. al kan
M i nlet zoo dadelijk thuisbrengen,
hem v u e€n daS geduld hebt, dan zal ik
u, '°°r u opzoeken. Verlangt u met hem
aanraking gebracht te worden?"
„Lieve hemel. neen. dat niet!" riep Va
lentine uit. „Hij kent me niet eens".
Daar kon hij heelemaal niet meer bij.
Ze was pas twee uur in de stad en ze wilde
het verblijf te weten komen van een man,
die haar totaal niet kende. Hij noodigde
haar uit, den volgenden morgen om elf
uur terug te komen
Do speurders van mijnheer Chauncey
aeden hun werk grondig. Toen Valentine
oen volgenden dag terugkwam, legde hij
haar een vel papier voor met volledige In
lichtingen over Jonathan Blair.
„Hij is negen en twintig, heeft zijn
graad gehaald in St. Paul en Princeton,
werd op zijn zes en twintigste president
van de Blair Lines
„Nog al flink", vond Valentine goed
keurend knikkend.
„Zijn vader is toen gestorven en liet
hem dat na", legde mijnheer Chauncey
haar uit ..De Blair Lines is al een heel
oude maatschappij."
„Oh..."
„Hij neemt niet actief aan de zaak deel,
wat misschien, of misschien ook niet, ver
klaring geeft van het feit, dat die maat
schappij op springen staat...."
„Bankroet?" vroeg Valentine.
„Er zijn heel wat jonge lui, die van hun
vader een directeurspositie erven", weidde
mijnheer Chauncey verder uit, „en die
dientengevolge in hun heele leven geen
hand meer uitsteken".
„En die mijnheer Jonathan Blair is er
een van dat slag?" vroeg zij met gefronste
wenkbrauwen.
„Het heeft er veel van weg", antwoordde
Chauncey, het papier nogmaals inkijkend.
„Hij heeft de derde plaats weten te halen
in de Metropolitan Skat Club en dat schijnt
het voornaamste te zijn, wat hij tot op he
den gepresteerd heeft. Hij is lid van de
Raquet University, New-York Jachtclub en
van de Scarbrook Polo clubs. Kort geleden
heeft hij een jonge dame, Carol Wallace
genaamd, die in een film zou optreden,
gesteund".
Valentine gaapte hem aan.
„Een tocneelspeelster?"
„De film werd een volkomen mislukking"
In de oogen der practische kleindochter
van den ouden kolonel Ransome, scheen
Jonathan Blair nu juist niet succesrijk te
wezen. Mijnheer Chauncey voltooide de
voorlezing van zijn informaties met de
opsomming van zijn woningen: een hee-
rtnhuis in de Zeven en Vijftigste Straat,
een tweede in Sharon in Connecticut; en
een appartement in de Scarbrook Polo Club
Hij hield op en legde het papier weer neer.
„Mocht u nog verder informaties wen-
schen, dan zal ik daarvoor zoo goed mo
gelijk zorgen", zei hij vriendelijk.
„O, neen", antwoordde ze terstond. „U
moet niet gaan denken, dat ik een soort
detective ben geworden. Hij is slechts
iemandnu ja, ik meende, dat het wel
aardig was. iets meeT over hem te weten
Neen. zoo is het heusch wel genoeg en u
wordt wel bedankt".
Mijnheer Chauncey knikte even en leun
de achterover in zijn grooten gebeeld-
nouwden zetel.
„Ik weet niet, wat uw plannen zijn, miss
Ransome, maar ik meen te weten, dat
mijnheer Jonathan Blair het weekeinde
meestal doorbrengt in de Scarbrook Club
op Long Island. Dat is dicht bij mijn huls".
Hij wachtte even. „Mijn vrouw en ik zou
den het een groot genoegen vinden, als u
het weekeind bij ons zoudt willen door
brengen en als u zin hebt om naar de
Scarbrook Club te gaan, dan zal ik u er
met alle plezier heenrijden".
Dat scheen wel een goed idee. Zoo reed
ze dus den volgenden dag met haar gast
heer mee naar Long Island en stopte on
derweg bij de Scarbrook Club.
Scarbrook was een eerste klas polo-club.
Rondom het witte clubhuis met zijn pila
ren, portieken en groot, steil roodpan-
nen dak, lagen de velden en de breede la
nen, waar gespeeld werd. In de groote. met
eiken beschoten zaal bevonden zich gla
zen vitrines met zilveren bekers en me
dailles en Ingelijste prenten van roodge-
rokte jagers, die a chter honden aanreden.
Mijnheer Chauncey vergezelde Valentine
naar een geplaveid terras, waar een massa
bezoekers om tafeltjes heen thee of cock
tails zaten te drinken. Ze namen plaats en
Valentine keek met belangstelling rond.
Dit was dus het terrein waar Jonathan
Blair zich vermaakte! Ze was er benieuwd
naar, of hij haar zou herkennen. Er was
natuurlijk heel veel kans van niet.
Een prachtige gele Deensche Dog, dte
onder een leegstaand tafeltje lag, hief
plotseling zijn kop op en begon te kwispe
len. Hij kwam overeind en gooide het ta
feltje daarbij zoowat omver. Jonathan Blair
was naderbij gekomen.
Hij kwam blijkbaar Juist van het speel
terrein, want hij droeg glimmende polo
laarzen onder zijn lange stofjas. Om zijn
hals droeg hij een wit zijden sjaal en voor
een jongen man, die bankroet was, zag hij
er heusch aardig genoeg uit. Hij had een
meisje bij zich, een knap meisje met asch-
biond haar. Ze bleven staan bij het ta
feltje, dat door den Deenschen dog om
vergegooid dreigde te worden. Jonathan
streelde de ooren van het dier en klopte
het op zijn breede flanken.
„Ook een manier om een tafeltje bezet
te houden, Carol", hoorde Valentine hem
tegen het meisje zeggen.
Hij ging zitten en de groote hond legde
zich tevreden aan zijn voeten neer. Va
lentine steunde haar kin in haar handen.
Jonathan Blair van St. Paul en Prince
toneen gezonde jonge kerel naast een
ontegenzeggelijk mooi meisje gezeten, met
een pracht hond aan zijn voeten. Vreemd!
Hij was geboren voor weelde en bezat niets
meer. Terwijl zijzelf geboren was voor een
ranch en zadelleer en overvloed van geld
had. Ze keek aandachtig naar het meisje
naast hem. Carol? Misschien Carol Wal
lace? Hield hij soms van haar? Och ja,
waarom niet?
Ze zag het meisje opstaan en naar het
clubhuis loopen. Onder den aandrang van
het oogenblik mompelde ze een excuus en
volgde haar. Met opzet liep ze vlak langs
Jonathan heen, maar hij vertrok geen
spier van zijn gezicht. Hij verwachtte im
mers niet, dat koeiendrijfstertje te zien,
dat voor een handje dollars kort geleden
in die „rodeo" meegedaan had?
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd)
